ตอนที่ 285 การจู่โจมของศัตรูในมหาสงคราม 5
ตอนที่ 285 การจู่โจมของศัตรูในมหาสงคราม 5
ชาวเน็ตต่างปลาบปลื้ม!
นี่ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดี!
จักรพรรดินั่งลงบนพื้นด้วยขาที่อ่อนแรงทั้งสองขา จ้องมองลูกสาวที่สุดแสนจะมีชีวิตชีวาบนหน้าจอ และในที่สุดหัวใจของเขาก็อ่อนยวบ
ทว่าหัวใจของเขากลับตึงเครียดอีกครั้งเมื่อลูกชายคนโตกำลังต้องเผชิญหน้ากับลูกกระสุนของปืนใหญ่ และแหล่งข่าวปัจจุบันกล่าวไว้ว่าเหตุการณ์ยังไม่ได้รับการแก้ไข
“บอกองค์หญิงสาม ถ้าเป็นไปได้ก็ให้ไปช่วยสวี่เจี้ยนอวิ๋น องค์ชายใหญ่หน่อย” จักรพรรดิสงบสติและนั่งลงบนเก้าอี้
ผู้บัญชาการระดับสูงพยักหน้า อย่างน้อยหนึ่งคนก็ปลอดภัย
สวี่หลิงอวิ๋นควบคุมร่างกายของเนี่ยหาน “มาสวัสดีทุกคนหน่อยสิ! พลเอกเนี่ยหานที่รัก!”
เนี่ยหายรู้สึกสิ้นหวัง!
เนื่องจากเขาสามารถบอกแหล่งที่ตั้งได้ ทว่าเขากลับไม่อยากบอกเธอ และในตอนนี้เขากลับต้องพูดในสิ่งที่ไม่อยากพูดเป็นอย่างยิ่ง
“สวัสดีครับ! ผู้ชมชิงเหย้าทั้งหลาย ผมเนี่ยหานจากจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์ ยินดีที่ได้พบทุกคน!” เนี่ยหานอมยิ้มเล็กน้อย
“และนี่คือของขวัญสุดเยี่ยมยอดจากเรา! มันคือลูกกระสุน!” ขณะที่กล้องกำลังจับภาพไปที่ไกอาสุดหล่อผู้ซึ่งกอบโกยปุ่มมิติต่าง ๆ เก็บเข้าไปในถุงกระสอบ
ไกอาจ้องมองมาที่เขาอีกครั้ง และยิ้มทักทายเล็กน้อยเมื่อเห็นกล้อง
ขณะที่ใบหน้าของผู้ชมทั้งหลายแดงเถือกด้วยความตื่นเต้น
ผู้ชมบางส่วนสังเกตเห็นว่าใบหน้าของพลเอกเนี่ยหานดูไม่ปกตินัก กล้ามเนื้อและดวงตาของเขาแข็งทื่อ ราวกับกำลังต่อต้านอะไรบางอย่าง ทว่าปากของเขากลับเผยคำที่แตกต่างออกไป
“ชอบไหมครับ? ฮ่า ๆ! ผมจะเข้าร่วมกับจักรวรรดิชิงเหย้า เพราะงั้นทุกคนมาเป็นเพื่อนกับผมได้นะครับ! และตอนนี้ผมจะเต้นระบำเปลื้องผ้าให้เป็นเกียรติกับผู้ชมจักรวรรดิประกาดวงดาว!”
[ว้าวววว! เปลื้องผ้าเหรอ! เปลื้องผ้าแบบไหน?!]
ผู้ชมทั้งหลายที่ขาดแคลนความบันเทิงมานานยังคงมึนงงและไม่รู้ว่าการเปลื้องผ้านี้คืออะไร
พูดถึงเกี่ยวกับการถอดเสื้อผ้าเพื่อทำการแสดงอย่างนั้นเหรอ? อะไรนะ! น่าขายขี้หน้าเป็นบ้า!
ในฐานะคนธรรมดาพวกเขาจึงทำได้เพียงให้ความสนใจ หยิบเนื้ออบแห้ง ปลาหมึกกระป๋องและอาหารอื่น ๆ ขึ้นมาจดจ่อกับการแสดง!
หัวใจของเนี่ยหานสิ้นลายลงทันที! ใบหน้าบูดบึ้งด้วยความโกรธ หากเป็นไปได้ เขายอมถูกฆ่าที่นี่เสียดีกว่า!
เขาเสียใจ! หากรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เขาคงบอกนังบ้าว่าเสบียงอาหารอยู่ที่ไหน!
สุดท้ายก็ต้องมาเสียใจภายหลัง!
เขาจ้องมองอย่างทำอะไรไม่ถูกขณะเอื้อมมือออกไปปลดกระดุมเครื่องแบบทหาร ถอดออก และบิดบั้นท้ายมาทางกล้อง!
ไม่มีหน้าไปเจอใครแล้ว!
หัวใจแหลกสลาย! ถึงกับค้นหาวิธีฆ่าตัวตายถึงหนึ่งหมื่นวิธี!
สวี่หลิงอวิ๋นจ้องมองเนี่ยหานที่กำลังจะร้องไห้ออกมา และเอ่ยถามด้วยเสียงทุ้ม “เป็นยังไง? จะบอกฉันได้หรือยังว่าอาหารอยู่ที่ไหน?”
“ถ้าอยากบอกก็กะพริบตาข้างซ้าย แล้วฉันจะหยุด หรือไม่งั้นเราจะได้แสดงกันต่อ!”
เนี่ยหานจะสามารถเลือกอะไรได้? แน่นอนสิว่าต้องกะพริบตาซ้ายอยู่แล้ว!
เขาไม่อยากเจอเรื่องน่าละอายเช่นนี้อีกในชีวิต! นอกจากจะเต้นระบำแล้ว ไม่เพียงแต่จะเต้นระบำเสร็จเท่านั้น แต่ตระกูลคงจะคิดตัดหางเขาปล่อยวัดแน่ ๆ!
สวี่หลิงอวิ๋นชมเชยเขาเล็กน้อย “เยี่ยมมาก!”
“เอาล่ะ เพื่อน ๆ ทั้งหลาย ขอหยุดเอาไว้ก่อนแล้วกันนะครับ!” สวี่หลิงอวิ๋นไม่ได้ควบคุมเสียงของเขาอีกต่อไป “ดี ตอนนี้เราคุยกันได้แล้วสินะ!”
“ไม่ต้องห่วง ฉันปิดเสียงไว้แล้ว!” สวี่หลิงอวิ๋นกล่าวขึ้นและยิ้ม “แต่ถ้าแกไปบอกจักรวรรดิของตัวเองว่าแกไม่มีส่วนรู้เห็น ต่อจากนี้มันคงเปล่าประโยชน์!”
แน่นอนว่าเนี่ยหานรู้!
เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “มีกุญแจอยู่ทางด้านซ้าย กุญแจดอกนี้จะช่วยให้แกค้นหาเสบียงอาหารเจอ!”
สวี่หลิงอวิ๋นสัมผัสด้วยความสงสัย อ๊ะ เจอกุญแจแล้ว
เธอไม่สามารถเข้าใจเทคโนโลยีขั้นสูงเช่นนี้เลย ปล่อยให้เป็นเรื่องของมืออาชีพแล้วกัน!
ไกอาปาดเหงื่อที่ไหลลงมาจากหน้าผากหลังบรรจุลูกกระสุนทั้งหมดเสร็จสิ้น และจ้องมองลูกกุญแจที่สวี่หลิงอวิ๋นยื่นมาให้เขา
“โอ้ นี่มัน!” ไกอาไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งของชนิดนี้มากนัก แต่ก็สามารถเข้าใจได้
กุญแจนี้คือปุ่มมิติรุ่นใหม่ล่าสุด คุณสมบัติที่พิเศษที่สุดคือสามารถเอาปุ่มมิติกักเก็บรุ่นเก่าใส่ลงไปในกุญแจมิติกักเก็บนี้ได้!
เปรียบเสมือนกับยกห้องเก็บของมาไว้ที่นี่!
ไกอากดปุ่มมิติกักเก็บ และใช้พลังจิตสัมผัสมันจากด้านใน เยี่ยมไปเลย! พื้นที่ด้านในหนาแน่นมาก!
เมื่อหยิบปุ่มมิติกักเก็บคืนมา และเปิดดู…
ผ่าง!
สวี่หลิงอวิ๋นขมวดคิ้ว ด้านในเต็มไปด้วยสารอาหารจำนวนมาก!
มันน่าจะเป็นแป้ง ผัก หรืออะไรสักอย่างใช่ไหม?! ทำไมถึงมีผลิตภันฑ์เสริมอาหารมากมายอยู่ในนี้?!
ไกอาพยักหน้าเป็นการตอบรับ
ใช่แล้ว! เป็นเช่นนี้แหละครับ!
เวลาคือสิ่งมีค่าในสนามรบ! จำนวนผงแป้งและผักแสดงให้เห็นว่าการต่อสู้ยังไม่ดุเดือดเท่าที่ควร
หากสถานการณ์การต่อสู้ตึงเครียด ต่อให้ดื่มผลิตภัณฑ์เสริมอาหารสามถึงสี่เดือนก็ไร้ประโยชน์!
นี่เป็นครั้งแรกที่สวี่หลิงอวิ๋นตระหนักได้ว่าสงครามของทั้งห้วงดวงดาวแตกต่างกับสงครามบนโลก
โชคดีที่สารอาหารเหล่านี้ยังไม่ถูกคิดค้นขึ้นมาบนโลก หากมีการคิดค้นผลิตภัณฑ์เสริมอาหารขึ้นมาจริง ๆ คาดเดาว่าสงครามคงจะมีความถี่มากขึ้น!
เนี่ยหานรู้สึกท้อแท้…อาชีพทางการเมืองของเขาจบลงแล้ว!
สวี่หลิงอวิ๋นจ้องมองเนี่ยหานและเยาะเย้ย “ทำไม คิดว่าแกกำลังแพ้อย่างไร้ความเป็นธรรมอยู่เหรอ? หรือคิดว่าฉันทำมากเกินไป?”
ชาวเน็ตทั้งหลายรู้สึกผิดหวัง ทำไมการเต้นระบำถึงหายไปหลังจากเต้นไปถึงครึ่งทางแล้ว อีกทั้งกล้องยังไม่จับภาพอีก
สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกทึ่ง “พวกแกปีกพิสุทธิ์ยังได้รับความสนใจอยู่นะ! แล้วก็มีคำนึงที่เหมาะสมกับพวกแกมากเลยล่ะ!”
“ในเมื่อทำตัวไร้ยางอายก็ต้องตั้งอนุสรณ์สถานสิ! ในเมื่อกล้าบุกรุกเข้ามาในบ้านคนอื่น ก็สมควรถูกคนอื่นรังแก! มันใช่เรื่องที่เราจะเอาหน้ามาให้แกเหยียบย่ำเล่นหรือไง?!”
“เฮอะ!” สองมาตรฐานชัด ๆ! สองมาตรฐานจริง ๆ เลย!
สวี่หลิงอวิ๋นรักษาสัญญาโดยการไม่ปล่อยให้เขาเปลื้องผ้า “เอาล่ะ นั่งลงตรงนั้นแหละ!”
กล้องกลับมาถ่ายทอดสดอีกครั้ง
สวี่หลิงอวิ๋นโบกมือให้กล้อง “ขอโทษนะทุกคน แต่พวกคุณคงจะไม่ได้เห็นการเปลื้องผ้าแล้วล่ะ!”
“พวกเรากำลังลงจากยานอวกาศแล้ว! จากนั้นจะมีทหารบุกเข้ามาที่นี่” สวี่หลิงอวิ๋นหยุดและกล่าวต่อ “แต่อย่าเพิ่งผิดหวังไป เพราะเดี๋ยวจะมีชายตัวใหญ่ที่ไม่ยอมร่วมมือหนึ่งถึงสองคนกระโดดลงไป พวกคุณคิดว่าไง?”
ถูกต้อง! การต่อสู้เพิ่งเริ่มต้นขึ้น!
ผู้ชมรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง!
สวี่หลิงอวิ๋นพาเนี่ยหานไปด้วย และเธอได้เปลี่ยนคำสั่งการที่รองรับผู้บัญชาการของยานอวกาศลำนี้ด้วยการช่วยเหลือจากสุดยอดอัจฉริยะไกอา!
“ไม่เลวนี่! ยานอวกาศลำนี้เป็นของเราแล้วเหรอ?” สวี่หลิงอวิ๋นถามไกอาที่อยู่ด้านข้าง
ไกอาพยักหน้า “ใช่ครับ ถ้าเป็นยานอวกาศอย่างเดียวน่ะ!”
“แต่ถ้าเป็นมุมมองของเชลย ทุกอย่างได้กลายเป็นของเราโดยสมบูรณ์แล้ว!”
สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกเสียใจที่ได้ยินเช่นนั้น!
