หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า [超级奶爸]

บทที่ 228 คิดว่าผมมีเหตุผลพอไหม?

เฮลิคอปเตอร์ทั้งสองลงจอดอย่างช้า ๆ ที่ลานตรงข้ามภัตตาคารหอชมจันทร์ จากนั้นชายร่างกำยำก็กระโจนลงมาจากประตูห้องโดยสาร พวกเขาเดินล้อมรอบฮวงฟู่จินซุนที่กำลังมีสีหน้าเคร่งเครียด

“ที่นี่?” ฮวงฟู่จินซุนถาม

“เป็นที่นี่ครับ! ร้านอาหารตรงนั้นก็คือภัตตาคารหอชมจันทร์” สมาชิกคนหนึ่งของตระกูลฮวงฟู่เอ่ยตอบพลางชี้ไปที่ภัตตาคารหอชมจันทร์

“ไป!” ฮวงฟู่จินซุนดูเวลาและพบว่าเขามาถึงก่อนเวลาที่โจวอี้กำหนดสิบสามนาที เขาจึงรู้สึกโล่งใจ

เขาข้ามถนนมาพร้อมกับสมาชิกตระกูลฮวงฟู่

ทว่าก่อนที่เขาจะไปถึงประตูของภัตตาคารหอชมจันทร์ เขาก็ได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย

จิตสังหารของเขาปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรงทันที

หยางเทียนเจิ้น!?

ลูกเขยของน้องหก วายร้ายประจำท้องถิ่นของเมืองซือซี?

ฮวงฟู่จินซุนไม่ใช่คนโง่ เขาเข้าใจเรื่องราวคร่าว ๆ ถึงสาเหตุที่โจวอี้โทรหาเขาแล้ว

หยางเทียนเจิ้นคงทำให้โจวอี้ขุ่นเคือง โจวอี้จึงโกรธเคืองตระกูลฮวงฟู่ของเขา!

บัดนี้หยางเทียนเจิ้นเห็นชัดเจนแล้วว่าใครกำลังมา มันเป็นภาพที่เขาไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าคนที่มาจะกลายเป็นฮวงฟู่จินซุนแห่งตระกูลฮวงฟู่!

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในตระกูลฮวงฟู่

เขาได้รู้จากพ่อตาของเขาว่าฮวงฟู่จินซุนกลายเป็นผู้นำตระกูลฮวงฟู่ และทุกคนในตระกูลฮวงฟู่ที่คัดค้านเรื่องนี้ต่างนอนอยู่ในโรงศพกันหมดแล้ว

แต่ทำไมเขาถึงมาที่นี่ได้?

เป็นไปได้ไหมว่าผู้หนุนหลังของไอ้หนุ่มแซ่โจวคือผู้นำตระกูลฮวงฟู่?

“ลุงรอง ทำไมลุงมาอยู่ที่นี่ได้?” หยางเทียนเจิ้นรู้สึกหงุดหงิดมาก แต่เขาไม่กล้าแสดงอาการไม่พอใจออกมาต่อหน้าผู้นำตระกูลฮวงฟู่คนนี้ เพราะผู้หนุนหลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือตระกูลฮวงฟู่และพ่อตาของเขา

เพียะ!

ฮวงฟู่จินซุนไม่พูดพร่ำให้มากความ เขาตบหน้าหยางเทียนเจิ้นทันที ก่อนจะดึงตัวออกไปแล้วเขวี้ยงร่างนั้นลงบนพื้น จากนั้นเขาก็บ่นพึมพำและเดินเข้าไปข้างใน

หยางเทียนเจิ้นถูกทุบตี!

ลูกน้องของหยางเทียนเจิ้นไม่มีใครกล้าที่จะเคลื่อนไหว เพราะพวกเขารู้ดีว่าตระกูลฮวงฟู่นั้นโหดเหี้ยมเพียงใด

จากนั้น เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ของตระกูลฮวงฟู่ก็เดินไปหิ้วปีกหยางเทียนเจิ้นขึ้นมาจากพื้น และพาไปที่ประตูของภัตตาคารหอชมจันทร์และพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าแกไม่ได้สร้างปัญหาให้ตระกูลฮวงฟู่ของเรา แกก็สามารถเป็นจักรพรรดิในเมืองซือซีต่อไปได้ แต่ในเมื่อแกทำตัวแบบนี้แล้ว วางใจได้เลย! เรื่องนี้พ่อตาของแกก็ไม่สามารถช่วยแกได้ ไม่สิ ไม่มีใครสามารถช่วยแกได้เลยต่างหาก!”

ทันใดนั้นหยางเทียนเจิ้นก็มั่นใจเต็มสิบส่วนแล้ว ตอนนี้ตระกูลฮวงฟู่ไม่ใช่คนหนุนหลังเขาอีกต่อไป แต่ไปหนุนหลังไอ้สารเลวแซ่โจวนั่นแทน!

ชายหนุ่มแซ่โจวมีความสำคัญมากกว่าเขา!

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

ฮวงฟู่จินซุนเป็นคนที่โหดเหี้ยมมาก หากชายหนุ่มชื่อโจวไม่ต้องการปล่อยเขาไป เขาก็อาจถึงวาระตายแล้วจริง ๆ

ไม่น่าหรอก… คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอก!

ทันใดนั้นหยางเทียนเจิ้นก็คิดปลอบใจตัวเอง เขาคิดว่าหลังจากนี้เขาคงถูกลงโทษแน่นอน แต่ก็คงไม่ใช่โทษหนักถึงตาย เพราะเขาได้สร้างความมั่งคั่งให้กับตระกูลฮวงฟู่มาไม่น้อยในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ตระกูลฮวงฟู่คงไม่ฆ่าเขาทิ้งง่าย ๆ แน่

ถังจี้โจว เกาชง และจินหมิงตกตะลึงเมื่อเห็นว่าหยางเทียนเจิ้นถูกชายชราคนหนึ่งตบหน้า

เขาคือใคร?

ใครกันที่กล้าตบหยางเทียนเจิ้น?

ถังจี้โจวแสดงสีหน้าหวาดกลัว เมื่ออีกฝ่ายเดินมาถึง เขาก็ดึงจินหมิงออกไปให้พ้นทางอีกฝ่ายทันที

ในห้องโถงชั้นหนึ่งของภัตตาคารหอชมจันทร์

ฮวงฟู่จินซุนเดินเข้ามาและเห็นโจวอี้นั่งอยู่ที่โต๊ะ

“คุณโจว” ฮวงฟู่จินซุนเดินเข้ามาหาโจวอี้อย่างนอบน้อมด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “ผมคิดว่านี่เป็นความเข้าใจผิด ก่อนที่จะมาที่นี่ ผมตรวจสอบแล้วว่าไม่มีสมาชิกตระกูลฮวงฟู่คนใดของเราที่อยู่ในซือซี”

“จริงเหรอ?” โจวอี้ยังคงมีท่าทีสงบนิ่ง

“จริงแน่นอน เมื่อเร็ว ๆ นี้ตระกูลฮวงฟู่ของเรากำลังมีปัญหา และคนในตระกูลทั้งหมดก็อยู่แต่ที่คฤหาสน์บรรพบุรุษที่เซียงไฮ้” ฮวงฟู่จินซุนหันหลังกลับไปชี้หยางเทียนเจิ้นที่ถูกพาตัวเข้ามา และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “เขาไม่ใช่สมาชิกของตระกูลฮวงฟู่ แต่เป็นลูกเขยของสมาชิกตระกูลฮวงฟู่ของเรา สิ่งที่เขาทำไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลฮวงฟู่ของเรา”

“พอเกิดเรื่องก็พูดตัดสัมพันธ์ง่าย ๆ แบบนี้เลย? แต่อย่าลืมสิว่าสาเหตุที่ไอ้คนพวกนี้กล้าโอหังและไร้ความปรานีมันเกิดจากการที่ตระกูลฮวงฟู่หนุนหลังพวกมัน!” โจวอี้หัวเราะเยาะ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮวงฟู่จินซุนก็มองไปที่หยางเทียนเจิ้นทันทีและตะโกนว่า “คุกเข่าลง!”

“ลุงรอง…” หยางเทียนเจิ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

พลั่ก!

ฮวงฟู่จินซุนเตะหยางเทียนเจิ้นที่หน้าอก หลังจากเตะอีกฝ่ายจนกระเด็น เขาก็ตวาดด้วยความโกรธว่า “ใครเป็นลุงรองของแก? ถ้าแกยังกล้าพูดจาไร้สาระอีก ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้! รีบคลานมาตรงนี้ซะแล้วกราบขอโทษคุณโจว!”

“พ่อ…” หยางไค่รีบวิ่งออกมา ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่ฮวงฟู่จินซุนและคำรามว่า “แกเป็นใคร! กล้าดียังไงถึงมาทุบตีพ่อฉัน ฉันจะฆ่าแก!”

“ฆ่าฉัน?” ฮวงฟู่จินซุนยิ้มเยาะ ก่อนจะตบหยางไค่ออกไปจนสลบ

เขาสะบัดมือด้วยความขยะแขยง ก่อนจะมองไปที่โจวอี้และพูดว่า “คุณโจว ถ้าพวกเขาทำให้คุณขุ่นเคือง ขอเพียงแค่บอกมาคำเดียว ผมจะฆ่าพวกเขาทันที และผมสัญญาว่าจะไม่มีใครที่เกี่ยวข้องกับตระกูลของผมไปสร้างปัญหาให้คุณอีก”

หยางเทียนเจิ้นกระอักเลือดออกมาสองคำเมื่อมองดูลูกสภาพลูกชาย เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างสุดขีด เขาบังคับตัวเองให้อดทนต่อความเจ็บปวดและคลานไปคุกเข่าต่อหน้าโจวอี้

ตอนนี้เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเขาเดาผิดพลาดไปหมด

ฮวงฟู่จินซุนไม่ใช่ผู้หนุนหลังของชายหนุ่มแซ่โจว แต่ชายหนุ่มแซ่โจวคือคนที่ฮวงฟู่จินซุนไม่กล้าล่วงเกิน!

ฮวงฟู่จินซุนยินดีอย่างยิ่งที่จะฆ่าเขากับลูกชายเพียงเพื่อเอาใจชายหนุ่มคนนี้!

คนคนนี้เป็นใครกันแน่?

เขาพลาดไปล่วงเกินคนแบบนี้ได้ยังไง? ผู้ที่แม้แต่ผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลฮวงฟู่ยังไม่กล้าที่จะล่วงเกินแม้แต่น้อย

โจวอี้มองไปที่หยางเทียนเจิ้น และเมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาก็ส่ายหัวอย่างระอา

“คุณหยาง ทำไมคุณไม่ทำในสิ่งที่สมควรก่อนล่ะ?” โจวอี้เหน็บแนม

หยางเทียนเจิ้นจึงยกมือขึ้นตบแก้มทั้งสองข้างของเขาอย่างรุนแรง จากนั้นก็พูดอย่างขมขื่นว่า “คุณโจว เป็นความผิดของผมเอง! เป็นเพราะผมตามใจลูกชายมากเกินไปจนทำให้เขากลายเป็นคนหยิ่งยโสสร้างปัญหาไปทั่ว และตอนนี้ก็มาทำให้คุณขุ่นเคืองใจ อีกอย่างผมมีตาแต่หามีแววไม่ มองไม่เห็นความยิ่งใหญ่ของคุณ จนสุดท้ายผมก็ทำให้คุณขุ่นเคือง ผมหวังว่าคราวนี้คุณจะยอมเมตตาพวกเราพ่อลูกบ้าง ไว้ชีวิตพวกเราด้วยเถอะ!”

“ยอมแพ้แล้ว? เฮ้! คุณเป็นลูกเขยของตระกูลฮวงฟู่เลยนะโว้ย! ไม่ได้สิ! อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ควรน้อยหน้าไอ้เจิ้งเทียนเหอคนนั้นขนาดนี้!” โจวอี้กล่าวอย่างผิดหวัง

เจิ้งเทียนเหอ?

สามีของฮวงฟู่เหวินเยว่?

ชายที่ถูกฮวงฟู่จินซุนฆ่า?

หยางเทียนเจิ้นยิ่งหวาดกลัวมากกว่าเดิม เขาได้รู้จากพ่อตาของเขาเมื่อสองวันก่อนว่าเป็นเพราะเจิ้งเทียนเหอไปทำให้ชายผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งขุ่นเคือง และฮวงฟู่เหวินเยว่ต้องการล้างแค้นให้สามีของเธอ ดังนั้นชายผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นจึงสั่งถอนรากถอนโคนคู่สามีภรรยา

ปรากฏว่าชายผู้ยิ่งใหญ่ที่โหดเหี้ยมคนนั้นคือคนแซ่โจวคนนี้!

ขณะนี้ร่างกายของหยางเทียนเจิ้นสั่นไหวอย่างไม่อาจควบคุม

เขาโขกศีรษะอย่างแรงตรงหน้าโจวอี้ และไม่สนใจที่จะเช็ดเลือดจากหน้าผากของเขา ปากก็ร้องอ้อนวอนว่า “คุณโจว! ผมไม่กล้าเท่ากับเจิ้งเทียนเหอหรอก! ผมเป็นแค่เศษโคลน ครั้งนี้ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมเต็มใจที่จะมอบทุกอย่างที่มีเพื่อชดเชยการที่ผมทำให้คุณอารมณ์เสีย!”

“ให้ทั้งหมดที่มี? ช่างเด็ดขาดจริง ๆ เพื่อความอยู่รอดสินะ” โจวอี้ยิ้มอย่างมีเลศนัย

“โจวอี้…” ถังหว่านจับข้อมือของโจวอี้ไว้โดยไม่รู้ตัว

ภาพตรงหน้าไม่เพียงทำให้ทุกคนตกใจ แต่ยังทำให้เธอรู้สึกเหลือเชื่ออีกด้วย ราวกับว่าผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างเธอกลายเป็นคนแปลกหน้าไปทันที

ทว่าไม่ว่าเธอจะคิดว่าโจวอี้ประหลาดแค่ไหน แต่เขาก็เป็นพ่อของลูกเธอ และเป็นคนที่หัวใจเธอยอมรับ

เธอไม่ต้องการให้มือของโจวอี้เปื้อนเลือด และเธอไม่ต้องการให้โจวอี้พรากชีวิตมนุษย์คนไหน

โจวอี้ตบหลังมือของเธอและพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องกังวล ไม่เป็นไร”

จากนั้นโจวอี้ก็มองไปที่หยางเทียนเจิ้นและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าลูกชายของคุณด่าว่าผมแค่คนเดียว ผมก็คงไม่สนใจอะไร แต่ที่มันเกิดเรื่องในวันนี้ เป็นเพราะลูกชายหน้าโง่ของคุณพูดจาไม่สุภาพกับผู้หญิงของผม ดังนั้นเขาต้องชดใช้ คิดว่าผมมีเหตุผลพอไหม?”

“พอครับ!” หยางเทียนเจิ้นพยักหน้าทันที

“ตาเฒ่าฮวงฟู่ คุณช่วยหักแขนขาของชายหนุ่มคนนั้นและเย็บปากเขาเพื่อเป็นการสั่งสอนให้ผมทีได้ไหม?” โจวอี้หันไปถามฮวงฟู่จินซุน

“ได้เลย!” ฮวงฟู่จินซุนโบกมือทันที และผู้ฝึกยุทธ์หลายคนของตระกูลฮวงฟู่ก็เดินไปหาหยางไค่

จากนั้นโจวอี้ก็มองหยางเทียนเจิ้นอีกครั้งและพูดว่า “คุณต้องการฆ่าผมเพื่อปกป้องลูกชาย คุณคิดว่าจะชดใช้ยังไงดี?”

หยางเทียนเจิ้นเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่ลูกน้องคนหนึ่งของเขาแล้วยื่นมือออกไป

ลูกน้องคนนั้นยื่นมีดยาวหนึ่งฟุตให้ท่ามกลางสายตาของผู้คนรอบข้าง

หลังจากที่หยางเทียนเจิ้นรับมีดมาแล้ว เขาไม่ลังเลเลยที่จะตัดมือซ้ายของเขา หลังจากฮึดฮัดไม่กี่ครั้ง เขาก็พยายามทนความเจ็บปวด และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ผมขอบัญชีธนาคารของคุณโจวด้วย อย่างช้าที่สุดในเย็นวันพรุ่งนี้ เงินหนึ่งพันล้านหยวนจะถูกโอนเข้าบัญชีของคุณ เป็นค่าชดเชยสำหรับการทำให้คุณโจวเสียเวลาและเสียอารมณ์”

“ฮ่า ๆ ตระกูลฮวงฟู่นี่คล้ายกันหมดจริง ๆ แม้แต่จำนวนเงินชดเชยก็ยังเอ่ยออกมาเท่ากัน ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้นัดแนะกันมาก่อน!” โจวอี้ค่อย ๆ ลุกขึ้น