บทที่ 1263 จี้หวง
“จี้หวง นับวันพันธมิตรอู๋เว่ยจะเอาใหญ่แล้วนะ! หลายตระกูลที่อยู่ใต้อำนาจเราโดนพันธมิตรอู๋เว่ยกวาดล้างภายในคืนเดียว ไม่เหลือแม้แต่หมาแมว! อวดดีเกินไปแล้ว!” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งมองจี้หวง พูดด้วยความเดือดดาล
ชายอีกคนเอ่ยเสริม “นั่นสิ ตั้งแต่ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยหายตัวไป พันธมิตรอู๋เว่ยก็ไม่ได้รุ่งเรืองเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ถ้าจี้หวงยินยอม พวกผมก็จะโจมตีขับไล่พันธมิตรอู๋เว่ยทันที!”
“พันธมิตรอู๋เว่ยเหรอ…”
มุมปากของชายหนุ่มหยักยิ้มบางๆ บนใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาปรากฏรอยยิ้มคาดเดายาก
เมื่อเขายิ้ม กลับงดงามราวกับเดินออกมาจากภาพวาด บุคลิกโดดเด่น ไร้ซึ่งความน่าเกรงขาม ดูไม่มีพิษภัยแม้แต่น้อย แต่กลิ่นอายของผู้ที่เหนือกว่าจากตัวชายหนุ่ม กลับทำให้ไม่มีใครกล้ามองข้ามและล่วงเกิน
เพราะถึงอย่างไร คนคนนี้ก็เป็นราชาของกลุ่มอำนาจใต้ดินทั่วทั้งยุโรป ทายาทของตระกูลจี้ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ในรัฐอิสระ จี้หวง…หรือก็คือจี้ซิวหร่าน!
พอพูดถึงพันธมิตรอู๋เว่ย นัยน์ตาของชายหนุ่มหม่นลง สีหน้าเหม่อลอย คล้ายกำลังจมสู่ห้วงความคิดและรำลึกถึงความทรงจำเก่าๆ
“อู๋โยว…” ชายหนุ่มพึมพำเสียงเบา
“จี้หวง…งั้น…จะจัดการยังไงกับพันธมิตรอู๋เว่ยดีครับ?” ชายคนหนึ่งขมวดคิ้วถาม
“ปล่อยพวกเขาไป” ชายหนุ่มได้สติ กล่าวอย่างไม่แยแส
ชายวัยกลางคนชะงักไปนิดเมื่อได้ยิน สีหน้าเปลี่ยนไปทันที “จี้หวง ตระกูลที่ถูกพันธมิตรอู๋เว่ยฆ่าล้างเป็นตระกูลภายใต้การดูแลของผม ผมน่ะไม่เป็นไร…แต่ผมเกรงว่าจะทำให้จี้หวงขายหน้า ทำอย่างนี้…ไม่ค่อยดีมั้งครับ!”
“ฉันบอกว่า…ให้ปล่อยพวกเขาไป…” ชายหนุ่มคลี่ยิ้มเหมือนไม่มีประสงค์ร้าย แต่รอยยิ้มนี้กลับทำให้ชายวัยกลางคนใจเต้นระส่ำ หน้าผากอาบเม็ดเหงื่อ
ชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้เป็นราชาของอำนาจมืดใต้ดินทั้งหมดในยุโรป เป็นบุคคลในตำนานของรัฐอิสระ
อายุยังน้อย กลับสามารถสร้างกฎโลกใต้ดินในยุโรปขึ้นมา และกลายเป็นราชาของโลกมืดใต้ดินที่สมคำร่ำลือ
รอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์นี้ อาจดูเหมือนไร้พิษภัย แต่ความจริงแล้ว…
ตามคาด ชายวัยกลางคนเห็นรอยยิ้มที่น่ากลัวนี้แล้วก็เงียบไปทันที
บนที่นั่ง ชายหนุ่มสอดมือเข้าไปในอกเสื้อ แล้วหยิบรูปเก่าใบหนึ่งออกมา
รูปถ่ายเหมือนผ่านมานานแล้ว แต่ยังคงถูกเก็บไว้ในสภาพสมบูรณ์ดี
“คนที่ฉันกำลังตามหา มีข่าวบ้างรึยัง?”
ผ่านไปครู่หนึ่ง จี้หวงหันไปถามหญิงสาวรูปร่างหน้าตาสวยสะดุดตาที่ยืนอยู่ในห้องโถง
“ยังค่ะ…” หญิงสาวก้าวเท้าเข้ามา แล้วส่ายหน้า
“จี้หวง…” หญิงสาวเอ่ยจบ ก็เอื้อมมือขาวดุจหิมะวางบนแขนของชายหนุ่มเบาๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้และยกย่อง “เธอหายตัวไปหลายปีแล้ว…แถมยังมีลูกกับคนอื่นแล้วด้วย…นานขนาดนี้แล้วทำไมคุณถึงยังปล่อยวางไม่ได้อีก…
แม้แต่ฉันยังหาไม่เจอ บางทีเธออาจตายไปแล้วก็ได้…จี้หวง ทำไมคุณ…ถึงไม่หันมามองคนข้างๆ บ้างล่ะ…”
ชายหนุ่มหันดวงตาที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้มไปมองหญิงงามคนข้างหน้า “คนข้างๆ…หมายถึงเธอน่ะเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำนี้ หญิงสาวเผยสีหน้าดีใจทันที
ทว่าเธอยังไม่ทันพูดอะไร ลำคอยาวระหงก็โดนชายหนุ่มบีบไว้แน่น
สองเท้าของหญิงสาวลอยเหนือพื้น ถูกชายหนุ่มบีบคอจนตัวลอยกลางอากาศ
วินาทีนี้ หญิงสาวตื่นกลัวสุดขีด จ้องหน้าชายหนุ่มที่ยังคงแย้มยิ้มบางๆ อย่างหวาดกลัว แต่กลับไม่กล้าขัดขืนแม้แต่น้อย
“ไสหัวไป”
ขณะพูด ชายหนุ่มสะบัดแขนเหวี่ยงร่างหญิงสาวออกไป
————————————————————————————-
บทที่ 1264 ตัวปลอมไม่มีทางกลายเป็นตัวจริง
เสียงโครมดังขึ้น ร่างของสาวสวยคนนั้นกระแทกกับพื้นอย่างแรง
จังหวะนั้น ชายหนุ่มอายุน้อยคนหนึ่งเปิดประตูห้องโถงใหญ่ ก่อนสาวเท้าเข้ามาอย่างเชื่องช้า
ชายหนุ่มสวมชุดสูทสีดำทั้งตัว บุคลิกไม่ธรรมดา ดูจากหน้าตาเขาแล้ว น่าจะเป็นลูกครึ่งตะวันตกกับตะวันออก
“จี้หวง” ชายหนุ่มเดินมาหยุดตรงหน้าที่นั่ง ทุกท่วงท่าสง่างามมาก เขาหันไปก้มหัวให้จี้หวงเล็กน้อย
พอได้ยินเสียง ชายหนุ่มกลับมายิ้มบางอีกครั้ง หันสายตามามองเล็กน้อย
เมื่อเห็นชายหนุ่มในชุดสูทท่าทางสง่างาม ห้องโถงก็พลันเงียบกริบไร้เสียงใดๆ
หนึ่งในแปดเทพใต้บัลลังก์ของจี้หวง…คูกู่ (โครงกระดูก)…
“คูกู่ ว่ามา” จี้หวงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ชายชุดสูทที่ถูกเรียกว่าคูกู่พยักหน้า เงียบอยู่ครู่หนึ่งก็หันไปรายงานกับจี้หวง “จี้หวง ตรวจสอบแน่ชัดแล้วครับว่าคุณหนูรองแห่งตระกูลเนี่ยกลับมาแล้วจริงๆ แถมยังผ่านการตรวจ DNA ยืนยันแล้วว่าเป็นคุณหนูรองเนี่ยอู๋โยวจริง ตอนนี้ตระกูลเนี่ยปิดข่าวไม่ให้คนภายนอกรู้”
“อ้อ…งั้นเหรอ” พอคูกู่รายงานจบ จี้หวงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยรอยยิ้มยากจะคาดเดา
“จี้หวง ในเมื่อตรวจสอบแน่ชัดแล้วว่าคุณหนูอู๋โยวกลับมา จะให้เตรียมตัวไปเยี่ยมเลยไหมครับ” คูกู่ถามจี้หวง
“ไม่ต้อง” จี้หวงยิ้มบาง “ตัวจริงไม่มีทางกลายเป็นตัวปลอม และตัวปลอม ก็ไม่มีทางกลายเป็นตัวจริงได้เหมือนกัน”
ประโยคนี้ทำให้แววตาของคูกู่ไหวระริก “จี้หวงหมายความว่า…คุณหนูรองที่อยู่ตระกูลเยี่ยตอนนี้ ไม่ใช่คุณหนูอู่โยวตัวจริงเหรอครับ”
“หึๆ คุณหนูอู๋โยวเป็นคู่หมั้นของจี้หวง คุณกับคุณหนูอู๋โยวโตมาด้วยกันตั้งแต่สมัยยังเด็ก รู้จักคุณหนูอู๋โยวดียิ่งกว่าตระกูลเนี่ยกับคุณหญิงเนี่ยอีก ถ้าผู้หญิงคนนั้นคือคุณหนูอู๋โยวจริง ผ่านไปหลายวันขนาดนี้แล้ว ไม่มีทางที่เธอจะเอาแต่อยู่ตระกูลเนี่ยไม่ออกไปไหน…” ผู้อาวุโสคนหนึ่งยิ้มเอ่ย
จี้หวงไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไร เพียงยิ้มบอกว่า “มีอู๋โยวตัวปลอมโผล่ที่ตระกูลเนี่ย…น่าสนุกจริงๆ ขนาดคุณหญิงเนี่ยที่เฉลียวฉลาดยังหลอกได้ ทั้งตระกูลเนี่ย เกรงว่าคงมีแค่คุณหนูสามคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้”
ได้ยินจี้หวงพูดจบ คูกู่ก็กล่าวว่า “คุณหนูสามแห่งตระกูลเนี่ย เนี่ยหลิงหลง…ตอนเด็กคุณหนูอู๋โยวเคยช่วยเด็กกำพร้ามาจากตระกูลหนึ่ง เนี่ยหลิงหลงเคยเป็นคุณหนูของตระกูลเล็กๆ ในรัฐอิสระ พ่อแม่ถูกกำจัดเพราะไปมีเรื่องกับตระกูลใหญ่ มีแค่เนี่ยหลิงหลงที่รอดมาได้เพราะบังเอิญได้คุณหนูอู๋โยวช่วยไว้ ตั้งแต่นั้นมา คุณหนูอู๋โยวก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี แล้วยังพากลับไปตระกูลเนี่ยด้วย คุณหญิงเนี่ยเห็นว่าน่ารักน่าเอ็นดู จึงรับไว้เป็นลูกบุญธรรม”
“ถูกต้อง” จี้ซิวหร่านยิ้มอ่อน ประกายเหยียดหยันพาดผ่านดวงตา “เพียงแต่ เนี่ยหลิงหลงคนนี้เหมือนจะไม่ใช่คนที่สำนึกบุญคุณสักเท่าไร…”
แม้เนี่ยหลิงหลงจะได้เป็นคุณหนูสามของตระกูลเนี่ย แต่เธอกลับใช้ชีวิตภายใต้เงาของอู๋โยวมาตลอด เพราะความโลภมาก คิดว่าคงคิดไม่ซื่อมานานแล้ว
“จี้หวง ในเมื่อเป็นอย่างนี้…” ในห้องโถงใหญ่ สายตาของผู้อาวุโสคนหนึ่งคมกริบเหมือนมีด
ถ้าหากผู้หญิงที่อยู่ตระกูลเนี่ยในตอนนี้เป็นคุณหนูรองตัวปลอม ขอแค่มีหลักฐานยืนยัน ก็เอาไปให้หัวหน้าตระกูลเนี่ยได้ทันที
“เรื่องในตระกูลเนี่ย ไม่จำเป็นต้องยื่นมือเข้าไปแทรก” ผู้อาวุโสอีกคนกล่าว ชายหนุ่มบนบัลลังก์กลับส่ายหน้า
“ฮ่าๆ จี้หวง ตั้งแต่คุณหนูอู๋โยวหายตัวไป เนี่ยหลิงหลงคนนั้นก็อยากพบคุณทุกวัน…แม้แต่คู่หมั้นของพี่สาวตัวเองยังอยากแย่ง ผมว่าเธอก็ไม่ใช่คนดีอะไร” ผู้อาวุโสคนหนึ่งหัวเราะเสียงดัง
เมื่อได้ยินดังนั้น จี้หวงไม่ได้ตอบสนองต่อคำพูดเขา เพียงก้มมองภาพหญิงสาวที่สดใสมีชีวิตชีวาในมือ
“อู๋โยว…”
