หวนคืนชะตาแค้น – ตอนที่ 324 ของกำนัลกลับคืนขององค์ชายเก้า (4)

หวนคืนชะตาแค้น

​“​พวก​ท่าน​บ้า​ไป​แล้ว​จริงๆ​ ​หรือ​”​ ​หนา​นก​งอ​วี​้​เอ่ย​ เขา​ไม่ได้​ต่อต้าน​เรื่อง​เกี่ยวดอง​ ​เพราะ​การ​เกี่ยวดอง​กัน​ระหว่าง​ตระกูล​ผู้มีอำนาจ​ย่อม​เป็นการ​เกี่ยวดอง​ที่​ได้ผล​ประโยชน์​ ​แต่​ใช่​ว่า​จะ​ส่ง​ไป​ทั้งๆ​ ​ที่​รู้​ว่า​เป็นการ​ส่ง​คน​ไป​ตาย​ ​องค์​ชาย​เก้า​อายุ​สิบ​เก้า​ชันษา​แต่​ยัง​ไม่ได้​อภิเษก​คง​ไม่ใช่​เพราะ​สุขภาพ​ที่​อ่อนแอ​ ​แต่​เป็น​เพราะ​นิสัย​อัน​ดุร้าย​จึง​กลายเป็น​เช่นนี้​ ​ไม่มี​แม่นาง​คนใด​กล้า​อภิเษก​กับ​เขา​หรอก​กระมัง

​หนา​นกง​เจ​วี​๋ย​โบกมือ​เอ่ย​ ​“​เรื่อง​นี้​พวกเรา​ไตร่ตรอง​กัน​เร็ว​เกินไป​ ​หาก​ยัง​ไม่มี​พระราช​โองการ​จาก​ฝ่า​บาท​ใคร​จะ​กล้า​พูด​อัน​ใด​ได้​เล่า​”

​หนา​นก​งอี​้​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​หาก​องค์​ชาย​เก้า​อยาก​เข้า​ราชสำนัก​จริงๆ​ ​เห็นที​คง​ต้อง​เลือก​ตัวพระ​ชายา​แล้ว​”​ ​หาก​อยาก​กลายเป็น​ผู้ปกครอง​ความสงบ​สุข​ใน​ใต้​หล้า​ ​ใน​สายตา​ของ​คน​ทั้งโลก​มองว่า​บุรุษ​ที่​ยัง​ไม่ได้​ผ่าน​การ​แต่งงาน​ก็​ถือว่า​ยัง​ไม่​บรรลุนิติภาวะ​ ​แน่นอน​ว่าย​่​อม​ไม่มี​ความสามารถ​ใน​การปกครอง​ความสงบ​สุข​ใน​ใต้​หล้า​ด้วย

​หรง​เซ​วี​ยน​มอง​หยก​คู่​นั้น​บน​โต๊ะ​ ​คิ้ว​ทรง​ดาบ​มุ่น​เข้าหา​กัน​เล็กน้อย​ ​เขา​มัก​รู้สึก​ว่า​…​เมืองหลวง​จะ​เกิด​การเปลี่ยนแปลง​บางอย่าง​ขึ้น

​เดิมที​การ​มอบ​ของกำนัล​ตอบแทน​เป็นเรื่อง​ปกติ​ทั่วไป​ ​ทว่า​พอ​เรื่อง​นี้​มา​อยู่​บน​ร่าง​ของ​องค์​ชาย​เก้า​อวี​้​อ๋อง​ที่​ไม่รู้​ว่า​มารยาท​การ​มอบ​ของกำนัล​ตอบแทน​คือ​อะไร​ ​ล้วน​ทำให้​ทุกคน​ใน​เมืองหลวง​ต่าง​ตกตะลึง​ไป​ชั่วขณะ

คิดไม่ถึง​ว่า​องค์​ชาย​เก้า​จะ​มอบ​ของกำนัล​ตอบแทน​เป็น​ด้วย​ ​อีกทั้ง​ยัง​เป็น​ฝ่าย​ไป​เยี่ยมเยียน​จวน​อ๋อง​แต่ละ​ที่​ด้วยตัวเอง​อีก​ต่างหาก​ ​หรือว่า​องค์​ชาย​เก้า​จะ​โต​เป็นผู้ใหญ่​สักที​ ​เพียงแต่​…​ช่วง​วัยเยาว์​ไม่รู้​ความ​ของ​องค์​ชาย​เก้า​จะ​ดู​ยาวนาน​ไป​เสียหน่อย

​แต่​คน​เหล่านี้​กลับ​ไม่รู้​เลย​ว่า​องค์​ชาย​เก้า​ที่​พวกเขา​ต่าง​ชื่นชม​ว่า​เติบโต​เป็นผู้ใหญ่​แล้ว​กำลัง​กลับกลาย​เป็น​เด็กน้อย​อยู่​ใน​จวน​อวี​้​อ๋อง​ ณ​ ​เวลานี้

​“​ชิง​ชิง​…​เจ้า​มอบ​ของ​มากมาย​ขนาด​นี้​ให้​พวกเขา​ทำไม​กัน​…​อีก​อย่าง​ตั๋วเงิน​ห้า​หมื่น​ตำลึง​นั่น​ด้วย​ ​นั่น​เป็น​เศษ​เงิน​ที่​ข้า​ให้​ชิง​ชิง​นะ​”​ ​หรง​จิ​่​นที​่​แต่ไหนแต่ไรมา​รู้จัก​แต่​รับ​ของ​แต่​ไม่รู้​จัก​การ​มอบ​ของ​กำลัง​ฟุบ​ตัว​อยู่​บน​โต๊ะ​อย่างไร​้​เรี่ยวแรง​ด้วย​ความรู้สึก​ไม่​ชิน​นัก

​มู่​ชิง​อี​วาง​พู่กัน​ลง​แล้ว​เงยหน้า​มอง​เขา​ด้วย​สายตา​เย็นชา​แวบ​หนึ่ง​ ​“​ท่าน​ยากจน​หรือ​อย่างไร​กัน​เพ​คะ​ ​การ​มอบ​ของกำนัล​ตอบแทน​เป็นมา​รยาท​ที่​พึงมี​ ​หาก​วันหน้า​ไม่​ตอบแทน​เลย​ใคร​จะ​อยาก​มอบ​ของ​ให้ท่า​นอีก​เล่า​”

​หรง​จิ​่​นพ​ลัน​รู้สึก​ได้ใจ​ ​“​แต่​เล็ก​จน​โต​ข้า​ไม่เคย​ให้​ของกำนัล​ตอบแทน​ ​อีก​อย่าง​ใคร​จะ​กล้า​บังอาจ​ไม่​ส่ง​ของกำนัล​ให้​ข้า​กัน​”

เรื่อง​แบบนี้​…​มัน​น่า​ภูมิใจ​?

​มู่​ชิง​อี​ที่​ไม่รู้​ว่า​เขา​ได้ใจ​เรื่อง​ใด​ก็​เบะ​ปาก​อย่าง​หมด​คำพูด​ ​แต่​พูดถึง​แล้ว​ ​หรง​จิ​่​นก​็​ยากจน​จริงๆ​ ​นั่นแหละ​ ​มู่​ชิง​อี​เปิด​สมุดบัญชี​ใน​มือ​ไปมา​ก่อน​ยกขึ้น​แล้ว​ใช้​สมุดบัญชี​ตี​ศีรษะ​เขา​เบา​ๆ​ ​หนึ่ง​ที

​พอ​หรง​จิ​่น​ยกมือ​ขึ้น​ ​สมุดบัญชี​ก็​ตกลง​มา​อยู่​ใน​มือ​พอดี​ ​เขา​กะพริบตา​ปริบๆ​ ​เอ่ย​อย่างไร​้​เดียงสา​ว่า​ ​“​ชิง​ชิง​?​”

​“​อธิบาย​มา​ให้​ชัดเจน​ว่า​เงิน​ใน​นี้​หาย​ไป​ไหน​หมด​เพ​คะ​”​ ​มู่​ชิง​อี​เอ่ย​เสียง​เรียบ

​“​อธิบาย​…​”​ ​หรง​จิ​่น​แววตา​ล่องลอย​ ​“​อธิบาย​อัน​ใด​กัน​”

​มู่​ชิง​อี​ยิ้มเยาะ​เอ่ย​ ​“​อย่า​บอก​นะ​ว่า​ถูก​ผู้ดูแล​เอาเปรียบ​จน​หมดตัว​ ​หาก​กล้า​ยักยอก​สัก​หนึ่ง​ใน​สิบ​ก็​ถือว่า​ใจกล้า​ไม่เลว​แล้ว​”​ ​พูดถึง​แล้ว​ ​การ​มีนิ​สัย​ดุร้าย​ก็​มี​ข้อดี​เหมือนกัน​ ​แต่ไหนแต่ไรมา​หรง​จิ​่น​ไม่เคย​ยุ่ง​เรื่อง​สมุดบัญชี​เลย​ ​แต่​ผู้ดูแล​ที่​กล้า​ยักยอก​เงิน​เหมือน​ตระกูล​กู้​กลับ​ไม่มี​สัก​คน​ ​แน่นอน​ว่า​เป็น​เพราะ​กิจการ​เหล่านี้​เป็น​กิจการ​ของ​เชื้อพระวงศ์​ ​ดังนั้น​ต่อให้​ลูกน้อง​จะ​ไม่ได้​เป็น​คนดี​เสียที​เดียว​ ​หรง​จิ​่​นก​็​ไม่น่า​จะ​ขัดสน​ขนาด​นี้

​“​กิจการ​ที่​เหมย​กุ้ย​เฟย​ทิ้ง​ไว้​ให้ท่าน​ ​อย่างน้อย​ทุกๆ​ ​ปีก​็​น่าจะ​มี​กำไร​เจ็ด​แสน​ตำลึง​ ​ยิ่ง​ไม่ต้อง​พูดถึง​ว่า​เหมย​กุ้ย​เฟย​ยัง​ทิ้ง​เบี้ยหวัด​ไว้​ให้ท่าน​จำนวน​ไม่น้อย​ด้วย​ ​อีกทั้ง​ของกำนัล​ที่​ฝ่า​บาท​ ​เหล่า​องค์​ชาย​ ​พระสนม​และ​ขุนนาง​ใน​ราชสำนัก​มอบให้​แต่ละครั้ง​ใน​หลาย​ปีนี​้​ ​ดังนั้น​ด้วย​นิสัย​ที่​เหลวไหล​ของ​ท่าน​ที่​ไม่เคย​มอบ​ของกำนัล​ตอบแทน​มาก​่อน​เลย​ ​คาด​ว่า​ตอนนี้​อย่างน้อย​ๆ​ ​ท่าน​ต้อง​มีทรัพย์​สิน​…​สิบเอ็ด​ล้าน​ตำลึง​แล้ว​ ​แต่​ตอนนี้​…​”​ ​มู่​ชิง​อี​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​สูง​ ​“​ทั้ง​ใน​และ​นอก​จวน​รวมกัน​ยัง​มี​ไม่​ถึง​หนึ่ง​ล้าน​ตำลึง​เลย​!​”​ เหตุ​ที่​องค์​ชาย​เก้า​ไม่​มอบ​ของกำนัล​ตอบแทน​คง​ไม่ใช่​เพราะ​ไม่รู้​ความ​แต่​เป็น​เพราะ​จน​จริงๆ​ ​อย่างนั้น​หรือแบบนี้​เลย​ให้​ของกำนัล​ตอบแทน​มิได้​ ​นอก​เสีย​จาก​กิจการ​ร้านค้า​และ​หมู่บ้าน​เหล่านั้น​ที่​ขยับเขยื้อน​ไม่ได้​ ​เงิน​ตำลึง​ทั่วทั้ง​จวน​ที่​พอ​จะ​แตะต้อง​ได้​กลับ​มี​ไม่​ถึง​แสน​ตำลึง​ด้วยซ้ำ​ ​หาก​ใน​มุม​ของ​ประชาชน​ทั่วไป​คง​ถือว่า​กิน​หรู​อยู่สบาย​พอใช้ได้​อีก​สอง​ชาติ​ภพ​ ​ทว่า​สำหรับ​องค์​ชาย​ที่​ต้อง​มอบ​ของมีค่า​ราคา​หลาย​ตำลึง​ให้​ผู้อื่น​ ​คง​ไม่เห็น​เงิน​จำนวน​นี้​อยู่​ใน​สายตา​ด้วยซ้ำ

​“​ชิง​ชิง​…​ต้นตระกูล​เป็น​ข้าหลวง​มิใช่​หรือ​ ​เหตุใด​ถึง​คิด​เรื่อง​เงิน​ๆ​ ​ทอง​ๆ​ ​เก่ง​ขนาด​นี้​เล่า​”​ ​หรง​จิ​่น​เอ่ย​อย่าง​ตกตะลึง

​สมุดบัญชี​พวก​นี้​เขา​เป็น​คน​แก้​เอง​กับ​มือ​ ​ต่อให้​เป็น​นัก​บัญชี​ที่​เก่งกาจ​ที่สุด​ก็​ไม่มีทาง​จับผิด​ได้​ภายใน​เดือน​สอง​เดือน​แน่นอน​ ​คิดไม่ถึง​ว่ายัง​ไม่​ถึง​ครึ่ง​เดือน​ชิง​ชิง​ก็​คำนวณ​ออกมา​ได้​ชัดเจน​ขนาด​นี้​แล้ว

​มู่​ชิง​อี​ยิ้มเยาะ​แล้ว​ยก​ชามา​จิบ​อึก​หนึ่ง​ถึง​กล่าว​เสียง​เรียบ​ ​“​หม่อมฉัน​ไม่​คัดค้าน​หาก​ท่าน​อ๋อง​จะ​เก็บ​เศษเล็กเศษน้อย​บ้าง​ ​แต่​…​ท่าน​เอา​เศษเล็กเศษน้อย​กับ​เงิน​สำคัญ​ๆ​ ​มาปะ​ปน​มั่ว​กัน​ไป​หมด​แล้ว​ ​หรือว่า​ลับหลัง​…​ท่าน​อ๋อง​ยัง​แอบ​ทำ​เรื่อง​ที่​ไม่​ให้​ใคร​รู้​อีก​อย่างนั้น​หรือ​”

​เงิน​สิบ​ล้าน​ตำลึง​ทำ​อะไร​ได้​อีก​คง​ไม่จำเป็น​ต้อง​พูด​ ​อีก​อย่าง​เกรง​ว่า​เรื่อง​พื้นเพ​ของ​ตระกูล​เหมย​ก็​คง​เก็บ​เป็นความลับ​เช่นกัน​ ​มู่​ชิง​อี​ยาก​ที่จะ​จินตนาการ​ได้​ว่า​หรง​จิ​่น​แสร้ง​บ้า​แกล้ง​โง่​ต่อ​คนภายนอก​ ​แต่​เบื้องหลัง​กลับ​ทำ​อะไร​ที่​จำเป็นต้อง​ใช้​เงิน​มาก​ขนาด​นี้ ​คง​ไม่ใช่​เพราะ​แอบ​เลี้ยง​กองทัพ​ทหาร​เพื่อ​ต่อต้าน​ฮ่องเต้​แคว้น​เย​่ว​์​จริงๆ​?

​“​ชิง​ชิง​…​”​ ​หรง​จิ​่​นร​้​อง​เรียก​อย่าง​เอาใจ

​“​เพ​คะ​?​”​ ​มู่​ชิง​อี​มอง​เขา​ด้วย​ใบหน้า​เหมือน​จะ​ยิ้ม​แต่​ก็​ไม่​ยิ้ม

​“​ตอนนี้​ยัง​บอก​ชิง​ชิง​ไม่ได้​”​ ​หรง​จิ​่​นม​อง​มู่​ชิง​อี​อย่างระมัดระวัง​ ​มู่​ชิง​อี​เลิก​คิ้ว​แล้ว​เอ่ย​อย่าง​ไม่ใส่ใจ​ว่า​ ​“​แล้วแต่​ท่าน​เถิด​ ​ครั้งหน้า​หาก​ท่าน​อยาก​ใช้​เงิน​ก็​เหลือ​ไว้​ให้​คนใน​จวน​เยอะ​หน่อย​ ​ในเมื่อ​คนใน​จวน​อวี​้​อ๋อง​ยัง​ต้อง​ใช้ชีวิต​กันต​่อ​”

​“​เหตุใด​ชิง​ชิง​ถึง​ไม่​ถาม​ว่า​ทำไม​ถึง​บอก​ชิง​ชิง​ไม่ได้​เล่า​”

​มู่​ชิง​อี​คล้อยตาม​ไป​ด้วย​ ​“​แล้ว​เหตุใด​ถึง​บอก​หม่อมฉัน​ไม่ได้​หรือ​”

​หรง​จิ​่น​ยิ้ม​ตาหยี​เอ่ย​ ​“​เพราะ​นอก​เสีย​จาก​ชิง​ชิง​จะ​มา​เป็น​พระ​ชายา​ของ​ข้า​แล้ว​ ​ข้า​ถึง​จะ​บอก​ชิง​ชิง​”

​“​อ้อ​”​ ​มู่​ชิง​อี​พยักหน้า​แล้ว​ตีหน้า​นิ่ง​กล่าว​ ​“​เช่นนั้น​ท่าน​ก็​เก็บ​ไว้​ใน​ใจ​จน​อึดอัด​ตาย​ไป​เถิด​”

​“​แต่​ข้า​อยาก​บอก​ชิง​ชิง​”​ ​หรง​จิ​่น​เอ่ย​อย่าง​ไม่​ชอบใจ​นัก

​“​ท่าน​จะ​เอาอย่าง​ไร​กัน​แน่​”​ ​มู่​ชิง​อี​เลิก​คิ้ว​ ​หรง​จิ​่​นก​ลอก​ตา​ไปมา​แล้ว​พุ่ง​เข้าไป​หามู​่​ชิง​อี​ด้วย​ความเร็ว​ ​จากนั้น​ก็​รั้ง​ร่าง​บาง​ของ​นาง​มา​ไว้​ใน​อ้อมอก​ก่อน​ฉีก​ยิ้ม​แต่ง​แต้ม​เต็มใบ​หน้า​ ​“​ชิง​ชิง​ให้​ข้า​จูบ​สักที​”

​ครั้น​พูด​จบ​ ​เขา​ก็​ก้มหน้า​ประทับ​จูบ​ลง​บน​ริมฝีปาก​บาง​เย็น​โดยที่​มู่​ชิง​อี​ยัง​ไม่ทัน​ตั้งตัว

​“​หรง​จิ​่น​!​”​ ​มู่​ชิง​อี​โมโห​อย่างมาก​ ​เพียงแต่​ด้วย​เรี่ยวแรง​ของ​นาง​แล้ว​จะ​ผลัก​หรง​จิ​่​นอ​อก​ไป​ได้ที่​ไหน​กัน​ ​โชคดี​ที่​หรง​จิ​่น​ไม่​อยาก​ยั่วโมโห​นาง​ ​เขา​แค่​เผย​สีหน้า​อิ่มเอม​ใจ​แล้ว​ฉีก​ยิ้ม​เอ่ย​ ​“​นี่​ถือว่า​เป็น​จูบ​ฉบับ​คู่รัก​อย่างเป็นทางการ​ของ​พวกเรา​กระมัง​ ​วันหลัง​ชิง​ชิง​ต้อง​รับผิดชอบ​ข้า​ด้วย​นะ​ ​ข้า​เอง​ก็​จะ​รับผิดชอบ​ชิง​ชิง​ด้วย​เหมือนกัน​ ​แบบนี้​…​ข้า​ก็​บอก​ชิง​ชิง​ได้​แล้ว​”​ ในเมื่อ​คู่หมั้น​ก็​คือ​ภรรยา​ในอนาคต​ ​ดังนั้น​ย่อม​แบ่งปัน​ความลับ​ทั้งหมด​ได้

​มู่​ชิง​อี​ถอนหายใจ​อย่าง​เหนื่อยหน่าย​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ ​หาก​ท่าน​ยัง​ต้องการ​ความช่วยเหลือ​จาก​หม่อมฉัน​ ​หม่อมฉัน​ก็​จะ​ไม่​ไป​ไหน​”​ ดังนั้น​ท่าน​เลิกเล่น​มุข​น้ำเน่า​แบบนี้​ได้​หรือไม่

​หรง​จิ​่​นกะ​พริบตา​ปริบๆ​ ​แล้ว​หลุบ​ตาลง​เอ่ย​อย่าง​ปวดใจ

​“​ชิง​ชิง​รังเกียจ​ข้า​จริงๆ​ ​หรือ​”

​มู่​ชิง​อีส​่า​ยศีร​ษะ​ ​นาง​ไม่ได้​รังเกียจ​เขา​ ​เพียงแต่​เข้าใจ​คน​แบบนี้​ดี​ ​หรง​จิ​่น​ไม่ใช่​คนที​่​ชวน​ให้​ใครต่อใคร​ต่าง​เกลียดชัง​ ​เพียงแต่​เพราะ​นาง​เข็ดหลาบ​กับ​ความรัก​มากกว่า

​“​ชิง​ชิง​อย่า​ไป​จาก​ข้า​นะ​”​ ​หรง​จิ​่น​เอ่ย​เสียง​เบา

​“​ได้​เพ​คะ​”​ ​มู่​ชิง​อี​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​ถ้าอย่างนั้น​…​”

​หรง​จิ​่น​เอ่ย​เสียง​ขรึม​ ​“​วันหลัง​ข้า​จะ​ไม่​พูด​เรื่อง​พระ​ชายา​อีก​”

หวนคืนชะตาแค้น

หวนคืนชะตาแค้น

Status: Ongoing
ความงาม…ไหวพริบ… ล้วนเป็นหมากในเกมกระดานของนาง เพื่อช่วยเหลือพี่ชายและกอบกู้ตระกูล แม้หัวใจนางก็พร้อมยอมแลก!ในเมื่อสวรรค์ต้องการให้ข้ามีชีวิตอยู่…ความแค้นและความเกลียดชังเอย…แม้ตายเก้าครั้งก็ยากจะลืมเลือน…ความยุติธรรมหมดไป…เหตุใดแคว้นยังไม่สูญสิ้น? ตั้งแต่นี้ต่อไป ข้าคือมู่ชิงอีและคือกู้อวิ๋นเกอด้วยเช่นกันจากหญิงสาวผู้เพียบพร้อมด้วยรูปโฉมและยศฐากลับร่วงหล่นสู่โคลนตมเพราะแผนร้ายของคนใกล้ตัวบ้านแตกสาแหรกขาด เสียทั้งเพื่อนสนิทและคู่หมั้นไปในคราวเดียวในงานประมูลคืนแรกของตน หญิงสาวฝังคมมีดลงบนร่างศัตรูและเผาร่างในกองเพลิงเมื่อฟื้นตื่นมาอีกครั้งนางกลับกลายเป็น มู่ชิงอี ญาติผู้น้องผู้อ่อนแอไปเสียแล้วเมื่อได้มีชีวิตกลับมาอีกครั้งนางจะทวงทุกสิ่งที่เคยเป็นของตนคืนมาคืนความยุติธรรมให้ตระกูลกู้ด้วยสองมือของนางเอง!“ตั้งแต่นี้ต่อไป ข้าคือมู่ชิงอีและคือกู้อวิ๋นเกอด้วยเช่นกัน ความอยุติธรรมทั้งหลายข้าจะคืนมันกลับไปทั้งหมด!”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท