สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ [她靠吃播征服星际 – ตอนที่ 379 อาหารโฮมเมดของจักรพรรดิเงือก

สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ [她靠吃播征服星际

ตอนที่ 379 อาหารโฮมเมดของจักรพรรดิเงือก

ตอนที่ 379 อาหารโฮมเมดของจักรพรรดิเงือก

โดยปกติแล้วชาวเงือกจะต้องปลีกตัวออกไปยืนอยู่สองข้างทางทันทีที่เห็นพวกเขา แต่ตอนนี้ทุกคนกลับเมินเฉย

ดอลลี่เหลือบเห็นพวกเขา และรีบว่ายไปที่ด้านหลัง “ฝ่าบาทกับจักรรพรรดินีอยู่นี่กันเองหรือเพคะ?”

จักรพรรดิเงือกพยักหน้า “ดอลลี่ สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?”

ดอลลี่ส่ายหัว “ตอนนี้พวกเงือกมารวมตัวกันมาก หากเป็นเช่นนี้ต่อไป หม่อมฉันเกรงว่าพวกเขาคงจะไม่ได้พักจนกว่าจะถึงพรุ่งนี้”

ข่าวของชาวเงือกแพร่กระจายเป็นวงกว้าง ทุกคนต่างรู้ดีว่ามนุษย์กำลังทำอาหารอยู่ที่นี่ และอาหารที่พวกเขาทำนั้นอร่อยมาก ทว่าราคาค่อนข้างแพง!

แต่หากไม่มีเงินก็ไม่เป็นอะไร เพราะสามารถเอาอาหารมาแลกเปลี่ยนได้

ส่งผลให้ชาวเงือกแห่เข้ามากันมากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เงือกผู้รับผิดชอบล่าสัตว์อยู่นอกเมือง ไม่สามรถหยุดล่าได้

“จะทำยังไงกันดี?! เมื่อไหร่เราจะได้เจอมนุษย์คนนั้น?” จักรพรรดิเงือกไม่สามารถอดทนรอได้นาน!

ถึงเขาจะเป็นจักรพรรดิ เขาก็ไม่กล้ารุกรานชาวเงือกตามความต้องการของตัวเอง

เพราะช่วงสิ้นปีเขาจะได้ไม่ถูกโหวตให้เป็นจักรพรรดิเงือกที่ไร้คุณสมบัติที่สุด!

“มีวิธีหนึ่งเพคะ!” ดอลลี่พูด

“วิธีอะไร?” จักรพรรดินีเงือกถาม

หากมีวิธีการสักทาง มันคงจะดีขึ้นไม่น้อย!

“แลกสิ่งของ!” ดอลลี่พูด “ชาวเงือกเอาของที่สวยงามที่สุดในบ้านพวกเขามาแลกเปลี่ยน ฝ่าบาทที่มั่งคั่งก็เอาทรัพย์สมบัติออกมาแลกสิเพคะ!”

พูดแบบนั้นก็ถูก…

“นั่นสินะ!” เขาหยิบเพชรขนาดเท่ากำปั้นออกจากกระเป๋า เพชรนี้คือของมีค่าที่เขาเอาใส่ไว้ในกระเป๋าทุกวัน และบางทีเขาอาจจะซื้อของอร่อยสักหม้อได้?

“ฝ่าบาท หม่อมฉันเกรงว่านั่นจะไม่พอเพคะ!” ดอลลี่เหลือบมองจักรพรรดิผู้ขี้เหนียวแล้วถึงกับพูดไม่ออก

เพชรเม็ดนี้สามารถแลกเปลี่ยนอาหารได้เพียงห้าถึงหกกระบวยเท่านั้น จะเอาไปแลกเปลี่ยนทั้งหม้อได้อย่างไร? ตลกไปหรือเปล่า?!

“ฮึ่ม! นี่คือเขตควบคุมของเรา! เราซื้อได้แน่นอน!”

จักรพรรดิเงือกมั่นใจ!

ดอลลี่ทำความเคารพเสียงละห้อย ก่อนจะพาเงือกผู้สูงส่งทั้งสองเข้าไปพบสวี่หลิงอวิ๋น

สวี่หลิงอวิ๋นนั่งอยู่ในลานด้วยท่าทีสบาย ๆ!

เสี่ยวอ้ายกับนากายังคงออกไปล่าสัตว์อยู่ข้างนอก ไม่รู้ว่าพวกมันจะได้วัตถุดิบอันแสนอร่อยอะไรกลับมาบ้าง

แขนกลมีหน้าที่ปรุงอาหาร ขณะที่เธอคอยป้อนระบบคำสั่งการ

เธอนั่งอยู่ในลานอาหารขนาดย่อมเพื่อสูดดมกลิ่นอาหารอันโอชะเป็นครั้งคราว

อา! หอมจัง!

ส่วนจักรพรรดิเงือกกับจักรพรรดินีเงือกที่ดอลลี่พามาล่ะ?! ฮึ! โทษทีนะ! มีเงือกอยู่ตั้งเยอะแยะ ใครจะไปมองเห็นพวกเขากัน!

สวี่หลิงอวิ๋นยังคงกินอย่างมีความสุข หลับตาและพักผ่อน

จักรพรรดิเงือกโกรธเคือง! นางองค์หญิงมนุษย์ผู้นี้จงใจเมินเขา!

“เฮ้ย! เจ้ามนุษย์หญิง! อย่าแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นเราหน่อยเลย! ฉันเห็นว่าเธอตื่นแล้ว!” จักรพรรดิเงือกพูดอย่างขุ่นเคือง

สวี่หลิงอวิ๋นลืมตาขึ้นและลุกขึ้นนั่งช้า ๆ “ท่านกำลังพูดอะไร?! เราเป็นมนุษย์ที่เกิดมาพร้อมกับความอ่อนแอ เทียบกับ 10 ดาวอย่างท่าน เราก็เป็นแค่คนหูหนวกตาบอดเท่านั้นแหละ”

“ท่านบอกว่าเราลืมตาแล้ว แต่บางครั้งเราก็มองส่งเดช ต่อให้ท่านมายืนตรงหน้าเราก็มองไม่เห็นท่านหรอก!”

จักรพรรดินีเงือกบีบมือสามีและค่อย ๆ เดินออกไป “ต้องขอโทษด้วยที่เรามารบกวนท่าน!”

สวี่หลิงอวิ๋นส่ายหัว “ไม่หรอก ไม่ได้รบกวนอะไร”

เธอยิ้มและพูดว่า “เรายินดีที่ท่านมาหาต่างหาก!”

สวี่หลิงอวิ๋นผลักถ้วยที่อยู่ตรงหน้าออกไป “ท่านลองชิมดูสิ เราเพิ่งทำมันเสร็จ”

ในถ้วยมีปลาตากแห้งอยู่ประมาณสามถึงห้าตัว ปลาตากแห้งแต่ละตัวมีขนาดห้าเซนติเมตรเท่านั้น ปลาตากแห้งดังกล่าวถูกนำไปตากจนแห้ง ก่อนจะเอาไปทอดจนได้รสอร่อย พวกเขาจะเคยกินปลาตากแห้งแบบนี้ได้ที่ไหนกัน?

จักรพรรดินีเงือกกินจนเกือบหมด เหลือเพียงปลาตัวเดียวให้จักรพรรดิเงือกผู้น่าสงสาร

หลังจากจักรพรรดิเงือกกินหมดแล้ว เขาก็มองดูหม้อที่อยู่ถัดออกไป

“เรามีเพชรเม็ดงามด้วยนะ พวกเราจะได้กินอีกเท่าไหร่?!” จักรพรรดิเงือกยังคงรักษาหน้าด้วยการไม่พูดออกไปว่าเขาต้องการอาหารทั้งหม้อ

หากเขาพูดออกไป เกรงว่าสวี่หลิงอวิ๋นจะไล่ตะเพิดเขา!

สวี่หลิงอวิ๋นเหลือบมองอย่างอวดดี ก่อนจะร้องตะโกนว่า “เอาปลาแห้งมาถวายให้จักรพรรดิเงือกอีกกระบวย!”

เยี่ยมไปเลย! เพชรเม็ดงามขนาดนี้ได้แค่ปลาแห้งหนึ่งกระบวยอย่างนั้นหรือ?!

นี่คือการโกงกันอย่างเห็นได้ชัด!

ใบหน้าของจักรพรรดิเงือกบูดบึ้ง!

“ทำไมเจ้าให้เราแค่หนึ่งกระบวย!? เจ้าไม่เห็นหรือไงว่าเพชรเม็ดนี้ทรงคุณค่าขนาดไหน!”

สวี่หลิงอวิ๋นพยักหน้า “เห็นแล้ว! เราถึงจะให้ท่านหนึ่งกระบวยไง หรือถ้างั้นจะลดเหลือครึ่งกระบวยก็ได้นะ!”

เฮอะ! จักรพรรดิเงือกหัวร้อนเมื่อได้ยินเช่นนั้น!

“ทำไมเจ้าให้เราแค่หนึ่งกระบวย?! ทีเงือกพวกนั้นเอาไข่มุกมาแลก เจ้าก็ให้หนึ่งกระบวย!”

สวี่หลิงอวิ๋นยิ้ม “แต่ท่านกับเงือกพวกนั้นต่างกัน! ท่านเป็นถึงจักรพรรดิเงือกที่สามารถเอาทรัพย์สมบัติมาแลกได้ แต่เงือกพวกนั้นไม่ใช่ พวกเขาเอาสิ่งของที่มีค่าที่สุดในครอบครัวออกมาแลก และของของท่านเทียบไม่ได้เลย!”

“พวกเขาเอาของที่มีค่าที่สุดในวงศ์ตระกูลออกมาแลก แล้วเราจะเอาให้พวกเขานิดเดียวได้อย่างไร?!” สวี่หลิงอวิ๋นครุ่นคิด หากครั้งนี้เราจัดการท่านไม่ได้ ท่านก็คงจะคิดว่าเราเป็นแม่พระสินะ?!

เราอยู่ในระดับ 9 ดาวแล้ว และก็จะยึดมั่นในแนวคิดของตัวเอง!

“จักรพรรดิเงือกยังอยากจะกินอยู่หรือเปล่า? ถ้าไม่อยากกินก็ลืมไปมันไปเถอะเพคะ” สวี่หลิงอวิ๋นจ้องมองเขาอย่างเกียจคร้าน โยนไข่มุกรัตติกาลที่อยู่ในมือเล่นด้วยความหยิ่งยโส

ท่าทางของเธอทำให้จักรพรรดิเงือกโกรธแทบตาย เขาหันกลับและพูดว่า “ฮึ่ม ถ้าเราไม่ได้ เราก็ไม่เชื่อหรอกว่าเราจะทำแบบนี้บ้างไม่ได้!”

ก็แค่จุดไฟกองเล็ก ๆ โรยเกลือหรืออะไรสักอย่างลงไป? เมื่อคิดเช่นนั้น จักรพรรดิเงือกผู้มีความสามารถ เฉลียวฉลาด และทำอะไรก็ย่อมสำเร็จจะจัดการกับของแบบนี้ไม่ได้หรือไง?

ตลกสิ้นดี!

จักรพรรดินีเงือกมองดูจักรพรรดิเงือกอย่างทำอะไรไม่ถูก แต่ในตอนนี้เธอยังอยู่ข้างนอกจึงต้องไว้หน้าสามี

ดังนั้นเธอจึงตามสามีกลับมา แม้ว่าในใจจะเริ่มคำนวณจำนวนทรัพย์สมบัติของตัวเองแล้วก็ตาม ไม่รู้ว่าเธอจะแลกเปลี่ยนอาหารได้มากน้อยแค่ไหน

ทั้งคู่รีบแหวกว่ายออกออกมา และลืมประเด็นสำคัญไปว่าพวกเขาต้องการมาที่นี่เพื่อสอบถามเกี่ยวกับน้ำพริกไข่ปู

จักรพรรดิสั่งให้องครักษ์ออกไปล่าสัตว์ ขณะที่เขากลับไปต้มน้ำที่พระราชวัง เมื่อน้ำเดือดแล้วเขาก็โยนปลาลงไป

โรยเกลือลงไปเล็กน้อย และรอให้ปลาตากแห้งสุกได้ที่

หลังจากนั้นไม่นาน กลิ่นคาวก็โชยออกมา ปลายังคงคาวอยู่ และชาวเงือกก็คุ้นเคยกับกลิ่นนี้เป็นอย่างดี

หลังจากนำปลาตากแห้งตัวเล็กออกมา จักรพรรดิก็ลิ้มลองรสชาติของมัน ก่อนจะวางลงเงียบ ๆ รสชาติของมันยากจะบรรยายเหลือเกิน และแย่กว่าปลาดิบด้วยซ้ำ!

จักรพรรดินีเงือกเข้าไปในคลังสมบัติ และคัดเลือกอัญมณีทั้งหมดที่เธอไม่ชอบออกมา

ความวิจิตรของอัญมณีเหล่านี้ตระการตาและสว่างแวววาวกว่าอัญมณีที่ชาวเงือกทั่วไปนำออกมา มันดูงดงามเจิดจรัสดุจดังฤดูใบไม้ผลิ

สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ [她靠吃播征服星际

สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ [她靠吃播征服星际

Status: Ongoing
เมื่อมาเกิดใหม่ในที่ที่เต็มไปด้วยของอร่อย เรื่องอะไรจะต้องอยู่เฉยกันล่ะ อย่างนี้มันต้องจับหั่น ยัดลงหม้อไฟร้อนๆ แล้วก็ถ่ายทอดสดออกอากาศสิถึงจะถูก!สวี่หลิงอวิ๋น หญิงสาวที่อยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้มาหลายปีแล้ว แถมยังมีนิสัยชอบกินอีกตังหากก็ต้องมีชีวิตที่ถึงคราวจากไปก่อนวัยอันควร เพราะดันไปกินเนื้อแกะที่ติดเชื้อซอมบี้เข้าให้!จากนั้นเธอก็พบว่าตัวเองได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของเจ้าหญิงองค์ที่สาม แห่งจักรวรรดิชิงเหย้า ในโลกยุคอวกาศ ซึ่งดูท่าทางไม่เป็นที่ชื่นชอบของผู้คนสักเท่าไหร่ แต่ใครสนกันล่ะ! ตอนนี้เธอสนแต่เรื่อง กิน กิน และกินเท่านั้น แถมเอเลี่ยนดาวดวงนี้ยังมีแต่ของอร่อยเต็มไปหมด! เธอจะอยู่เฉยได้อย่างไร ต้องจับพวกมันมาหั่น มาต้ม มาย่าง แล้วก็อะไรอีกดีนะ? อ้อ…สตีมเมอร์ออกอากาศด้วยเลย!ทั้งหมดนี้จะถือเป็นสงครามอวกาศที่จะชวนให้คุณน้ำลายสอไปด้วยอาหารแบบต่าง ๆ ที่สวี่หลิงหยุนไปพิชิตและสรรค์สร้างมาได้ สวี่หลิงอวิ๋นหรือองค์หญิงสามนี้จะสามารถล่าเอเลี่ยนและคิดเมนูอะไรออกสตรีมเมอร์บ้าง ไปตามลุ้นเอาใจช่วยกันได้ที่ สตีมเมอร์สาวกินพิชิตอวกาศ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท