ตอนที่ 480 สลับเปลี่ยนผู้บัญชาการ
ตอนที่ 480 สลับเปลี่ยนผู้บัญชาการ
ตอนนี้ทั่วทั้งเขตแดนต่างดาวกล่าวว่าเผ่ามนุษย์น่าสะพรึงกลัว และไม่รู้ว่ากลุ่มคนบ้าคลั่งพวกนี้จะเข้ามาเยือนเมืองหลวงของพวกเขาอีกเมื่อไหร่?
ไม่มีแม้แต่บาเรียที่แข็งแกร่ง! บอนาร์ทุบมันทิ้งด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว!
อสุรกายมากกว่าห้าร้อยตัวมาเดินเล่นอยู่ในสวนหลังบ้านของพวกเขา และต้องยอมให้พวกมันกวาดล้างบ้านเมืองของพวกเขาจนสะอาด ก่อนจะเลิกราไป!
สิ่งนี้ทำให้หลายจักรวรรดิโกรธจัด แต่กลับไม่มีใครกล้าประกาศก้องเหมือนกับจักรวรรดิจื่อจิน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มีชะตากรรมเหมือนกับจักรวรรดิจื่อจิน ดาวเคราะห์หลายดวงจึงถูกทำลายจนย่อยยับ
สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิจื่อจินต้องมาแบกรับความเคียดแค้นของประชาชน หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาคงไม่อาจรักษาสถานะของตัวเองเอาไว้ได้แน่ แต่จากสถานการณ์ปัจจุบัน หากเขาต้องการรักษาสถานะของตัวเองเอาไว้ เขาจะต้องสละทรัพย์สมบัติมากกว่าครึ่ง!
สิ่งนี้ทำให้จักรวรรดิอื่นที่โลภในทรัพย์สินของจักรวรรดิจื่อจินยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
เยี่ยมมาก ไม่ต้องทนเห็นหน้าจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิจื่อจินที่ชอบอวดรวยอยู่ทุกวันแล้ว ตอนนี้อีกฝ่ายไม่ได้ดีไปกว่าพวกเขาเลยด้วยซ้ำ และนั่นมันเจ๋งมาก!
ถึงแม้ว่าเรื่องดังกล่าวจะค่อนข้างยอดเยี่ยม แต่แล้วทุกคนก็พบว่าพวกมนุษย์บ้านั่นมักจะมากลั่นแกล้งใครก็ตามที่เคยตามจับพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้นวาทศิลป์ในการประกาศสงครามก็มีมาทุกวัน และไม่เคยซ้ำกันเลย
“ฉันได้ยินมาว่าพวกคุณมีกลุ่มสัตว์เลี้ยงมากมายที่นี่ ทั้งหมดล้วนเกิดจากการผสมพันธุ์กับมนุษย์เพศหญิง และกลายมาเป็นสินค้าพิเศษใช่ไหม? เยี่ยมมาก พวกคุณกล้าดียังไง! ฉันคิดว่าตอนนี้ถึงเวลาที่จะต้องดูแลดาวเคราะห์ของพวกคุณให้ดีแล้วล่ะ!”
“โย่ ที่อยู่ของพวกคุณดูคล้ายกับที่อยู่ของมนุษย์เหมือนกันแฮะ? พระเจ้าช่วย! พวกคุณไม่ได้ชอบมนุษย์ในฐานะสัตว์เลี้ยงอย่างเดียว แต่ยังชอบที่อยู่ของเราด้วยเหรอ? ไม่นะไม่! ตรงนี้เป็นอาณาเขตของเรา กล้าดียังไงมาขโมยไป คงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วสินะ!”
“เครื่องปรุงรสของพวกคุณก็ดี ฉันชอบจัง! และที่ตรงนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของเราแล้ว เราจะให้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการย้ายออกไป ถ้าไม่ยอมถอยออกไป ก็ระวังอสุรกายเข้ามาเหยียบย่ำจนกลายเป็นปุ๋ยให้เครื่องปรุงรสพวกนั้นแทนล่ะ!”
“ฉันได้ยินมาว่าที่นี่มีตลาดมืดสำหรับทำการค้าประมูลเผ่ามนุษย์ด้วยเหรอ? ดีเลย! ฉันคิดว่าตลาดมืดน่าจะเหมาะกับพวกมนุษย์นะ เพราะงั้นต่อจากนี้ไปตลาดมืดจะอยู่ภายใต้การควบคุมของเรา!”
…
เยี่ยมมาก ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักคำว่าพอเลยสินะ! หลังจากเดินเล่นไปทั่วเขตดาวต่างแดน สวี่หลิงอวิ๋นก็ได้รับการจัดสรรดาวเคราะห์กว่าห้าสิบถึงหกสิบดวงเป็นชื่อของเธอ!
จากนั้นจึงค่อยถอยออกไป!
หากถามว่าจักรวรรดิอื่นไม่อยากได้ดาวเคราะห์พวกนั้นกลับมางั้นเหรอ? แน่นอน พวกเขาอยากได้! แต่เมื่อพวกเขาจัดสรรดาวเคราะห์ให้มาอยู่ภายใต้การครอบครองของพวกเขา อสุรกายยักษ์หลายสิบตัวก็จะเข้ามาวิ่งเล่นที่นั่น และเดินวนรอบดาวเคราะห์ที่เจริญรุ่งเรืองอยู่ในแต่ละจักรวรรดิ
ทำแบบนั้นอยู่หลายต่อหลายครั้ง จนจักรวรรดิทั้งหลายที่เป็นเจ้าของดาวเคราะห์พวกนั้นเริ่มแสดงท่าทีปล่อยวาง ในเมื่อมนุษย์ชอบดาวเคราะห์ดวงนี้ ก็ยกให้พวกเขาไปซะ!
ซินหยาวางรายงานลงบนโต๊ะเงียบ ๆ ที่ผ่านมาเขาได้เห็นทักษะของพวกมนุษย์ที่อยู่ในต้นไม้แห่งชีวิตแล้ว หากต้องบรรยายออกมาหนึ่งคำ เขาคงจะพูดได้แค่คำว่า กล้าหาญ!
ทุกวันนี้ยานรบหลายแสนลำก็เป็นเหมือนถุงกระสอบที่ไล่ตามหลังมนุษย์ เพราะทุกครั้งที่พวกเขาไปถึง พวกมนุษย์ก็จะหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ทว่าพวกเขายังคงโกรธเคืองประเด็นเรื่องสายลับ และทั้งสองจักรวรรดิก็ไม่สามารถตอบอะไรได้ เพราะฉะนั้นทั้งสองจึงแยกจากกัน
แม้จะแยกกันไป แต่ก็ยังจับไม่ได้อยู่ดี!
และสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดหลังจากที่พวกเขาแยกออกจากกัน นั่นคือพวกมนุษย์สารเลวไล่ตามและคอยสกัดกั้นพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า!
สวี่หลิงอวิ๋นหันไปพูดกับผู้ติดตามที่อยู่รอบข้างด้วยความยินดี “เอาล่ะ พวกนายตอบทีว่าครั้งนี้ฉันใช้กลยุทธ์อะไร?”
ยังต้องถามถึงกลยุทธ์อีกเหรอ? ใครก็ตามที่เคยต่อสู้กับสวี่หลิงอวิ๋นมาจะรู้ดีว่า นี่คือกลยุทธ์สงครามกองโจร!
“ใช่ ถูกต้อง!” สวี่หลิงอวิ๋นปรบมือและพูดกับผู้ติดตามที่อยู่รอบข้าง “มันคือสงครามกองโจร ศัตรูบุก เราถอย! ศัตรูประจำการ เรารบกวน! ศัตรูเหนื่อย เราสู้! และหากศัตรูถอย เราไล่!”
“เผ่ามนุษย์ที่อ่อนแออย่างพวกเราเหมาะกับกลยุทธ์นี้ที่สุดแล้ว พวกนายต้องจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ ถ้าอีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่า เราจะต้องซ่อนตัว และเมื่อไหร่ที่อีกฝ่ายเปิดช่องโหว่ เราก็จะวิ่งเล่นงานมัน!”
“ถึงเวลาเล่นเกมกับยานรบหลายแสนลำพวกนั้นแล้วสินะ!” สวี่หลิงอวิ๋นยังพูดต่ออีกว่า “ฉันจะให้พวกนายบัญชาการ แล้วมาดูกันว่าพวกนายจะเข้าใจแก่นแท้ของกลยุทธ์นี้กันหรือไม่?!”
“อะไรนะ? ท่านจะให้พวกเราบัญชาการเหรอครับ? จริงใช่ไหม?” ลุคตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขามาจากแผนกกองบัญชาการกำลังพล เขาย่อมมีความสุขเมื่อได้เป็นผู้บัญชาการ
“จริงสิ ฉันเคยพูดโกหกที่ไหนล่ะ?”
สวี่หลิงอวิ๋นโบกมือ จ้องมองนักเรียนทหารที่กำลังตื่นเต้น และพูดอีกว่า “ถึงจะพยายามกันยังไง แต่ผู้บัญชาการที่ดีมักเริ่มจากศูนย์ หวังว่าพวกนายทุกคนจะมอบคำตอบที่สมบูรณ์แบบให้ฉันได้”
“พวกเราทุกคน รวมถึงเสี่ยวอ้าย บอนาร์ ฉัน โอคาซี และเสี่ยวอวิ๋น เสี่ยวโอ ต้นไม้แห่งชีวิตทั้งสองต้นจะอยู่ภายใต้คำบัญชาการของพวกนาย ขอแค่สั่งการมา พวกเราจะทำตาม…”
อำนาจนี้ยิ่งใหญ่มากจนนักเรียนทหารทั้งหลายประหลาดใจ แต่ก็ตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน
“รับประกันได้ว่าเมื่อภารกิจสิ้นสุดลง ท่านจะไม่ต้องเสียหน้า!”
“ขอบคุณมากครับองค์หญิง!”
“ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะได้เป็นผู้บัญชาการ แถมยังออกคำสั่งกับองค์หญิงได้ด้วย! นี่ฉันกำลังฝันไปหรือเปล่า?”
“นอกจากจะสั่งองค์หญิงได้แล้ว ก็ยังสั่งท่านพลเอกโอคาซีได้ด้วย!”
“เสี่ยวอ้ายกับบอนาร์ก็จะฟังพวกเราเหมือนกัน เจ๋งมาก!”
นักเรียนทหารทั้งหลายเริ่มกลับเข้าสู่สภาวะสงบอีกครั้งหลังจากตื่นเต้นกันมานาน
ลุคขึ้นเป็นผู้บัญชาการคนแรก เขาสัมผัสอุปกรณ์บนแท่นผู้บัญชาการด้วยความตื่นเต้น ขณะมองดูโอคาซีกับองค์หญิงสามที่ยืนอยู่ข้างแท่น เขากระแอมเบา ๆ “ในเมื่อผมเป็นผู้บัญชาการ งั้นผมก็จะขอออกคำสั่งแรก”
“ท่านพลเอกโอคาซี โปรดตรวจสอบกองกำลังยานรบของจักรวรรดิจื่อจินที่อยู่ใกล้ที่สุด”
โอคาซีพยักหน้ารับคำสั่ง และออกไปตรวจสอบข้อมูล
“รอจนกว่าท่านพลเอกโอคาซีจะได้รับข้อมูลมา พวกเราจะข้ามทางเชื่อมมิติไปโผล่เหนือน่านฟ้าของพวกเขา หวังว่าต้นไม้แห่งชีวิตทั้งสอง และเสี่ยวอ้ายกับบอนาร์จะพร้อมต่อสู้ทันทีที่ถึงเวลา”
“เมื่อไหร่ก็ตามที่อสุรกายทั้งห้าร้อยตัวถูกปิดล้อม ผมจะขอให้ท่านทั้งสี่เริ่มลงมือ พอจะได้ไหมครับ?!”
ได้ไหม? แน่นอนว่าทำได้!
เสี่ยวอ้ายกับบอนาร์พยักหน้า ขณะที่เสี่ยวอวิ๋นกับเสี่ยวโอเขย่ากิ่งไม้เบา ๆ เพื่อแสดงออกว่ารับรู้…
แล้วยังไงต่อ?
นักเรียนทหารคนอื่น ๆ เบิกตากว้าง แล้วพวกเขาล่ะ ไม่มอบหมายงานให้พวกเขาเหรอ?
ลุคครุ่นคิดและเกาหัว “ส่วนพวกนายก็ไปเตรียมอาหาร ตั้งนานแล้วไม่หิวกันหรือไง?”
