วันละ2ตอนเริ่ม29/04/66
บทที่ 60 ฆ่าศัตรูหนึ่งพันคนแต่ต้องสูญเสียกำลังพลไปแปดร้อยคน
บทที่ 60 ฆ่าศัตรูหนึ่งพันคนแต่ต้องสูญเสียกำลังพลไปแปดร้อยคน
ณ บริษัทออกแบบของเล่นเฉินซี
พนักงานต้อนรับตื่นเต้นมากที่ได้ชมการถ่ายทอดสดของเพลง ‘นักแสดงผู้ภักดี’
“ว้าว ผู้หญิงคนนี้ร้องเพลงเก่งจัง ฉันหลงรักเธอ”
เฉินเฉินโอบไหล่เหอมี่มี่เดินเข้าไปในบริษัทและพูดอย่างวางมาดว่า “ได้เวลาทำงานแล้ว พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่”
พวกเขาสองคนได้เปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเขาต่อสาธารณะแล้ว พนักงานที่นี่ต่างก็คุ้นเคยกับการแสดงความรักระหว่างเจ้านายและเด็กฝึกงานทุกวันอยู่แล้ว
พนักงานต้อนรับก้มหัวของเธอและพูดว่า “ฉันขอโทษค่ะ ประธานเฉิน ไอดอลของฉันกำลังแสดงอยู่ตอนนี้ ฉันอดไม่ได้ที่จะดูมัน ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอีกค่ะ”
“รายการวาไรตี้งั้นเหรอ? ขอผมดูหน่อย”
เมื่อสังเกตเห็นว่าประธานเฉินต้องการดู พนักงานต้อนรับรีบเข้าไปหาทั้งสองคนและแนะนำอย่างภาคภูมิใจว่า “นี่ค่ะไอดอลของฉัน โย่วโย่ว”
ทั้งสองที่ได้เห็นต่างทำหน้าไม่ถูก พนักงานต้อนรับรับโทรศัพท์ของเธอคืนและพบว่าการแสดงของ ‘นักแสดงผู้ภักดี’ สิ้นสุดลงแล้วและการลงคะแนนกำลังดำเนินต่อไป
“ประธานเฉิน มี่มี่ รายการ ‘22 วันปั้นดาว’ ดีมากเลยค่ะ คุณไปลองดูได้นะคะหากมีเวลาว่าง ไอดอลของฉันชื่อโย่วโย่วและพวกคุณจะต้องชอบเธออย่างแน่นอน”
เฉินเฉินอดทนที่จะฟังไม่ได้อีกต่อไป “ถ้าคุณเล่นโทรศัพท์ในช่วงเวลาทำงานอีกครั้ง คุณจะถูกหักเงินเดือน”
หลังจากที่ทั้งสองจากไป พนักงานต้อนรับก็นั่งลงและชมรายการต่ออย่างระมัดระวัง และเธอก็ตัดสินใจดูมันอีกสองรอบหรือสามรอบหลังเลิกงาน!
ที่หอประชุม
“ผู้เข้าแข่งขันทุกคน โปรดขึ้นมาบนเวที ต่อไปเราจะเริ่มตัดสินผู้ชนะ โปรดโหวตให้กับการแสดงที่พวกคุณชื่นชอบ และพวกคุณแต่ละคนสามารถโหวตได้เพียงสองทีมเท่านั้น”
บนหน้าจอขนาดใหญ่ มีภาพการแสดงของทั้งเจ็ดทีมและผู้แสดงตามลำดับ
“มีเวลาสามนาทีในการลงคะแนน”
อวี๋ชิงจ้าวยืนอยู่ทางซ้ายด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก ฉูรั่วฮวนมองไปยังผู้คนด้านล่างเวทีอย่างเย็นชา และไม่คาดหวังในการจัดอันดับครั้งนี้
สมาชิกในทีมมองไปยังซูโย่วอี๋ซึ่งกำลังส่ายหัวของเธออย่างเฉยเมย พวกเธอได้เปรียบในการแสดงเป็นทีมสุดท้าย ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องแสดงท่าทางอะไรมากมาย
สามนาทีต่อมา การลงคะแนนสิ้นสุดลง
ผู้เข้าแข่งขันบนเวทีต่างหายใจไม่ทั่วท้อง
ทีมงานรีบแจ้งผลคะแนนให้พิธีกรทราบ
หลังจากตรวจสอบแล้ว ฮันเอินจีก็มองไปทางด้านขวา ซึ่งทีมของซูโย่วอี๋ยืนอยู่อย่างไม่รู้ตัว
ผู้ชมที่เห็นท่าทางของพิธีกรต่างแสดงความคิดเห็นกันทันที
[ใครเห็นสายตาของฮันเอินจีบ้าง]
[บอกเป็นนัย อันดับของซูโย่วอี๋ต้องไม่ต่ำอย่างแน่นอน]
[ใครคือผู้ชนะในวันนี้ มาพนันกันไหม?]
[ต้องเป็นน้องสาวจ้าวของฉัน!]
[แน่นอนว่าต้องเป็นโย่วโย่ว!]
[เฮ้ มาคุยตามหลักความจริงกันเถอะ แม้ว่าฉันจะเป็นแฟนของน้องจ้าว แต่ซูโย่วอี๋นั้นแข็งแกร่งจริง ๆ และฉันยอมรับได้ไม่ว่าใครก็ตามที่เป็นแชมป์]
[ฉันด้วย ฉันขอประกาศว่าพวกเขาสองคนคือไอดอลของฉัน!]
[ฉูรั่วฮวนไม่สมควรถูกกล่าวถึงในการสนทนา?]
[ฮ่าฮ่าฮ่า เธอนิสัยไม่ดีจริง ๆ แย่งซีนทุกคน!]
“เรามาประกาศอันดับสามกันก่อน ยินดีด้วยกับทีม… ‘รองเท้าส้นสูงสีแดง’ ของเฉียวเซิงที่คว้าอันดับสามในการแสดงสาธารณะครั้งนี้”
ทีมเฉียวเซิงโห่ร้องและกอดกัน ซึ่งหมายความว่าทุกคนในทีมของพวกเขาปลอดภัยและไม่จำเป็นต้องกำจัดสมาชิก
“รองเท้าส้นสูงสีแดง คะแนนโหวต 843 คะแนน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ พิธีกร ผู้เข้าแข่งขันบนเวทีและผู้ชมต่างก็เงียบ
ตามกฎการลงคะแนน ผู้ชมแต่ละคนมีสิทธิ์ในการโหวตสองสิทธิ์ และผู้ชมทั้งหมดหนึ่งหมื่นคนคือสองหมื่นคะแนน
แต่อันดับที่สามกลับได้รับคะแนนโหวตน้อยกว่าหนึ่งพันคะแนน!
นั่นหมายความว่าสองอันดับแรกมีคะแนนโหวตมากกว่าครึ่งหนึ่ง
สิ่งนี้ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นการแข่งขันอีกต่อไป
นี่เป็นการสังหารหมู่ของสองทีมแรกชัด ๆ
[บ้าไปแล้ว! เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกถึงความน่ากลัวของผู้ชมที่โหวตด้วยเท้าของพวกเขา!]
[ฉันขอประกาศว่าการลงคะแนนถูกต้องและไม่มีการโกงอย่างแน่นอน!]
[ถ้าสองอันดับแรกไม่ใช่ โย่วโย่วและน้องจ้าว ฉันจะทุบรายการ]
[ฉันรู้สึกแย่ สองทีมโปรดของฉันกำลังต่อสู้เพื่อที่หนึ่ง]
[หรือจะสูสีกัน? ไม่ใช่ว่ารับไม่ได้นะ!]
[ถึงจะไม่อยากพูดแบบนี้ แต่ทีมอื่น ๆ นั้นน่าสมเพชจริง ๆ]
[ใช่ รอยยิ้มบนใบหน้าสวย ๆ ของเฉียวเซิงหายไปแล้ว]
[อันดับสามน่าข้องใจจริง ๆ!]
“ผู้ที่ได้รับรางวัลที่สองคือ ‘นักแสดงผู้ภักดี’ ของซูโย่วอี๋ซึ่งมีคะแนนโหวต 8,309 คะแนน”
ฮันเอินจีประกาศอันดับของซูโย่วอี๋อย่างเรียบเฉย โดยไม่กระตุ้นบรรยากาศใด ๆ ทั้งสิ้น
ซือเฉินหันศีรษะไปมองเธอเล็กน้อย นี่มันแตกต่างจากที่พวกเขาคุยกันก่อนหน้านี้นี่
แต่ผู้ชมไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสนใจเรื่องนี้เลย
[โอ้! สูงมาก!]
[คำนวณด่วน ผู้เชี่ยวชาญด้านคณิตศาสตร์คำนวณคะแนนอันดับที่หนึ่งด่วน]
[อืม คะแนนของทั้งสองทีมไม่น่าจะต่างกันมาก]
[ว้าว โย่วโย่วทรงพลังมาก เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?]
[ใช่ ๆ เธอพูดถูก ฉันอยากจะร้องไห้ ตอนแรกฉันตามเพราะลดน้ำหนัก ตามมาเรื่อย ๆ สุดท้ายฉันพบว่าเธอคนนี้ทั้งร้องเพลงเก่ง มีวินัยในตัวเอง และขยันมาก]
[โย่วโย่ว สุดยอดไอดอล!]
[พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ฉันตื่นเต้นมากที่ตอนนี้ฉันสามารถคำนวณคะแนนที่เหลือได้]
ทันทีที่ได้ยินคะแนน สมาชิกในทีมก็กรีดร้องและรีบไปหาหัวหน้าทีมและยกเธอขึ้นไปในอากาศ
ซูโย่วอี๋ที่ตกใจมากจึงตะโกนบอกว่า “เดี๋ยวก่อน ระวังชุดของฉัน!”
“ลีดเดอร์ คุณสุดยอดมาก!”
หัวหน้าทีมร้องเสียงหลง
ผู้ชม [ฮ่าฮ่าฮ่า]
โชคดีที่เธอสวมกางเกงขายาวสีขาวไว้ข้างใน แต่ไม่ว่าอย่างไรท่าทางแบบนี้มันก็ไม่สง่างามทั้งนั้น
หลังจากระบายอารมณ์แล้ว สมาชิกในทีมก็วางหัวหน้าทีมลง ชุ่ยเชียนต้งพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “ขอโทษค่ะ พวกเราตื่นเต้นเกินไป”
และซูโย่วอี๋ก็โกรธพวกเธอไม่ลงจริง ๆ
เฉินซีซียกนิ้วให้พี่สาวของเธออย่างภาคภูมิใจ เธอดีใจแทนพี่สาวของเธอจริง ๆ
แน่นอนว่าที่หนึ่งคือ ‘yes or yes’ ของทีมอวี๋ชิงจ้าว โดยได้คะแนนโหวตไป 8,323 คะแนน
มีคะแนนมากกว่าทีมซูโย่วอี๋ 14 โหวต
มันเป็นชัยชนะที่ฉิวเฉียด
แต่ก็ไม่มีใครตั้งคำถาม
ผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดได้จัดให้เธออยู่ในตำแหน่งเดียวกับอวี๋ชิงจ้าวโดยไม่รู้ตัว ผู้ที่พวกเขาไม่สามารถก้าวข้ามได้!
อันดับอื่นได้รับการประกาศในไม่ช้า ทีมของฉูรั่วฮวนอยู่ในอันดับที่สี่ และมีหนึ่งคนต้องออกไป
ซูโย่วอี๋มองดูเฉินซีซีอย่างเป็นกังวลและพยายามปลอบใจตัวเองว่าเฉินซีซีไม่ควรถูกกำจัดทั้งในด้านความสามารถ ความนิยม หรือด้านอื่น ๆ
ไม่ว่าฉูรั่วฮวนจะเกลียดเธอมากแค่ไหน เธอก็ไม่ควรกำจัดกับเฉินซีซีออกอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้
วิธีนี้ไม่ต่างจากการฆ่าศัตรูหนึ่งพันคนแต่ต้องสูญเสียกำลังพลไปแปดร้อยคน
ฉูรั่วฮวนพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ในฐานะหัวหน้าทีม ฉันรู้สึกผิดจริง ๆ ที่ไม่สามารถพาสมาชิกในทีมไปสู่อันดับที่ดีกว่านี้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ฉันต้องกำจัดคนคนหนึ่งออก”
“ฉันไม่อยากทิ้งทุกคนไปจริง ๆ แต่ตามกฎ ฉันไม่มีทางเลือก”
ฉูรั่วฮวนแสร้งทำเป็นเศร้าให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ราวกับว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ
[ฉูรั่วฮวนจบการศึกษาจากเอกการแสดงใช่ไหม]
[ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ในทีมจะไม่ดีนัก คุณไม่ต้องบังคับตัวเองให้เศร้าหรอก แสดงความรู้สึกในใจที่อยากกำจัดคนออกมาจริง ๆ เถอะ]
[สมาชิกในทีมไม่เคลื่อนไหว มันตลกมาก!]
[ไม่มีใครสังเกตหรือว่ากระต่ายขาวตัวเล็กกลอกตาของเธอ ฮ่าฮ่าฮ่า เธอได้เรียนรู้วิธีการกลอกตาจากโย่วโย่วแล้ว!]
[เอาล่ะ ต่อเลย เร็วเข้า ต่อไป!]
[หยุดเล่นละครได้แล้ว!]
[ฮวนฮวนของฉันอาจจะเศร้าจริง ๆ ก็ได้ พูดแบบนี้เกินไปแล้ว!]
ฮันเอินจีเงียบไปหลังจากดูการแสดง “ฉูรั่วฮวนโปรดตัดสินว่าใครจะถูกกำจัด”
ฉูรั่วฮวนก้มศีรษะลง “เฉินซีซี”
เฉินซีซีมองไปที่ฉูรั่วฮวนด้วยความไม่เชื่อ และสมาชิกในทีมเดียวกันก็ประหลาดใจเช่นกัน
พวกเขาพร้อมที่จะจากไปทุกเมื่อ แต่ไม่คาดคิดว่าฉูรั่วฮวนจะกำจัดเฉินซีซีซึ่งไม่มีใครนึกถึงเลย
ถึงทั้งสองคนจะทะเลาะกันในห้องแต่งตัวเมื่อครู่นี้
สมาชิกในทีมมองเฉินซีซีด้วยความสงสาร แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรกับเฉินซีซี
