ตอนที่ 33 เริ่มเลย มาถ่ายทอดสดกินปลาหมึกกันเถอะ (33)
ผู้ชมต่างพากันมองดูเธอด้วยสายตาละห้อยราวกับผึ้งตัวน้อย เธอหยิบส่วนผสมอาหารทั้งหลายที่ค้นเจอในคืนก่อนออกมาจากปุ่มมิติกักเก็บ จากนั้นจึงเริ่มตั้งหม้ออีกครั้ง
“และนี่คือ ‘ผักน้ำมัน’ ที่ฉันค้นพบก่อนหน้านี้ สิ่งนี้ต้องนำไปบดก่อนจากนั้นจึงจะได้น้ำมันออกมา ทันทีที่เราต้มมันจะสุกเข้าที่แล้ว มันก็จะส่งกลิ่นหอมออกมา!”
คำพูดของสวี่หลิงอวิ๋นทำให้ทุกสิ่งดูมีชีวิตชีวามากขึ้น น้ำมันถูกบดออกมาอย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงไม่เท่าไหร่จากผักน้ำมันทั้งหมด ไม่นานน้ำมันเกือบสี่สิบปอนด์ถูกบดออกมา!
“น้ำมันออกมาจากเจ้าสิ่งนี้เยอะมาก!” สวี่หลิงอวิ๋นตกใจ!
ปลา ผลไม้ ปลาหมึกยักษ์ เนื้อ ทั้งสิ้นล้วนอยู่ในปุ่มกักเก็บมิติ…
จนพื้นที่เต็มเสียแล้ว!
แน่นอนว่าพริกเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ แต่ต้นพริกไทยเสฉวนก็ขาดไม่ได้เช่นกัน
ก่อนหน้านี้เธอค้นพบกระเทียม หัวหอมและอื่น ๆ นอกจากนี้เธอยังค้นพบผลไม้ใต้ท้องทะเลที่ไม่เคยลองชิมมาก่อน!
“บัดซบ! ทำไมผลไม้อันนี้ถึงมีรสชาติเหมือนกับยี่หร่า?” สวี่หลิงอวิ๋นตกตะลึงเป็นอย่างมาก!
นี่มันเยี่ยมมาก! ได้เวลากินบาร์บีคิวแล้ว!
ผู้ชมเงี่ยหูอย่างตั้งใจฟัง “บาร์บีคิวคืออะไร? ทำไมฟังดูเหมือนปิ้งกับย่างอีกครั้ง? มันอร่อยไหม?”
“ฉันพนันร้อยเหรียญเลยว่าอร่อยแน่นอน!”
“อาหารขององค์หญิงสามทำให้ฉันไม่อยากจะกลืนมันลงไป โธ่เอ๊ย! มันอร่อยมากเลยล่ะ!”
……
ผู้ชมจ้องตาเป็นมัน ขณะที่เหล่าทหารกำลังเขยิบเข้ามาล้อมรอบ สวี่หลิงอวิ๋นก็ให้การต้อนรับและจัดเตรียมของมากมายให้แก่พวกเขาเป็นอย่างดี ทั้งล้างผักและผลไม้ ล้างเนื้อ หั่นเนื้อ เอาเนื้อเสียบไม้…
เธอหมักเนื้อด้วยการเทไวน์ข้าวสำหรับปรุงอาหารลงไป มันเป็นไวน์ข้าวที่สวี่หลิงอวิ๋นเก็บรักษามาโดยตลอดตั้งแต่เมื่อเธอยังอยู่บนพื้นโลกเดิม ตอนนี้เหลือเพียงหนึ่งขวดเท่านั้น และดูเหมือนว่ามันจะถูกใช้จนหมดในวันนี้
ทำงานอย่างหนักเพื่ออาหารเสียจริง!
เธอนำน้ำยี่หร่ามาทาบนเนื้อบาง ๆ และย่างมันจนสุก จากนั้นจึงโรยผงพริก เกลือ ผงพริกไทยเสฉวนและอื่น ๆ รวมกันเป็นรสชาติที่แสนอร่อย!
เหล่าทหารจ้องมองอย่างไม่กะพริบตา จนน้ำลายของพวกเขาแทบจะไหลออกมา!
หลังจากสวี่หลิงอวิ๋นบอกวิธีการย่างให้แก่เหล่าทหาร พวกเขาก็เริ่มลงมือย่างกันเอง
ไม่ใช่ว่าเหล่าทหารไม่เคยทานอาหารที่ผ่านการผัดมาก่อน เพราะคราวที่แล้วสวี่หลิงอวิ๋นเคยผัดปลาหมึกให้พวกเขา จนพวกเขาแทบจะกัดลิ้นตนเอง และการผัดในคราวนี้ก็แทบจะทำให้ดวงตาของเหล่าทหารจับจ้องอยู่ที่หม้อกันเลยทีเดียว!
ทันทีที่เนื้อสไลด์แผ่นบางถูกเสิร์ฟออกไป เหล่าทหารทั้งหลายก็เริ่มแบ่งใบผักที่พวกเขาเก็บได้ก่อนหน้านี้ ไม่นานหลังจากนั้นเมนูผัดผักเนื้อก็ถูกเสิร์ฟบนโต๊ะ
นอกจากนี้ยังมีไข่คนกับมะเขือเทศ แน่นอนว่าไข่นั้นไม่ใช่ไข่ที่แท้จริง มันเป็นเพียงไข่ขนาดใหญ่ที่มีความพิเศษข้องเกี่ยวกับดวงดาว พูดได้ว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นต่อพลเรือน
มะเขือเทศเป็นผลไม้ที่ค้นพบจากใต้ท้องทะเลลึก ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจนัก
สวี่หลิงอวิ๋นยังคงทำไข่ตุ๋นอีกด้วย น่าเสียดายที่พวกเขาไม่มีน้ำตาล หากมีน้ำตาล เธออาจจะทำขนมเค้กได้!
ส่วนปลาก็เอามาทำต้มแซ่บปลาผักดอง!
ไม่มีอะไรที่สวี่หลิงอวิ๋นไม่เคยทำมาก่อน เธอมีแม้กระทั่งขวดผักกาดดองในปุ่มมิติกักเก็บ และผักกาดดองนี้ก็เข้ากันได้ดีกับปลาที่สุดแล้ว!
กระดูกซี่โครงก็เอามาทำด้วยเช่นกัน!
กระดูกซี่โครงตุ๋นนี้ทั้งกรอบนอกและนุ่มใน ซี่โครงขนาดใหญ่ถูกวางตกแต่งอย่างประณีตไว้บนจาน ซึ่งดูเพลินตาอย่างแท้จริง!
แน่นอนว่าซุปก็ขาดไม่ได้เช่นกัน ซุปเนื้อวัวตุ๋นคืออาหารจานโปรดของสวี่หลิงอวิ๋น แม้ว่าที่นี่จะไม่มีเนื้อวัว แต่อย่างน้อยก็ยังมีเนื้อสัตว์ที่มีรสชาติคล้ายคลึงกัน ซึ่งสามารถทดแทนกันได้อย่างลงตัว!
โต๊ะขนาดใหญ่เต็มไปด้วยอาหารหลากหลาย นอกจากนี้…สวี่หลิงอวิ๋นยังย่างมันเทศหวานและนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะ
“ทหารทั้งหลาย! จงทานให้อร่อย! และดื่มให้ดับกระหาย!” จากนั้นสวี่หลิงอวิ๋นจึงเช็ดมือของตนเอง แม้ว่าพ่อครัวจะกลายเป็นลูกมือตามหลังเธอ แต่เขากลับตั้งใจเรียนรู้เป็นอย่างมากเพื่อที่จะได้เข้าใจทักษะการทำอาหาร
สวี่หลิงอวิ๋นไม่ได้ห้ามปรามเขา เพราะนั่นถือว่าเป็นการเรียนรู้ที่ดี
นอกจากนี้ การถ่ายทอดสดยังคงดำเนินต่อไป และผู้ชมทางบ้านก็สามารถเรียนรู้ทักษะนี้ได้ด้วยไม่ใช่หรือ?
ผู้ชมทั้งหลายถูกสวี่หลิงอวิ๋นทรมานจากการเปิดปุ่มแชร์รสชาติอาหาร ซึ่งกลิ่นอาหารเหล่านี้ทำให้ผู้ชมถึงกับอยากมุดหัวเข้าไปในจอถ่ายทอดสด และออกมาพร้อมกับบาร์บีคิวหนึ่งไม้
โอคาซีรู้สึกประหลาดใจเมื่อตัวเองได้กลิ่นอาหารอันหอมหวาน
ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่สื่อถึงอารมณ์ “ฝีมือการทำอาหารของท่านดีมาก หากใครได้แต่งงานกับท่านคงจะมีความสุขไม่น้อย!”
“เฮ้! ฮ่า ๆๆ! ฉันไม่มีแพลนจะแต่งงานหรอก ใครจะคู่ควรกับฉันล่ะ?!” สวี่หลิงอวิ๋นนั่งเท้าแขนด้วยท่าทีมั่นใจ “ไม่เอาน่า…ท่านพลเอก ท่านมาลองชิมก่อนสิ!”
โอคาซีได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี โดยการลิ้มรสบาร์บีคิวเป็นอย่างแรก
รสชาติแปลกประหลาดพุ่งตรงไปที่ปลายลิ้นของเขา ทันใดนั้นพลังดวงดาวของพลเอกหนุ่มก็สั่นสะท้าน และเพิ่มระดับพลังอีกครั้ง!
แน่นอนว่าเหล่าทหารทั้งหลายรับรู้ได้ถึงความผันผวนที่รุนแรงของพลังดวงดาว พวกเขารีบพากันยกโต๊ะขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเกรงว่าพลังดวงดาวของท่านพลเอกจะผันผวนมากเกินไปและทำลายอาหารทั้งหมดบนโต๊ะนี้
เอ่อ…ท่านพลเอก ความงามที่น่าหลงใหลของท่านไม่ทำงานหรืออย่างไร? ทำไมเหล่าทหารถึงกังวลเกี่ยวกับอาหารมากกว่าท่าน?!
แม้แต่ผู้ชมยังถอนหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่อาหารบนโต๊ะนั้นไม่ถูกทำลาย!
ความผันผวนของโอคาซีทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ!
รอยร้าวเริ่มก่อตัวภายใต้ฝ่าเท้าของเขา!
“ย้ายโต๊ะออกไป! ถอยออกไป!” พ่อครัวรู้สึกวิตกกังวล ขณะตะโกนสั่งทหารอย่างเร่งรีบ
เหล่าทหารตอบสนองอย่างรวดเร็ว ตรงเข้าไปในเครื่องจักรกล จากนั้นจึงโอบล้อมโต๊ะอาหารและรีบเคลื่อนย้ายโต๊ะ โดยไม่มีน้ำซุปหกแม้แต่หยดเดียว!
ดวงตาของโอคาซีแปรเปลี่ยนเป็นสีแดง!
ผู้ชมกรีดร้องด้วยความประหลาดใจ ‘ดูดวงตาของท่านท่านพลเอกสิ เขาเลื่อนขั้นแล้ว! เขาอยู่ในระดับเก้า!’
“ท่านพลเอกของเรามีความสามารถจริง ๆ ฮ่า ๆ! เรามีผู้แข็งแกร่งระดับเก้าอีกคนในจักรวรรดิชิงเหย้าแล้ว!”
“เยี่ยมเลย! จักรวรรดิชิงเหย้าของพวกเราจะได้มีอายุยืนยาวอีกร้อยปี!”
“ชิงเหย้าจงเจริญ! ชิงเหย้าจงเจริญ!”
……..
สวี่หลิงอวิ๋นที่ซ่อนตัวอยู่ก่อนหน้านี้มองดูความแข็งแกร่งของโอคาซีที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงจุดสูงสุด ทันใดนั้นมันก็ลดลงอย่างรวดเร็วและรวมตัวกันแน่นภายใต้กระจุกเดียวกัน บัดนี้พลังงานทั้งหมดถูกรวบรวมไว้ที่เขาเพียงผู้เดียว
นี่คือความแตกต่างอย่างมากระหว่างระดับเก้ากับระดับอื่น!
“มันคือพลังดวงดาวระดับ 9 หรือนี่!” สวี่หลิงอวิ๋นคิดกับตนเอง เหมือนกับระดับจินตานในนวนิยายการฝึกตนเป็นเซียนเมื่อชาติที่แล้วเลย ฮ่า ๆ!
ในอนาคตจะมีระดับหยวนอิงหรือไม่? ฮิฮิ!
พลังงานทั้งหมดมาบรรจบกันในเวลาครึ่งชั่วโมงต่อมา
เมื่อโอคาซีเอื้อมมือออกไป พลเอกหนุ่มถึงกับรู้สึกว่าตนเองสามารถฆ่าปลาหมึกยักษ์ได้เพียงหมัดเดียว!
นี่คือความแข็งแกร่ง!
เขามองดูสวี่หลิงอวิ๋นที่ซ่อนตัวอยู่ในระยะไกลและกำลังกินบาร์บีคิวอยู่ ก่อนจะกล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ขอบคุณท่านมากครับ!”
“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ถ้าอยากจะขอบคุณ ท่านก็ขอบคุณตัวเองเถอะที่เก็บรักษาพลังมาจนถึงขั้นนี้ จนเป็นหนทางไปสู่การเพิ่มพลังของตัวท่านเอง” สวี่หลิงอวิ๋นโบกมือแบบขอไปที พร้อมกับยกยิ้ม
เธอยืนพิงเครื่องจักรกลด้วยท่าทางเอ้อระเหยลอยชาย ฮึ่ม ท่าทางของเธอยังดูเหมือนผู้หญิงอยู่อีกหรือ?
ท่านพลเอกโอคาซีคงไม่มีวันพบเจอผู้หญิงแบบนี้อีกในชีวิตของเขาใช่ไหม?
แต่วันนี้เขาได้เจอเธอแล้ว!
เขาสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ก่อนจะใช้พลังดวงดาวร้องตะโกน “กลับมา!”
ได้เลย! ในที่สุดเหล่าทหารก็ขับเครื่องจักรกลกลับมา
อาหารตามกลับมาด้วยเช่นกัน
ท่านพลเอกโอคาซีลงมือรับประทานอาหารอีกครั้ง รวมถึงพลังที่อยู่ในอาหาร
ซึ่งอาหารเหล่านี้ได้รับแรงบันดาลใจที่สมบูรณ์แบบมาจากสวี่หลิงอวิ๋น!
