แลนเซล็อตพูดออกไปด้วยท่าทีนิ่งเฉย ก่อนจะจ้องมองจักรพรรดิด้วยรอยยิ้ม
แกตายแน่ไอ้เด็กแสบ!
“ฮ่า ๆๆ ริคาร์โดช่างตลกจริงเชียว กลับไปบอกเขาทีว่าลูกสาวของเราไม่ได้สนใจเรื่องแต่งงานนักหรอก! ให้เขาหาคู่ครองคนใหม่ให้กับท่านซะ”
“โอ้ ใช่แล้ว ปีนี้ลูกพี่ลูกน้องของหลิงอวิ๋นอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์พอดี เธอทั้งดูดีและเที่ยงธรรม ท่านอาจจะเป็นคู่สร้างคู่สมกับเธอก็ได้นะ ไว้เราจะเขียนจดหมายเวียนไปหาลุงของหลิงอวิ๋นที่จักรวรรดิเหมยรุ่ย พวกเขาคงจะดีใจที่ได้พบท่าน!”
แลนเซล็อตส่ายหัว “ด้วยความซื่อสัตย์ เราตกหลุมรักองค์หญิงสามตั้งแต่แรกเจอ และหวังว่าฝ่าบาทจะทรงมอบโอกาสนี้ให้แก่เรา”
รักแรกพบ…รักแรกพบบ้าอะไรกัน!
สวี่เทียนอวี๋แทบอยากจะสบถคำหยาบคายออกมา!
เขาแทบจะไม่สามารถรักษารอยยิ้มบนใบหน้าเอาไว้ได้! แกตายแน่ไอ้เด็กแสบ! คิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกคิดอะไรหรือไง คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าแกต้องการตัวลูกสาวของฉันเพียงเพราะต้องการอัปเกรดระดับพลังดวงดาวของตนเองด้วยวิธีเร่งด่วน?!
ฮึ! ไอ้คนเจ้าเล่ห์ เจ้าเล่ห์เหมือนพ่อของแกไม่มีผิดเพี้ยน!
แต่จากที่กล่าวมา เขาจะทำอะไรได้? เขาทำได้เพียงรักษาภาพลักษณ์จักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่เอาไว้เท่านั้น!
“ในเมื่อท่านตกหลุมรักลูกสาวของเราตั้งแต่แรกพบ เราก็จะปล่อยให้ท่านได้อยู่นานขึ้นอีกหน่อย” ทว่าเขายังคงไม่ยอมแพ้แผนการก่อนหน้า
“ท่านไม่อยากแวะไปจักรวรรดิเหมยรุ่ยจริง ๆ งั้นเหรอ? ลูกพี่ลูกน้องของหลิงอวิ๋นสวยกว่าหลิงอวิ๋นเยอะเลยนะ แถมยังอารมณ์ดีกว่าหลิงอวิ๋นของเราด้วย!”
“การหลงรักใครสักคนย่อมเป็นความรักที่ยืนยาว ความรักของเราที่มีต่อองค์หญิงสามก็เหมือนกับดวงดาวบนท้องฟ้าที่ไม่มีวันร่วงหล่น”
ทำไมเจ้าเด็กนี้มันปากหวานนัก?! เป็นดวงดาวอย่างนั้นหรือ?!
เฮอะ!
จักรพรรดิไม่ได้รู้สึกยินดีเลยสักนิด แต่กลับอารมณ์เสียมากขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะโบกมือให้คนตรงหน้าออกไป!
หัวหน้าพ่อบ้านจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้ม “ฝ่าบาท ทำไมท่านถึงร้อนรนนักล่ะครับ? ท่านก็รู้อุปนิสัยขององค์หญิงสามดี อีกอย่างเธอปลื้มพลเอกโอคาซีมาตั้งแต่เด็ก เธอคงจะไม่ปล่อยโอกาสให้แลนเซล็อตหรอกครับ”
“ใครจะรู้ เจ้าก็เห็นแล้วหนิ โอคาซีสารภาพรักกับเธอแต่เธอกลับไม่ยอมรับ แล้วเจ้าคิดว่าพ่อแก่ชราอย่างเราจะไม่ร้อนรนได้ยังไง? โธ่เอ๊ย!”
“ไม่ว่าจะใครก็ไม่สบายใจทั้งนั้น ถ้าเกิดสวี่หลิงอวิ๋นชอบแลนเซล็อตเข้าจริง ๆ ล่ะ? เจ้าอยากให้เธอแต่งงานกับเขาหรือไง?! อาณาจักรเอเดนก็อยู่ตั้งไกลโพ้น!” พ่อผู้แก่ชรารู้สึกเป็นกังวล!
“ฝ่าบาทอย่ากังวลไปเลยครับ ตราบใดที่เราจำกัดการติดต่อของเขา ทุกอย่างก็จะเป็นไปได้ด้วยดีไม่ใช่หรือครับ? ทำไมเราไม่เรียกหลานสาวของจักรพรรดินีมาล่ะครับ? ว่ากันว่าองค์หญิงวินเซอร์ปลาบปลื้มองค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อตนี่ครับ”
“ดีเลย! เจ้าพูดถูก” สวี่เทียนอวี๋ปรบมือและหัวเราะ ‘ฮ่า ๆ’ ออกมา “เอาล่ะ! เขียนจดหมายหาหลานวินเซอร์และบอกเธอว่าองค์ชายรัชทายาทจากจักรวรรดิเอเดนมาเยี่ยมชมที่นี่ ถามเธอด้วยว่าจะแวะมาไหม อีกอย่างจักรพรรดินีจะได้เห็นหน้าค่าตาของเธอด้วย วินเซอร์จะได้ระลึกถึงความดีความชอบของลุงคนนี้เสียที!”
“สิ่งสำคัญคือ เธอต้องเข้าไปพัวพันกับแลนเซล็อตด้วย และต้องไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ติดต่อกับองค์หญิงสาม!” หัวหน้าพ่อบ้านพูดประโยคถัดไปแทนเขา
จักรพรรดิและหัวหน้าพ่อบ้านต่างหัวเราะออกมาพร้อมกัน
แลนเซล็อตยังไม่รู้ตัวว่าเขาถูกหมายหัว เขาเพียงแต่รู้ดีว่าคงจะไม่สามารถเข้าถึงองค์หญิงสามได้อย่างง่ายดาย แต่นั่นกลับไม่เป็นอะไร เพราะเขาได้หาหนทางอื่นไว้แล้ว
ในทุกวันนี้เขาได้สัมผัสประสบการณ์ที่แปลกใหม่ในจักรวรรดิชิงเหย้า นั่นทำให้เขามีความสุขมากจนลืมบ้านเกิดไปเลยทีเดียว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งปลาหมึกกระป๋องของอีกฝ่าย ซึ่งทำให้เขารู้สึกถึงพลังดวงดาวที่ผ่อนคลายลง สิ่งของที่ดีเหล่านี้มาจากองค์หญิงสามอย่างนั้นเหรอ?!
เมื่อมองดูวิดีโอก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าองค์หญิงสามมักจะมีวิธีทางช่วยพัฒนาระดับพลังดวงดาวของทุกคนอยู่เสมอ แต่กลับยังไม่มีอะไรบ่งชัดว่าเธอใช้วิธีการไหน และยังเป็นที่คาดเดาต่อไป
ทุกอย่างจะกระจ่างขึ้นเมื่อองค์หญิงสามกลับมาที่จักรวรรดิ
“คงจะดีไม่น้อยถ้าองค์หญิงสามแต่งงานและกลับไปที่จักรวรรดิเอเดนของพวกเรา!” เธอสามารถทำอาหาร ร้องเพลง แต่งเพลง และต่อสู้กับเอเลี่ยนได้…แน่นอนว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือเธอสามารถทำอาหารได้
การได้กินปลาหมึกกระป๋องกับบะหมี่อุ่น ๆ สักชามในร้านอาหารจะสะดวกสบายแค่ไหน! คลาร์ก เกเกอร์ที่ไม่เคยได้กินข้าวตรงเวลา รู้สึกราวกับว่าหน้าท้องของตัวเองกำลังมีแผ่นให้ความร้อนติดอยู่หลังจากที่เขาได้ซดบะหมี่ลงไป
เขาไม่ได้รู้สึกว่ากระเพาะของตนเองย่อยยากอีกต่อไป!
“นายพูดถูก” แลนเซล็อตเคี้ยวอาหารกระป๋องด้วยท่าทีสง่างาม อาหารกระป๋องนี้มีขนาดค่อนข้างใหญ่ และนั่นก็เพียงพอสำหรับผู้ใหญ่อย่างเขา แต่ว่า…มันอร่อยมาก แค่กระป๋องเดียวจะไปพออะไร!
อยากกินมากกว่านี้!
เพื่ออาหารกระป๋องเหล่านี้ เขาจะต้องแต่งงานกับสวี่หลิงอวิ๋นและพาเธอกลับไปด้วยให้ได้ แต่บนดาวเคราะห์ในห้วงดวงดาวของพวกเขาไม่มีอาณาเขตที่ปลาหมึกยักษ์ครอบครองอยู่ใช่หรือไม่?
มีเพียงเอเลี่ยนที่โบกสะบัดกรงเล็บเล็ก ๆ อยู่มากมายที่รอคอยองค์หญิงสามมาปลดล็อกวิธีการกินรูปแบบใหม่!
“ฝ่าบาท องค์ชายรองจากจักรวรรดิชิงเหย้าติดต่อเรามาเพื่อหารือวิธีการติดต่อกับน้องสาวของเขาครับ…”
“ไม่ติดต่อกับเขาคงเป็นการดีที่สุด” แลนเซล็อตส่ายหัว “เห็นได้ชัดว่าองค์หญิงสามคนปัจจุบันเป็นความหวังของจักรวรรดิชิงเหย้า องค์ชายรองคงจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครองมรดกและราชสมบัติแต่เพียงผู้เดียว เขายอมทำกลอุบายทุกรูปแบบ แล้วแบบนี้เราจะกล้าติดต่อกับคนเจ้าเล่ห์ที่ไม่สนใจไยดีแม้แต่บ้านเมืองของตัวเองได้ยังไง?!”
“เอ๋?! ได้ครับ! แต่นอกจากองค์ชายรองแล้ว เราก็ไม่มีผู้ร่วมมือคนอื่น ๆ และไม่มีอำนาจอะไรเลยนะครับ” คลาร์กรู้สึกกังวลเล็กน้อย
“ไม่ต้องกลัวไป ไม่เร็วหรือช้าเราจะหาทางติดต่อกับองค์หญิงสามได้เอง” แลนเซล็อตไม่ได้มีท่าทีใจร้อน เขามองดูอาหารกระป๋องในมือก่อนจะยกยิ้ม “อย่าลืมสิว่าดาวเคราะห์ปลาหมึกแทบจะไม่หลงเหลือปลาหมึกยักษ์อยู่แล้ว และพวกมันกำลังจะสูญพันธุ์ ถ้าองค์หญิงสามและจักรวรรดิชิงเหย้าต้องการปลาหมึกยักษ์เพิ่ม พวกเขาก็จะไปเสาะหาพวกมันที่จักรวาลอื่นไม่ใช่หรือไง?”
“โอ้! เข้าใจแล้วครับ!” คาร์กทุบกำปั้นเข้าหากันอย่างมีความสุข “นี่คือการทำการทูตค้าขายสินะครับ!”
“รู้แล้วก็ดี” แลนเซล็อตนั่งลงอย่างสบายใจเฉิบ ขณะชิมอาหารท้องถิ่นที่แสนอร่อยอันเป็นเอกลักษณ์ไปทั่วทุกหนทุกแห่ง
ด้วยรูปลักษณ์สง่างามและความเป็นกันเองที่เข้าถึงได้ง่ายของเขา ทำให้หญิงสาวต่างคลั่งไคล้กันมาก ผู้คนที่หลากหลาย โดยเฉพาะเด็กสาวแอบย่องตามหลังเขามาเพื่อทำการถ่ายทอดสด ในตอนนี้นอกจากวิดีโอถ่ายทอดสดของสวี่หลิงอวิ๋นที่ได้รับความนิยมแล้ว ก็มีวิดีโอขององค์ชายรัชทายาทที่ได้รับความนิยมเช่นกัน
นักเรียนชั้นปีที่สี่จากสถาบันการศึกษาทางการทหารของจักรวรรดิได้เดินทางมาถึงดาวเคราะห์ฮอร์นบี้ด้วยความตื่นเต้น
แม้ว่าเอเลี่ยนต๋าหลู่จำนวนหนึ่งในห้าบนดาวเคราะห์ฮอร์นบี้จะถูกกวาดล้างไปบ้างแล้ว แต่จำนวนที่เหลืออยู่ก็ยังสร้างความหายนะไม่หยุด
เอเลี่ยนต๋าหลู่ทั้งหลายถูกองค์หญิงสามใช้วิธีการจัดการแบบใหม่ ทั้งยังเป็นประโยชน์ทางด้านเศรษฐกิจ ตอนนี้สวี่หลิงอวิ๋นจึงเริ่มวางแผนวิธีการแปรรูปกระดองทั้งหลายเพื่อดูว่าจะสามารถใช้เป็นงานฝีมืออะไรได้บ้าง
การแกะสลักคือสิ่งแรกที่สามารถทำได้ โชคดีที่ยังมีช่างฝีมือจำนวนมากหลงเหลืออยู่ในจักรวรรดิ จึงทำให้ไม่ขาดตลาดมากนัก
นอกจากนี้ เมื่อมองดูปลาน้อยที่เธอแกะสลักขึ้นมา มันก็มีความแวววาวสวยงามราวกับหยกดำ และเมื่อทุบมันอีกครั้งจะพบว่ามันแข็งแรงมาก!
