ตอนที่ 350 นากากินเผ็ด
ตอนที่ 350 นากากินเผ็ด
นากาขยับฝีเท้า ขณะที่หางของมันโบกสะบัดอย่างฉุนเฉียว ดูเหมือนว่าเอเลี่ยนหุ้มเปลือกที่สูงสิบเมตรจะมีไม่พอให้มันกิน!
แล้วดูเสี่ยวอ้ายสิ! เกรงว่าจะมีไม่พอให้เสี่ยวอ้ายยัดเข้าไปในซอกฟันด้วยซ้ำ?!
ไม่ได้การแล้ว จะต้องไปจับมาเพิ่มอีกสองตัว!
ขณะที่กำลังจะออกไปจับเพิ่ม ถั่วชมพูที่อยู่ตรงนั้นยังคงรู้สึกตะกละตะกลาม มันจึงหยิบปลาหมึกกระป๋องออกมาจากปุ่มมิติกักเก็บ และเปิดกิน
“ซี๊ด…! เผ็ดจะตายแล้ว!” ถั่วชมพูไม่สามารถรับมือกับความเผ็ดได้ ทว่ามันกลับตกอยู่ในความสัมพันธ์ทั้งรักทั้งเกลียดกับปลาหมึกกระป๋อง
รักที่มันอร่อย แต่ก็เกลียดที่มันเผ็ด!
มันกินปลาหมึกกระป๋องรสชาโคลหมดไปนานแล้ว! ทว่าตอนนี้มันไม่สามารถต้านทานความอยากอาหารได้!
จมูกของนาการับกลิ่นได้ดีมาก! ภายใต้กลิ่นของกั้ง มันกลับได้กลิ่นแปลกใหม่ลอยเข้ามา!
“นั่นคืออะไร ฟ่อ!” นากาแลบลิ้น มันหลุบตาลงและเห็นถั่วชมพูกำลังกินอะไรบางอย่างอยู่บนพื้น กลิ่นอาหารในกระป๋องที่ลอยออกมากระตุ้นต่อมรับรสของมันคือกลิ่นอะไรกันแน่?!
ดูเหมือนว่ามันจะคล้ายคลึงกับหม้อเหล็กหรือเปล่า?
มันฉวยโอกาสตอนที่เสี่ยวอ้ายกำลังเผลอ คืบคลานเข้าไปหาถั่วชมพูภายในสองถึงสามก้าว ใบหน้าร้อนแรงของถั่วชมพูเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา ท่าทางของมันดูขายขี้หน้านัก อีกทั้งลิ้นสีชมพูอันกระจิริดยังโผล่ออกมา!
“ฟ่อ!! เจ้ากินอะไรอยู่?” นากามองดูด้วยความสงสัย มันไม่พูดไม่จารีบคว้ากระป๋องออกมาจากกรงเล็บของถั่วชมพู และแลบลิ้นออกมาเลียกระป๋อง
“ซี๊ดดด!” นากาจะเคยกินเผ็ดมาก่อนได้อย่างไร? รสชาติดังกล่าวพุ่งตรงไปยังแกนกะโหลกกลางของมัน น้ำตาของมันไหลรินออกมาในพริบตา!
แม้แต่น้ำมูกก็ไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้ น้ำมูกของมันไหลออกมาเป็นฟองฟอด
นากาส่ายหัวสุดแรงจนรู้สึกวิงเวียน!
ชาวเน็ตทั้งหลายมองดูความอัปยศอดสูของเอเลี่ยนผู้ยิ่งใหญ่ระดับ 10 ดาว และหัวเราะแทบตาย!
[โอ้ กลับกลายเป็นว่าบอสใหญ่ระดับ 10 ดาวก็สิ้นฤทธิ์กับพริกเหมือนกันแฮะ! ฮ่า ๆๆ! ดูตามันสิ ฉันคิดว่ามันคงแยกไม่ออกแล้วว่าอะไรเป็นเหนือกลางออกตก!]
[น่าสงสาร! ชื่อเสียงของนากาผู้ยิ่งใหญ่ต้องมาพังทลายลงแบบนี้! ไม่รู้ว่าทำไมฉันอยากจะหัวเราะแทบบ้า?]
[มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ตัวเองชิมเอเลี่ยนปลาหมึกครั้งแรก ฉันรู้สึกแบบนี้เลย…ซี๊ด!! ฮ่า ๆๆ! ตอนแรกเผ็ดจนลืมตาไม่ขึ้น พอกินไปแล้วกลับสดชื่น! เป็นความรู้สึกที่ลืมไม่ลงเลยทีเดียว!]
[ใช่! นั่นคือความรู้สึกของการกินเผ็ด! หลังจากที่เหงื่อไหลออกมา รูขุมขนทั่วร่างกายก็จะถูกเปิดออก! โดยเฉพาะในฤดูหนาว การกินอาหารกระป๋องแบบนี้ทำให้สดชื่นเหมือนกินยาอายุวัฒนะเลยล่ะ!]
[พวกชาวชิงเหย้าพอได้แล้ว! แน่จริงก็ส่งอาหารกระป๋องมาให้เราชิมสิ! เราไม่อยากจะหลับหูหลับตาเชื่อนักหรอก!]
ชาวเน็ตจากจักรวรรดิอื่นกำลังรู้สึกไม่พอใจ!
ไอ้พวกสารเลว! กำลังบรรยายความรู้สึกถึงการกินเผ็ดให้พวกเขาฟังอยู่อย่างนั้นเหรอ? มันคือการล้อเลียนที่พวกเขาไม่เคยกินพริกกันสินะ!
[ฮ่า ๆๆ! ถ้าแน่จริงพวกแกก็มาที่จักรวรรดิชิงเหย้าสิ! ฮ่า ๆๆ! แค่พวกแกไม่ได้กิน! ก็โมโหซะแล้ว!]
[พวกเราก็แค่แต่งเรื่อง พวกแกอย่าคิดจริงจังได้ปะ! พริกคืออะไร? นั่นโกหกทั้งเพ! โดยเฉพาะของอร่อยของเรา ไม่ว่าจะเป็นเค้ก น้ำหวานเอย เป็ดกุนดักเอย ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก!]
[อ๊ะ ใช่ ๆ พวกแกอย่าไปตามหาร้านค้าขององค์หญิงสามเลยนะ เพราะเนื้อหาและสิ่งของที่อยู่ในวิดีโอเป็นเรื่องหลอกหลวงสำหรับพวกแกนี่!]
[ใช่…! องค์หญิงสามป้อนโปรแกรมให้แขนกล พวกแกอย่าไปเชื่อมากนักเลย มันก็แค่เนื้อหาหลอกลวงที่ใช้หลอกพวกแกน่ะ!]
…
ชาวเน็ตจากจักรวรรดิชิงเหย้ากรูเข้าไปฟาดฟันฝีปาก จนทำให้ผู้คนจากจักรวรรดิอื่นโกรธจัด แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้!
คลื่นรับสัญญาณขององค์หญิงเหมยหมี่แย่มาก ทว่าเธอยังคงเห็นการถ่ายทอดสดของสวี่หลิงอวิ๋น
สวี่หลิงอวิ๋นคนนี้น่าสนใจยิ่งนัก!
เหมยหมี่ไม่เคยคิดฝันว่าบางทีผู้คนจะต้องใช้ทักษะการทำอาหารมาพิชิตใจเอเลี่ยนและอสุรกายระดับ 10 ดาว!
มันง่ายขนาดนั้นเชียวเหรอ?!
เธอรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย! ผู้หญิงคนนั้นคว้าชัยชนะมาได้ง่ายดายเกินไป และนั่นทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ!
แต่ถ้าไม่พอใจแล้วจะอย่างไรต่อ? เธอเองก็รู้ดีว่าตอนนี้พวกเธอไม่สามารถประคับประครองจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์เอาไว้ได้!
ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงตรงหน้ามีอสุรกายระดับ 10 ดาวอยู่ในกำมือ! และดูเหมือนว่านากาจะถูกอาหารอันโอชะของผู้หญิงคนนั้นดึงดูดด้วยเช่นกัน!
ต่อให้ปราบไม่ได้ แต่อย่างไรพวกมันก็ไม่ต่อต้านอีกฝ่าย!
นากาสะบัดหัวแล้วรู้สึกว่าเลือดของมันกำลังเดือดพล่านและสูบฉีดไปทั่วทั้งร่ายกาย ภายใต้แรงกระตุ้นที่เผ็ดร้อนนี้ พลังจิตของมันเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน! ถึงจะเป็นการเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่ก็เป็นความคืบหน้าที่คาดไม่ถึง!
ตั้งแต่มันก้าวเข้าสู่ระดับ 10 ดาว พลังจิตของมันก็ไม่เคยเพิ่มขึ้นอีกเลย! มันต้องยากแค่ไหนกว่าพลังจิตจะเติบโตขึ้น?
แต่กลับไม่คาดคิดว่าวันนี้พลังจิตของมันจะเติบโตขึ้นอีกครั้ง!
สายตาของเสี่ยวอ้ายจับจ้องไปที่นากา เพื่อนคนนี้พัฒนาระดับขึ้นเยอะเลยสินะ!
ทว่าเสี่ยวอ้ายไม่กลัว! เพราะเสี่ยวอ้ายมีพละกำลังมากกว่านั้น!
ถั่วชมพูหดตัวของมันและซ่อนหางไว้ระหว่างขาทั้งสอง
โอ้พระเจ้า! มหาราชาเอเลี่ยนนากาเพิ่มพลังจิตขึ้นอีกแล้ว! ต่อจากนี้ไปมันจะไม่ทรงพลังมากกว่านี้อีกหรือ? แล้วใครจะรับมือกับมันไหว?
หลังจากนั้นไม่นานกั้งผัดเซียงล่าก็ถูกนำออกมาจากกระทะ สวี่หลิงอวิ๋นยังทำกั้งผัดพริกเกลือ กั้งนึง บะหมี่กั้งอีกด้วย…
ทั้งหมดรวมกันได้เจ็ดถึงแปดหม้อ!
นากาได้รับพลังจิตเพิ่มขึ้นอย่างมาก พูดกันตามหลักเหตุผล ตอนนี้มันจะต้องหาที่พักผิงเพื่อปรับตัวและฝึกฝนพลังจิตให้สงบลง แต่เมื่อมองดูอาหารทั้งหลายในหม้อ มันจะทนไหวได้อย่างไร?!
ต้องกินก่อนถึงจะจากไปได้!
ดวงตาของมันมองดูบริเวณโดยรอบจากระยะไหล อืม…ต้องแบบนี้สิ! มีเอเลี่ยนหุ้มเปลือกอยู่มากมาย เพียงพอที่จะให้ท้องอิ่มไปชั่วขณะหนึ่ง!
แม้แต่เสี่ยวอ้ายก็ยังพยักหน้า เอเลี่ยนจำนวนหนึ่งแสนตัวพวกนี้น่าจะพอให้มันอุดช่องฟันไปได้สักพักหนึ่ง!
ถ้าเกิดมีไม่พอ มันก็ค่อยออกไปหากินแถวบ้านก็ได้!
ความคิดของนักสู้ระดับ 10 ดาวทั้งสองตัวทำให้เอเลี่ยนหุ้มเปลือกที่ยืนอยู่ตรงนั้นรู้สึกขมขื่นและเสียววาบไปถึงสันหลัง พวกมันรู้สึกมีลางสังหรณ์ใจที่ไม่ดี!
นี่คือการสังหารกลุ่มเอเลี่ยนหุ้มเปลือก!
น่าสงสารยิ่งนัก!
“เอาล่ะกินได้ ถึงสภาพจะดูไม่ค่อยดี แต่อย่าใส่ใจกันเลยนะทุกคน” สวี่หลิงอวิ๋นปาดเหงื่อบนศีรษะ แม้ตามจริงแล้วเธอจะไม่มีเหงื่อสักหยดก็ตาม แขนกลเป็นคนทำทุกกระบวนการจนเสร็จสิ้น เธอมีหน้าที่แค่รับผิดชอบในการป้อนข้อมูลและโรยเครื่องปรุงรสเท่านั้น
ถึงกระนั้น มันก็ทำให้เสี่ยวอ้ายรักเธอสุดหัวใจ
“โฮ่ง! นายท่านขยันจังเลย ขอบคุณสำหรับมื้ออาหารที่น่ารัก” เสี่ยวอ้ายเดินเข้าไปหาสวี่หลิงอวิ๋นจากทางด้านข้าง มันแลบลิ้นออกมาเลียใบหน้าของเธอและพูดชม
นากาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ในเมื่ออาหารถูกจัดออกมาวางตรงหน้ามันแล้ว มันคงจะน่าเสียดายถ้าไม่รับเอาไว้ใช่ไหม? ดังนั้นมันจึงเหยียดหน้าเข้าไปใกล้หม้อและกินอย่างมูมมาม
“ฟ่อฟ่อ! อร่อยมาก ทำไมถึงอร่อยขนาดนี้?” นากาน้ำตาคลอเบ้า ทำไมถึงได้มีแต่ของอร่อยแบบนี้ล่ะ?
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ที่มันพูดว่าของดิบอร่อยกว่าเป็นไหน ๆ ตอนนี้มันรู้แล้วว่าของปรุงสุกอร่อยกว่าเยอะ!
