The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 633

DND.633 – วิบัติครั้งใหญ่
ผู้เฒ่าเสี่ยวซุยดูเยือกเย็นในเบื้องหน้า
“จะทำอะไรก็แล้วแต่พวกท่าน”
ไอ้แก่โง่ผู้นี้…หลงจื้อชิงกำหมัดแน่นจิตสังหารของเขาแผ่ออกมาจากแววตา ผู้เฒ่าของงพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ได้นอนจมกองเลือดไปมากแล้ว เหลือผู้เฒ่าอีกเพียงสิบคนเท่านั้น หากเสียใครไปอีกก็ย่อมจะส่งผลอย่างหนัก!
และเสี่ยวซุยก็ไม่ได้ทำผิดกฎอะไรเลยถึงหลงจื้อชิงจะเป็นเจ้าพันธมิตร เขาก็มิอาจวางอุบายง่ายๆใส่ร้ายเสี่ยวซุยได้ เขาจำต้องปล่อยเสี่ยวซุยไปแม้ว่าเขาอยากจะกำจัดเสี่ยวซุยมากเท่าใดก็ตาม
“พวกท่านสบายใจได้ถ้ามีสมบัติวิเศษของซือหยู เราจะปลอดภัย แต่เราจะต้องไม่วางใจคนภายนอก เราต้องช่วยกันซ่อมชั้นเกราะที่เสียหายเพื่อไม่ให้มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น”
หลงจื้อชิงเสียใจเมื่อมองไปยังส่วนชั้นเกราะทั้งสิบแปดที่เสียหาย
เขาได้เห็นการร่วมพลังโจมตีมาแล้วในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายไม่รู้ว่าศัตรูใช้อะไรถึงได้รวมพลังจากคนจำนวนมากได้! วิชาประเภทนี้ไม่ได้หายากนักในทวีปเฉินหลง
แม้แต่บางสำนักก็มีวิชารวมพลังโจมตีของตัวเองแต่พลังของพวกเขาต้องใช้เงื่อนไขอันเข้มงวด ต้องสร้างลำดับพิเศษในการรวบพลังของทุกคน
และทุกคนที่ใช้วิธีนี้ยังต้องควบคุมพลังชีวิตของตัวเองได้อย่างดีเยี่ยมปริมาณพลังที่ใช้ยังมหาศาล หากมีข้อผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็จะทำให้พลังเปลี่ยนแปลงไปมาก และถ้าพลาดไป พลังที่หลอมรวมกันจะเกินควบคุมและระเบิดออกมาก่อนจะได้ใช้กับศัตรู ถ้าเป็นเช่นนี้คนในฝ่ายเดียวกันจะบาดเจ็บ!
ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงทำได้แค่แต่งตั้งคนธรรมดาๆไปผ่านการฝึกหนักให้ต่อสู้ร่วมกันได้ มีคนพวกนี้เท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้ใช้การรวมพลัง
แต่แม้ว่าพวกเขาจะมีวิชาแบบนั้นพวกเขาก็แทบจะไม่ได้ใช้มัน เพราะมีศัตรูน้อยมากที่จะรอให้พวกเขาวางลำดับเสร็จและยืนนิ่งๆให้จู่โจมโดยไม่เคลื่อนไหว! จุดอ่อนเช่นนี้เลยทำให้ไม่มีใครใช้วิชารวมพลัง
แต่พวกต่างโลกนั้นมีวิชาช่างฝีมืออันน่าตกตะลึงแค่สมบัติวงแหวนวงเดียวก็ทำให้เกิดลำดับรวมพลังขึ้นมาได้ มันยังทำให้พลังที่หลอมรวมกันเข้ากันได้อีก ไม่ว่าจะอัดพลังไปเท่าใด มันก็ยังเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์และระเบิดพลังที่น่ากลัวออกมา!
การต่อสู้สุดท้ายของทวีปเฉินหลงในปีนั้นดุเดือดมากวงแหวนพลังปรากฏหลายครั้งในค่ายของศัตรู การรวมพลังหลายครั้งทำให้เกิดการสูญเสียมากมายต่อเฉินหลง
จำนวนยอดฝีมือจากเฉินหลงที่ตายในจากการรวมพลังของศัตรูนั้นเยอะกว่าคนที่ตายในการเผชิญหน้าตรงๆเสียอีกสมบัติวงแหวนที่ศัตรูใช้คืออาวุธที่มอบฝันร้ายให้แก่เหล่าคนเฉินหลง
คนที่รอดมาได้นั้นใจสั่นหลังจากได้สตินี่ไม่ใช่เวลาฉลองหรือตื่นเต้น พวกเขาต้องร่วมมือกันช่วยซ่อมแซมชั้นเกราะ
พวกเขาซ่อมชั้นเกราะสี่ชั้นเสร็จในไม่นานมันรับการรวมพลังโจมตีได้หนึ่งครั้ง ดังนั้นพวกเขาจึงนับว่าปลอดภัยไปเปราะหนึ่ง
“ท่านเจ้าพันธมิตรนอกจากที่นี่ เรายังมีส่วนอื่นของเรือที่ต้องซ่อมอีกหรือไม่?”
ผู้เฒ่าเฉินถามด้วยใบหน้าซีด
เขาพยายามจะดูแลความปลอดภัยโดยรวมเขาเข้าใจว่าหากศัตรูไม่มีวิธีการอื่น พวกเขาก็คงจะนับว่าผ่านวิกฤติที่ร้ายแรงที่สุดมาได้แล้ว
“ไม่มีแล้ว”
หลงจื้อชิงตอบโดยไม่คิด
“ที่นี่คือส่วนที่เสียหายหนักที่สุดในเรือรบการป้องกันของส่วนอื่นไม่ใช่สิ่งที่เกราะสิบแปดชั้นจะเทียบได้ พวกมันคงไม่มาเสียเวลาจู่โจมพวกเราผ่านส่วนอื่น เพราะไม่ว่าจะทำยังไง พวกมันก็จะทำให้เรือเสียหายไม่ได้”
เขาพูดเสริม
“แล้วการต่อสู้เมื่อครู่เรารับการรวมพลังของพวกมันมาเก้าครั้ง แต่ตัวเรือก็ไม่ได้เสียหายเลย! เจ้าวางใจได้ หากเราปกป้องที่นี่ให้ดี พันธมิตรผู้คุมสวรรค์ก็จะไร้เทียมทาน”
พวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเรือลำนี้นั้นแข็งแกร่ง?ถ้าหากมันไม่แข็งแรง มันก็คงจะถูกวิชารวมพลังทำลายไปแล้วในการต่อสู้ครั้งก่อน!
“ท่านทั้งหลายมาที่นี่เถอะช่วยกันซ่อมเกราะสิบแปดชั้น เราจะได้สบายใจไร้กังวล”
หลงจื้อชิงเรียกคนที่เหลือเขาดีใจอย่างมากที่รอดพ้นภัยมาได้
ทุกคนดูผ่อนคลายแม้จะเหนื่อยพวกเขาคิดว่าตนเองโชคดีมาก เพราะนี่ก็เหมือนปาฏิหาริย์แล้วที่พวกเขารอดมาได้แบบนี้!
ที่ภายนอก
เด็กหนุ่มผมสีม่วงสีหน้าหม่นหมองเขามองผนึกใหญ่
“ไม่ใช่ว่าไอ้แก่นั่นบาดเจ็บและหมดสติไปเพราะวิบัติอัสนีหรอกรึ?ยอดฝีมือที่มีพลังมากขนาดนั้นมาจากที่ไหนกัน?”
มีกึ่งภูติที่มีแก้วสามดวงสามคมยืนอยู่ข้างเขาเพื่อรับฟังคำสั่ง
“เจ้าแอบไปติดต่อกับฟู่กังซานมันไม่ได้บอกพวกเราว่ามีคนแบบนั้นอยู่ในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ เรื่องนี้ทำให้เราสูญเสียคนไปมากนัก!”
ชายหนุ่มผมสีม่วงสั่งอย่างเย็นชา
ทหารส่วนตัวของเขาหยิบเอาสร้อยหยกแปลกๆออกมาใส่พลังชีวิตสร้อยไม่ได้เปล่งแสงออกมา นั่นสื่อว่ามันไม่ถูกใช้งาน
“นายท่านสร้อยหยกที่เราติดในกะโหลกของมันไม่ตอบสนอง เราน่าจะ…”
ทหารคนนั้นตอบอย่างลังเล
เพี๊ยะ!
ชายหนุ่มผมสีม่วงตบเขาออกไปใบหน้าของเขาเละ
“พวกเจ้ามันกองขยะชัดๆ”
ใบหน้าเขาดูดุร้ายราวกับราชสีห์ที่โกรธเกรี้ยว
“พวกเจ้ามันไร้ประโยชน์!ข้ารู้สึกว่าไอ้เวรนั้นอาจจะใช้งานได้เลยไว้ชีวิตมันในก้นบึ้งมังกร! ข้ายังให้โอสถกับมัน ให้ฐานพลังมันเพิ่มขึ้นมาตั้งเยอะ ข้าทำไปเพื่อจะได้รู้ข้อมูลของศัตรูมากขึ้น”
“แต่ไอ้ขยะนั่นเอาตำแหน่งเจ้าพันธมิตรยังไม่ได้เลยมันใช้เวลาตั้งสองปี ซ้ำยังมาถูกคนอื่นฆ่าตายอีก!”
ถ้าหากคำพูดนี้เป็นที่รู้ในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์พวกเขาคงจะเสียใจอย่างมากแน่ เพราะแท้จริงแล้วฟู่กังซานคือหนอนบ่อนไส้ที่ต่างโลกส่งตัวมา เขายังพยายามจะกล่าวโทษซือหยูและคนอื่นว่าเป็นหนอนบ่อนไส้อีกด้วย
เมื่อการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้นในก้นบึ้งมังกรจากปีนั้นผู้เฒ่าจิว หลงจื้อชิง และคนอื่นค่อนข้างไม่มีเวลา พวกเขาไม่มีเวลาจะมาช่วย มีแค่ฟู่กังซานที่นำกลุ่มไปตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้น
แต่ทุกคนที่ไปกับเขาตายหมดเหลือแค่ฟู่กังซานที่หนีรอดออกมาได้ จากนั้นฐานพลังของเขาก็เพิ่มขึ้นมาก เขากลายเป็นยอดฝีมือหมายเลขหนึ่งในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์!
นับจากตอนนั้นเขาเริ่มที่จะรวบรวมผู้คนให้มาอยู่ฝ่ายเดียวกับเขา เขากลายมาเป็นผู้มีอำนาจในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ เขายังเริ่มต่อต้านหลงจื้อชิงและชิงตำแหน่งนั้นมาเมื่อวันก่อน! แต่เขาก็ถูกซือหยูฆ่าตาย
การปรากฏตัวขึ้นของซือหยูทำให้แผนการของศัตรูล้มเหลวถ้าฟู่กังซานยังอยู่ในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ เขาก็คงจะทำให้พันธมิตรผู้คุมสวรรค์ปั่นป่วนและวุ่นวายไปแล้ว!
เหล่าทหารรับใช้ไม่กล้าที่จะโต้แย้งชายหนุ่มผมสีม่วงเพราะการที่พวกเขาพบพันธมิตรผู้คุมสวรรค์นั้นเกิดการฟู่กังซานบอกตำแหน่ง มันมิใช่เรื่องบังเอิญเลย ทวีปเฉินหลงนั้นกว้างใหญ่ไพศาล พวกเขาไม่มีวันไล่ล่าพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ได้ตลอดเวลาแน่
ฟู่กังซานแอบติดต่อกับพวกเขาเพื่อบอกตำแหน่งของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์จากนั้นกำลังของศัตรูก็เริ่มรวมพล เมื่อหน่วยลาดตระเวนถูกสังหาร พวกเขาเลยแน่ใจว่าพันธมิตรผู้คุมสวรรค์อยู่ที่ใด
ตรามแผนฟู่กังซานควรจะสร้างความปั่นป่วนในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์จนอยู่ในภาวะไร้ผู้นำ และศัตรูจะใช้จุดอ่อนตรงนี้กำจัดพันธมิตรผู้คุมสวรรค์จากภายในและภายนอก
แต่ไม่มีใครคิดเลยว่าพันธมิตรผู้คุมสวรรค์จะมียอดฝีมือซุกซ่อนอยู่อีก…
ชายผมม่วงรู้สึกขึ้นมาได้ว่ามีบางอย่างที่แปลกทั้งเรื่องสมบัติวิเศษที่ทรงพลังและเรื่องอื่นๆ เขารู้สึกว่าคนที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่ด้วยควรจะเป็นภูติ!
“นายท่านเราจะทำอย่างไรดี?”
ทหารรับใช้ของเขาถาม
พวกเขาเสียช่องทางสืบข้อมูลจากหนอนบ่อนไส้พวกเขาไม่รู้ว่ามีใครที่ปกป้องพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ พวกเขายังจัดการกับการป้องกันอันแข็งแกร่งไม่ได้ด้วย
ชายหนุ่มผมม่วงมองชั้นเกราะอย่างดุร้าย
“ข้าไม่เชื่อหรอกว่าข้าจะพังไอ้กระดองเต่านั่นไม่ได้”
ถึงจะพูดอย่างนั้นเขาก็รู้ดีว่าการป้องกันนั้นทรงพลัง เขาคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลาย
แต่ดวงตาเขาเปล่งประกายขึ้นมา
“สั่งทุกคนให้หยุดโจมตีและไปดูที่กลางเรือส่วนหน้า”
กึ่งภูติทั้งสามไม่รู้ว่าผู้เป็นนายคิดอะไรเพราะส่วนที่อ่อนแอที่สุดของเรือคือตรงกลางใต้ท้องเรือ พวกเขาทดสอบส่วนอื่นจนแน่ใจแล้วว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลาย
แม้ว่าจะสับสนกับคำสั่งเหล่ากึ่งภูติก็กระจายกำลังเข้าไปตรวจดูรอบๆเรือ
ในเรือรบ
เหล่าผู้เฒ่าที่มองดูการเคลื่อนไหวของศัตรูเริ่มหวาดกลัว
“ท่านเจ้าพันธมิตรพวกมันกำลังหาจุดอ่อนของเรือรบงั้นรึ?”
ผู้เฒ่าเฉินดูสับสน
“พวกมันโจมตีแต่กลางใต้ท้องเรือมันควรจะรู้จุดอ่อนอยู่แล้วสิ มันคิดจะหาจุดอ่อนที่อื่นอีกรึ?”
หลงจื้อชิงรู้สึกไม่ดี
“ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็ดีสำหรับพวกเราเกราะทุกส่วนของเรือแข็งแรงกว่าใต้ท้องเรือ มันคงทำอะไรไม่ได้แน่ แต่ทำไมข้าถึงรู้สึกอึดอัดกัน?”
คนอื่นๆมองหน้ากันด้วยความท้อใจพวกเขาเห็นด้วยว่าความเคลื่อนไหวของศัตรูนั้นแปลกจริงๆ แต่พวกเขาก็มั่นใจในความแข็งแรงของเรือรบ
มีอยู่ห้าคนในบรรดาผู้เฒ่าที่ชักสีหน้าพวกเขาเงียบกริบ ผู้เฒ่าจมูกโตแอบมองเสี่ยวซุ่ยกับอีกสามคน
ถ้าเขาจำไม่ผิดกระโจมน้อยของเสี่ยวซุยสร้างขึ้นมาจากวัตถุดิบของเรทอรบ และมันเกิดในส่วนกลางเรือด้านหน้า!
หรือว่าส่วนที่เสี่ยวซุยรื้อออกมาจะถูกศัตรูเจอเข้า?ผู้เฒ่าจมูกโตตัวแข็งทื่อเมื่อคิดถึงความเป็นไปได้
เสี่ยวซุยหัวใจแต้นแรงเขารู้สึกถึงลางร้ายเมื่อเห็นศัตรูเริ่มตรวจสอบส่วนหน้าของเรือ เขาใจเต้นแรงกว่าเดิมเมื่อเห็นผู้เฒ่าสี่คนมองมาที่เขา แต่เขาก็ไม่แสดงออกทางสีหน้า
เขากลับส่งเสียงไปในใจของทั้งสี่คน
“เป็นอะไรของพวกเจ้า?ข้าแค่รื้อมาส่วนเดียวเท่านั้น! แล้วเราก็มีสมบัติป้องกันของไอ้ซือหยูไม่ใช่เรอะ? พวกเจ้าหุบปากไปซะ ถ้าเรื่องกระโจมน้อยแดงออกมา ข้าก็จะไม่ปิดเรื่องที่พวกเจ้าเล่นสนุกกับเด็กสาวในคืนนั้น!”