ตอนที่ 363 ใครคือราชาผี
ตอนที่ 363 ใครคือราชาผี
หนังศีรษะของนากาเจ็บปวด! เสี่ยวอ้ายโผล่มาจากที่ไหน?! ทำไมเสี่ยวอ้ายจะต้องปรากฏตัวขึ้นมาทันทีที่มันต่อสู้กับสวี่หลิงอวิ๋นด้วย?!
“เสี่ยวอ้าย อย่าเพิ่งเข้าใจผิดสิ ฟ่อ!”
นากาจะกล้าตอบโต้เสี่ยวอ้ายได้อย่างไร?! ทั้งนี้มันถึงกับพูดไม่ออกเมื่อมองดูโลลิตัวน้อยที่อยู่ฝั่งตรงข้าม!
เจ้าเป็นอสุรกายแก่เฒ่าที่อยู่มานานไม่รู้กี่พันปี แต่ยังเล่นบทบาทโลลิตัวน้อยอยู่อีกเหรอ เจ้าคิดว่าตัวละครนี้เหมาะสมกับเจ้ามากนักหรือไง?!
ทว่าเสี่ยวอ้ายกลับคิดว่ามันสวยสะพรั่ง! ทั่วทั้งร่างกายถูกปกคลุมไปด้วยลูกไม้สีชมพู และนั่นทำให้มันดูดีมากยิ่งขึ้น!
“ข้าก็แค่แข่งขันกับนายท่านของเจ้า ฟ่อ! ไม่ได้มีความหมายอื่นอะไร!” นากาอดทนต่อความเจ็บปวดและพูดอธิบาย
สวี่หลิงอวิ๋นลุกขึ้นยืนและจับมือของเสี่ยวอ้าย “โอ้ สาวน้อยเสี่ยวอ้ายของฉันทำไมน่ารักขนาดนี้?!”
เสี่ยวอ้ายก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย “ที่ไหนกันล่ะ! นายท่านน่ารักที่สุดต่างหาก!”
สาวโลลิทั้งสอง คนหนึ่งตัวโตคนหนึ่งตัวเล็กกำลังยืนอยู่ด้วยกัน ทว่ามนุษย์และภูตผีวิญญาณเลเวลสูงกลับประหลาดใจ!
“แล้วแบบนี้จะเป็นไงต่อ? ผีกับนักบวชดันเป็นพวกเดียวกันเหรอ?! แล้วเราจะเล่นเกมงี้ต่ออย่างไรกันล่ะ?!”
มนุษย์ทั้งหลายคร่ำครวญ แต่นี่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ไม่ใช่เหรอ?!
นากาเดินเข้ามาด้วยท่าทางระมัดระวัง “เอ่อ แล้วเราจะยังเล่นเกมกันอยู่ไหม?!”
“เล่น!” สวี่หลิงอวิ๋นกับเสี่ยวอ้ายตอบออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน!
ชักจะตื่นเต้นยิ่งขึ้นแล้วสิ! ราชาผีอยู่ที่ไหนกัน!?
สวี่หลิงอวิ๋น เสี่ยวอ้าย และนากาตัดสินใจไปดูราชาผีที่ถ้ำผี
ผีเลเวลสูงรู้สึกว่าศีรษะของพวกมันหนักอึ้งขึ้นเล็กน้อย ขณะที่เดินไปยังถ้ำของราชาผีด้วยใบหน้าโศกเศร้า
ภายในรังของราชาผี ชายผู้หล่อเหลากำลังหันซ้ายหันขวามองตรงไปที่กระจก!
“อา! ให้ตายสิ ฉันเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกนี้แล้วสินะ!” ชายคนดังกล่าวจ้องมองไปที่กระจกขณะจัดแจงเสื้อผ้าของเขา บริเวณรอบข้างถูกรายล้อมไปด้วยผีโลลิตัวน้อยที่ส่องแสงประกายระยิบระยับคอยรับใช้อยู่ด้านข้าง
“ไม่แปลกใจที่ไม่มีมนุษย์หน้าไหนเล่นผ่านด่านนี้มาได้ เพราะคนที่เล่นผ่านด้านนี้มาได้จะกลายเป็นราชาผีตัวใหม่! หึหึ!”
มนุษย์คนนี้นั่งลงบนบัลลังก์ มนุษย์หน้าไหนอีกจะมาขจัดความเพลิดเพลินเช่นนี้ได้?!
หึหึหึ! การผ่อนคลายหลังเลิกงานเป็นสิ่งที่มีมนุษย์ทั้งหลายควรทำ!
สวี่หลิงอวิ๋น นากา และเสี่ยวอ้ายพามนุษย์กลุ่มหนึ่งมาที่รังของราชาผี ผีตัวน้อยทั้งหลายดีใจเมื่อมองออกมาข้างนอกแล้วเห็นกลุ่มคนจำนวนมาก นี่สินะการเก็บเกี่ยวที่เยี่ยมยอด!
ความแข็งแกร่งของราชาผีจะต้องเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน!
อันที่จริงการกลืนกินมนุษย์คือระบบปลดล็อคพลังจิตของพวกเขา ไม่แปลกใจที่มนุษย์ทั้งหลายไม่สามารถเอาชนะราชาผีได้!
สวี่หลิงอวิ๋นและคนที่เหลือยังไม่รู้ว่านี่คือการดำเนินการของระบบ และราชาผีได้พบกับพวกเธอแล้ว
เสี่ยวอ้ายกับนากาแสร้งทำเป็นถูกสวี่หลิงอวิ๋นจับตัวมา และเข้าร่วมกลุ่มกับพวกมนุษย์ทั้งหลาย!
“ทำได้ดีมาก! ผีน้อยอ้ายเหมยหลี่!” ราชาผีจ้องมองไปที่สวี่หลิงอวิ๋นด้วยความพึงพอใจอย่างมาก ด้วยกลุ่มมนุษย์เหล่านี้ พลังจิตของเขาจะต้องเพิ่มขึ้นไปถึงจุดสูงสุดอย่างแน่นอน และเมื่อเป็นเช่นนั้น ความปรารถนาที่จะเป็นราชาผีในระยะยาวของเขาก็จะกลายเป็นจริง!
ถูกต้อง ชื่อของสวี่หลิงอวิ๋นที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอคืออ้ายเหมยหลี่!
“ขอบคุณราชาปีศาจ!” สวี่หลิงอวิ๋นเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย อีกฝ่ายค่อนข้างหล่อเหลา แต่ไม่รู้ว่าหน้าตาจริง ๆ ของเขาจะเป็นยังไง?!
ราชาผีผู้ยิ่งใหญ่มองดูกลุ่มมนุษย์ที่อยู่ด้านล่าง “ดีมาก เจ้าทำได้ดีทีเดียว! อยากได้รางวัลอะไรล่ะ? พัฒนาความแข็งแกร่ง? หรือว่าอยากจะเพิ่มเลเวล?”
แน่นอนว่าราชาผีรู้ดีว่าสวี่หลิงอวิ๋นที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ระบบคอมพิวเตอร์ แต่เป็นผู้เล่นที่เป็นมนุษย์จริง ๆ สิ่งที่ผู้เล่นที่เป็นมนุษย์ต้องการมีเพียงไม่กี่อย่าง นั่นคือ เลเวลที่สูงขึ้น ไอเทมเกมที่มีระดับสูงขึ้น สัตว์เลี้ยงที่ทรงพลังหรือว่าอะไรก็แล้วแต่…
ทว่าสวี่หลิงอวิ๋นเป็นผีร้าย และสิ่งที่เธอต้องการคือการเพิ่มเลเวลของตัวเอง หรือไอเทมเกมขั้นสูง
“อยากได้อะไรอย่างนั้นเหรอ?” สวี่หลิงอวิ๋นเอียงศีรษะ “ฉันอยากได้ตำแหน่งราชาผีอย่างไรล่ะ!”
“แกพูดบ้าอะไร?!” ราชาผีรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ผีน้อยตัวนี้จะหยิ่งทะนงเกินไปหรือเปล่า? ร้องขอตำแหน่งราชาผีจากเขาทันทีที่เข้ามาถึงเลยเชียวเหรอ!?
แต่สวี่หลิงอวิ๋นไม่สนใจ เธอเริ่มเป็นฝ่ายทุบตี!
ราชาผีมองดูและจะไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนี้อีกต่อไป มันรีบผิวปาก และทันใดนั้นผีน้อยจำนวนนับไม่ถ้วนก็ออกมาต่อสู้กันจ้าละหวั่น!
ผู้เล่นที่เป็นมนุษย์ถูกสวี่หลิงอวิ๋นลากเข้ามาให้ร่วมช่วยกันต่อสู้กับผีน้อยทั้งหลายด้วยใบหน้าทุกข์ทรมาน!
“ฉันแค่อยากจะบอกว่าถูกผีกินยังดีซะกว่าอีก! ดูสิว่ามีผีตัวเล็กตั้งกี่ตัวที่นอนอยู่บนร่างกายฉัน!? อยากจะเอาความขมขื่นนี้ออกไปให้หมดเลยโว้ย!”
“แกก็แค่ถูกทับหรือเปล่า? ดูฉันก่อนนะ มีผีตั้งกี่ตัวที่กัดร่างกายฉันอยู่วะเนี่ย?!”
ผู้เล่นเป็นตัวละครมนุษย์ยังคงบ่นไม่หยุด ขณะที่สวี่หลิงอวิ๋น เสี่ยวอ้าย และนากาหันไปต่อสู้กับราชาผี
ความสามารถในการต่อสู้ของราชาผีถือว่าเป็นที่ยอมรับได้ แต่ก็ยังถือว่าเขาด้อยนักเมื่อเปรียบเทียบกับคนทั้งสามที่มากประสบการณ์ หากเขาไม่สามารถใช้พลังจิตได้ เขาคงจะถูกตุบทีจนจำหน้าแม่ตัวเองไม่ได้ทีเดียว!
ราชาผีถูกทุบตีอย่างทารุณ ก่อนจะระเบิดคำหยาบออกมา “ไอ้เชี่ย! พวกแกแม่งสารเลว อย่าให้ฉันหาตัวพวกแกเจอนะ คอยดูเถอะว่าผู้อาวุโสคนนี้จะทำอย่างไรกับพวกแก!”
ราชาผีตระหนักได้ว่าทั้งสามคนนี้จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป!
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในสนามรบมาหลายปี แต่ก็รู้ถึงวิธีการมากพอที่จะนำมารับมือกับชาวเน็ต แต่ใครจะคิดว่าคนสารเลวพวกนี้จะโผล่มาและทำลายกฎกติกาของเกมแบบนี้?!
“ผู้อาวุโส?!” สวี่หลิงอวิ๋นได้ยินดังนั้น หื้ม ผู้ชายคนนี้เป็นคนประเภทไหนกัน? เธอจับเคราของเขา “พูดมาว่าแกเป็นใคร!”
ราชาผีชะงัก ใบหน้าแดงก่ำ เขาจะกล้าบอกว่าตัวเองเป็นใครได้อย่างไร?!
“มันก็แค่เกม จะค้นหาตัวตนกันจริง ๆ ไปทำไม?!” ราชาผีครุ่นคิดอย่างไม่สบายใจนัก “เอาล่ะพอก่อน ฉันมีธุระที่ต้องทำ ขอตัวก่อนล่ะกัน!”
เมื่อพูดเช่นนั้น ตัวละครราชาผีก็หายจากระบบเกม!
สวี่หลิงอวิ๋น เสี่ยวอ้าย และนากามองหน้ากันและกัน เรื่องซุบซิบนินทาที่หนาหูทำให้พวกเขารู้สึกสงสัย และออฟไลน์ออกไปทันที
ราชาผีจากไปแล้ว ผีน้อยทั้งหลายก็ออกไปด้วย!
ผู้เล่นตัวละครมนุษย์ต่างมองหน้ากันและกัน ไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้น?!
“ช่างเถอะ ราชาผีไปแล้ว จะเล่นอะไรกันล่ะ?! ไปกันเถอะ!”
ผู้เล่นตัวละครมนุษย์ต่างออฟไลน์เช่นกัน
นิโคลทุบหน้าอกตัวเองที่เกือบเผยข้อมูลออกไป!
เฮ้อ…ก็แค่จะเล่นเกมทำไมมันถึงได้ยากเย็นขนาดนี้?!
สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกว่าชายผู้นั้นน่าจะเป็นบุคคลที่เป็นคนใหญ่คนโต กล่าวได้ว่าคนทั่วไปจะต้องไม่พูดแทนตัวเองว่า ‘ผู้อาวุโส’ อย่างแน่นอน!
เธอรีบส่งข้อความถึงไกอาทันทีเพื่อให้เขาช่วยสืบค้นว่าใครคือราชาผี!
ไกอายังคงอยู่ที่แนวหน้า! และกำลังรู้สึกลังเลเล็กน้อย!
เนื่องจากความรักระหว่างเขากับอลิซาเบธคนสวยกำลังผลิบานหวานชื่น เพราะฉะนั้นเขาจึงลังเลเล็กน้อยที่จะต้องแยกทางกับแฟนสาว
ถึงแม้ว่าแฟนสาวจะแก่กว่าเขาไม่กี่ปี แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด
ทว่าปัญหาอันใหญ่หลวงคือหลังจากเขากลับไปที่สถาบันแล้ว ผู้เป็นที่รักของเขาจะต้องกลับไปที่กองทัพเพื่อรับใช้ราชการทหารต่อ ด้วยระยะทางอันแสนไกลทำให้เขารู้สึกกังวลว่าชายอื่นจะเข้ามาจีบเธอ
