หวนคืนชะตาแค้น – ตอนที่ 279 เนี่ยอวิ๋นอ่อนข้อให้ ออกจากเมืองหลวง (2)

หวนคืนชะตาแค้น

​มู่​หรง​ซี​ผลัก​ตัว​กู้​ซิ่ว​ถิ​งอ​อก​ไป​ทาง​ด้านหลัง​แล้ว​รับ​ดาบ​ยาว​ที่​พุ่ง​เข้ามา​จู่โจม​ของ​รองหัวหน้า​องครักษ์​หวัง​เอาไว้​ ​จากนั้น​พวกเขา​สอง​คน​ก็​ปะทะ​ฝี​ดาบ​กัน​ไปมา​บน​ช่องเขา​แห่ง​นั้น

​จ้าว​จื้อ​อวี​้​ที่​ชม​อยู่​ด้าน​ข้าง​มอง​พวกเขา​ที่​กำลัง​ปะทะ​กัน​อยู่​แวบ​หนึ่ง​ ​ฉับพลัน​ก็​ขมวดคิ้ว​มุ่น​แล้ว​กระโดด​ขึ้น​ฟ้า​ข้าม​มู่​หรง​ซี​และ​รองหัวหน้า​องครักษ์​หวัง​ที่​กำลัง​ต่อสู้​กัน​อยู่​ไป​ยัง​ทิศทาง​ของ​กู้​ซิ่ว​ถิง

​“​ซิ่ว​ถิง​!​”​ ​มู่​หรง​ซี​ใจหายวาบ​แล้ว​ดัน​ดาบ​ของ​รองหัวหน้า​องครักษ์​หวัง​ออก​ใน​คราว​เดียว​ ​จากนั้น​ก็​หมุนตัว​พุ่ง​เข้าไป​โจมตี​จ้าว​จื่อ​อวี​้

​“​จะ​ไป​ไหน​!​”​ ​รองหัวหน้า​องครักษ์​หวัง​สบโอกาส​แล้ว​จะ​ยอม​ปล่อยไป​ง่ายๆ​ ​ได้​เช่นไร​จึง​รีบ​ลอยตัว​ไป​ข้างหน้า​แล้ว​ฟาด​ดาบ​ซ้ำ​อีกครั้ง​ ​มู่​หรง​ซี​มัว​แต่​ร้อนใจ​เรื่อง​ความปลอดภัย​ของ​กู้​ซิ่ว​ถิง​จึง​ไม่ได้​สนใจ​ดาบ​ยาว​ที่​ไล่ตาม​มาด​้าน​หลัง​ ​ขณะที่​ดาบ​กำลังจะ​แทง​หลัง​เขา​ก็ได้​ยิน​เสียง​ สวบ​!​ ​มี​แรงลม​ผ่า​เข้ามา​กลางอากาศ​จน​ทำให้​ปลาย​ดาบ​ของ​รองหัวหน้า​องครักษ์​หวัง​เบี้ยว​แฉลบ​ผ่าน​หัวไหล่​ของ​มู่​หรง​ซี​ไป​แทน​ ​ทำเอา​รองหัวหน้า​องครักษ์​หวัง​ตกใจ​ ​จากนั้น​ก็​รีบ​ถอย​ไป​อยู่​ข้าง​กาย​เนี่ย​อวิ​๋น​แล้ว​มอง​ไปร​อบ​ทิศ​อย่าง​ระ​หวาดระแวง​ ​“​ใคร​กัน​!​”

​เนี่ย​อวิ​๋น​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​จุด​ที่​อาวุธ​ลับ​โผล่​มา​ ​บน​ช่วง​เขา​เหนือ​พวกเขา​ขึ้นไป​มี​เงา​สอง​คน​กำลัง​ยืน​อยู่​ ​คน​หนึ่ง​เป็น​บุรุษ​ร่าง​สูงใหญ่​สวม​ชุด​สีเทา​พร้อม​กุม​ดาบ​ยาว​ใน​มือ​ ​ส่วน​อีก​คน​เป็น​หนุ่มน้อย​ชุด​ขาว​ร่าง​บาง​อ้อนแอ้น​ความสูง​ไม่​ถึง​บ่า​บุรุษ​ผู้​นั้น​เลย​ด้วยซ้ำ​ ​ครั้น​เห็น​ผู้มาเยือน​ ​เนี่ย​อวิ​๋​นก​็​เงียบกริบ​ไม่​พูด​อะไร

​“​จัง​ชิง​หรือ​”​ ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​หลบ​ฝี​ดาบ​ของ​มู่​หรง​ซี​ไป​อีก​ฝั่ง​แล้ว​ล้มเลิก​การจับกุม​ตัว​กู้​ซิ่ว​ถิง​ ​จากนั้น​ก็​เอ่ย​ขึ้น​พลาง​มุ่น​คิ้ว​มอง​หนุ่มน้อย​ด้านบน

​มู่​ชิง​อี​ยิ้ม​บาง​ประสานมือ​ทำความเคารพ​กล่าว​ ​“​อาน​ซีจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ ​หัวหน้า​องครักษ์​เนี่ย​ ​ใต้เท้า​เซ่า​ ​เป็นเกียรติ​นัก​”

​เซ่า​จิ​่​นก​ลอก​ตา​ใส่​แล้ว​เอ่ย​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​นัก​ ​“​คุณชาย​จัง​ก่อเรื่อง​ใน​เมืองหลวง​โกลาหล​วุ่นวาย​ขนาด​นี้​ ​ช่าง​เป็นเกียรติ​มาก​จริงๆ​”

​มู่​ชิง​อี​หลุบ​ตายิ​้ม​บาง​แต่กลับ​ไม่ได้​คัดค้าน​อะไร

​“​คุณชาย​จัง​หนี​ไป​ได้​แล้ว​ถึง​จะ​ถูก​ ​เหตุใด​ถึง​กลับมา​รนหาที่​ตาย​เอง​อีก​เล่า​”​ ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​เลิก​คิ้ว​เอ่ย​ ​ถึงแม้​จะ​รู้​ว่า​จัง​ชิง​ ​กู้​ซิ่ว​ถิง​และ​มู่​หรง​ซี​เป็น​พวก​เดียวกัน​ ​แต่​เขา​กลับ​เดา​ไม่​ออก​ว่า​จัง​ชิง​มี​ความสัมพันธ์​ใด​กับ​สอง​คน​นี้​ ​คุ้มค่า​ที่จะ​ทำให้​เขา​ย้อนกลับ​มา​เสี่ยงอันตราย​เชียว​หรือ

​มู่​ชิง​อี​เลิก​คิ้ว​แล้ว​ฉีก​ยิ้ม​ ​“​คง​ไม่ใช่​กลับมา​รนหาที่​ตาย​หรอก​กระมัง​”

​เซ่า​จิ​่น​ยิ้ม​เอ่ย​ ​“หืม​?​ ​พูด​เช่นนี้​คุณชาย​จัง​ยัง​มี​ไพ่​ไม้ตาย​อะไร​อีก​อย่างนั้น​หรือ​”

​มู่​ชิง​อี​ยิ้ม​เย็นชา​กล่าว​ ​“​ใน​มือ​ข้ามี​ของเล่น​น่าสนใจ​อยู่​ไม่น้อย​ ​ใต้เท้า​เซ่า​อยาก​ลองดู​สักหน่อย​หรือไม่​เล่า​”

​เซ่า​จิ​่น​เลิก​คิ้ว​สูง​ ​มู่​ชิง​อี​ล้วง​หยิบ​ขวด​เล็ก​สีขาว​อัน​หนึ่ง​ออกมา​จาก​ทรวงอก​อย่าง​ช้าๆ​ ​แล้ว​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​ตรงนี้​อยู่​เหนือ​ลม​พอดี​ ​ใต้เท้า​เซ่า​ ​ท่าน​ว่า​ถ้า​ข้า​เท​ของ​สิ่ง​นี้​ออกมา​จะ​เป็น​เช่นไร​”

​เซ่า​จิ​่น​สีหน้า​เปลี่ยน​เล็กน้อย​ ​“​ด้านใน​เป็น​ยาพิษ​?​ ​เจ้า​อย่า​ลืม​สิว​่า​ผิง​อ๋อง​กับ​คุณชาย​กู้​ก็​อยู่​ตรงนี้​ด้วย​!​ ​มู่​ชิง​อี​ยิ้ม​กล่าว​ ​“​หาก​เทียบ​กับ​ถูก​พวก​ท่าน​จับตัว​กลับ​ไป​ ​คาด​ว่า​ผิง​อ๋อง​และ​คุณชาย​กู้​คง​ยอม​ตาย​ด้วย​น้ำมือ​ข้า​เสีย​ยังดี​กว่า​ ​หัวหน้า​องครักษ์​เนี่ย​ ​ทาง​ที่​ดีท​่า​นอย​่า​ขยับ​…​หรือ​ท่าน​จะ​ลอง​เจ้า​นี่​ดู​สักหน่อย​เล่า​”

​ขวด​สีขาว​หยก​ใบ​เล็ก​กะทัดรัด​ใบ​หนึ่ง​ปรากฏ​อยู่​ใน​มือ​ของ​มู่​ชิง​อี​ ​เซ่า​จิ​่น​เอ่ย​ถาม​อย่าง​ข้องใจ​ ​“​เจ้า​นี่​คือ​อะไร​”​

​เนี่ย​อวิ​๋น​เอ่ย​เสียง​ขรึม​ ​“​เข็ม​พิษ​ดอก​สาลี่​ต้อง​พายุ​วรุณ​”

​ครั้น​เห็น​สีหน้า​จริงจัง​ของ​เนี่ย​อวิ​๋น​ ​เซ่า​จิ​่​นก​็​เอ่ย​ถาม​เสียง​เบา​ ​“​สุดยอด​มาก​เลย​หรือ​”​ ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​กลับมา​อยู่​ข้าง​กาย​เซ่า​จิ​่น​แล้ว​ ​เขา​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​หาก​พิษ​และ​อาวุธ​ลับ​ใน​มือ​ของ​นาง​เป็น​ของจริง​ ​พวกเรา​ที่นี่​คง​ไม่มีใคร​รอด​ยกเว้น​เนี่ย​อวิ​๋น​”​ ​เข็ม​พิษ​ดอก​สาลี่​ต้อง​พายุ​วรุณ​ไม่ใช่​แค่​มี​อานุภาพ​ทำลายล้าง​สูง​ ​แต่​ยัง​สังหาร​ได้​ใน​วงกว้าง​มาก​ด้วย​ ​เล่าลือ​กัน​ว่า​คนที​่​อยู่​ภายใน​ขอบเขต​เส้น​รอบ​รูป​พัด​จะ​ไม่มีใคร​รอดไป​ได้​เลย​สัก​คน​ ​อีกทั้ง​ไม่รู้​ว่า​เป็นพิษ​อะไร​อีก​ต่างหาก​ ​แม้แต่​จ้าว​จื่อ​อวี​้​ยัง​ไม่​มั่นใจ​ว่า​จะ​หนีรอด​ไป​ได้​หรือเปล่า

​“​อายุ​แค่นี้​แต่​ใจ​เหี้ยม​อำมหิต​ขนาด​นี้​เชียว​”​ ​เซ่า​จิ​่​นอุ​ทาน​ขึ้น

​มู่​ชิง​อี​อมยิ้ม​กล่าว​ ​“​ขอบคุณ​สำหรับ​คำชม​ของ​ใต้เท้า​เซ่า​ ​ข้า​เอง​ก็​อยาก​จะ​จิตใจ​ดี​บ้าง​ ​ใต้เท้า​เซ่า​โปรด​ให้โอกาส​นี้​กับ​ข้า​เถิด​”

​เซ่า​จิ​่​นมุม​ปาก​กระตุก​ หาก​ให้โอกาส​เจ้า​ก็​เท่ากับ​ตัดเส้น​ชีวิต​ของ​พวก​ข้า​สิ

​“​พวก​เจ้า​ไป​เถิด​”​ ​เนี่ย​อวิ​๋​นม​อง​มู่​ชิง​อี​แล้ว​เปิดปาก​บอก

​“​เนี่ย​อวิ​๋น​!​”​ ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​และ​เซ่า​จิ​่น​เปิดปาก​พูด​พร้อมกัน

​“​หัวหน้า​องครักษ์​เนี่ย​จะ​ปล่อย​พวกเขา​ไป​ได้​เช่นไร​!​”​ ​รองหัวหน้า​องครักษ์​หวัง​คำราม​ด้วย​ความโกรธ

​เนี่ย​อวิ​๋​นม​อง​พวกเขา​อย่างสงบ​ ​“​ข้า​ไม่มี​ความมั่นใจ​ ​หรือ​พวก​เจ้า​มี​อย่างนั้น​หรือ​ ​หรือว่า​…​รอ​ให้​พวก​เจ้า​ตาย​กัน​หมด​ก่อน​ ​ข้า​แค่​คนเดียว​ไล่ตาม​จับ​พวกเขา​กลับ​ไป​ได้​อยู่​แล้ว​”​ ​ทุกคน​เงียบกริบ​ ​แม้แต่​เนี่ย​อวิ​๋น​ยัง​ไม่​มั่นใจ​แล้ว​พวกเขา​จะ​เหลือ​อะไร​เล่า

​“​รีบ​ขึ้น​มา​ ​พวกเรา​ไป​กัน​!​”​ ​มู่​ชิง​อี​ร้องเรียก​มู่​หรง​ซี​และ​กู้​ซิ่ว​ถิง

​มู่​หรง​ซีคุ​้​มกั​นกู​้​ซิ่ว​ถิง​เดิน​ถอยหลัง​ไป​ไม่​กี่​ก้าว​ ​กระทั่ง​มั่นใจ​ว่า​เนี่ย​อวิ​๋น​ไม่​ลงมือทำ​อะไร​จริงๆ​ ​ถึง​เร่งฝีเท้า​วิ่ง​ไป​ทาง​มู่​ชิง​อี

​“​พี่ใหญ่​ ​พี่ชาย​ ​พวก​ท่าน​ไป​กัน​ก่อน​”​ ​ครั้น​เห็น​พวกเขา​สอง​คน​มา​หยุด​อยู่​ข้าง​กาย​ตน​ ​มู่​ชิง​อี​ถึง​ผ่อน​ลมหายใจ​แล้ว​เอ่ย​บอก​เสียงทุ้ม​ต่ำ

​กู้​ซิ่ว​ถิง​รู้ดี​ว่า​ตอนนี้​ตน​อยู่​ที่นี่​ไป​ก็​ช่วย​อะไร​ไม่ได้​ ​ในทางกลับกัน​จะ​กลายเป็น​ตัวถ่วง​เสียมา​กก​ว่า​ ​ครั้งนี้​เขา​ไม่ได้​พูด​อะไร​มาก​นัก​ ​เพียงแต่​เอ่ย​เสียง​เบา​ว่า​ ​“​ระวังตัว​ด้วย​”

​มู่​ชิง​อี​พยักหน้า​พร้อม​อมยิ้ม​ ​ทว่า​ยังคง​ยื่น​เข็ม​พิษ​ดอก​สาลี่​ต้อง​พายุ​วรุณ​ใน​มือ​จ่อ​ไป​ทาง​ทุกคน​ด้านล่าง​อยู่

​ครั้น​เห็น​เงา​ของ​มู่​หรง​ซี​และ​กู้​ซิ่ว​ถิง​ลับตา​ไป​แล้ว​ ​เซ่า​จิ​่น​ถึง​เอ่ย​อย่าง​ระอา​ใจ​ ​“​คุณชาย​จัง​ ​เจ้า​คง​ไม่​คิด​ว่า​จะ​ต่อกร​กับ​พวกเรา​อยู่​ตรงนี้​ต่อไป​เรื่อยๆ​ ​กระมัง​”

​มู่​ชิง​อี​เลิก​คิ้ว​ยิ้ม​กล่าว​ ​“​เช่นนั้น​จะ​บอกว่า​ใต้เท้า​เซ่า​คิด​จะ​เมตตา​ปล่อย​พวก​ข้า​ไป​อย่างนั้น​หรือ​”

​“​ข้า​หมายถึง​เจ้า​วาง​เจ้า​นั่น​ลง​ก่อน​แล้ว​พวกเรา​มาหา​รือ​กัน​ดี​ๆ​ ​เถิด​ ​เจ้า​ไม่​เหนื่อย​หรือ​”​ ​เซ่า​จิ​่น​ยิ้ม​เอ่ย​ ​มู่​ชิง​อี​ยิ้ม​แล้ว​ตอบกลับ​ ​“​เทียบ​กับ​ข้า​ยอม​เหนื่อย​กว่า​หน่อย​ ​ข้า​เชื่อ​ว่า​ใช้​เจ้า​นี้​จะ​ปลอดภัย​จาก​หัวหน้า​องครักษ์​เนี่ยมา​กก​ว่า​”

​เนี่ย​อวิ​๋น​หลุบ​ตาลง​แล้ว​บอก​คน​รอบกาย​ว่า​ ​“​พวก​เจ้า​ออก​ไป​ก่อน​”

​“​เนี่ย​อวิ​๋​น.​..​”​ ​เซ่า​จิ​่​นขมวด​คิ้ว​มุ่น

​เนี่ย​อวิ​๋น​เอ่ย​เสียง​ขรึม​ ​“​พวก​เจ้า​อยู่​ตรงนี้​ไป​ก็​ไม่มี​ประโยชน์​ ​ไป​เสีย​!​”

​เซ่า​จิ​่​นล​อง​ขบคิด​ดู​ ​จากนั้น​ไม่รู้​ว่า​คิด​อะไร​ได้​ถึง​โบกมือ​พา​คน​ของ​ตัวเอง​ออก​ไป​ ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​พยักหน้า​ให้​เนี่ย​อวิ​๋น​แล้ว​พูด​แค่​ว่า​ ​“​ระวังตัว​ด้วย​”​ ​ก่อน​จะ​พา​องครักษ์​ของ​ตัวเอง​ออก​ไป​ ​เหลือ​เพียง​รองหัวหน้า​องครักษ์​หวัง​ ​เขามอง​เนี่ย​อวิ​๋น​ด้วย​ความสงสัย​แต่​สุดท้าย​ก็​พา​เหล่า​องครักษ์​ออก​ไป​ เนี่ย​อวิ​๋​นมี​แผน​อะไร​หรือไม่​เขา​ไม่สน​ ​หาก​จัง​ชิง​นั่น​ลงมือ​ขึ้น​มา​จริงๆ​ ​ด้วย​สุดยอด​วิชา​ตัวเบา​ของ​เนี่ย​อวิ​๋น​ต้อง​เอาตัวรอด​ได้​อยู่​แล้ว​ ​แต่​พวกเขา​อาจ​ไม่รอด​ ​ทว่า​หาก​เนี่ย​อวิ​๋น​จับตัว​จัง​ชิง​ผู้​นี้​ไม่ได้​ ​ตน​ก็​จะ​กลับ​ไป​ฟ้อง​ต่อหน้า​พระพักตร์​ฝ่า​บาท​ให้​หนัก​ๆ​ ​เลย

​ไม่นาน​บน​เส้นทาง​นั้น​ก็​เหลือ​เพียง​พวกเขา​สาม​คน​ ​ด้านบน​สอง​คน​ด้านล่าง​คน​หนึ่ง​ยืน​ประจันหน้า​กัน​ ​มู่​ชิง​อี​มอง​เนี่ย​อวิ​๋น​ด้วย​สายตา​ตักเตือน​เชิง​ไม่เข้าใจ​ว่า​เนี่ย​อวิ​๋น​หมายความว่า​เช่นไร​ ​ไล่​ทุกคน​ออก​ไป​หมด​เช่นนี้​ ​ไม่ว่า​อย่างไร​ก็​ไม่ใช่​วิธีการ​แก้ปัญหา​ที่​ดีสำ​หรับ​เนี่ย​อวิ​๋น​เลย

​เนี่ย​อวิ​๋น​เอง​ก็​ไม่​พูด​อะไร​ ​เขา​แค่​เอา​มือ​ไพล่หลัง​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​แล้ว​มอง​นาง​ด้วย​สีหน้า​เรียบ​นิ่ง​ ​กระทั่ง​เวลา​ล่วงเลย​ไป​พัก​หนึ่ง​มู่​ชิง​อี​ถึง​รู้สึก​ว่า​เนี่ย​อวิ​๋​นม​อง​ตัวตน​ที่แท้​จริง​ของ​นาง​ออก​แล้ว

​จน​เวลา​ผ่าน​ไป​ครู่ใหญ่​ ​จู่ๆ​ ​เนี่ย​อวิ​๋น​ถึง​เปิดปาก​พูดว่า​ ​“​พวก​เจ้า​ไป​เถิด​”

​“​ท่าน​…​”​ ​มู่​ชิง​อี​ผงะ​ไป​ ​จากนั้น​ก็​จับจ้อง​บุรุษ​ร่างกาย​กำยำ​ที่​ยืน​ตัวตรง​ด้านล่าง​ด้วย​สีหน้า​สับสน​ ​เนี่ย​อวิ​๋น​ยิ้ม​บาง​กล่าว​ ​“​แม่นาง​มู่​ ​รักษาตัว​ด้วย​”

เขา​รู้​จริงๆ​ ​ด้วย!​ ​มู่​ชิง​อี​พลัน​ตกใจ​ ​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​ท่าน​น่าจะ​รู้​ว่า​ถ้า​ท่าน​กลับ​ไป​เช่นนี้​ ​ฮ่องเต้​แคว้น​หวา​ไม่มีทาง​ปล่อยตัว​ท่าน​ไป​แน่​”

​เนี่ย​อวิ​๋น​ส่าย​ศีรษะ​กล่าว​ ​“​ข้ามี​แผนการ​ของ​ตัวเอง​ไม่ต้อง​กังวล​หรอก​ ​รีบ​ไป​เถิด​ ​หาก​ยื้อ​เวลา​นาน​กว่านี​้​พวก​จื่อ​อวี​้​คง​ย้อนกลับ​มา​แน่​ ​ข้า​จะ​อยู่​ถ่วงเวลา​อีก​สัก​ครึ่ง​ชั่ว​ยาม​ ​ด้วย​วิทยา​ยุทธ​ของ​เขา​คง​เพียงพอ​จะ​พา​เจ้า​หนี​ไป​ได้​ไกล​แล้ว​”

เพิ่มขนาดช่อง ดึงมุมขวามือลง

หวนคืนชะตาแค้น

หวนคืนชะตาแค้น

Status: Ongoing
ความงาม…ไหวพริบ… ล้วนเป็นหมากในเกมกระดานของนาง เพื่อช่วยเหลือพี่ชายและกอบกู้ตระกูล แม้หัวใจนางก็พร้อมยอมแลก!ในเมื่อสวรรค์ต้องการให้ข้ามีชีวิตอยู่…ความแค้นและความเกลียดชังเอย…แม้ตายเก้าครั้งก็ยากจะลืมเลือน…ความยุติธรรมหมดไป…เหตุใดแคว้นยังไม่สูญสิ้น? ตั้งแต่นี้ต่อไป ข้าคือมู่ชิงอีและคือกู้อวิ๋นเกอด้วยเช่นกันจากหญิงสาวผู้เพียบพร้อมด้วยรูปโฉมและยศฐากลับร่วงหล่นสู่โคลนตมเพราะแผนร้ายของคนใกล้ตัวบ้านแตกสาแหรกขาด เสียทั้งเพื่อนสนิทและคู่หมั้นไปในคราวเดียวในงานประมูลคืนแรกของตน หญิงสาวฝังคมมีดลงบนร่างศัตรูและเผาร่างในกองเพลิงเมื่อฟื้นตื่นมาอีกครั้งนางกลับกลายเป็น มู่ชิงอี ญาติผู้น้องผู้อ่อนแอไปเสียแล้วเมื่อได้มีชีวิตกลับมาอีกครั้งนางจะทวงทุกสิ่งที่เคยเป็นของตนคืนมาคืนความยุติธรรมให้ตระกูลกู้ด้วยสองมือของนางเอง!“ตั้งแต่นี้ต่อไป ข้าคือมู่ชิงอีและคือกู้อวิ๋นเกอด้วยเช่นกัน ความอยุติธรรมทั้งหลายข้าจะคืนมันกลับไปทั้งหมด!”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท