ตอนที่ 14 เริ่มเลย มาถ่ายทอดสดกินปลาหมึกกันเถอะ (14)
สวี่หลิงอวิ๋นส่ายหัว “ฉันเอาสิ่งนี้ออกไปไม่ได้หรอก!” ปุ่มมิติเก็บกักของของเธอมีไว้สำหรับอาหารเท่านั้น!
ในอดีตเธอเคยชื่นชอบศิลปะเป็นชีวิตจิตใจ จนกระทั่งวันสิ้นโลกมาถึง จากนั้นจึงไม่มีอะไรหยุดยั้งความรักของเธอที่มีต่ออาหารได้! ไม่มีอะไรดีไปกว่าการได้กินอิ่มและมีเสื้อผ้าที่อบอุ่นใส่แล้ว
“อ้าว!”
สวี่หลิงอวิ๋นเพิกเฉยต่อคำพูดแสนเศร้าของชาวเน็ต เธอวางไม้แกะสลักลง และมองหาอาหารอีกครั้ง
หลังจากที่เดินจากไปจากตรงนั้น โอคาซีก็หยิบไม้แกะสลักขึ้นมา
สวยงามมาก! แม้แต่ผู้มีความรู้อย่างเขายังยอมรับว่าฝีมือขององค์หญิงสามนั้นดีมาก
ไม่เลวเลยเมื่อเทียบกับปรมาจารย์
โอคาซีเก็บไม้แกะสลักลงในปุ่มมิติกักเก็บของเขา และเดินตามองค์หญิงไปอย่างเงียบ ๆ อีกครั้ง
“พระเจ้า! ฉันไม่คิดว่าฉันจะเจอแกที่นี่!” สวี่หลิงอวิ๋นเดินตรงไปและเห็นป่าขนาดใหญ่!
หลังจากตรวจสอบด้วยเครื่องตรวจจับแล้วพบว่ามันปลอดสารพิษ เธอจึงก้าวไปข้างด้านเพื่อดมกลิ่นมัน “เป็นพริกไทยเสฉวนขนาดใหญ่จริงด้วย!”
เธอแทบจะส่งเสียงกรีดร้องด้วยความดีใจ ราวกับพบสมบัติอันล้ำค่า
“ทำหม้อไฟได้แล้ว!” สวี่หลิงอวิ๋นสัมผัสกิ่งก้านมันอย่างทะนุถนอม “ขอบคุณที่แกส่งกลิ่นหอมออกมา เจ้าพวกเอเลี่ยนโง่! ฮึ! ขอบคุณที่พวกมันไม่กัดกินเจ้าพวกนี้จนหมด!”
เธอถอนมันออกมาหนึ่งต้น ก่อนจะพ่นสารเพื่อปกป้องต้นไม้ไม่ให้ติดเชื้อ และเอามันใส่ไว้ในปุ่มมิติกักเก็บ
เธอทำสัญลักษณ์กากบาทไว้บนต้นไม้ต้นอื่น แล้ววางแผนจะมารับพวกมันทีหลัง
เธอรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมากเมื่อมองดูต้นพริกไทยเสฉวนขนาดใหญ่
ผู้ชมไม่สามารถเข้าใจความปลาบปลื้มของเธอได้ ต้นไม้ต้นนี้มีดีอะไร? ทำไมถึงดูมีความสุขขนาดนี้?
“องค์หญิงสาม ท่านควรตรวจดูว่ามีแร่พลังงานอยู่ที่นั่นบ้างไหม!”
ทุกคนเริ่มกังวลเกี่ยวกับแร่พลังงานมากยิ่งขึ้น
สวี่หลิงอวิ๋นทำตามความปรารถนาของพวกเขา ทว่าที่นี่กลับไม่มีแร่พลังงานอยู่เลย
หากที่นี่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยแร่พลังงาน พวกเขาอาจไม่ต้องใช้มันอย่างประหยัดมากนักใช่ไหม?!
ผู้ชมรู้สึกผิดหวัง
“ดูท่าไม่ดีแล้ว! องค์หญิงสามวิ่ง! ปลาหมึกยักษ์กำลังมา! ปลาหมึกยักษ์ตัวโตเต็มวัย!”
ขณะที่ผู้ชมกำลังติดตามองค์หญิงสามไปสำรวจพื้นที่บริเวณโดยรอบ อยู่ ๆ กล้องถ่ายทอดสดก็สั่นไหว ผู้ชมตาดีคนหนึ่งมองเห็นอะไรบางอย่างจากมุมระยะไกล แล้วพบกับสิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ปรากฏตัวขึ้น
ผู้ชมทั้งหลายเริ่มวิตกกังวล!
สวี่หลิงอวิ๋นวางต้นไม้ไว้และมองดูตามทิศทางดังกล่าว “ว้าว! กองทัพผู้น่ารักที่นำอาหารมาให้เรานี่น่า! ต้องขอบคุณพวกแกจริง ๆ!”
“ขอบคุณบ้าอะไร!” ผู้ชมถึงกับทนดูต่อไปไม่ไหว
องค์หญิงสามผู้นี้ช่างเหลวไหลเสียจริง เธอเห็นพวกเอเลี่ยนแล้วแต่ยังไม่ยอมซ่อนตัว จะรอป้อนอาหารพวกมันหรือไง?!
“รอก่อนเถอะ!” สวี่หลิงอวิ๋นนั่งลงบนเครื่องจักรกล และใช้พลังจิตของเธอเชื่อมต่อกับเครื่องจักรกลโดยตรง เมื่อหญิงสาวเปิดพลังงานดวงดาว ดวงตาของเธอก็แปรเปลี่ยนเป็นสีทองสว่างไสวอีกครั้ง!
น่าเสียดายที่ผู้ชมไม่เห็นตัวเธอในตอนนี้ เพราะกล้องถ่ายทอดสดเล็งตรงไปที่ปลาหมึกยักษ์ที่เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น
“เปิดโหมดการต่อสู้!” เสียงนุ่มนวลของหญิงสาวดังออกมาจากเครื่องจักรกล
สวี่หลิงอวิ๋นเลียริมฝีปากของเธอ “เด็กดี พี่สาวอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกังวลไป!”
“ฉันคิดว่าองค์หญิงสามของเราบ้าไปแล้ว! เสียสติไปแล้วแน่เลย! ทำไมยังไม่ซ่อนตัวอีก!” ผู้ชมจำนวนมากรีบออกมาจากห้องถ่ายทอดสดด้วยความหวาดกลัว โดยเกรงกลัวว่าจะเห็นภาพนองเลือด
พระราชาที่มองดูหน้าจอถึงกับหัวใจเต้นรัว ขณะที่มือหนึ่งพิมพ์ข้อความส่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ลูกรัก รีบหนีไปเร็วเข้า!”
“หนึ่ง สอง สาม!” เมื่อเห็นว่าหนวดปลาหมึกขนาดยักษ์กำลังฟาดเข้ามาที่เครื่องจักรกลของสวี่หลิงอวิ๋น หญิงสาวจึงรีบกระโดดขึ้นสูงกว่าสามสิบเมตร และปล่อยหมัดที่เปล่งประกายไปด้วยพลังดวงดาว หมัดนั้นเล็งไปที่หัวของปลาหมึกยักษ์หนึ่งครั้ง!
“เชี่ย!”
“เชี่ย!”
“เชี่ย!”
…….
โอคาซีกำลังเล็งเป้าหมายไปที่ปลาหมึกยักษ์ ทว่าทักษะทางการทหารของเขานั้นอยู่ในขั้นสูง เมื่อพิจารณาการเคลื่อนไหวของเครื่องจักรกลที่ดูทะมัดทะแมง พลเอกหนุ่มก็ค้นพบว่าองค์หญิงสามเตรียมพร้อมกับการสู้รบมาเป็นอย่างดี
จริงอย่างที่คาดไว้!
การเคลื่อนไหวขององค์หญิงสามนั้นทะมัดทะแมงและคล่องแคล่ว เธอไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรมากนัก เรียบง่ายแต่กลับใช้โจมตีได้จริง! เป็นท่าทางที่เรียนรู้ได้จากการต่อสู้เท่านั้น!
ในที่สุดปลาหมึกยักษ์ก็ล้มลงกับพื้นจนราบคาบ มีเพียงหนวดของมันที่กระตุกบ้างเป็นครั้งคราว แต่เมื่อมันตายแล้ว มันไม่สามารถตายซ้ำได้อีก!
ผู้ชมทั้งหมดกำลังตกตะลึง!
ประหลาดใจเป็นอย่างมาก!
ในสายตาของพวกเขา พวกเขาคิดว่าองค์หญิงสามควรรีบซ่อนตัวทันทีที่พบกับปัญหา และเธอไม่ควรทำอะไรเลยเพื่อไม่ก่อให้เกิดปัญหาใหม่เพิ่มขึ้น ทว่าเหตุการณ์บนหน้าจอกลับกระจ่างชัดเจนเสียจนพวกเขารู้สึกราวกับว่าโดนตบหน้าจนล้มไปกองกับพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
กล้องเริ่มซูมออก…
องค์หญิงสามนั่งตัวตรงอยู่ในเครื่องจักรกล ขณะที่เครื่องจักรกลถือดาบเลเซอร์ขนาดมหึมาไว้ในมือ!
“เชี่ย! ได้พละกำลังอย่างน้อยก็เจ็ดดาวขึ้นไปใช่ไหม?”
“งั้นที่องค์หญิงสามไร้ความสามารถก่อนหน้านี้คือเธอแค่หลอกพวกเราเหรอ?”
ผู้ชมเริ่มสงสัยชีวิตของเธอ!
“เธอกำลังเยาะเย้ยพวกเราว่าเป็นพวกโง่ในใจหรือเปล่า?”
……..
“เดี๋ยวก่อน! ทำไมองค์หญิงสามถึงใช้ดาบเลเซอร์ตัดเจ้าปลาหมึกนี้ล่ะ? มันไว้ใช้ต่อสู้กับเอเลี่ยนไม่ใช่เหรอ?”
ผู้ชมถึงกลับพูดไม่ออกเมื่อมองดูการกระทำของเธอ เธอไม่ได้ใช้ดาบเลเซอร์เพื่อต่อสู้กับปลาหมึกยักษ์ แต่เธอกลับใช้มันหั่นปลาหมึกเสียงั้นหรือ?!
ทำไมไม่ใช้มีดธรรมดา?
“มีดไม่ได้ใช้หั่นเนื้อหรอกเหรอ?” สวี่หลิงอวิ๋นตอบคำถามผู้ชมขณะหั่นเนื้อปลาหมึก จากนั้นจึงกล่าวขึ้นว่า “ใช่ พวกเธอมันซื่อบื้อ ฉันก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นแหละ”
“บัดซบ! นี่มันจะเกินไปแล้วนะ! ฉันเพิ่งผันตัวมาเป็นแฟนคลับของท่านเอง พอกันที! ฉันจะทำสงครามฝีปากกับท่านทั้งชีวิต!”
……..
พลเอกโอคาซีส่ายหัวขณะเฝ้ามองทุกฝีก้าวของเธอจากอีกมุมหนึ่ง เนื่องจากพละกำลังของเธอสูงมากกว่าเจ็ดดาวขึ้นไป พลเอกหนุ่มจึงไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรมากนัก
เมื่อดึงสติตัวเองกลับ เขาก็พบว่านาฬิกาข้อมือกำลังส่งเสียงเตือน
จากชาร์ล!
เขาขมวดคิ้วและรีบขับเคลื่อนเครื่องจักรกลออกไป!
สวี่หลิงอวิ๋นเงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว เธอเห็นเครื่องจักรกลขนาดใหญ่ลอยขึ้นไปบนฟ้าและหายตัวไป
“นั่นท่านพลเอก! เขาคงกลัวว่าองค์หญิงสามจะต้องอยู่ตามลำพัง เขาเลยแอบตามมาโดยไม่บอก อบอุ่นจัง! ท่านพลเอกเป็นคนอย่างที่คิดไว้เลย!”
“อ๊ะ! สุดหล่อมองมาที่ฉัน มองมาที่ฉัน มองมาที่ฉัน! ฉันไม่ต้องการการปกป้อง! แค่กอดฉันก็พอค่ะ!”
“เชี่ย ที่ท่านพลเอกรีบกลับไปกะทันหันแสดงว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับแร่พลังงานแน่เลย องค์หญิงสามรีบตามไปเร็ว!”
“จริงด้วย! ปกป้องแร่พลังงานของเรา!”
สวี่หลิงอวิ๋นคาดเดาเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยสัญชาตญาณเช่นกัน เธอหยุดหั่นปลาหมึก เข้าไปในเครื่องจักรกลและเคลื่อนตัวออกไป
เมื่อโอคาซีมาถึงดาวที่ค้นพบแร่ เหล่าทหารได้เริ่มต่อสู้กับปลาหมึกยักษ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ในขณะที่อาวุธทางเทคนิคได้รับการคุ้มครองอยู่ภายใน และเหล่าทหารกลับกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดอยู่รอบนอก
ครั้งนี้มีปลาหมึกยักษ์เป็นจำนวนมากถึงสิบตัว!
โอคาซีรีบชักดาบเลเซอร์ออกมาฟาดฟันมันสองสามครั้ง เมื่อเห็นว่าพลทหารคนหนึ่งกำลังจะถูกจับ
มันถูกฆ่าในที่สุด
เหล่าทหารถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อพวกเขาเห็นท่านพลเอกกลับมา
โอคาซีเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนสามารถฆ่าพวกมันไปได้ถึง 5-6 ตัวในคราวเดียว จากนั้นจึงออกกลอุบายให้เหล่าทหาร
