ตอนที่ 468 ชัยชนะอยู่แค่เอื้อม
ตอนที่ 468 ชัยชนะอยู่แค่เอื้อม
“รู้ไหมว่านี่คือการเล่นสำนวน?” ผู้คนจากจักรวรรดิจื่อจินยังคงโต้เถียงอยู่ “เอาล่ะ ข้าจะยอมรับก็ได้ว่าเผ่ามนุษย์ฉลาดแกมโกง แต่ถ้าพวกเจ้าอยากจะให้พวกข้าจัดว่ามนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีสติปัญญา ข้าคิดว่าเจ้าควรลืมไปซะ!”
สวี่หลิงอวิ๋นยิ้มเยาะ “ไม่ต้องห่วง ถึงเราจะทำให้พวกแกยอมรับได้ว่าเราเป็นเผ่าพันธุ์ชาญฉลาด แต่เราก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังซื่อบื้ออยู่ดี จะว่าไประดับสติปัญญาของพวกแกก็ค่อนข้างต่ำต้อยนะ!”
“ในเมื่อพวกเราไม่พอใจกันสักที งั้นก็เริ่มลงมือเลยสิ ว่าไงล่ะ?!”
“ได้!”
ก็แค่ลงมือทำ! ผู้คนจากทั้งสี่จักรวรรดิใหญ่พยักหน้า พวกเขาคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้ดี!
ทว่าคนจากจักรวรรดิเอลฟ์มีไหวพริบ ทั้งสามจักรวรรดิรีบมุ่งหน้าออกไปก่อน ในขณะที่พวกเขายังอยู่ที่เดิม ส่งเสียงให้กำลังใจสามจักรวรรดิที่เหลือ ราวกับเป็นเพียงนักท่องเที่ยวที่ผ่านเข้ามาเท่านั้น
อีกสามจักรวรรดิโบกมือ และรีบมุ่งหน้าตรงดิ่งเข้าไป จักรวรรดิขนาดเล็กแห่งอื่นกว่าร้อยจักรวรรดิที่อยู่ด้านหน้าคว้ามีดดาบและปืนใหญ่ออกมาเตรียมพร้อมที่จะทำสงคราม!
สวี่หลิงอวิ๋นคิดในใจ ตอนที่พูดเรื่องไร้สาระกับพวกแก ฉันสั่งให้เมล็ดเถาวัลย์งูลอยเข้าไปขนาบข้างพวกแกแล้วล่ะ ให้ต้นไม้แห่งชีวิตรับรู้ก่อนเถอะ เมล็ดเถาวัลย์งูพวกนี้จะลอยตัวขึ้น และเข้าไปปิดล้อมศัตรูทั้งหมด ดีมาก ดีมาก!
ต้นไม้แห่งชีวิตเข้าไปครอบคลุมพลังของเถาวัลย์งูในวงกว้าง เพื่อป้องกันไม่ให้เถาวัลย์งูพวกนี้ถูกเทคโนโลยีขั้นสูงของศัตรูทำลายล้าง
เยี่ยมยอดไปเลย!
เถาวัลย์งูมีพละกำลังที่แข็งแกร่งขึ้น แต่ก่อนเมล็ดของมันมีสีแดง แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีทอง!
เถาวัลย์ดูสวยงามขึ้น มันมีขนาดใหญ่ ใบหนาทึบ ทั่วทั้งลำต้นเปล่งประกายเป็นสีทอง สมแล้วที่เป็นต้นไม้ของพระพุทธเจ้า!
แม้ว่ารูปลักษณ์จะมีความเป็นพุทธ ทว่าการเคลื่อนไหวกลับไม่ได้เชื่องช้าเลยสักนิด!
ก่อนหน้านี้เถาวัลย์งูต้องทุบเข้ากับยานอวกาศถึงหลายครั้งเพื่อให้ยานอวกาศแตกออก แต่ตอนนี้มันก็แค่ชี้ปลายหนามไปที่ยานอวกาศ ทิ่มแทงเข้าไปในยานอวกาศโดยไม่สนใจแม้แต่เกราะป้องกันพลังงาน เจาะเข้าไปในเครื่องยนต์เหล็ก!
ยานรบหลายลำยังคงไม่ตอบสนอง ขณะที่เถาวัลย์งูค่อย ๆ เลื้อยอยู่รอบห้องผู้บัญชาการ ดึงทหารเข้าไปเชือด ดูดซับเลือด และปล่อยให้เหลือแต่ผิวหนัง
“นี่มันอะไร?” ยังมีคนฉลาดและแข็งแกร่งอีกจำนวนหนึ่งที่สามารถหลบหลีกการโจมตีของเถาวัลย์งูได้ ขณะที่ทหารผู้อ่อนแอกลายเป็นผิวหนังและลอยอยู่ในชั้นอวกาศ
ทั้งสี่จักรวรรดิใหญ่ถูกเถาวัลย์งูโจมตีจากทางด้านหลัง เทคโนโลยีของพวกเขาทรงพลังมากกว่าจักรวรรดิลูกกระจ๊อกอย่างมาก แต่สุดท้ายก็มียานรบจำนวนมากที่ถูกเถาวัลย์งูทำลายล้าง!
“นี่มันอะไร? เร็วเข้า ถอยไป!” หม่าเอิ่นรีบร้องตะโกนเมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า สั่งให้กัปตันรีบนำยานกลับไปที่จักรวรรดิโดยด่วน และอย่าเข้าไปมีส่วนร่วมกับเรื่องนี้อีก!
ทว่ามันไม่ง่ายอย่างที่พวกเขาคิด ต่อให้ไม่อยากเข้าไปมีส่วนร่วมก็ต้องมีส่วนร่วมอยู่ดี เพราะเถาวัลย์งูปิดกั้นการล่าถอยของพวกเขา แม้แต่ทางเชื่อมมิติก็ไม่อาจเปิดออก!
จักรวรรดิเหล่านี้ประสบความสูญเสียอย่างหนัก ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ผู้คนก็ตายเกลื่อนและบาดเจ็บสาหัส ไม่มีใครสามารถรักษาพลังการต่อสู้เอาไว้ได้!
ตอนนี้พวกเขาค้นพบว่าตัวเองกลายเป็นเนื้อบนเขียงที่ถูกห้อมล้อมโดยสมบูรณ์
คิดจะหนีก็หนีไม่พ้น อีกทั้งยังถูกบีบบังคับให้ต่อสู้
“ไม่อยากจะเชื่อเลย ข้าอยากรู้ว่าพวกมันปิดกั้นทางเชื่อมมิติของเราได้ยังไง?!” ชาวตานหยางตบโต๊ะบัญชาการที่อยู่ตรงหน้าอย่างดุเดือด และก่นด่าว่า “เป็นไปได้ไหมว่าหนึ่งในสามจักรวรรดินี้ขายเทคโนโลยีให้เผ่ามนุษย์? ไม่งั้นมันจะรู้วิธีปิดกั้นทางเชื่อมมิติได้ยังไง?”
“ไอ้สารเลวเอ๊ย! ท่านคิดว่าพวกเราจะทำเรื่องแบบนั้นหรือไง?” ผู้คนจากจักรวรรดิจื่อจินโต้กลับอย่างขุ่นเคือง! ถึงแม้ว่าผู้คนในจักรวรรดิจื่อจินจะหลงใหลในเงินตรามาโดยตลอด และถึงแม้ว่าพวกเขาจะชอบขายทุกอย่างที่เกี่ยวกับเทคโนโลยี แต่พวกเขาก็ไม่เคยขายมันให้มนุษย์มาก่อน!
“ข้าคิดว่าต้องเป็นฝีมือเคทเลอร์แน่!” ผู้คนจากจักรวรรดิเซียร์พูดขึ้น “ประชากรของจักรวรรดิเคทเลอร์กำลังสับสน อาจมีเผ่ามนุษย์ปะปนอยู่ในนั้นและไปซื้อเทคโนโลยีมาก็ได้ ใครจะรู้?”
“เดี๋ยวก่อน เราขอถามจักรวรรดิเซียร์หน่อย พวกท่านยอมรับสติปัญญาของเผ่ามนุษย์แล้วเหรอ?” ชาวเอลฟ์ใช้โอกาสนี้วิ่งเข้าไปถาม
“บัดซบ! ใครจะไปยอมรับ?!” จักรวรรดิเซียร์ไม่ยอมรับเด็ดขาด!
เวลานี้พวกเขากำลังหวาดกลัวพลังการต่อสู้ของเผ่ามนุษย์!
มนุษย์พวกนี้มีพลังแห่งการสังหารตั้งแต่เมื่อไหร่? พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะระดมยิงด้วยปืนใหญ่ แต่ก็ระเบิดเถาวัลย์ได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น! แต่หลังจากระเบิดไปแล้ว เถาวัลย์ก็งอกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้น เถาวัลย์ที่แตกหักก็ยังไม่ตาย พวกมันกลายเป็นเถาวัลย์ต้นใหม่ สืบพันธุ์และฟื้นคืนชีพอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!
พวกมันน่าสะพรึงกลัวมาก พวกเขาหวาดกลัวจนปาระเบิดออกไปถูกบ้างไม่ถูกบ้าง มือไม้อ่อนแรงไปหมด!
“รีบไปขอความช่วยเหลือ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเราจะตายกันหมด!” ชาวตานหยางรีบร้องขอความช่วยเหลือ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเขาจะต้องถูกกวาดล้างแน่ เห็นแก่ช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ ตอนนี้ไม่ควรทำตัวหยิ่งทะนงจะดีกว่า!
จำได้ว่าแต่ก่อนเขามักจะเย่อหยิ่งและเยาะเย้ยคนอื่น โดยเฉพาะคนที่อยู่ฝั่งเดียวกับจอมพลเอเดน ผู้สนิทกับเผ่ามนุษย์จนกลมเกลียว ขี้ขลาดตาขาว และไม่กล้าต่อสู้กับเผ่ามนุษย์!
แต่ตอนนี้เขาอยากจะตบหน้าตัวเองอย่างแรง! ขี้ขลาดแล้วยังไง? ขี้ขลาดช่วยให้มีชีวิตรอดต่อไป! เขาอยากจะขี้ขลาดเสียเดี๋ยวนี้ แต่ตอนนี้ความขี้ขลาดกลับไร้ประโยชน์ อีกทั้งยังจะทำให้ตายเร็วขึ้น!
คราวนี้ทุกคนจากทั่วทั้งจักรวรรดิใหญ่ล้วนขี้ขลาด ขณะที่จักรวรรดิต้อยต่ำแห่งอื่นยิ่งหวาดกลัวเข้าไปอีก พวกเขาแขวนธงขาวบนหัวยานอวกาศเพื่อแสดงความตั้งใจที่จะยอมจำนน
“ฝ่าบาท พวกนั้นยอมแพ้แล้ว เราจะยอมรับไหมพ่ะย่ะค่ะ?” เบนเน็ตวิ่งเข้าไปถามสวี่หลิงอวิ๋นด้วยความตื่นเต้น
อวี้ซินมองดูสวี่หลิงอวิ๋นด้วยดวงตาที่สดใส การต่อสู้ในครั้งนี้ช่วยปลดปล่อยความเคียดแค้นของเขา! เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าการต่อสู้จะง่ายดายขนาดนี้ ต้นไม้แห่งชีวิตทรงพลังมาก!
“ยอมรับ? ทำไมเราจะต้องยอมรับด้วย?” สวี่หลิงอวิ๋นแสยะยิ้มที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย “เราเป็นมนุษย์ที่ป่าเถื่อน โง่เขลา และต่ำต้อย การยกธงขาวหมายความว่ายังไง? พวกเราไม่เข้าใจหรอก!”
“ส่งข้อความไปหาคนพวกนั้น ในเมื่อกล้าเข้ามารุกรานสถานที่ที่ต่ำต้อยของเผ่ามนุษย์ ก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไปเลย มาสนุกกับความเป็นมิตรของพวกเราดีกว่า!”
เบนเน็ตตื่นเต้นมาก “รับทราบ ผมจะรีบส่งข้อความหาเขาเดี๋ยวนี้!”
อวี้ซินปรบมือด้วยความโล่งอก และหันไปพูดกับสวี่หลิงอวิ๋น “ขอบคุณคุณมาก ขอบคุณพวกคุณที่มาช่วยเราแก้ไขวิกฤตในครั้งนี้!”
เขาตื่นเต้นมาก เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขามักจะจินตนาการถึงการเอาชนะกองทัพที่บุกรุกเข้ามา เพ้อฝันว่าเผ่ามนุษย์จะเอาชนะได้ แต่เขาก็รู้ดีว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน มันจะง่ายอย่างนั้นได้อย่างไร? เมื่อคำนึงถึงเทคโนโลยีของเผ่ามนุษย์ ประสิทธิภาพทางกายภาพ และพลังจิต ทุกสิ่งอย่างแตกต่างจากเผ่าพันธุ์ชาญฉลาดอื่น ๆ ในจักรวาลอย่างสิ้นเชิง แล้วจะคว้าชัยชนะมาได้อย่างไร?
