ตอนที่ 94 การฝึกภาคสนามของการต่อสู้ชิงตำแหน่งหัวหน้า 6
ช้อนเอาเนื้อออกมา แล้วจึงปล่อยให้แขนกลตัดเนื้อ
นั่นไม่ใช่เรื่องดีเลย สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป!
ลำไส้ในกระเพาะบวมเป่งขึ้นจากความร้อนในการทำอาหาร ทันทีที่แขนกลผ่าท้อง ก็เกิดการระเบิดครั้งยิ่งใหญ่ออกมา!
อุจจาระในลำไส้กระจัดกระจายไปทั่วบริเวณโดยรอบ! โดยเฉพาะลุคกับฉินหยวนที่ยืนอยู่ด้านหน้าถูกกลิ่นเหม็นของอุจจาระปกคลุมไปทั่วทั้งตัว!
ทั้งสองแทบจะอาเจียนออกมาในทันที!
ผู้ติดตามคนอื่น ๆ ถึงกับปิดจมูกของตัวเองและถอยหลังออกไป ใบหน้าทั้งหมดปนเปื้อนไปด้วยสีดำจนไม่สามารถมองเห็นได้!
“ท่านลุค พวกเราไปดูเนื้ออันอื่นว่าเป็นยังไงบ้างกันเถอะครับ…” เมื่อพูดจบก็รีบวิ่งหนีไปทันที!
ไม่ผิดที่จะวิ่งหนี!
เพราะกลิ่นตรงบริเวณที่เกิดเหตุช่างน่าสยดสยองยิ่งนัก!
“ท่านฉินหยวน พวกเราไปดูกันบ้างเถอะครับ อย่าให้ลุคชิงนำหน้าไปได้!”
ผู้ติดตามของฉินหยวนปิดจมูกและวิ่งหนีออกไป
เหลือเพียงแต่กลุ่มคนที่โดนกลิ่นเหม็นกระเซ็นใส่ ได้แต่ยืนมองจ้องหน้ากัน
“ฉันจะไปล้างทำความสะอาด อยากไปด้วยกันไหม?” ฉินหยวนรู้สึกถึงกลิ่นกระเพาะอาหารอันทรงพลัง และกลิ่นเหม็นนี้กำลังท้าทายกับความอดทนของเขา!
“ก็ได้” ลุคทนรอแทบไม่ไหวที่จะไปล้างทำความสะอาด!
ผู้ติดตามที่เหลือเดินตามรอยเท้าของพวกเขาไปด้วยกัน โดยมีท่าทีสงบนิ่ง
ชาวเน็ตทั้งหลายต่างมีความคิดเห็นเป็นหนึ่งเดียวกันเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้…มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น!
“ฮ่า ๆๆๆๆๆ!”
“ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ!”
“ฮ่า ๆๆๆๆ อุ๊บ! ฉันหัวเราะแทบบ้า! ถึงฉันจะรู้สึกเสียใจกับท่านฉินหยวนของฉัน แต่ว่าฉันกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหวจริง ๆ!”
“วะ ๆๆๆๆ! อุ๊บ! ไม่รู้ว่าทำไมการได้เห็นฉากน่าอับอายของกลุ่มพวกลูกเทวดาถึงทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขขนาดนี้?”
“เหมือนความเห็นบน!”
………
ชาวเน็ตทั้งหลายไม่สามารถหยุดเรื่องตลกนี้ไว้ได้ ผู้คนจำนวนมากถึงกับเตรียมจับภาพตั้งแต่เนิ่น ๆ เพียงภาพที่ถูกเก็บไว้แค่สองสามรูปจะกลายเป็นยุคมืดของลูกเทวดาเหล่านี้ไปชั่วชีวิตอย่างแน่นอน!
และหลังจากนั้นสองสามปี เมื่อฉินหยวนกลายเป็นนักล่ามหาประลัย เขาคงจะทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นว่าชาวเน็ตทั้งหลายยังคงเอารูปเปื้อนอุจจาระของเขาออกมาเยาะเย้ยเป็นครั้งคราว
สำหรับลุค เขาจะกลายมาเป็นผู้บัญชาการที่โด่งดังที่สุดในชิงเหย้าที่ยังคงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอารมณ์ขี้โมโหของตนเองได้ หลังจากเห็นว่าชาวเน็ตเอารูปภาพของตัวเองออกมาโพสต์ เขาจะต่อสู้กับชาวเน็ตบนอินเทอร์เน็ตอยู่พักหนึ่งก่อนจะยอมแพ้
เพียงแต่ในขณะนี้ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากวิ่งไปที่แม่น้ำเพื่อชำระล้างกลิ่นบนร่างกายของตัวเองด้วยความหงุดหงิดใจ
ชาวเน็ตทั้งหลายแอบเตรียมถ่ายรูปภาพเปลือยของพวกเขาสักสองรูป ทว่าน่าเสียดาย ระบบกลับทำการบล็อกเอาไว้ ซึ่งทำให้ชาวเน็ตทั้งรู้สึกเสียใจเล็กน้อย
ผู้เข้าสมัครทั้งสองไปล้างทำความสะอาด ทว่าความวุ่นวายที่เหลืออยู่ยังคงเป็นปัญหา
เหล่านักเรียนจากฝั่งสีแดงมองดูกระเพาะอาหารของสัตว์ที่ป่าปูดพองขึ้น ซึ่งมันยังไม่ถูกผ่าออก พวกเขาถอนตัวออกไปขณะรู้สึกไม่สบายใจ ก่อนจะปล่อยให้แขนกลตัดมัน
ไม่ต้องกล่าวก็รู้ว่านั่นคืออุจจาระอีกระลอก
สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าชิ้นนี้กินไม่ได้
ช้อนชิ้นใหม่ขึ้นมา!
คราวนี้พวกเขาเรียนรู้อย่างชาญฉลาด ตัดเนื้อโดยตรงจากส่วนแขนขา ในที่สุดก็ไม่มีการระเบิดเกิดขึ้นแล้ว
เนื้อชิ้นนี้… มีกลิ่นเหมือนปัสสาวะ แถมยังไม่มีเกลือ ไม่มีเครื่องปรุงรสอะไรอีก เหล่านักเรียนรู้สึกว่าไม่สามารถแม้แต่จะกลืนมันลงไปได้
ในขณะเดียวกัน ลุค ฉินหยวน และคนอื่นก็กลับมา
ถึงแม้ว่าจะล้างทำความสะอาดแล้ว แต่ก็ยังสามารถได้กลิ่นผิดปกติอยู่เล็กน้อย ซึ่งเป็นผลลัพธ์มาจากการชำระล้างอย่างหนัก
“ทำไมไม่กินล่ะ?” ลุคเดินเข้าไปหาเพื่อนร่วมชั้นทั้งหลาย แล้วต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าพวกเขาเอาแต่จ้องมองเนื้อในมือด้วยท่าที่มึนงงและไม่ยอมกินมันเข้าไป
เขาหยิบมือออกมาและหั่นเนื้อของสัตว์ป่า ก่อนจะเอาเข้าปาก
แหวะ! รสชาติ! ไม่อร่อยเลยสักนิด!
สีหน้าของลุคเปลี่ยนไป!
ทว่าเขากลับระงับอาการคลื่นไส้และกลืนมันลงไป พร้อมกับหันไปพูดกับผู้ติดตามของเขาว่า “กินซะ ถ้าไม่กิน พวกนายจะเอาพละกำลังที่ไหนไปต่อสู้กับฝั่งสีเขียว?”
ฉินหยวนเองก็ตัดเนื้อออกมาอย่างเงียบ ๆ ระงับอาการคลื่นไส้และกลืนมันลงไป จากนั้นจึงพยักหน้า
ผู้ติดตามของพวกเขาหยิบเนื้อในมือใส่เข้าไปปากและกลืนมันลงไปอย่างยากลำบาก
ชาวเน็ตทั้งหลายต่างต้องหลั่งน้ำตา เพราะความสงสารที่มีต่อพวกเขา
ผู้ชมทั้งหลายเห็นว่านักเรียนเหล่านี้แทบจะอาเจียนออกมา แต่กลับกลืนมันลงไปอย่างยากลำบาก ในตอนนั้นเองที่พวกเขาเริ่มรู้สึกชื่นชมนักเรียนเหล่านี้อีกครั้ง
ไม่น่าแปลกใจที่คนพวกนี้เป็นลูกเทวดา เพราะพวกเขาอดทนต่อความเจ็บปวดที่คนธรรมดาไม่สามารถแบกรับได้
หลังจากการกินที่เรียบง่ายเสร็จสิ้นแล้ว ผู้คนในฝั่งสีแดงจึงเร่งรีบเก็บข้าวของและเข้าไปซ่อนตัวในเครื่องจักรกลเพื่อหลับนอน
ในขณะที่ผู้คนจากฝั่งสีเขียวกลับเข้าไปในบ้าน นอนกอดกันและกันอย่างชื่นมื่น
ทว่ากลับนอนไม่หลับทั้งคืน…
เมื่อแสงตะวันแรกในยามเช้าสาดส่องมายังปลายยอดไม้ สวี่หลิงอวิ๋นกับเหล่านักเรียนทั้งหลายก็เริ่มมองหาอาหารเช้า
ถ้าหากไม่มีอาหารจากหลักก็แค่จิบซุปเนื้อนิดหน่อย
สวี่หลิงอวิ๋นเพิ่มผลไม้ที่มีกลิ่นคล้ายมะนาวลงไป เธอตั้งชื่อให้มันเป็นที่เสร็จสรรพ โดยผลไม้นี้จะถูกเรียกว่ามะนาว
เติมน้ำมะนาวลงไปเล็กน้อยเพื่อกลบกลิ่นเหม็นคาว ใส่ผักป่าลงไป เพียงเท่านี้ซุปเนื้อผักป่าก็พร้อมเสิร์ฟแล้ว
การได้จิบน้ำซุปร้อน ๆ ในยามเช้านั้นทำให้ผ่อนคลายเป็นอย่างมาก
เธอยังนำเอาผลไม้รสหวานทั้งหมดออกมาต้มเพื่อทำเป็นชาผลไม้ จากนั้นจึงให้ผู้ติดตามนำเอาชาผลไม้นี้ใส่ไว้ในกระติกเก็บกักความร้อนของพวกเขา หากตอนบ่ายอากาศร้อนจัด พวกเขาจะได้ดื่มมันเพื่อดับกระหาย และยังช่วยเพิ่มปริมาณน้ำตาล
มาดูฝั่งสีแดงกันบ้าง
ทุกคนรู้สึกหิวโหยท้องร้องตลอดทั้งคืน และต้องทนกับอาการคลื่นไส้ มันไม่ง่ายเลยที่จะอดหลับอดนอนไปจนเช้า เมื่อมองดูค่ายที่ยุ่งเหยิง ก็แทบอยากจะกลับออกไปในเย็นนี้เลย
“แล้วอาหารเช้าล่ะ?” ลุคกับฉินหยวน ทั้งสองก็มีปัญหาปวดกะโหลกเช่นกัน
ไม่กินก็หิว! ถ้ากิน? เมื่อนึกถึงเนื้อในตอนกลางคืนเมื่อวาน ของเหลวในกะเพาะอาหารก็แทบจะขย้อนออกมา
“หรือว่าพวกเราจะแยกกันไปหาเกลือก่อนดี?”
ฉินหยวนกล่าวแนะนำ และลุคก็คิดแบบนั้นเช่นกัน หากปราศจากเกลือ สมรรถภาพของเหล่านักรบจะไม่สามารถฟื้นฟูได้ นอกจากนี้การเพิ่มเกลือยังทำให้อาหารมีรสชาติดีขึ้นด้วย
สำหรับอาหารเช้านั้น เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาก็ตัดสินใจไปหาผลไม้ป่าเพื่อประทังความหิว
มารอดูกันว่าจะมีผักป่าชนิดไหนที่สามารถกินได้บ้าง ใส่มันลงไปและต้มน้ำ อย่างน้อยก็ดีกว่าเนื้อสัตว์ที่ไม่สามารถลบกลิ่นเหม็นได้จริงไหม?!
เหล่านักรบฝั่งสีแดงออกมาจากเครื่องจักรกลหลังจากอดทนต่อความหิวโหยตลอดทั้งคืน และได้รับคำสั่งจากผู้สมัครทั้งสองให้ไปหาผักที่สามารถกินได้ รวมถึงแหล่งน้ำสะอาดและผลไม้ป่า
“จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว พวกเราต้องเตรียมต่อสู้และตรงไปที่ค่ายของฝั่งสีเขียว” ลุครู้ดีว่าพื้นฐานการบริโภคของพวกเขานั้นไม่สูง ไม่ต้องกล่าวถึงปัญหาด้านอาหารและเครื่องดื่มของเหล่านักสู้ที่อ่อนล้าและหมดกำลังใจ กล่าวได้ว่าปัญหาใหญ่ที่สุดคือการขาดแคลนพลังงาน
“ฉันเห็นด้วย” ฉินหยวนพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้น พวกเราจะรอจนกว่าจะกินข้าวเสร็จ และไปค่ายฝั่งสีเขียวกัน” ลุคทุบโต๊ะและกล่าวตัดสินใจ
ทว่าอาหารมื้อนี้ก็ยังทำให้ผู้คนวิตกกังวลอยู่ดี
ชำระล้างผักป่า เอามันใส่เข้าไปในหม้อ และเติมเกลือลงไปตามใจนึกคิด จากนั้นจึงต้มมันให้เดือด
ซุปใสที่ขาดน้ำ กลายเป็นซุปสีเขียวอยู่ในหม้อ
เพียงแค่มองดูก็ทำให้ไม่อยากอาหารเสียแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเหล่านักเรียนมาจากสถาบันการศึกษาทางการทหารของจักรวรรดิ ถึงแม้อาหารในโรงอาหารจะไม่อร่อย แต่มันก็มีคุณค่าทางโภชนาการอยู่มาก
