หวนคืนชะตาแค้น – ตอนที่ 246 การตายของหนิงอ๋อง สถานการณ์พลิกผันที่น่าลึกลับ (4)

หวนคืนชะตาแค้น

พอ​ออก​จวน​หนิง​อ๋อง​มา​ ​บุรุษ​รูปงาม​ที่​สวม​ชุด​สีดำ​บน​ทางเดิน​คน​หนึ่ง​และ​สาวน้อย​ใน​ชุด​ต่าง​แคว้น​สีฟ้า​อ่อน​ใบหน้า​สะสวย​คน​หนึ่ง​ก็​ยืน​ประจันหน้า​กัน​พลาง​ถลึงตา​จับจ้อง​อีก​ฝ่าย​อย่าง​ขึงขัง​ ​สาวน้อย​สวม​ชุด​สีขาว​ที่อยู่​ตรงกลาง​ระหว่าง​พวกเขา​เผย​สีหน้า​ระอา​ใจน้อย​ๆ​ ​“​พวก​เจ้า​สอง​คน​พอได้​แล้ว​”

หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​แค่น​เสียง​เบา​ใส่​ที​หนึ่ง​ ​คว้า​แขน​ของ​มู่​ชิง​อี​มา​แล้ว​กล่าว​ ​“​ชิง​อี​ ​พวกเรา​จะ​กลับ​เป่ย​ฮั่น​กัน​แล้ว​ ​เจ้า​ไปเที่ยว​เล่น​เป็น​สหาย​ข้า​ส่งท้าย​หน่อย​ได้​หรือไม่​”

หรง​จิ​่น​เอง​ก็​อยาก​คว้า​แขน​อีก​ข้าง​ของ​ชิง​ชิง​มา​เช่นกัน​ ​แต่​การกระทำ​เช่นนั้น​ก็​ออกจะ​ดูเหมือน​เด็กผู้หญิง​เกินไป​หน่อย​ ​ต่อให้​เป็น​คนที​่​หน้าด้าน​หน้า​ทน​อย่าง​องค์​ชาย​เก้า​ก็​ทำไม​่​ลง​ ​ดังนั้น​เขา​เลย​ทำได้​แค่​แอบ​ปลอบ​ตัวเอง​ใน​ใจ​ว่า​ ​ชิง​ชิง​ต้อง​ไป​แคว้น​เย​่ว​์​กับ​เขา​อยู่​แล้ว​ ​ส่วนยั​ยอั​ปลักษณ​์​นั่น​ ​ชาติหน้า​ก็​คง​ไม่ได้​เจอกัน​อีก​ ​ฉะนั้น​ข้า​ยอมให้​นาง​หน่อย​แล้วกัน​

หย่งจ​ยาจ​วิ​้​นที​่​ได้รับ​ชัยชนะ​หันไป​แสยะ​ยิ้ม​ร้ายกาจ​ใส่​หรง​จิ​่น​ด้วย​ท่าที​ดีอกดีใจ​ ​จากนั้น​ก็​รีบ​ลาก​ตัว​มู่​ชิง​อี​จากไป​ราวกับ​กลัว​ว่า​องค์​ชาย​เก้า​จะ​ไล่ตาม​ไป​ก็​มิ​ปาน​ ​บุรุษ​ชุด​สีดำ​ที่​โดน​ทิ้ง​ไว้​อย่าง​โดดเดี่ยว​จับจ้อง​เงา​แผ่น​หลัง​ที่​เดิน​จากไป​ของ​พวก​นาง​ด้วย​แววตา​หม่น​ลง​ ​กระทั่ง​ใบหน้า​หล่อเหลา​ใน​เดิมที​ของ​เขา​ก็​แปรเปลี่ยน​เป็น​สี​เดียวกัน​กับ​เสื้อผ้า​ของ​เขา​

จริงๆ​ ​เลย​…​อยาก​ตี​หัว​ของยั​ยอั​ปลักษณ​์​นั่น​ให้​ระเบิด​เหลือเกิน

“​ชิง​อี.​..​”​ ​รอก​ระ​ทั่ง​วิ่ง​ลับตา​มองไม่เห็น​หรง​จิ​่น​แล้ว​ ​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​ถึง​ชะงัก​ฝีเท้า​แล้ว​ลาก​มู่​ชิง​อี​มา​หยุด​ตรง​ริม​สะพาน​หิน​ทิวทัศน์​งดงาม​แห่งหนึ​่ง​ ​จากนั้น​ถึง​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​พวกเรา​จะ​กลับ​เป่ย​ฮั่น​แล้ว​นะ​”​

มู่​ชิง​อี​ผงะ​ไป​เอ่ย​ยิ้ม​ๆ​ ​“​ไม่ใช่​ว่ายัง​เหลือ​เวลา​อยู่​อีกหน่อย​หรือ​”​ ​เพราะ​เหลือ​เวลา​อีก​ระยะ​หนึ่ง​กว่า​จะ​ถึง​งาน​อภิเษก​ของ​องค์​ชาย​เก้า​และ​องค์​หญิง​ไหว​หยาง

หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​ส่าย​ศีรษะ​เอ่ย​อย่าง​อาลัยอาวรณ์​ ​“​พี่​สิบเอ็ด​บอกว่า​มีธุระ​ต้อง​กลับ​ไป​จัดการ​ที่​เป่ย​ฮั่น​ ​รอ​หลังจาก​กราบไหว้​ศพ​หนิง​อ๋อง​วันนี้​แล้ว​ ​พี่​สิบเอ็ด​ก็​จะเข้า​วัง​ไป​ทูล​ลา​ฮ่องเต้​แคว้น​หวา​เลย​ ​อย่าง​ช้า​ที่สุด​พรุ่งนี้​พวกเรา​ก็​ต้อง​ออกเดินทาง​แล้ว​”

มู่​ชิง​อี​รู้สึก​เหนือ​ความคาดหมาย​อยู่​บ้าง​ ​แต่กลับ​ไม่ได้​ใส่ใจ​อะไร​นัก​ ​ในเมื่อ​ใต้​หล้า​นี้​ไม่มี​งานเลี้ยง​ใด​ไม่มีวัน​เลิกรา​ ​ถึงอย่างไร​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​ก็​มิใช่​คน​แคว้น​หวาย​่​อม​ไม่มีทาง​อยู่​แคว้น​หวา​ไป​ตราบชั่ว​ชีวิต​อยู่​แล้ว

“​เจ้า​ไม่​อยาก​กลับ​เป่ย​ฮั่น​หรือ​”​ ​มู่​ชิง​อี​เอ่ย​ถาม​พลาง​เผย​รอยยิ้ม

หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​กลอกตา​ใส่​นาง​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​นัก​ ​จากนั้น​ก็​ยกมือ​ขึ้น​มาบีบ​แก้ม​เรียว​งาม​ของ​นาง​พลัน​แสร้ง​เอ่ย​อย่าง​โมโห​ว่า​ ​“​ข้า​ต้อง​อยาก​กลับ​อยู่​แล้ว​ ​แม้แต่​อยู่​ใน​ห้วง​ฝัน​ข้า​ก็​ยัง​คิดถึง​เป่ย​ฮั่น​เลย​ ​แต่​ข้า​ไม่​อยาก​จาก​เจ้า​ไป​ต่างหาก​”

มู่​ชิง​อี​รู้สึก​อุ่น​วาบ​ใน​ใจ​ ​ยื่นมือ​ไป​โอบ​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​แล้ว​เอ่ย​ ​“​ข้า​เอง​ก็​ไม่​อยาก​แยกจาก​กับ​เจ้า​เหมือนกัน​ ​ต่อให้​วันหน้า​เจ้า​กลับ​ไป​แล้ว​ ​ข้า​ก็​หวัง​ว่า​เรา​จะ​ยัง​เป็นมิตร​แท้​กันต​ลอด​ไป​”​ ​หลังจาก​ใช้ชีวิต​มาส​อง​ภพ​ชาติ​ ​ถือได้ว่า​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​เป็น​สหาย​คน​หนึ่ง​ที่​มี​ความจริงใจ​อัน​บริสุทธิ์​ที่สุด​ตั้งแต่​เคย​คบ​มา​ของ​นาง​แล้ว​ ​กระทั่ง​มู่​ชิง​อี​ยัง​คิด​ว่าการ​จาก​ลา​เช่นนี้​ก็​ใช่​ว่า​จะ​ไม่มี​อะไร​ดี​เลย​ ​เพราะ​อย่างน้อย​ใน​ความทรงจำ​ระหว่าง​กัน​ ​พวก​นาง​ก็​กลายเป็น​มิตรแท้​ที่​ดี​ต่อกัน​แล้ว

“​ฮือๆ​…​เหตุใด​ชิง​อี​ถึง​ไม่​กลับ​เป่ย​ฮั่น​ไป​กับ​ข้า​เล่า​”​ ​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​โผ​กอด​มู่​ชิง​อี​แล้ว​เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​อาลัยอาวรณ์​ ​สตรี​ใน​ราชวงศ์​ของ​แคว้น​เป่ย​ฮั่น​มี​ไม่​มาก​นัก​ ​ดังนั้น​ต่อให้​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​จะ​ไม่ได้​เป็น​น้องสาว​แท้ๆ​ ​ของ​เกอ​ซู​ฮั่น​แต่กลับ​ได้รับ​ความ​โปรดปราน​ขนาด​นี้​ ​ถึงแม้นาง​จะ​มีส​หาย​ที่​เป่ย​ฮั่น​มากมาย​ ​แต่​สตรีที​่​เป่ย​ฮั่น​กลับ​อ่อนโยน​สง่างาม​และ​ละเอียดอ่อน​สู้​หญิงสาว​แคว้น​หวา​ไม่ได้​เลย​ ​และ​ไม่มีใคร​ทำให้​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​รู้สึก​ถูกชะตา​ได้​อย่าง​มู่​ชิง​อี​แล้ว

มู่​ชิง​อี​ยกมือ​ขึ้น​ลูบ​หลัง​นาง​อย่าง​จนใจ​ ​เอ่ย​ปลอบประโลม​ว่า​ ​“​วันหน้า​หาก​มีโอกาส​ ​ข้า​ไป​เยี่ยม​เจ้า​แน่นอน​”

“​จริง​หรือ​!​!​”​ ​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​กะพริบตา​กลม​โต​ปริบๆ​ ​จ้องมอง​อย่าง​คาดคั้น​ ​ทำเอา​มู่​ชิง​อี​หมด​คำพูด​ ​นาง​สังเกตว่า​มีบาง​จุด​ที่​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​และ​หรง​จิ​่​นละ​หม้าย​คล้าย​กัน​นัก​ ​ไม่​แปลกใจ​ที่สอง​คน​นี้​ถึง​เป็น​ไม้​เบื่อ​ไม้​เมา​กัน​

“​จริง​สิ​”

หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​ตะโกน​โห่ร้อง​อย่างดีอกดีใจ​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​“​ข้า​รู้อยู่​แล้ว​ว่า​ชิง​อี​เป็น​สหาย​ที่​ใจถึง​ที่สุด​แล้ว​”​ ​มู่​ชิง​อี​ที่​ถูก​ใคร​บางคน​กอด​อยู่​ใน​อ้อมอก​พลัน​หมด​คำ​จะ​พูด​

แม่นาง​เอ๋ย​ ​ข้า​ก็​ไม่ได้​เป็น​สหาย​ที่​ใจถึง​มาก​อะไร​นัก​หรอก​ ​เจ้า​ไม่เคย​ไตร่ตรอง​บ้าง​เลย​หรือ​…​ปกติ​แล้ว​จะ​มี​คน​ตระกูล​สูงศักดิ์​คนใด​รอนแรม​เดินทาง​หลาย​พัน​ลี้​ไป​เยี่ยม​เจ้า​ถึง​เป่ย​ฮั่น​เล่า​ ​ข้า​ก็​แค่​พูด​ปลอบใจ​เจ้า​เท่านั้นเอง

ขณะที่​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​ดีอกดีใจ​ ​ความคิด​ของ​มู่​ชิง​อีก​็​เปลี่ยนไป​คิด​เรื่อง​ที่​เกอ​ซู​ฮั่น​ใกล้​ออกจาก​เมืองหลวง​แล้ว​ ​หย่งจ​ยาจ​วิ​้น​จู่​บอกว่า​เป่ย​ฮั่น​มีธุระ​ต้อง​ให้​เลี่ย​อ๋อง​เป็น​คน​ไป​จัดการ​ ​แต่​นาง​ไม่​ค่อย​เชื่อ​เท่าไร​นัก​ ​เกอ​ซู​ฮั่น​คุม​อำนาจ​ดูแล​ทหาร​นับ​ล้าน​ของ​เป่ย​ฮั่น​จึง​แทบ​ไม่​เข้าไป​วุ่นวาย​เรื่อง​งาน​ใน​ราชสำนัก​เลย​ ​นอก​เสีย​จาก​เป่ย​ฮั่น​จะ​เปิดศึก​กับ​แคว้น​เย​่ว​์​หรือ​แคว้น​หวา​เท่านั้น​ ​มิเช่นนั้น​คง​ไม่​เรียกตัว​เกอ​ซู​ฮั่น​รีบ​กลับ​แคว้น​ไป​เช่นนี้​กระมัง

หาก​สอง​แคว้น​นี้​เปิดศึก​ขึ้น​มา​จริงๆ​ ​ข่าว​ของ​ทาง​ฝั่ง​แคว้น​เย​่ว​์​ไม่มีทาง​ช้า​ไป​กว่า​เป่ย​ฮั่นแน่​นอน​ ​แต่ต​วน​อ๋อง​แห่ง​แคว้น​เย​่ว​์​กลับ​ไม่มี​ท่าที​อะไร​เลย​ ​ความเป็นไปได้​เพียง​อย่าง​เดียว​ก็​คือ​…​เกอ​ซู​ฮั่น​คิด​ว่า​ต้อง​เกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้นกับ​แคว้น​หวา​แน่​ ​ใน​ฐานะ​ที่​เป็น​เลี่ย​อ๋อง​ของ​แคว้น​เป่ย​ฮั่น​จึง​ไม่​อยาก​เข้าไป​เกี่ยวพัน​ด้วย

หาก​เป็น​เช่นนั้น​ขึ้น​มา​จริงๆ​…​จะ​เกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้น​นะ

ห้อง​หนังสือ​ของ​จวน​หนิง​อ๋อง​นั้น​เงียบสงบ​ ณ​ ​ลาน​นอก​ห้อง​หนังสือ​มีลูก​น้อง​คน​ไม่สนิ​ทอยู​่​ประปราย​ ​หาก​ยาม​ปกติ​ใคร​อยาก​เข้าไป​ใกล้​ห้อง​หนังสือ​แล้ว​ล่ะ​ก็​คง​ถูก​คน​เข้ามา​ขวาง​ไว้​แน่​ ​แต่​บัดนี้​เจ้านาย​ของ​จวน​หนิง​อ๋อง​ลาลับ​โลก​นี้​ไป​แล้ว​ ​คน​ทั่วไป​จึง​ไม่มีใคร​อยาก​เข้าไป​ใน​ห้อง​หนังสือ​ของ​เขา​แล้ว

ใน​ลาน​ด้านหน้า​มีเสียง​เพลง​โศกเศร้า​ดัง​แว่ว​มา​ ​จึง​ขับ​ให้​ทั่วทั้ง​ห้อง​หนังสือ​ยิ่ง​เงียบเหงา​มากกว่า​เดิม

มู่​หร​งอ​วี​้​นั่ง​อยู่​หลัง​โต๊ะ​หนังสือ​ด้วย​สีหน้า​เศร้าหมอง​พลาง​จับจ้อง​ใบหน้า​สบาย​ๆ​ ​ของ​หรง​เหยี​่​ยนต​วน​อ๋อง​แห่ง​แคว้น​เย​่ว​์​ซึ่ง​นั่ง​อยู่​ไม่​ไกล​จาก​เขา​นัก

หรง​เหยี​่​ยน​กลับ​ไม่ใส่ใจ​สีหน้า​ของ​เขา​ ​ทว่า​เพียง​ยิ้ม​บาง​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​เรื่อง​มาถึง​ขั้น​นี้​แล้ว​ ​เหตุใด​กง​อ๋อง​ยัง​ต้อง​ลังเล​อีก​เล่า​ ​กง​อ๋อง​อ่อนข้อ​ให้​พวกเขา​ ​แต่​จื้อ​อ๋อ​ ​งอ​งค​์​ชาย​เจ็ด​และ​ผิง​อ๋อง​กลับ​ไม่มี​ท่าที​อ่อนข้อ​ให้​กง​อ๋อง​เลย​สักนิด​”

มู่​หร​งอ​วี​้​สีหน้า​หม่น​ลงมา​กก​ว่า​เดิม​ ​ใจดี​อ่อนข้อ​อะไร​นี่​เป็น​เพียง​คำพูด​ประจบ​เอาใจ​ของ​หรง​เหยี​่​ยน​ก็​เท่านั้น​ ​มู่​หร​งอ​วี​้​เคย​อ่อนข้อ​ให้​พี่น้อง​เขา​ด้วย​หรือ​ ​เพียงแต่​ไม่​สบโอกาส​ก็​เท่านั้น​ ​ทว่า​ตอนนี้​โอกาส​กลับ​ถูก​พี่น้อง​ของ​เขา​คว้า​โอกาส​ไว้​ได้​ก่อน​แล้ว

“​ข้า​ก็​แค่นึก​แปลกใจ​ ​แคว้น​เย​่ว​์​ต้อง​เกี่ยวดอง​กับ​แคว้น​หวา​อยู่​แล้ว​มิใช่​หรือ​ ​หาก​จัดการ​เรื่อง​ไม่สำเร็จ​ขึ้น​มา​ ​ตวง​อ๋อง​ก็​น่าจะ​รู้​จุดจบ​ของ​องค์​หญิง​ไหว​หยาง​ดี​กระมัง​”​ ​มู่​หร​งอ​วี​้​เลิก​คิ้ว​ถาม

“หืม​?​ ​กง​อ๋อง​เป็นกังวล​เรื่อง​นี้​ด้วย​หรือ​”​ ​หรง​เหยี​่​ยน​ยัก​คิ้ว​อย่างขบขัน​ ​“​องค์​หญิง​ของ​แคว้น​เย​่ว​์​มีมาก​มาย​ก่ายกอง​…​ยิ่งไปกว่านั้น​เรื่อง​จะ​ปรองดอง​กัน​หรือ​เปิดศึก​กัน​ระหว่าง​สอง​แคว้น​ก็​เป็นเรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​ใน​ชั่วพริบตา​เดียว​ ​หาก​มีผล​ประโยชน์​ตามมา​ที่มา​กก​ว่านั​้น​ ​อย่า​ว่าแต่​ตอนนี้​ไหว​หยาง​กับ​องค์​ชาย​เก้า​ยัง​ไม่​อภิเษก​กัน​เลย​ ​ต่อให้​ใน​งาน​อภิเษก​ก็ช่าง​ ​หรือ​กง​อ๋อง​จะ​ไม่​ทำลาย​งาน​อภิเษก​หรือ​อย่างไร​”

มู่​หร​งอ​วี​้​จ้อง​ลึก​ไป​ยัง​ดวงตา​ของ​หรง​เหยี​่​ยน​แวบ​หนึ่ง​แล้ว​เอ่ย​เสียง​ขรึม​ ​“ต​วน​อ๋อง​ช่าง​ใจ​เหี้ยม​จริงๆ​”

“​คนที​่​กระทำการ​ใหญ่​สำเร็จ​จะ​ใจอ่อน​ต่อ​สตรี​มิได้​”​ ​หรง​เหยี​่​ยน​แสดงท่าที​ไม่ใส่ใจ​สักนิด​ ​ในเมื่อ​ทั้งสอง​คน​ต่าง​รู้ดี​ว่า​อีก​ฝ่าย​เป็น​คน​เช่นไร​ ​ดังนั้น​จึง​ไม่จำเป็น​ต้อง​เสแสร้ง​ทำตัว​เป็น​คน​จิตใจ​ดี​ตบตา​อีก​ฝ่าย

“​ข้า​ขอเวลา​ไตร่ตรอง​ดูก่อน​”​ ​มู่​หร​งอ​วี​้​ปิด​ตาลง​เอ่ย​ ​ทว่า​เปลือกตา​ที่​ขยับ​ถี่ยิบ​นั้น​กลับ​แสดงให้เห็น​ว่า​ใน​ใจ​ของ​เขา​ไม่ได้​สงบ​เหมือน​ภายนอก​เลย

หรง​เหยี​่​ยน​เลิก​คิ้ว​ถาม​ ​“​กง​อ๋อง​ยัง​เหลือ​เวลา​ให้​คิด​ตรึกตรอง​อีก​หรือ​ ​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​หนิง​อ๋อง​ตาย​ถูก​เวลา​พอดี​ ​เกรง​ว่า​เวลานี้​กง​อ๋อง​คง​เกือบ​โดน​จื้อ​อ๋อง​และ​องค์​ชาย​เจ็ด​จับ​เข้า​คุก​เทียน​สวรรค์​แล้ว​กระมัง​ ​พอ​ถึง​ตอนนั้น​คง​ไม่มี​โอกาส​มานั​่ง​เสียใจ​ทีหลัง​แล้ว​จริงๆ​”

“ต​วน​อ๋อง​!​”​ ​มู่​หร​งอ​วี​้​คำราม​เสียง​เข้ม​อย่าง​หงุดหงิด​ ​จาก​ใบหน้า​หล่อเหลา​ใน​วันวาน​ ​บัดนี้​ปรากฏ​เส้นเลือด​ตรงหน้า​ผาก​ปูด​โปน​ ​อารมณ์บูด​บึ้ง​ ​ไร้ค​ราบ​องค์​ชาย​บุคลิก​อ่อนโยน​งามสง่า​ใน​ตอนแรก​อย่าง​สิ้นเชิง​ ​มู่​หร​งอ​วี​้​มอง​หรง​เหยี​่​ยน​พลาง​เอ่ย​เสียงเย็น​ชา​ ​“​พวกเขา​…​เป็น​พี่น้อง​ของ​ข้า​…​”

หรง​เหยี​่​ยน​ยิ้ม​เย้ยหยัน​ ​“​แล้ว​มู่​หรง​ซี​มิใช่​พี่น้อง​ของ​กง​อ๋อง​หรือ​ ​เอาเถิด​…​คิด​ว่า​ข้าว​่า​งมาก​เกินไป​แล้วกัน​ ​ตอนนี้​ยัง​ไม่ต้อง​พูดถึง​เรื่อง​ที่ผ่านมา​…​ถือว่า​แต่ไหนแต่ไร​ไม่เคย​เกิด​อะไร​ขึ้น​เลย​จะ​ดีกว่า​ ​หาก​เกิดเรื่อง​อัน​ใด​ขึ้นกับ​กง​อ๋อง​ ​ปีหน้า​ในเวลาเดียวกัน​นี้​ข้า​จะ​ดื่ม​สุรา​เพื่อ​เคารพ​ศพ​จาก​ที่​ไกลๆ​ ​แก่​ท่าน​สัก​จอก​ก็แล้วกัน​ ​”​ ​พอ​พูด​จบ​ ​หรง​เหยี​่​ยน​ก็​ลุกขึ้น​ทำท่า​จะ​เดิน​ออก​ไป

หวนคืนชะตาแค้น

หวนคืนชะตาแค้น

Status: Ongoing
ความงาม…ไหวพริบ… ล้วนเป็นหมากในเกมกระดานของนาง เพื่อช่วยเหลือพี่ชายและกอบกู้ตระกูล แม้หัวใจนางก็พร้อมยอมแลก!ในเมื่อสวรรค์ต้องการให้ข้ามีชีวิตอยู่…ความแค้นและความเกลียดชังเอย…แม้ตายเก้าครั้งก็ยากจะลืมเลือน…ความยุติธรรมหมดไป…เหตุใดแคว้นยังไม่สูญสิ้น? ตั้งแต่นี้ต่อไป ข้าคือมู่ชิงอีและคือกู้อวิ๋นเกอด้วยเช่นกันจากหญิงสาวผู้เพียบพร้อมด้วยรูปโฉมและยศฐากลับร่วงหล่นสู่โคลนตมเพราะแผนร้ายของคนใกล้ตัวบ้านแตกสาแหรกขาด เสียทั้งเพื่อนสนิทและคู่หมั้นไปในคราวเดียวในงานประมูลคืนแรกของตน หญิงสาวฝังคมมีดลงบนร่างศัตรูและเผาร่างในกองเพลิงเมื่อฟื้นตื่นมาอีกครั้งนางกลับกลายเป็น มู่ชิงอี ญาติผู้น้องผู้อ่อนแอไปเสียแล้วเมื่อได้มีชีวิตกลับมาอีกครั้งนางจะทวงทุกสิ่งที่เคยเป็นของตนคืนมาคืนความยุติธรรมให้ตระกูลกู้ด้วยสองมือของนางเอง!“ตั้งแต่นี้ต่อไป ข้าคือมู่ชิงอีและคือกู้อวิ๋นเกอด้วยเช่นกัน ความอยุติธรรมทั้งหลายข้าจะคืนมันกลับไปทั้งหมด!”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท