ตอนที่ 45 เริ่มเลย มาถ่ายทอดสดกินปลาหมึกกันเถอะ (45)
“ว่ายังไง? สนใจจะร่วมมือกับฉันไหม?” สวี่หลิงอวิ๋นคิดว่าไม่มีอะไรผิดที่เธอจะสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่น
“ลองคิดดูสิ ถ้านายพบกับผู้หญิงคนหนึ่งและวันนั้นเป็นวันเกิดของเธอ นายจะซื้อลิปสติกรุ่นพิเศษให้เธอไหม? ลิปสติกพวกนั้นมีราคาหนึ่งแสนเงินดวงดาว นายคิดว่าตัวเองสามารถหาเงินได้มากกว่าสองหมื่นเงินดวงดาวต่อเดือนไหมล่ะ?”
“ลองคิดดูอีกที ต่อให้แต่งงานแล้วก็ไม่ต้องการเงินจริง ๆ เหรอ? นายต้องออกมาสู้รบอยู่แนวหน้า แต่หญิงสาวที่นายรักกลับไม่มีเงินดูแลลูกน้อยของนายและไม่ได้แต่งตัวสวยงาม เธอจะทะเลาะกับนายไหม? ถ้าต้องทะเลาะกัน จิตใจนายก็จะฟุ้งซ่าน พอนายฟุ้งซ่าน ปัญหาก็จะตามมา คิดดูสิ และนายจะต้องต่อสู้กับเหล่าเอเลี่ยนด้วยชีวิตของนาย เพียงแค่นายไม่มีเงินมันนำไปสู่ปัญหาที่ร้ายแรงมากนะ”
“ในตอนสุดท้ายลูกชายของนายก็จะติดตามภรรยานายไปแต่งงานใหม่และเอาเงินบำนาญของนายไปด้วย! เฮอะ ๆ! นี่คือโศกนาฏกรรมที่เลวร้ายที่สุดในโลก!”
สวี่หลิงอวิ๋นวิเคราะห์อย่างจริงจังว่ามันแย่แค่ไหนที่ไม่มีเงิน ชาร์ลรู้สึกถึงคำพูดดังกล่าวเล็กน้อย ใช่ มันคงเป็นเช่นนั้น!
“องค์หญิงสาม ท่านอย่าตื่นตระหนกไป! ในนี้มีเหล่าทหารอีกมากมายที่ยังไม่ได้มองหาแฟน!” ชาร์ลตอบโต้องค์หญิงสาม เขาไม่ได้ไว้วางใจเธอมากนัก
นอกจากนี้ ต่อให้เขาจะเชื่อเธอ แต่เขาก็ไม่จะอ่อนข้อให้เธอเด็ดขาด!
“นายโง่หรือเปล่า? การหาคู่ครองนั่นง่ายจะตาย แต่ถ้านายอยากทำให้รักสดใหม่อยู่ตลอดเวลา นายจะต้องมีเงิน!” สวี่หลิงอวิ๋นเกลี้ยกล่อมอย่างขมขื่น “แต่ว่านั่นคือกรณีของฉัน แล้วถ้ากรณีของนายเกิดไปชอบหญิงสาวผู้สูงศักดิ์เข้าล่ะ?”
เมื่อผู้ช่วยชาร์ลคิดตามคำพูดดังกล่าว มันก็ถูกต้อง เขาเป็นเพียงผู้ช่วยของท่านพลเอกโอคาซี ในอนาคตท่านพลเอกโอคาซีอาจจะสืบทอดกิจการของตระกูลต่อ ท่านพลเอกก็จะกลายเป็นจอมพล และรายได้ของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน
แต่ในฐานะคนสามัญชนธรรมดา หากฐานะของชายหนุ่มผู้น้อยกว่าอย่างเขาเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ตัวเขาก็จะสามารถแต่งงานกับหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ได้ นั่นเป็นเพราะหญิงสาวผู้สูงศักดิ์นั้นมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง
เหมือนกับที่สวี่หลิงอวิ๋นกล่าว ราคาลิปสติกของหญิงสาวอาจทำให้เขาต้องเสียเงินเดือนทั้งเดือนไป!
“คิดออกหรือยัง?” สวี่หลิงอวิ๋นคิดกับตนเอง ก็บอกแล้วไงว่านายมันโง่เขลา ถ้าฉันหลอกนายไม่ได้ ฉันก็ไม่ใช่องค์หญิงสามแล้วสิ!
“นายทำงานกับฉัน! ไม่ต้องกังวลไป มันจะไม่ส่งผลกระทบต่ออาชีพของนายในกองทัพ และจะไม่ทำให้นายพลาดในอนาคต” สวี่หลิงอวิ๋นกล่าว “นายก็เห็นว่าทักษะการทำอาหารของฉันดีแค่ไหนไม่ใช่เหรอ?”
“อืม!” อาหารที่องค์หญิงสามเป็นคนทำนั้นอร่อยมาก ต้องบอกว่ารสชาติอาหารนี้หาได้จากบนสรวงสวรรค์เท่านั้น!
“ถ้าฉันทำเนื้อปลาหมึกยักษ์เป็นอาหารสำเร็จรูป นายคิดว่าชาวเน็ตบนดวงดาวจะต้องการมันไหม?”
“แน่นอนสิ!” ในช่วงเวลาการถ่ายทอดสด ผู้ชมทั้งหลายได้ลิ้มลองอาหารที่องค์หญิงสามทำขึ้น โดยปกติแล้ว หากใครได้ลิ้มรสอาหารเหล่านั้น ก็ยากที่จะปฏิเสธว่าไม่ชอบอาหารที่องค์หญิงสามเป็นคนทำ
นอกจากนี้เครื่องปรุงรสทั้งหลายยังช่วยเพิ่มระดับดาว หึหึ ของสิ่งนี้จะต้องทำให้ชาวเน็ตบ้าคลั่ง!
“ฉันจะให้นายเข้าร่วมด้วย คิดว่าไง?” สวี่หลิงอวิ๋นกล่าวขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม “นายแค่ออกไปสำรวจพื้นที่หลาย ๆ แห่ง หากนายพบเข้ากับเอเลี่ยน ก็โจมตีมัน และเอามันกลับมาให้ฉัน จากนั้นมาดูกันว่าเราจะกินมันได้ไหม ถ้าเกิดเนื้อของมันสามารถเอาไปทำอาหารอันโอชะได้ ฉันจะให้หนึ่งเปอร์เซ็นต์ คิดว่าไง?”
“ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?” ชาร์ลถามออกมาด้วยความตกตะลึง “มีอะไรที่อยากได้อีกไหม?”
“ไม่มี ฉันคิดว่านายเป็นคนเชื่อใจได้ ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ให้โอกาสนายแบบนี้!” สวี่หลิงอวิ๋นตบเข้าที่หัวไหล่ของเขาเบา ๆ “ตามที่เราตกลงกัน โอ้ ใช่ ถ้านายแวะไปดาวเคราะห์ดวงอื่นแล้วพบเจอกับพืชพันธุ์ เอามันกลับมาให้ฉันด้วยล่ะ ฉันจะได้ลองดูว่าฉันจะสามารถเพิ่มมันลงไปในเครื่องปรุงรสได้ไหม”
“ครับ!”
ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ใบหน้าของโอคาซีที่อยู่ยืนอยู่ด้านหลังนั้นเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก และไม่สามารถเคร่งขรึมไปมากกว่านี้แล้ว!
องค์หญิงสามคนนี้กล้าดียังไงถึงพูดพาดพิงถึงเขา?!
น่าเสียดายที่ไม่ได้เปิดโปรแกรมถ่ายทอดสดขององค์หญิงสามไว้ ไม่เช่นนั้นเขาคงแพนกล้องไปทางเธอและให้ผู้คนได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า!
สวี่หลิงอวิ๋นกับชาร์ลต่างมีความสุขขณะพูดคุยกัน ทันใดนั้น ใบหน้าของชาร์ลก็เปลี่ยนไป ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “นั่น…ท…ท่านพลเอก…”
ใบหน้าของโอคาซียังคงเคร่งขรึม และเมื่อสวี่หลิงอวิ๋นหันหลังกลับไป เธอก็แทบจะชนเข้ากับโอคาซีที่อยู่อยู่ด้านหลัง
“ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่าองค์หญิงสามจะมองโลกในแง่ดีกับคนของผมขนาดนี้?” โอคาซีกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ผมไม่รู้ว่าท่านสนใจใครอีกหรือไม่ ให้ผมจัดหาให้ท่านดีไหมครับ?”
“โอ้ จริงเหรอคะ?” สวี่หลิงอวิ๋นแสร้งทำเป็นมองข้ามใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขา และเริ่มนับจำนวนคนอย่างเอาจริงเอาจัง “ฉันคิดว่าพ่อครัวของท่านก็ใช้ได้นะคะ ไม่รู้ว่าท่านพลเอกจะยอมตัดใจได้ไหมนะ?”
โอคาซีจ้องมองเธอด้วยใบหน้าบูดเบี้ยว “แล้วองค์หญิงสามคิดกับผมว่ายังไงบ้างล่ะครับ? ท่านจะย้ายผมไปด้วยไหม?”
“ท่าน?” สวี่หลิงอวิ๋นพยักหน้า “ตกลงค่ะ! ฉันนึกว่าท่านจะไม่ต้องการซะอีก”
“อ๊ะ อย่าใจคับแคบไปหน่อยเลยค่ะ!” สวี่หลิงอวิ๋นใช้เรียวนิ้วจิ้มไปที่เขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คนอย่างฉันจะหาคนมาทำงานร่วมกันได้ยังไง? ท่านก็รู้ชื่อเสียงของฉัน ใครจะอยากมาทำงานร่วมกันกับฉันล่ะคะ? นอกจากท่านแล้ว ฉันก็หาคนที่เหมาะสมมากกว่านี้ไม่ได้แล้วค่ะ ใช่ไหมล่ะ”
โอคาซีมองดูท่าทางเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่าย ก่อนจะกลอกตาไปมา เพียงแค่มองดูความพยายามของเธออย่างผิวเผิน หัวใจของเขาก็แทบจะอ่อนยวบอย่างไม่ทันตั้งตัว
ทว่าใบหน้าของพลเอกหนุ่มก็ยังบูดบึ้ง “ท่านเป็นองค์หญิง ทำไมท่านถึงต้องหาเงินด้วยครับ? หรือท่านยังมองหาไอดอลหนุ่มอยู่?”
“ไอดอลหนุ่ม? ใช่ซะที่ไหนกันเล่า!” สวี่หลิงอวิ๋นคิดกับตนเอง ท่านยังติดใจกับคำพูดนั้นอีกเหรอ? ไม่ทันมุขเอาเสียเลย!
“ฉันเป็นคนมีเกียรติ เรื่องแบบนั้นจะเป็นไปได้ยังไงล่ะคะ? เป็นไปไม่ได้! ฉันเป็นเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ และแค่ยกมันขึ้นมาตั้งสมมติฐานเฉย ๆ!” สวี่หลิงอวิ๋นกล่าวปฏิเสธคำพูดก่อนหน้าของเธอ
“จริงเหรอครับ?” โอคาซีถาม
“จริง! จริงที่สุด! นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับทหารของท่านเลย! และความสัมพันธ์ของพวกเราคืออะไร? พวกเราเป็นเพียงบุคคลที่ต้องมาอยู่ในสนามรบด้วยกัน อย่าขี้เหนียวไปหน่อยเลยน่า!”
สวี่หลิงอวิ๋นกำมือตนเองและแนบไว้ที่หน้าอก ก่อนจะจ้องมองเขาด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น ราวกับว่าเธอจะร้องไห้ออกมา หากเขายังคงโกรธเธออยู่
ท้ายที่สุดโอคาซีก็ใจอ่อน และทำได้เพียงพยักหน้า “ตกลงครับ!”
“เยี่ยมมาก!” สวี่หลิงอวิ๋นโลดเต้นไปมาและหันหลังกลับ “เฮ้ ฉันบอกท่านพลเอกแล้วไง ทำไมถึงยังตามฉันมาอีกคะ? ไม่อยากพักผ่อนหน่อยเหรอ?”
“ผมเอาเครื่องมือสำหรับการถ่ายทอดสดมาให้ท่าน” โอคาซีมอบกล้องขนาดเล็กกะทัดรัดให้แก่เธอ “ตอนนี้ท่านสามารถเริ่มถ่ายทอดสดได้อีกครั้ง!”
“ฮึ่ม! เยี่ยมไปเลย!” สวี่หลิงอวิ๋นสัมผัสกล้องวิดีโอสำหรับการถ่ายทอดสด “เจ้าตัวเล็ก แผนการร่ำรวยของพี่สาวขึ้นอยู่กับแกแล้ว!”
ณ จักรวรรดิชิงเหย้าในเวลานี้
เนื่องจากสถานการณ์ขององค์หญิงสาม จักรพรรดิทรงปฏิเสธข่าวลือทั้งหมด และได้กล่าวว่าองค์หญิงสามปลอดภัยดีไร้ความกังวล ทว่าผู้คนยังคงรู้สึกวิตกกังวลเล็กน้อยเพราะพวกเขาไม่เห็นองค์หญิงสามออกมาถ่ายทอดสดเสียที
