ตอนที่ 288 การช่วยชีวิตจากมหาสงคราม 3
ตอนที่ 288 การช่วยชีวิตจากมหาสงคราม 3
“เกิดอะไรขึ้น!?”
เฮ้าส์เดลรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เขาพยายามจะเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ปัญญาประดิษฐ์ แต่ดูเหมือนว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้
“ล้มเหลว! เปิดการซ่อมแซมตัวเอง! ล้มเหลว! โปรดเปิดการซ่อมแซมระบบแมนวลโดยด่วน!”
“ล้มเหลว! เปิดการซ่อมแซมตัวเอง! ล้มเหลว! โปรดเปิดการซ่อมแซมระบบแมนวลโดยด่วน!”
เฮ้าส์เดลและผู้ช่วยช่วยกันคลำหาในความมืดอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดยานอวกาศก็สามารถเปิดระบบสำรองพลังงานเพื่อซ่อมแซมตัวเองได้สำเร็จ
แสงสว่างกลับมาอีกครั้ง!
ตอนนี้เหล่าทหารจากจักรวรรดิชิงเหย้าบนดาวเคราะห์เอ็กซ์บีห้ารู้สึกถึงแรงกดดันที่ลดลงอย่างมาก เมื่อมองขึ้นไปฟ้าอีกครั้งและพบว่าปืนใหญ่ของยานรบอวกาศแห่งจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์ที่อยู่ด้านหน้าพวกเขาไม่ได้โจมตีลงมาอีกต่อไป
“เกิดอะไรขึ้น?!” ทหารจากจักรวรรดิชิงเหย้าไม่ได้สนใจว่านี่เป็นกับดักหรือมีการสมรู้ร่วมคิดอะไรหรือไม่ พวกเขาเพียงแค่หนีไปยังฐานทัพของตนเองด้วยแรงทั้งหมดที่มี
สวี่เจี้ยนอวิ๋นถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“รีบไปถามทีว่าน้องสามพาใครมาที่นี่หรือเปล่า?”
“ฝ่าบาท แท่นส่งสัญญาณยังไม่ได้รับการซ่อมแซมเลยพ่ะย่ะค่ะ!” ช่างทหารกล่าวออกมาด้วยความละอายใจ
สงครามกำลังโหมกระหน่ำอยู่ด้านนอก และพวกเขาไม่สามารถออกไปได้!
สวี่เจี้ยนอวิ๋นทำได้เพียงถอนหายใจ
พาคนมารวมตัวกันก่อน! หลังจากนั้นจึงมองขึ้นยานอวกาศขนาดมหึมา เกิดอะไรขึ้นบนยานอวกาศ?
ทำไมอาวุธถึงหายไป?
จิตใจของสวี่หลิงอวิ๋นเริ่มตึงเครียด เธอเป็นเพียงมนุษย์ ไม่ใช่เทพเจ้า การจัดการที่โหดเหี้ยมทำให้เธอเริ่มรับมือไม่ไหว!
โชคดีที่ศูนย์ระบบส่วนกลางถูกทำลายแล้ว เธอเพียงแค่ต้องการวิธีทำให้ตัวเองปลอดภัยจนกว่าไกอาจะมาถึงยานอวกาศ
จะดูแลตัวเองให้ปลอดภัยได้อย่างไร? แน่นอนว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด!
ห้องบัญชาการไงล่ะ!
สวี่หลิงอวิ๋นขมวดคิ้วและคิดอยากจะถอดเครื่องแบบของทหารออกมา ทว่ามันกลับเปื้อนเลือด ช่างมันเถอะ!
ทั้งหมดเป็นความผิดพลาดของเธอ!
ในที่สุดเฮ้าส์เดลก็รู้สึกสงบลงหลังจากเห็นแสงสว่าง ขณะที่ทหารนายหนึ่งเดินเข้ามารายงานด้วยสีหน้าย่ำแย่
“ท่านพลเอก…” ปากของเขากำลังสั่นไหว ราวกับพบเจอบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัว ร่างทั้งร่างดูผิดปกติเล็กน้อย!
“เกิดอะไรขึ้น? นี่มันบ้าอะไรกัน?” เฮ้าส์เดลรู้สึกประหม่าเล็กน้อยในตอนแรก ทว่าหลังจากเห็นท่าทางของทหาร เขากลับรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี “เจอตัวผู้บุกรุกของชิงเหย้าหรือยัง?!”
“เจอ…เจอแล้ว!” ใบหน้าของทหารซีดเผือด “ท่านพลเอก…”
“เจอแล้ว? แล้วอยู่ที่ไหน?” เฮ้าส์เดลถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดก็เจอ! แค่หามันเจอก็พอ!
“อยู่…” ข้างหลังผม …แต่ก่อนที่ทหารจะพูดจบ เขากลับเอียงศีรษะเล็กน้อยและร่วงไปกองกับพื้น
เฮ้าส์เดลตกตะลึง!
เขาเห็นผู้หญิงที่เปื้อนเลือดยืนอยู่ด้านหลังของทหารคนดังกล่าว
“แกเป็นใคร!” เฮ้าส์เดลจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่ค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเขา!
เขาสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่ทำให้ใจของเขาสั่นระรัว นี่คือผู้หญิงที่อันตราย!
ผู้ช่วยของเฮ้าส์เดลถอยออกไปเงียบ ๆ และพยายามกดปุ่มบังคับหุ่นยนต์รบ ทว่าสวี่หลิงอวิ๋นเหลือบเห็นอีกฝ่ายและทำให้อีกฝ่ายล้มลงหมดสติไปกองกับพื้นทันที
นี่!
เฮ้าส์เดลอ้าปากค้างราวกับรอกลืนแมลงวันเข้าไป และไม่สามารถปิดปากได้
“แก! แกจะทำอะไร?! บนยานของฉันมีทหารมากกว่าหนึ่งร้อยคน แค่ฉันออกคำสั่ง ทหารก็วิ่งเข้ามาแล้ว! แกไม่มีทางหนีรอดหรอก!”
เฮ้าส์เดลตะโกนด้วยเสียงแหบแห้ง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาจ้องมองไปทางหญิงสาวที่ไม่ยอมปริปากพูดอะไร เพียงแต่จ้องมองกลับมาด้วยสายตาเย็นชา
คิดเสียว่าเขาเป็นศพไปแล้วก็แล้วกัน!
สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกเหนื่อยล้ามาก!
ตั้งแต่เธอขึ้นมาบนยานรบอวกาศลำนี้ เธอเปิดใช้พลังดวงดาวระดับ 9 จนถึงขีดสุด ทุกหนทุกแห่งที่เธอไปเยือนจะเหลือเพียงแต่ทะเลเลือดและซากปรักหักพัง
ตราบใดที่เธอสามารถล้มผู้บังคับบัญชาการที่อยู่ตรงหน้าเธอได้ ภารกิจก็จะเสร็จสมบูรณ์!
ขณะนี้ทหารทั้งหลายจากจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์ได้ค้นพบความผิดปกติของยานรบอวกาศแล้ว และเห็นลิฟต์ที่ถูกพังทลาย ต่อให้โง่เขลาแค่ไหนก็ดูออกว่ามีคนบุกรุกเข้ามา
ดังนั้นเครื่องบินรบของจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์จำนวนนับไม่ถ้วนจึงกลับเข้ามาในยานรบอวกาศ พวกเขาต้องการความช่วยเหลือโดยด่วน!
“อย่าเข้ามา! ฉันบอกแล้วไงว่าอีกเดี๋ยวพวกทหารก็เข้ามากันแล้ว และแกก็หนีไปไหนไม่รอด!” เฮ้าส์เดลกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “ถ้าแกยอมแพ้ ฉันจะไว้ชีวิตแก!”
สวี่หลิงอวิ๋นหัวเราะเยาะและเย้ยหยัน
“ไว้ชีวิตฉัน?” เธอยิ้มเล็กน้อย ขณะที่ใบหน้ายังมีเลือดหยดลงมา
ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก
ราวกับเสียงกระตุ้นของปีศาจ ใบหน้าของเฮ้าส์เดลซีดเผือดขึ้นเรื่อย ๆ
“ไหนดูสิว่าแกอยากตายอีกคนไหม?” สวี่หลิงอวิ๋นเดินเข้าไปหาเขา และยกมือขึ้น
เมื่อเห็นเช่นนั้น เฮ้าส์เดลก็รีบควบแน่นพลังดวงดาวให้มาปกป้องตัวเองทันที
น่าเสียดายที่เขาอยู่ในระดับ 7 ดาวเท่านั้น! แม้แต่เนี่ยหานที่อยู่ในระดับ 8 ดาวก็ไม่สามารถทำอะไรสวี่หลิงอวิ๋นได้ แล้วเขาจะทำอะไรได้?
สวี่หลิงอวิ๋นกักขังพลังดวงดาวของเขาเอาไว้โดยตรง จากนั้นจึงถอดเสื้อคลุมของอีกฝ่ายออกตามใจชอบ ฉีกออกเป็นเส้นเพื่อเอามามัดเฮ้าส์เดลไว้ และปล่อยให้เขานอนกองอยู่กับเท้า
เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของทหารจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์จำนวนนับไม่ถ้วนวิ่งเข้ามา
“แกเป็นใคร? ปล่อยพลเอกเดี๋ยวนี้!”
ทหารของจักรพรรดิปีกพิสุทธิ์บุกเข้ามาอย่างรวดเร็ว และยืนกองกันเต็มเกือบครึ่งห้องบัญชาการ พวกเขาจ้องมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าและนึกถึงศพของสหายที่ถูกฟันอย่างไม่มีชิ้นดี แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
พวกเขาอยากจะแก้แค้น! โดยการตัดหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเป็นครึ่งท่อน เพื่อล้างแค้นให้กับสหายร่วมรบ!
สวี่หลิงอวิ๋นวางเฮ้าส์เดลลงตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ “ยังต้องการพลเอกของพวกแกอยู่ไหม?”
“ก็ได้ แต่เว้นเสียว่าฉันจะตายก่อนนะ!” สวี่หลิงอวิ๋นเอียงศีรษะเล็กน้อยขณะจ้องมองพวกเขา สัมผัสเลือดของศัตรูที่กระเซ็นมาติดแก้ม ก่อนจะป้ายมันลงบนชุดเครื่องแบบของเฮ้าส์เดล “หรือถ้าอยากได้ชีวิตฉัน ฉันก็จะฆ่าพลเอกของพวกแกก่อน”
มีตัวเลือกอะไรบ้าง? จะให้ทหารฆ่าผู้บังคับบัญชา พวกเขาทำไม่ได้หรอก
“ไม่กล้าลงมือหรือไง?” สวี่หลิงอวิ๋นยิ้ม “ถ้าไม่กล้าลงมือ งั้นก็รอไปก่อน!”
“ยังไงซะฉันกับพวกแกก็ยังมีเวลาเหลือเฟือ!” สวี่หลิงอวิ๋นฉวยโอกาสนี้ฟื้นฟูพลังจิตของเธออย่างรวดเร็ว
อุ๊บ! เจ้าตัวน้อยทั้งหลาย ต้องเร่งฝึกฝนให้มากกว่านี้นะ!
ความแข็งแกร่งทางพลังจิตของท่านพลเอกยังมีน้อยไป!
ขณะเดียวกัน นักเรียนชั้นปีที่หนึ่งที่อยู่ห่างไกลจากเมืองหลวงชิงเหย้ารู้สึกถึงต้นกล้าเล็ก ๆ ในศีรษะของพวกเขาที่สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง มันปาดพวกเขาด้วยใบไม้อย่างแรงเพื่อกระตุ้นให้พวกเขารีบฝึกฝน!
พวกเขากำลังนอนหลับใหลอยู่กลางดึก แต่แล้วก็รู้สึกปวดจี๊ดในสมอง และถูกใบไม้อันกระจิริดที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงต้องเริ่มฝึกฝนอีกครั้ง
สวี่หลิงอวิ๋นกำลังรอคอยเวลาอย่างเงียบ ๆ ยิ่งทหารของจักรวรรดิชิงเหย้าใช้เวลานานเท่าไหร่ พลังจิตของเธอก็ยิ่งฟื้นฟูเร็วขึ้นเท่านั้น
ในตอนนั้นเอง ไกอาก็เข้ามาพร้อมกับยานรบอวกาศ!
“โจมตี!” ไกอาจดจำได้ทันทีว่าองค์หญิงสามสั่งให้เขาเริ่มโจมตีทันทีที่เข้ามาถึงสนามรบ!
