ตอนที่ 246 ลูกพี่ลูกน้องลงชื่อเข้าร่วมการแข่งขันหัวหน้าครั้งใหญ่ 17
ตอนที่ 246 ลูกพี่ลูกน้องลงชื่อเข้าร่วมการแข่งขันหัวหน้าครั้งใหญ่ 17
“พี่ซื่อบื้อหรือเปล่า?” สวี่หลิงอวิ๋นติเตือนเพื่อให้คิด “ถ้าพี่ไม่ตามตื้อเขา เขาอาจจะไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นก็ได้นะ!”
“ถ้าตามตื้อให้นานกว่านี้ บางทีก็อาจจะตกหลุมรักกันและกันก็ได้ป่ะ?”
วินเซอร์เม้มปาก สมองของเธอเห็นด้วยกับคำพูดของลูกพี่ลูกน้อง ทว่าหัวใจกลับปฏิเสธ
ไม่! ทำไม่ได้! ด้วยวีธีการนี้ ศักดิ์ศรีของจักรวรรดิเหมยรุ่ยจะต้องถูกเหยียบย่ำเป็นแน่! ไม่ได้! ทำไม่ได้อย่างแน่นอน!
แต่ว่า! หัวใจกลับไม่เห็นด้วย!
สภาพบุรุษผู้แสนอ่อนโยนดุจดังหยกล้ำค่าที่หลุดออกมาจากรูปถ่าย เธอจะเต็มใจยอมแพ้ได้อย่างไร? ให้ทนดูเขาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นและมีลูกด้วยกัน เธอจะไม่เสียใจไปตลอดชีวิตหรือ?!
เธอทำไม่ได้หรอก?!
สวี่หลิงอวิ๋นเห็นความขัดแย้งของเธอ จึงตบไหล่เธอเบา ๆ และเดินจากไป
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเธอแล้ว
ชาร์ลเดินทางมาถึงจักรวรรดิชิงเหย้าพร้อมกับ ‘ผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น’
เขาเองก็จบการศึกษาทางสถาบันแห่งนี้เช่นกัน มันเปรียบเสมือนเขาได้กลับมาเยี่ยมเยียนอีกครั้ง ทว่าเขากลับถูกเจ้าหน้าที่ทางสถาบันห้ามปรามเอาไว้อย่างไร้ความปรานี
“องค์หญิงสามเสด็จกลับไปแล้วเหรอครับ?” ชาร์ลรู้สึกผิดหวัง รถขนส่งสินค้าที่จอดอยู่ด้านหลังเขา ถูกปล่อยทิ้งละเลยอยู่บริเวณประตูทางเข้าสถาบัน เขาได้แต่มองลอดเข้าไปด้านใน ทว่าไม่สามารถเข้าไปได้
กลับบ้านกันเถอะ! เนื่องจากเขาร่วมมือกับองค์หญิงสามก่อนหน้านี้ เขาจึงทำงานได้จำนวนมหาศาลและสามารถซื้อบ้านหลังใหญ่ในเมืองหลวงได้ แน่นอนว่ามันมีให้พี่น้องและพ่อแม่ของเขาไว้อยู่อาศัย
จะว่าไป มันก็นานมากแล้วที่ไม่ได้กลับไปดูบ้านเลย!
ชาร์ลครุ่นคิดอย่างอารมณ์ดี ในเมื่อเขามาถึงที่นี่แล้ว แต่องค์หญิงสามกลับไม่อยู่ หากท่านพลเอกถามอะไร เขาก็จะได้เอาเหตุผลนี้มาตอบคำถาม
ขณะที่กำลังครุ่นคิด เครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาก็สั่นไหว เขาหยิบมันออกมาดูอย่างรวดเร็วและพบว่าเป็นสายเรียกเข้าจากท่านพลเอก
“ชาร์ล…เป็นยังไงบ้าง?”
“เอ่อ ผมมาถึงช้าไปนิด องค์หญิงสามเลยเสด็จกลับไปที่วังแล้วครับ” ใช่แล้ว! ก็แค่นี้แหละ!
ชาร์ลยกนิ้วให้ตัวเอง
“งั้นเหรอ?” โอคาซีพยักหน้า และใช้เรียวนิ้วนวดขมับทั้งสองด้าน “โอเค เข้าใจแล้ว”
“ท่านพลเอก ท่านควรพักผ่อนให้มากกว่านี้นะครับ!”
ชาร์ลรู้สึกทุกข์ใจเมื่อเป็นท่าทางที่เหนื่อยล้าของพลเอก
ทั้งที่ตอนนี้เอาแต่คิดว่าอยากจะกลับไปดูที่บ้าน ทำไมไม่คิดบ้างว่าตอนนี้ท่านพลเอกจะต้องกังวลใจเกี่ยวกับองค์หญิงสามมากแค่ไหน?!
ผมสีน้ำเงินที่แสนนุ่มสลวยดูจะเบื่อหน่ายไปสักหน่อย!
ชาร์ลรู้สึกเป็นห่วงสุขภาพร่างกายของท่านพลเอก และกังวลเกี่ยวกับเรื่องราวในชีวิตของเขา ราวกับแม่ผู้แก่ชรา!
“ไม่เป็นไร ไหน ๆ องค์หญิงสามก็กลับไปที่วังแล้ว นายก็กลับไปเยี่ยมที่บ้านเถอะ!” โอคาซีกล่าว “ขอให้มีช่วงเวลาที่ดีกับที่บ้านล่ะ”
น้ำตาของชาร์ลแทบจะไหลลงมาเมื่อได้ยินประโยคดังกล่าว เขารู้สึกสะเทือนใจมาก!
ดูสิว่าท่านพลเอกอ่อนโยนมากแค่ไหน! ท่านพลเอกยังจดจำได้ดีว่าเขาไม่ได้กลับมาเยี่ยมที่บ้านนานแล้ว และถึงกับเอ่ยปากให้เขากลับไปเยี่ยมที่บ้าน!
เดิมทีท่านพลเอกวางแผนจะกลับมาที่นี่ด้วยตัวเองใช่ไหม? แต่เพราะว่าเขาไม่ได้กลับมาเยี่ยมที่บ้านนานแล้ว จึงทำเป็นให้ภารกิจแก่เขา แต่อันที่จริง ท่านพลเอกให้เวลาเขาได้มาพักร้อนใช่ไหม?!
ทันทีที่ชาร์ลคิดว่าท่านพลเอกสามารถทำเช่นนี้ได้ด้วยตนเอง เขาจึงกล่าวเสริมความเชื่อมั่นในทันทีว่าเขาจะจับตาดูทุกย่างก้าวขององค์หญิงสามอย่างมั่นคง และจะไม่ให้องค์ชายรัชทายาทมีโอกาสได้ทำอะไร!
“ท่านพลเอก ผมได้แหล่งข่าวที่แน่นอนมาแล้วครับ ว่าองค์ชายรัชทายาทพักอยู่ในสถาบัน!” ชาร์ลรีบบอกต่อข่าวที่เขาตรวจสอบเจอในวันนี้ให้แก่ท่านพลเอก โดยหวังว่าท่านพลเอกจะนอนหลับฝันดีในคืนนี้
“โอเค เข้าใจแล้ว” โอคาซีหรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่แปลกใจกับข่าวดังกล่าวมากนัก
เห็นได้ชัดว่าท่านจักรพรรดิและจักรพรรดินีไม่ยินยอมให้สวี่หลิงอวิ๋นแต่งงานเข้าสู่จักรวรรดิอื่นง่าย ๆ
สวี่หลิงอวิ๋นใช้คุณค่าของเธอพิสูจน์ให้เห็นว่าเธอไม่ได้เป็นเครื่องมือที่ใช้สำหรับการจัดงานแต่งงาน แต่เป็นบุคคลที่ส่งผลต่ออนาคตของจักรวรรดิ
ดังนั้นโอคาซีจึงเชื่อว่าแลนเซล็อตจะไม่เดินทางไปที่วัง
เขามาที่นี่ในฐานะกรรมการผู้ตัดสินการแข่งขัน เพราะฉะนั้นจักรพรรดิจึงจำเป็นจะต้องหลีกเลี่ยงการพบหน้าเขา เพื่อไม่ให้องค์หญิงสามสมคิดคบกับเขา
ต้องขอบคุณท่านจักรพรรดิที่คอยช่วยเหลือ
ชาร์ลกลับมาเยี่ยมเยียนที่บ้านในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ
องค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อตพักอยู่ในวิลล่าของสถาบัน แน่นอนว่าสถาบันการศึกษาชั้นสูงย่อมให้การปฏิบัติชั้นสูงสุดแก่ทางราชวงศ์
ช่วงเย็น คอมพิวเตอร์ปัญญาประดิษฐ์ของเขาสั่นเตือน และพบเข้ากับผู้ช่วยคาร์ล เกเกอร์ทันทีที่รับสาย
“ฝ่าบาท นี่คือแผนการธุรกิจของทางรัฐบาลในวันนี้ ท่านจักรพรรดิรับสั่งมาว่าฝ่าบาทจะต้องทำให้สำเร็จ”
ข้อมูลทั้งหลายถูกส่งต่อมาที่แลนเซล็อต และจากนั้นเขาจึงกล่าวเสริมว่า “ฝ่าบาท ตอนนี้ร้านค้าเครื่องปรุงรสขององค์หญิงสามถูกจักรวรรดิอื่นจับตามอง หากคาดเดาไม่ผิด จักรวรรดิพวกนี้จะเริ่มติดต่อกับองค์หญิงสามเพื่อขอให้ขายเครื่องปรุงรสต่าง ๆ ในราคาส่ง”
“เข้าใจแล้ว” ไม่ช้าหรือเร็วก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดี
แลนเซล็อตไม่แปลกใจเลย แต่เขากลับรู้สึกกังวลมากกว่าว่าทำไมเขาถึงไม่เข้าตาสวี่หลิงอวิ๋นสักที?
เจ้าเด็กแปลกหน้าคนนั้นไม่เห็นจะดูดีเท่าเขาเลยสักนิด ทว่ากลับได้อยู่ในสายตาของสวี่หลิงอวิ๋นเป็นเวลานาน อีกทั้งยังได้รับคำชมเชย นี่เขากลายเป็นของเก่าไปแล้วเหรอ?!
เขารู้สึกงุนงงและไม่เข้าใจอย่างมาก
คาร์ลรู้สึกว่าวันนี้องค์ชายรัชทายาทดูแปลกประหลาดไป ใจลอยขณะตรวจสอบเอกสาร และไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
ตกกลางดึก สวี่หลิงอวิ๋นเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์ปัญญาประดิษฐ์ไปหาแฟนหนุ่ม
จักรวรรดิระหว่างห้วงดวงดาวมีสวัสดิการมากมาย ตราบใดที่ผู้คนต้องการ พวกเขาสามารถเชื่อมต่อการสนทนาทางวิดีโอแบบสามมิติได้ และภาพสามมิติจะช่วยให้ผู้คนแก้ไขปัญหาจากการโหยหาความรักได้!
ดูเหมือนว่าโอคาซีผู้หล่อเหลาจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ หยดน้ำไหลลงมาจากเส้นผมลู่ลงสู่ลำคอไปท่วมท้นอยู่ที่หน้าอก และไหลลงสู่ที่ลับ
สวี่หลิงอวิ๋นกลืนน้ำขณะจ้องมองโอคาซี “ที่รักขา อาบน้ำอยู่เหรอ!”
โอคาซีนั่งลงด้วยอาการเหนื่อยล้า ปล่อยให้หยดน้ำจากเส้นผมหยดลงบนพื้น ถึงแม้ว่าเขาจะดูโดดเดี่ยวและเย็นชา แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “อืม”
เสียงร้อง ‘อืม’ เปรียบดั่งเหล้าขาวที่ถูกหมักไว้นาน ส่งฤทธิ์แรงเป็นอย่างยิ่งจนทำให้สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ อยากจะยื่นมือทั้งสองข้างออกไปสัมผัส
น่าเสียดายที่ภาพสามมิติเป็นเพียงภาพเสมือนจริง ต่อให้มันจะดูสมจริงแต่ก็ไม่อาจสัมผัสได้
สวี่หลิงอวิ๋นเสียใจอย่างยิ่ง
โอคาซีมองดูสวี่หลิงอวิ๋นที่อยู่ในชุดนอนที่ติดกระดุมอย่างแน่นหนา
“นี่ วันนี้ท่านจงใจเผยภาพหนุ่มหล่อที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จให้ฉันดูเหรอคะ?” สวี่หลิงอวิ๋นกล่าวขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม “ท่านรู้ไหมคะว่าวันนี้แลนเซล็อตแวะมาที่นี่?”
โอคาซีพยักหน้า “อืม”
“ทำไมวันนี้ท่านถึงดูดีนักล่ะคะ! ฮึ่ม!” สวี่หลิงอวิ๋นสื่อถึงบางอย่าง ปกติแล้ว ท่านพลเอกค่อนข้างสงวนตัวเหมือนกับหญิงสาวขี้อาย หากต้องการจะเห็นกล้ามหน้าท้องของเขา จะต้องตรากตรำขอถึงสองครั้ง
แต่วันนี้กลับริเริ่มด้วยตัวเอง ฮึ่ม! พ่อหนุ่ม!
พ่อคนอ้อร้อ! เพราะเกรงกลัวว่าตัวเองจะเสียตำแหน่ง ถึงได้ยั่วยวนเธอแบบนี้สินะ! ฮึ่ม! เห็นว่าเธอเป็นคนแบบนี้อย่างนั้นเหรอ!
