ตอนที่ 261 งานเลี้ยงนัดดูตัว 2
ตอนที่ 261 งานเลี้ยงนัดดูตัว 2
หญิงสาวคนดังกล่าวปิดปากด้วยพัดและยิ้มอย่างมีเลศนัย “พวกเขาทั้งสองอายุครบยี่สิบหกปีแล้ว และถูกครอบครัวบังคับให้แต่งงานไม่ใช่หรือไง?”
“พอ!” หญิงสาวทั้งหลายหันหลังกลับด้วยความผิดหวัง
“ฮึ่ม! เรื่องวงในก็คืออายุขององค์หญิงสามแห่งจักรวรรดิชิงเหย้าถึงสมควรแล้วยังไงล่ะ!” เห็นได้ชัดว่าคนที่กล่าวประโยคนี้ออกมามีความใกล้ชิดกับราชวงศ์
หรือรู้จักองค์หญิงสามเป็นอย่างดี
“เธอรู้ข่าวอะไรมากันแน่?” ถึงพวกเขาจะรู้ข่าวเกี่ยวกับองค์หญิงสาม แต่ก็ไม่เข้าใจว่ามันเยี่ยมยอดตรงไหน!
“ฮึ่ม! ข่าวของพวกเธอเก่าไปแล้ว! คิดว่าองค์หญิงสามเป็นองค์หญิงสามคนเดิมเหมือนเมื่อก่อนเหรอ?” หญิงสาวผู้มีสีหน้าเย่อหยิ่งกล่าวขึ้น
“องค์หญิงสามแห่งชิงเหย้าเป็นดาววีนัสตามคำทำนาย เมื่อสองวันก่อน องค์หญิงสามเอาชนะคู่ต่อสู้ทั้งหมดในงานพิธีเปิดการแข่งขันหัวหน้าครั้งใหญ่ และกลายเป็นสุดยอดอัจฉริยะที่น่าจับตามอง”
“หมายความว่ายังไง?” ผู้ถามเอ่ยถามคำถามกับหญิงสาวทั้งหลาย
หญิงสาวทั้งหลายย่อมรู้ดีว่าตนเองไม่รู้เรื่องการเมืองมากนัก แต่พวกเธอก็ยังมีวิจารณญาณขั้นพื้นฐาน
และนี่แสดงให้เห็นว่าองค์หญิงสามเป็นดั่งคำทำนายที่ว่าไว้จริง ๆ!
เมื่อคิดเช่นนั้น ใบหน้าของหญิงสาวก็แปรเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวทันที
“ฮิฮิ ดูสีหน้าพวกเธอสิ! แต่ถ้าองค์หญิงสามไม่ปรากฏตัว พวกเธอก็ยังมีโอกาสอยู่หรอก!” แนนซี่จ้องมองหญิงสาวบริเวณโดยรอบและคิดว่ามันน่าขบขันสิ้นดี!
ไม่ใช่ว่าเธอดูถูกหญิงสาวพวกนี้ แต่พวกเธอดูแย่กว่าหัวหน้าของเธอจริง ๆ! ฮึ่ม!
อยากจะจับผู้ชายของหัวหน้า ทำไมไม่กลับไปส่องกระจกซะล่ะ!
เมื่อกล่าวเช่นนั้น เธอจึงหันหลังกลับและจากไป!
การมาถึงของแลนเซล็อตทำให้หนุ่มหล่อมากพรสวรรค์ทั้งหลายขมวดคิ้วอย่างพร้อมเพรียงกัน และรู้สึกได้ถึงความกดดันที่เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในทันที
ถ้าองค์ชายรัชทายาทเข้าร่วมด้วย แล้วพวกเขาจะมีข้อได้เปรียบอะไร?
เจ้าหน้าที่จากจักรวรรดิเอเดนเดินตามหลังองค์ชายรัชทายาทของเขาด้วยความภาคภูมิใจ! ไม่เห็นสายตาจากจักรวรรดิอื่นทั้งหลายเหรอ? ฮึฮึ อย่าแสดงความอิจฉาริษยาออกมาชัดเจนนักสิ!
เมื่อองค์ชายรัชทายาทมาถึง สาวใช้แสนสวยก็นำทางไปทันที
แลนเซล็อตปฏิเสธเมื่อเขามองเห็นโอคาซี
ยกยิ้มเล็กน้อย และเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย
โอคาซีสังเกตเห็นองค์ชายรัชทายาทอย่างชัดเจน บุคคลที่เป็นอุปสรรคในการไล่ตามว่าที่ภรรยา
“มาเร็วจังนะครับ” แลนเซล็อตกล่าวและนั่งลงด้านข้างเขา
หญิงสาวและองค์หญิงจำนวนมากกว่าครึ่งหนึ่งจ้องมองมาที่ชายหนุ่มที่มีชื่อเสียงที่สุดในจักรวาลทั้งสองคน หล่อเหลาและน่าสนใจ
หัวใจของหญิงสาวทุกคนกำลังเต้นแรง หวังว่าชายหนุ่มทั้งสองจะมองมาที่พวกเธอสักนิดหนึ่งก็พอใจแล้ว
โอคาซีกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ท่านก็ไม่ต่างนักหรอก”
แลนเซล็อตอมยิ้มเล็กน้อย “ผมมาถึงช้าแล้ว ถ้าเกิดไม่มาถึงให้เร็วกว่านี้ มันจะไม่สายเกินไปเหรอครับ?”
“ท่านจะไม่มีวันได้โอกาสนั้น” โอเคซีเหลือบมองเขาแล้วกล่าวออกไปอย่างเย็นชา “ท่านควรรู้ได้แล้วว่าฝ่าบาทไม่ยอมให้องค์หญิงสามแต่งงานกับจักรวรรดิอื่นหรอกครับ”
“ผมรู้อยู่แล้ว” แลนเซล็อตยังคงอ่อนโยน “แต่ทุกอย่างต้องใช้ความพยายามหรือเปล่า?”
ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน ขณะที่สาวใช้เริ่มเสิร์ฟอาหาร
เนื้อแผ่นบางที่ถูกหั่นให้มีความหนาเท่ากันวางอยู่ในจานบริเวณทั้งสองด้านของงานเลี้ยงเต้นรำ เช่นเดียวกับซอสหวานเสฉวนและแป้งแผ่นบาง
กลิ่นหอมลอยตลบอบอวลมาจากโต๊ะอาหาร
หญิงสาวทั้งหลายอดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้เมื่อได้กลิ่นหอมดังกล่าว เพื่อให้ดูดีภายในค่ำคืนนี้ พวกเธอถึงกับไม่รับประทานอาหารเย็นเพราะเกรงกลัวว่าพวกเธอจะกินมากเกินไปจนท้องปูดออกมา
แม้จะรู้สึกหิวเล็กน้อยในตอนแรก แต่เมื่อได้กลิ่นหอมลอยมา ท้องไส้ก็เริ่มปั่นป่วนจนเกิดเสียงเอิกเกริก!
“โอ้โห! ทำไมท้องเธอถึงร้องโหยหวนจังล่ะ? หึหึ ร่างกายของเธอทำงานหนักไปแล้วนะ!” สตรีผู้สูงส่งหัวเราะเยาะเด็กสาว
เด็กสาวคนดังกล่าวรู้สึกอับอายจนพาลโกรธ และกำลังจะโต้ตอบ แต่เมื่อได้ยินเสียงท้องร้องที่คร่ำครวญของหญิงสาว เธอก็เหลือบมองอีกฝ่ายด้วยสายตาดูถูก และมองดูท่าทางอับอายของกันและกัน “ก็เหมือนกันนั่นแหละ!”
แยกทางกันดีกว่า!
หญิงสาวทั้งหลายหิวโหยและตกอยู่ในสภาพอีรุงตุงนัง
อยากกินแต่ก็กลัวว่าจะถูกหัวเราะเยาะ พอไม่กินก็ตะกละอีก เพราะยังหิวอยู่!
ฮึ่ม! อีนุงตุงนังเสียจริง!
หญิงสาวทั้งหลายกำลังดูอีนุงตุงนัง ขณะที่ชายหนุ่มแตกต่างออกไป พวกเขาเดินเข้าไปหาเนื้อเป็ดด้วยท่าทางสง่างาม ขณะที่สาวใช้จุ่มเนื้อเป็ดที่แสนนุ่มละมุนเข้ากับหอมหัวใหญ่หั่นฝอยและซอสหวานเสฉวน ก่อนยื่นให้สุภาพบุรุษทั้งหลาย
ชายหนุ่มเริ่มกินอย่างไม่ได้จริงจังนัก แต่หลังจากเอาใส่เข้าไปในปาก… ก็หยุดกินไม่ได้อีกเลย!
เนื้อนี้อร่อยมาก!
การผสมผสานที่ลงตัวกับซอสเสฉวนหวานทำให้พวกเขาติดใจ!
“นี่คือเนื้ออะไรครับ? ทำไมถึงหอมอร่อยจัง?” ชายหนุ่มทั้งหลายมารวมตัวกันกินเป็ดย่างแผ่นบาง และเอ่ยถามทีละคน
สาวใช้อมยิ้มเล็กน้อย “คือเนื้อเป็ดกุนดักค่ะ”
“โอ๊ะ เป็ด…อะไรนะ? เป็ดกุนดักเหรอ?!” ฝูงชนที่กินอยู่ต่างรู้สึกตกตะลึง มองดูเนื้อในมือและสงสัยว่าจะวางมันลงดีหรือไม่
ดูเหมือนว่าสาวใช้จะไม่เห็นท่าทางที่แข็งทื่อของชายหนุ่ม และตอบออกไปอย่างเป็นธรรมชาติ “ใช่ค่ะ ทำมาจากเนื้อเป็นกุนดัก”
“เป็ดย่างพวกนี้ใช้ขั้นตอนวิธีทำถึงสิบขั้นตอน และหั่นเป็นชิ้นบาง ๆ วางบนจานก่อนจะนำเอามาเสิร์ฟให้ทุกท่าน” สาวใช้กล่าว “ทุกท่านเคยเห็นผิวหนังของเป็ดกุนดักพวกนี้ไหมคะ?”
แน่นอนว่าพวกเขาเห็นมันแล้ว ผิวหนังมีสีแดงสดดูน่ารับประทาน
“ผิวหนังของเป็ดกุนดักจะถูกแขวนผึ่งเอาไว้กับน้ำเชื่อมและน้ำผึ้ง นั่นคือสาเหตุที่ผิวหนังของมันมีสีสันสวยงาม ผิวหนังด้านนอกจะมีความแน่นขึ้น แต่เนื้อด้านในจะนุ่มละมุน”
น้ำหวานเหรอ?! น้ำผึ้งด้วย?!
ชายหนุ่มผู้มั่งคั่งและทรงอิทธิพลทั้งหลายมองดูเนื้อเป็นแผ่นบางที่อยู่ด้านหน้าพวกเขาราวกับมองดูยานอวกาศสุดหรูถูกรื้อทิ้งไปเป็นซากขยะ รู้สึกเสียดายอย่างที่สุด
“อร่อยมาก!” ชายหนุ่มทั้งหลายยังคงตกตะลึง ขณะที่ชนชั้นสูงของจักรวรรดิชิงเหย้ารีบสั่งสาวใช้ให้ไปห่อเนื้อเป็ดให้พวกเขาเพิ่ม
การกินเอเลี่ยนกลายเป็นพฤติกรรมยอดนิยมของจักรวรรดิชิงเหย้า หากใครก็ตามที่ไม่เคยกินเอเลี่ยนมาก่อน ผู้คนเหล่านั้นจะต้องอับอายที่บอกว่าตนเองเป็นประชากรจากจักรวรรดิชิงเหย้า!
นอกจากนี้ คุณภาพเนื้อของเอเลี่ยนเหล่านี้ยังมีรสชาติดีกว่าอาหารเสริมและปศุสัตว์ทั่วไป!
เมื่อมองดูด้วยตาเปล่าและเห็นว่าเนื้อเป็ดในจานลดลงอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มทั้งหลายจากจักรวรรดิอื่นก็ไม่ยอมแพ้ รีบร้องตะโกนออกไปว่า “รีบไปห่อให้ผมอีกสองชิ้นซะสิ!”
“ผมเอาด้วย!”
“คุณกินไปสองชิ้นแล้ว ตาผมบ้าง!”
“ผมยังไม่อิ่ม! ใครมาก่อนก็ได้กินก่อนสิ!”
…
ในไม่ช้าความโกลาหลที่มีสาเหตุมาจากเป็ดกุนดักก็ดึงดูดผู้คนให้แวะเวียนเข้ามามากยิ่งขึ้น และหลังจากนั้น… เมนูอาหารจานนี้ก็ดึงดูดนักกินจนทวีความแออัดขึ้นเรื่อย ๆ!
จนกระทั่งบริกรนำถาดเค้กอันประณีตที่ถูกตัดแบ่งเป็นชิ้นขนาดเล็กออกมาวางไว้บนโต๊ะอาหาร ความโกลาหลก็บังเกิดอีกครั้ง!
คราวนี้หญิงสาวทั้งหลายไม่ได้วางท่าทีตามแบบฉบับผู้หญิงอีกต่อไป พวกเธอถกกระโปรงขึ้นและเข้าร่วมการแย่งชิงเค้กอันแสนหวาน!
เค้ก! นั่นมันคือเค้ก! เค้กที่แสนหวาน!
