หวนคืนชะตาแค้น – ตอนที่ 327 เข้าเฝ้าฮ่องเต้แคว้นเย่ว์เป็นครั้งแรก (3)

หวนคืนชะตาแค้น

​เจี่ยง​ปิน​ขบคิด​พลาง​กราบทูล​ ​“​องค์​ชาย​เก้า​ก็​เกิด​มา​เป็น​ลูกหลาน​ใน​เชื้อพระวงศ์​ที่สูง​ศักดิ์​ย่อม​รอคอย​เรื่อง​นี้​เป็นธรรมดา​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​ยาม​นี้​แม้แต่​องค์​ชาย​สิบเอ็ด​ที่​อายุ​น้อยที่สุด​ยัง​เดิน​เข้า​ๆ​ ​ออก​ๆ​ ​ราชสำนัก​แล้ว​ ​ทว่า​องค์​ชาย​เก้า​กลับ​อยู่​ว่าง​ๆ​ ​ท่ามกลาง​เหล่า​องค์​ชาย​คง​ยาก​ที่จะ​เลี่ยง​ได้​…​ ​”

​ฮ่องเต้​แคว้น​เย​่ว​์​พยักหน้า​ตรัส​ว่า​ ​“​เจ้า​พูด​ถูก​ ​กลับเป็น​เรา​ที่​มองข้าม​ไป​เอง​”

​เจี่ยง​ปิน​รีบ​ส่ายหน้า​แล้ว​ทูล​ว่า​ ​“​มิบั​งอาจ​”​ ​เขา​เพียงแต่​ลอบ​กล่าว​ใน​ใจ​ว่า​ ฝ่า​บาท​มองข้าม​ที่ไหน​กัน​ ​เห็น​อยู่​ทนโท่​ว่า​ฝ่า​บาท​ทรง​จงใจ​ไม่​อยาก​ให้​องค์​ชาย​เก้า​ข้องเกี่ยว​กับ​งาน​ราชสำนัก​ ​องค์​ชาย​เพียง​คน​หนึ่ง​ ​องค์​ชาย​ที่​ได้รับ​ความ​โปรดปราน​มาก​คน​หนึ่ง​จะ​ยอม​ปล่อย​สิ่ง​เหล่านี้​ได้​อย่างไร​ ​หาก​เป็น​เช่นนี้​เขา​ก็​คง​ไม่ใช่​องค์​ชาย​แล้ว

​ฮ่องเต้​แคว้น​เย​่ว​์​มอง​ไป​ทาง​ประตู​พระตำหนัก​ ​ทว่า​แววตา​กลับ​เลื่อนลอย​พร่ามัว​ ​ตรัส​เสียงทุ้ม​ว่า​ ​“​จิ​่น​เอ๋อร​์​กลายเป็น​เช่นนี้​ก็​ไม่รู้​ว่านา​ง.​..​จะ​โทษ​เรา​หรือเปล่า​”

​เจี่ยง​ปิน​เงียบกริบ​ไม่​พูด​อะไร​ราวกับ​ไม่ได้​ยิน​สิ่ง​ที่​ฮ่องเต้​แคว้น​เย​่ว​์​ทรง​ตรัส​ขึ้น​ ​โชคดี​ที่​ฮ่องเต้​แคว้น​เย​่ว​์​เอง​ก็​ไม่ได้​ต้องการ​คำตอบ​จาก​เขา​ ​ครั้น​ครู่หนึ่ง​พอได้​สติ​พระองค์​ก็​หยิบ​พู่กัน​ขึ้น​มา​แล้ว​อ่าน​ม้วน​กระดาษ​ตรงหน้า​ต่อ

​หรง​จิ​่​นพา​มู่​ชิง​อี​เดิน​ทะลุ​ผ่าน​เส้นทาง​ทอด​ยาว​ภายใน​พระตำหนัก​อย่าง​ผ่อนคลาย​ ​กระทั่ง​มา​หยุด​อยู่​หน้า​ตำหนัก​ที่​ประตู​ยาว​ปิด​สนิท​แห่งหนึ​่ง​ถึง​ชะงัก​ฝีเท้า​ลง​ ​ตรงหน้า​ประตู​เขียน​ด้วย​ลายมือ​เรียบง่าย​ว่า​ ​‘​ตำหนัก​เหมย​’​ ​ภายใน​วัง​หลวง​ที่​มีพ​ระ​ตำหนัก​ตั้ง​เรียงราย​และ​ตกแต่ง​อย่าง​หรูหรา​กลับ​มีตำ​หนัก​หลัง​หนึ่ง​โดด​ๆ​ ​โผล่​มา​เช่นนี้​ทำให้​ชวน​ดู​แปลกตา​อยู่​บ้าง​ ​ภายในใจ​มู่​ชิง​อี​รู้ทัน​ที​ว่าที่​นี่​ต้อง​เป็น​ที่ประทับ​ของ​อดีต​เหมย​กุ้ย​เฟย​แน่นอน

​หรง​จิ​่น​ผลัก​เปิด​ประตู​แล้ว​ลาก​ตัว​มู่​ชิง​อี​เดิน​เข้าไป​ ​ภายใน​เรือน​เงียบสงัด​ไร้​ซึ่ง​เงา​คน​ ​ทว่า​พื้น​กลับ​สะอาดหมดจด​ ​มีด​อก​ไม้​หลาก​สีสัน​ใน​สวน​ ​รวมถึง​นก​เป็ด​น้ำ​ภายใน​ทะเลสาบ​ด้วย​ ​เวลานี้​ไม่ใช่​ฤดูกาล​ที่​ดอก​เหมย​เบ่งบาน​ ​แต่​ไม่รู้​ว่า​ทำไม​กลับ​มีกลิ่นหอม​จางๆ​ ​ของ​ดอก​เหมย​ลอย​ฟุ้ง​อบอวล​โดย​ไม่ได้​ให้ความรู้​สึก​เงียบเหงา​วังเวง​เลย​สักนิด

​ส่วนลึก​ของ​ตำหนัก​เหมย​เก็บ​ซ่อน​หอง​ดงา​มห​ลัง​หนึ่ง​ไว้​ ​หรง​จิ​่​นลาก​นาง​เดิน​เข้าไป​อย่าง​ช้าๆ​ ​ภายใน​หอนั​้น​สะอาดสะอ้าน​ไร้​ซึ่ง​ฝุ่นผง​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ทุกวัน​จะ​มี​คน​คอย​ทำความสะอาด​อย่างละเอียด​ ​ที่​แห่ง​นี้​ไม่ได้​หรูหรา​โอ่อ่า​อย่าง​ตำหนัก​ใน​วัง​แต่​เหมือน​สิ่งปลูกสร้าง​ธรรมดาๆ​ ​เท่านั้น​ ​ด้านบน​ชั้นสอง​มี​ระเบียง​โผล่​พ้น​ออกมา​ ​แค่​มู่​ชิง​อี​มอง​ต้น​เหมย​ด้านล่าง​ก็​พอ​จะ​มองออก​ว่ายา​มที​่​ดอก​เหมย​เบ่งบาน​สะพรั่ง​ใน​ฤดูหนาว​จะ​งดงาม​สะกด​ใจ​คน​มาก​เพียงใด

​หรง​จิ​่น​เอา​มือ​ไพล่หลัง​ยืน​อยู่​ริม​หอ​แห่ง​นั้น​ ​ใบหน้า​หล่อเหลา​ไม่ได้​เผย​ความรู้สึก​ผูกพัน​คะนึง​หา​แต่อย่างใด​ ​ทว่า​กลับ​ปรากฏ​เพียง​ความ​เย้ยหยัน​ที่​แสน​เย็นชา​เท่านั้น

​“​ชิง​ชิง​ ​เจ้า​ชอบ​ที่นี่​หรือไม่​”​ ​หรง​จิ​่น​เอ่ย​ถาม

​มู่​ชิง​อี​ลังเลใจ​ครู่หนึ่ง​ก่อน​จะ​ส่าย​ศีรษะ​เบา​ๆ​ ​นาง​ย่อม​ชอบ​ทิวทัศน์​งดงาม​อยู่​แล้ว​ ​แต่​ทิวทัศน์​ที่​งดงาม​ปรากฏ​อยู่​ใน​สถานที่​อย่าง​วัง​หลวง​เช่นนี้​กลับเป็น​ความงาม​ที่​แตกต่าง​กัน​ออก​ไป​ ​ชวน​ให้​รู้สึก​ไม่​เป็นมงคล​เสียมา​กก​ว่า

​“​นี่​เป็น​ตำหนัก​ที่​เสด็จ​พ่อ​ทรง​สร้าง​ให้​เสด็จ​แม่​ ​แต่​…​เสด็จ​แม่​กลับ​ไม่เคย​ได้​ประทับ​อยู่​ที่นี่​เลย​แม้แต่​วัน​เดียว​”​ ​ริมฝีปาก​ของ​หรง​จิ​่น​ผุด​ยิ้ม​เย็นชา​พร้อม​เอ่ย​เสียง​ขรึม

นับตั้งแต่​เหมย​กุ้ย​เฟย​ถูก​แต่งตั้ง​เป็น​พระสนม​จนกระทั่ง​ล่วงลับ​ไป​ใช้เวลา​ไม่​ถึง​สาม​ปี​ ​หาก​เรือน​นี้​เพิ่ง​เริ่ม​ถูก​สร้าง​ขึ้น​หลังจาก​เหมย​กุ้ย​เฟย​เข้า​วัง​มา​ล่ะ​ก็​ ​เช่นนั้น​เหมย​กุ้ย​เฟ​ยก​็​อาจจะ​ไม่เคย​เข้ามา​ประทับ​ที่นี่​เลย​จริงๆ

​หรง​จิ​่น​เท้าคาง​เอ่ย​ ​“​แต่​ข้า​อยู่​ที่นี่​มาตั​้ง​แต่​เด็ก​เพียงลำพัง​…​ไม่มีใคร​อยู่​เป็นเพื่อน​ข้า​และ​พูดคุย​เป็นเพื่อน​ข้า​เลย​สัก​คน​ ​ก่อนที่​ข้า​จะ​โดน​วาง​พิษ​ครั้งนั้น​ข้า​เคย​เห็น​เพียง​คน​สอง​ประเภท​ ​นั่น​ก็​คือ​เซ​วีย​เริ​่​นที​่​ดูแล​ข้า​กับ​คนที​่​คิด​จะ​ฆ่า​ข้า​ ​ดังนั้น​ข้า​ไม่ได้​เป็น​ที่​โปรดปราน​มาตั​้ง​แต่กำเนิด​เสียที​เดียว​ ​เหอะ​…​หรือ​อาจจะ​ได้รับ​ความ​โปรดปราน​ตั้งแต่​เกิด​ก็ได้​ ​เพียงแต่​ข้า​จำ​ไม่ได้​แล้ว​”

​มู่​ชิง​อีนั​่ง​ลง​ข้าง​กาย​หรง​จิ​่น​โดย​ไม่​พูด​อะไร​พลาง​รับฟัง​เขา​พูด​อย่างสงบ

​หรง​จิ​่น​เอียง​ศีรษะ​มอง​นาง​แล้ว​นั่งลง​ตาม​เช่นกัน​ ​พวกเขา​นั่ง​ไหล่​ชน​ไหล่​พลาง​ทอด​มอง​ต้น​เหมย​ที่​ไร้​ดอก​ด้านล่าง​หอ​แห่ง​นั้น​ไป​ด้วยกัน

​“​เซ​วีย​เริ​่น​เป็น​คนที​่​รับใช้​เสด็จ​แม่​ของ​ข้ามา​ตั้งแต่​อดีต​ ​เสด็จ​แม่​มีบุญ​คุณ​กับ​เขา​ ​ดังนั้น​เขา​เลย​อยู่​ดูแล​ข้า​ ​ตอนนั้น​ข้า​ยัง​เด็ก​นัก​ ​เขา​มัก​เฝ้าดูแล​ตามติด​ตัว​ข้า​ไม่​ห่าง​ ​ตอนแรก​ข้า​ก็​ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​ทำไม​ ​ภายหลัง​ข้า​ถึง​รู้​ว่า​…​เขา​กลัว​จะ​มี​คน​มาทำ​ร้าย​ข้า​ ​ต่อมา​ก็​มี​คน​โผล่​มา​หมาย​จะ​ฆ่า​ข้า​จริงๆ​ ​แต่​สุดท้าย​…​ก็​ถูก​ข้า​ชิง​ฆ่า​ตาย​ไป​เสียก่อน​”​ ​หรง​จิ​่​นอม​ยิ้ม​อย่าง​มีความสุข​พลาง​เอียง​ศีรษะ​มอง​มู่​ชิง​อี

​มู่​ชิง​อี​ผุด​นึก​ขึ้น​ได้​ ​หรง​จิ​่น​เคย​บอกว่า​ครั้งแรก​ที่​เขา​ฆ่า​คน​เพิ่ง​อายุ​ได้​หก​ชันษา​เท่านั้น

​หรง​จิ​่​นนั​่​งก​อด​เข่า​อยู่​บน​พื้น​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​จากนั้น​ในที่สุด​ข้า​ก็​ตกหลุมพราง​คนอื่น​ ​โดน​วางยา​ ​ไม่รู้​ว่า​เสด็จ​พ่อ​คิด​เช่นใด​ ​จู่ๆ​ ​ถึง​ได้​ให้ความสำคัญ​กับ​บุตรชาย​คน​นี้​ขึ้น​มา​ ​อีกทั้ง​ให้​คน​ช่วย​ยื้อ​ชีวิต​ข้า​กลับมา​ด้วย​ ​จากนั้น​…​คนที​่​อยาก​ฆ่า​ข้า​ก็​มีมาก​กว่า​เดิม​ ​เพราะ​ข้า​คนเดียว​ทำให้​คนตาย​ตั้ง​มากมาย​เลย​เจ็บปวด​ไม่น้อย​ ​ดังนั้น​ตอนหลัง​พอ​มีนัก​ฆ่า​บุก​เข้ามา​ใน​วัง​ ​ข้า​เลย​คิด​ว่า​ให้​นักฆ่า​จับตัว​ไป​เลย​หรือไม่ก็​ฆ่า​ข้า​ตาย​ไป​เสียดี​กว่า​ ​อยู่​วัง​ไป​ตลอด​เช่นนี้​เหนื่อย​จะ​ตาย​ ​ต่อมา​ข้า​ก็​ถูกจับ​ตัว​พา​ออก​นอก​วัง​ไป​ ​รอก​ระ​ทั่ง​หลังจาก​ข้า​กลับมา​…​เหอะ​ๆ​ ​ข้า​ก็​ฆ่า​ทุกคน​ได้​อย่างง่ายดาย​แล้ว​”

​มู่​ชิง​อี​มุ่น​คิ้ว​ ภายใน​วัง​ไม่มีใคร​สอน​วิทยา​ยุทธ​ให้​หรง​จิ​่น​ ​เช่นนั้น​เขา​เรียนรู้​วิทยา​ยุทธ​ใน​ช่วงเวลา​ที่​ถูกจับ​ตัว​ออก​ไปนอก​วัง​อย่างนั้น​หรือ​ ​ระยะเวลา​สั้น​ๆ​ ​เพียงแค่​นั้น​ ​ไม่ว่า​คุณสมบัติ​ของ​หรง​จิ​่น​จะ​ดี​แค่ไหน​แต่​ก็​คง​ไม่​สามารถ​กลายเป็น​ยอด​ฝีมือ​อันดับ​หนึ่ง​ใน​ใต้​หล้า​ได้​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​อาการป่วย​ของ​หรง​จิ​่​น.​..​เหมือน​จะ​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​ช่วงเวลา​นั้น​ด้วย​พอดี

​“​หลังจาก​ท่าน​ถูกจับ​ออก​ไปนอก​วัง​แล้ว​เกิดเรื่อง​อัน​ใด​ขึ้น​หรือ​เพ​คะ​”

​หรง​จิ​่น​ยิ้ม​เอ่ย​ ​“​ก็​ไม่ได้​เกิด​อะไร​ขึ้น​หรอก​ ​นักฆ่า​คน​นั้น​เป็นบ้า​ ​เขา​เห็น​ว่า​กระดูก​เส้นเอ็น​ข้ามี​ความ​พิเศษ​ดี​เลย​อยาก​รับ​ข้า​ไว้​เป็น​ศิษย์​ ​รังเกียจ​ที่​ข้า​พัฒนา​ช้า​เกินไป​แต่​ก็​อยาก​ปั้น​ให้​ข้า​เป็นยอด​ฝีมือ​ลำดับ​ต้นๆ​ ​คน​หนึ่ง​ ​ข้า​เอง​ก็​ถูก​เขา​บีบ​จน​แทบ​เป็นบ้า​อยาก​ฆ่า​เขา​ทิ้ง​เหมือนกัน​ ​ต่อมา​ข้า​ก็​ถูก​ผู้เฒ่า​เรื่องมาก​คน​หนึ่ง​ช่วย​ไว้​ ​แต่​จากนั้น​…​ผู้เฒ่า​คน​นั้น​กลับ​ช่วย​ไม่สำเร็จ​แล้ว​พาน​นึก​ว่า​ข้า​ตาย​แล้ว​เลย​ทิ้ง​ข้า​ไว้​ ​สุดท้าย​ข้า​ไม่​ตาย​เลย​กลับมา​อีกครั้ง​”

​คำพูด​ไม่​กี่​ประโยค​ที่​เรียบง่าย​ถูก​หรง​จิ​่น​เล่า​ออกมา​โดย​ไม่ได้​แสดงท่าที​สะทกสะท้าน​ใด​ราวกับว่า​มัน​ก็​ไม่ใช่​เรื่อง​หนักหนา​สาหัส​อะไร​ ​แต่​คนที​่​รับฟัง​กลับ​อกสั่นขวัญแขวน​ ​ถึงแม้​หรง​จิ​่น​จะ​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​สดใส​ ​แต่​เด็กน้อย​อายุ​สิบสอง​คน​หนึ่ง​กลับ​ต้อง​ผ่าน​เรื่อง​อะไร​มาตั​้​งมา​กมาย​ ​ดังนั้น​จะ​โทษ​นิสัย​ประหลาด​ของ​หรง​จิ​่น​ใน​ตอนนี้​ไม่ได้​จริงๆ​ ​อย่างน้อย​มู่​ชิง​อี​คิด​ว่า​หาก​ตน​เจอ​เรื่อง​เหล่านี้​ตอน​อายุ​สิบสอง​ ​เกรง​ว่า​คง​ไม่มี​โอกาส​เอาชีวิต​รอด​จาก​สถานการณ์​เช่นนี้​ได้

​หรง​จิ​่น​เอียง​ศีรษะ​มอง​มู่​ชิง​อี​พลาง​อมยิ้ม​เอ่ย​ ​“​ชิง​ชิง​กำลัง​สงสาร​ข้า​อยู่​หรือ​”

​มู่​ชิง​อี​มอง​เขา​ด้วย​ท่าที​สงบ​ ​“​ท่าน​ต้องการ​ให้​คน​สงสาร​ท่าน​ด้วย​หรือ​”

​หรง​จิ​่น​ยิ้ม​เย้ย​ ​“​ความสงสาร​ใช้​ทานข้าว​ไม่ได้​ ​ใช้​แทน​เงิน​ตำลึง​ไม่ได้​เสียหน่อย​”

​มู่​ชิง​อี​ยิ้ม​บาง​เอ่ย​ ​“​วันหน้า​หม่อมฉัน​จะ​ช่วย​ท่าน​หาเงิน​มา​ให้​มาก​ๆ​”​ ​หรง​จิ​่น​เอง​ก็​ขมวดคิ้ว​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​ข้า​เอง​ก็​จะ​หาเงิน​เยอะ​ๆ​ ​มา​ให้​ชิง​ชิง​ใช้​เหมือนกัน​”

​มู่​ชิง​อี​แค่น​เสียง​เบา​แล้ว​เอ่ย​ด้วย​สีหน้า​เหมือน​จะ​ยิ้ม​แต่​ก็​ไม่​ยิ้ม​ว่า​ ​“​องค์​ชาย​เก้า​เอา​เวลา​มาคิด​ว่า​จะ​จัดการ​สมุดบัญชี​ใน​จวน​เช่นไร​ให้​ดีกว่า​นี้​ดีกว่า​เพ​คะ​”

​พอนึก​ถึงเงิน​ตำลึง​ที่​ตน​แอบ​ยักยอก​มา​ใน​วันนั้น​ ​หรง​จิ​่​นก​็​ดู​ไร้​ชีวิตชีวา​ไป​ชั่วขณะ

​ครั้น​เห็น​หว่าง​คิ้ว​ของ​หรง​จิ​่​นขมว​ดมุ​่น​ไม่​คลาย​ตั้งแต่​เข้า​วัง​มา​ ​มู่​ชิง​อีก​็​เอ่ย​ถาม​เสียง​เบา​ว่า​ ​“​ท่าน​ไม่​ชอบ​วัง​หลวง​หรือ​เพ​คะ​”

​หรง​จิ​่น​เลิก​คิ้ว​ถาม​ ​“​ข้า​ควรจะ​ชอบ​วัง​หลวง​มาก​อย่างนั้น​หรือ​”

​ความจริง​ถึงแม้​เขา​จะ​มีส​ถานะ​เป็น​องค์​ชาย​ที่สูง​ศักดิ์​ ​แต่​ตลอดชีวิต​นี้​วัง​หลวง​กลับ​นำพา​หายนะ​มา​ให้​หรง​จิ​่​นมา​กก​ว่าความ​สุข​ ​ก่อนหน้า​อายุ​แปด​ชันษา​เขา​เหมือน​ดั่ง​อากาศธาตุ​ ​แถม​ยัง​ต้อง​เผชิญหน้า​กับ​นักฆ่า​เป็นครั้งคราว​ ​ถึงแม้​หลัง​แปด​ชันษา​ไป​เขา​จะ​ได้รับ​สมญานาม​ว่า​เป็น​องค์​ชาย​ที่​ได้รับ​ความ​โปรดปราน​มาก​ที่สุด​ ​แต่​เห็นได้ชัด​ว่าความ​โปรดปราน​เช่นนี้​กลับ​ไม่ได้​ส่งผล​ดี​อะไร​กับ​เขา​เป็น​ทุนเดิม​อยู่​แล้ว​ ​ในทางกลับกัน​ ​ยิ่ง​ทำให้​เขา​ถูก​เหล่า​องค์​ชาย​ทุกคน​เพิกเฉย​และ​มอง​เขา​เป็น​ศัตรู​เสียมา​กก​ว่า

หวนคืนชะตาแค้น

หวนคืนชะตาแค้น

Status: Ongoing
ความงาม…ไหวพริบ… ล้วนเป็นหมากในเกมกระดานของนาง เพื่อช่วยเหลือพี่ชายและกอบกู้ตระกูล แม้หัวใจนางก็พร้อมยอมแลก!ในเมื่อสวรรค์ต้องการให้ข้ามีชีวิตอยู่…ความแค้นและความเกลียดชังเอย…แม้ตายเก้าครั้งก็ยากจะลืมเลือน…ความยุติธรรมหมดไป…เหตุใดแคว้นยังไม่สูญสิ้น? ตั้งแต่นี้ต่อไป ข้าคือมู่ชิงอีและคือกู้อวิ๋นเกอด้วยเช่นกันจากหญิงสาวผู้เพียบพร้อมด้วยรูปโฉมและยศฐากลับร่วงหล่นสู่โคลนตมเพราะแผนร้ายของคนใกล้ตัวบ้านแตกสาแหรกขาด เสียทั้งเพื่อนสนิทและคู่หมั้นไปในคราวเดียวในงานประมูลคืนแรกของตน หญิงสาวฝังคมมีดลงบนร่างศัตรูและเผาร่างในกองเพลิงเมื่อฟื้นตื่นมาอีกครั้งนางกลับกลายเป็น มู่ชิงอี ญาติผู้น้องผู้อ่อนแอไปเสียแล้วเมื่อได้มีชีวิตกลับมาอีกครั้งนางจะทวงทุกสิ่งที่เคยเป็นของตนคืนมาคืนความยุติธรรมให้ตระกูลกู้ด้วยสองมือของนางเอง!“ตั้งแต่นี้ต่อไป ข้าคือมู่ชิงอีและคือกู้อวิ๋นเกอด้วยเช่นกัน ความอยุติธรรมทั้งหลายข้าจะคืนมันกลับไปทั้งหมด!”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท