ตอนที่ 219 ในที่สุดวิหารซีหลิงก็เริ่มปฏิบัติการแล้ว
เหลิ่งรั่วปิงไม่ได้ยิ้ม ในโลกที่มืดมน ความขมขื่นบางอย่างฝังรากลึกในใจของเธอ ยากจะบอกคนอื่นได้
ยังคงยืนยันคำเดิม ไม่ก็ตาย ถ้าจะมีชีวิตก็ต้องมีชีวิตอย่างสง่างาม
แต่ว่า ความรัก ทำให้คนยินยอมทำอะไรหลายๆ อย่าง หนานกงเยี่ยคือเหตุผลเดียวที่ทำให้เธอยืนหยัดในโลกที่มืดมนนี้
หนานกงเยี่ยเข้าใจความเจ็บปวดของเหลิ่งรั่วปิง นอกจากปวดใจแล้ว เขาเองก็ทำอะไรไม่ได้ ความเป็นจริงเขาเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าเธอ
“คุณหนานกงเยี่ย ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพักค่ะ คุณไปที่บริษัทก่อนเถอะ ไม่ต้องอยู่กับฉันหรอกค่ะ” สีหน้าของเหลิ่งรั่วปิงนิ่งสงบราวกับน้ำ ยืนอยู่ตรงโถงใหญ่ชั้นหนึ่งภายในโรงพยาบาล คล้ายกับดอกลิลลี่ที่บอบช้ำ
หนานกงเยี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย จับมือของเหลิ่งรั่วปิงเอาไว้ “ที่รัก…” เขาอยากจะปลอบโยนเธอ หากเป็นไปได้ เขายินดีที่จะให้คนที่สูญเสียการมองเห็นคือตน
“ฉันโอเคค่ะ คุณไม่ต้องกังล ฉันแค่อยากอยู่เงียบๆ” ภายในใจเหลิ่งรั่วปิงมีคลื่นลมแรง ทว่าน้ำเสียงของเธอกลับนิ่งงัน “คุณไปเถอะค่ะ ถึงยังไงก็มีบอดี้การ์ดคอยติดตามฉัน ไม่เกิดเรื่องอะไรหรอกค่ะ”
หนานกงเยี่ยพยักหน้า “ครับ เดี๋ยวผมโทรหาคุณนะ” เธออยากมีเวลาส่วนตัว เขาทำได้เพียงยินยอม
หนานกงเยี่ยหอมแก้มเหลิ่งรั่วปิงเบาๆ เงยหน้าขึ้นสั่งบอดี้การ์ด “ดูแลคุณผู้หญิงให้ดี”
“ครับ คุณชายเยี่ยวางใจได้ครับ” บอดี้การ์ดไม่กล้าประมาท คุณผู้หญิงคือหัวใจของคุณชายเยี่ย ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอ พวกเขาอย่าหวังว่าจะมีชีวิตที่มีความสุข
หนานกงเยี่ยมองเหลิ่งรั่วปิงเป็นครั้งสุดท้าย แล้วหมุนตัวหันหลังเดินจากไป
เหลิ่งรั่วปิงไม่ได้รีบร้อนออกไปจากโรงพยาบาล เธอยืนเงียบๆ อยู่ตรงโถงชั้นหนึ่ง ฟังเสียงบนโลกใบนี้ เธอปรารถนาให้หูทำหน้าที่แทนดวงตา บอดี้การ์ดตัวสูงใหญ่ห้าคนยืนล้อมตัวเธอตลอดเวลา ระมัดระวังสิ่งรอบตัวเป็นอย่างดี
ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์เหลิ่งรั่วปิงดังขึ้น เธอคลำแล้วกดเลื่อน วางแนบหู “สวัสดีค่ะ?”
“รั่วปิง” เสียงของฉู่เทียนรุ่ยฟังดูกังวลเล็กน้อย “ฉันมีเรื่องอยากจะยืนยันกับเธอ องค์กรของพวกเธอจัดการกับคนที่ทำภารกิจไม่สำเร็จอย่างไรบ้าง”
เหลิ่งรั่วปิงขมวดคิ้วเป็นปม “เทียนรุ่ย เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ลางสังหรณ์ไม่ดีปะทุขึ้นมา เหลิ่งรั่วปิงใจเต้นแรง คนของวิหารซีหลิง ที่ข้องเกี่ยวกับฉู่เทียนรุ่ย มีแค่อาเธอร์คนเดียว
ฉู่เทียนรุ่ยเงียบไปหลายวินาที “รั่วปิง เมื่อคืนฉู่อี้ได้รับคำสั่งให้ลอบฆ่าไซ่ตี้จวิ้น แต่ถูกผมขวางเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงยอมทิ้งภารกิจ กลับไปยังประเทศซีหลิง”
“คุณพูดว่าอะไรนะคะ” มือของเหลิ่งรั่วปิงสั่นเทา
วิหารซีหลิงมีกฎ หากสายลับทิ้งภารกิจเพราะบุญคุณหรือความแค้นส่วนตัว มีแค่ทางเดียวเท่านั้นที่เลือกเดินได้ นั่นก็คือฆ่าตัวตายเป็นการไถ่โทษ
อาเธอร์……
ซือคงอวี้จะฆ่าไซ่ตี้จวิ้น เป็นเพราะอะไรกันแน่
ถึงแม้ไซ่ตี้จวิ้นจะขัดขวางธุรกิจค้าวัสดุก่อสร้างของซีหลิง แต่เมื่อก่อนซือคงอวี้ไม่เคยคิดจะใช้วิธีแบบนี้ในการจัดการเขา ทำไมจู่ๆ ถึงต้องการเอาชีวิตเขา
หรือเป็นเพราะเธอ? ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ เธอคงจะรู้สึกผิดตลอดชีวิต!
ไม่ เป็นไปไม่ได้ ตอนที่เธอเกี่ยวข้องกับไซ่ตี้จวิ้น เธอคือฉู่หนิงซยา และหลังจากกลับมาเป็นเหลิ่งรั่วปิง เธอก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับไซ่ตี้จวิ้นอีก
หลังจากตัดความเป็นไปได้นี้ทิ้ง ความรู้สึกผิดภายในใจเหลิ่งรั่วปิงก็ค่อยๆ จางหายไป แต่ความกังวลกลับมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร เธอไม่อยากให้เกิดเรื่องขึ้นกับไซ่ตี้จวิ้น ด้วยนิสัยของซือคงอวี้ เขาต้องส่งสายลับอีกคนมาจัดการอย่างแน่นอน
“รั่วปิง รีบพูดมาสิ จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับฉู่อี้” น้ำเสียงของฉู่เทียนรุ่ยมีแต่ความกังวล
“ฆ่าตัวตาย” เหลิ่งรั่วปิงแทบจะใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีเพื่อพูดสามคำนี้ออกมา “คุณเทียนรุ่ย ฉันจะคิดหาวิธี…”
เสียงของเหลิ่งรั่วปิงสั่นเทา ยังไม่ทันพูดจบ เธอรู้สึกเหมือนโลกหมุน แทบจะยืนทรงตัวไม่ได้ อาเธอร์คือคนที่สำคัญมากๆ ในชีวิตของเธอ เธอไม่มีวันทนเห็นเขาเป็นอะไรไปได้
“มีวิธีอะไร” ฉู่เทียนรุ่ยด้วยความร้อนใจเสียงของเขาเหมือนดาบที่ฟันลงมากลางอากาศ
เหลิ่งรั่วปิง “…”
วิธีอะไร
เธอกลับซีหลิงเพื่อไปขอร้องซือคงอวี้? แต่เธอขัดคำสั่งของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาจะเกลียดเธอเข้ากระดูกหรือยัง คำพูดของเธอยังใช้ได้ผลไหม
ขณะที่เหลิ่งรั่วปิงกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น จู่ๆ โถงใหญ่ภายในโรงพยาบาลก็เกิดความชลมุนวุ่นวาย บอดี้การ์ดคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ เหลิ่งรั่วปิงรีบป้องเหลิ่งรั่วปิงเอาไว้ คนอื่นๆ เริ่มปะทะกับฝ่ายตรงข้าม เธอได้ยินเสียงปืนดังสนั่น
เหลิ่งรั่วปิงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ พยายามฟังเสียงที่เกิดขึ้นเพื่อคาดการณ์สถานการณ์ เหมือนว่าในห้องโถงจะมีคนบุกเข้ามากว่าสิบคน เป้าหมายของพวกเขาน่าจะเป็นเธอ
“คุณผู้หญิงครับ ผมพาคุณผู้หญิงออกไปจากที่นี่ผ่านประตูหลัง ที่นี่คนเยอะมาก เกรงว่าพวกเราจะต้านพวกมันไว้ไม่ได้” บอดี้การ์ดป้องเหลิ่งรั่วปิงเอาไว้ พร้อมทั้งพาเธอเดินถอยหลัง และยิงฝ่ายตรงข้ามสองนัด
ทันใดนั้นเอง เหลิ่งรั่วปิงรู้สึกมีลมแรงพัดเข้ามา ตามด้วยกลิ่นของยาชนิดหนึ่ง หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีบอดี้การ์ดที่อยู่รอบตัวเธอก็ล้มลงกับพื้น
เหลิ่งรั่วปิงคุ้นชินกับกลิ่นยานี้มาก นี่เป็นยาที่หลินมั่นหรูมักจะใช้ เป็นยาสลบชนิดพิเศษของทางวิหาร ขอเพียงแค่ดม ก็จะทำให้หมดสติภายในไม่กี่วินาที
เหตุเพราะได้รับการฝึกฝนมาจากวิหาร เหลิ่งรั่วปิงอ่อนไหวกับยาชนิดนี้มาก ดังนั้นตอนที่หลินมั่นหรูโปรยผงยา เธอจึงตัดสินใจขั้นเด็ดขาด กระโดดถอยหลังสองเมตร แล้วรีบคลำหยิบแมสมาปิดจมูก
หัวใจของเหลิ่งรั่วปิงหล่นวูบ เห็นได้ชัดว่าหลินมั่นหรูเตรียมการมาเป็นอย่างดี ปรากฎตัวขึ้นที่นี่กะทันหันแสดงว่าสะกดรอยตามเธอมานานแล้ว หลินมั่นหรูไม่กล้ามาเมืองหลงโดยไม่ได้รับอนุญาตอย่างแน่นอน ดังนั้นการมาที่นี่ของเธอ ต้องเป็นคำสั่งของซือคงอวี้ ดูท่าซือคงอวี้คงจะรู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับตนแล้ว
รับรู้ได้ว่าหลินมั่นหรูขยับเข้ามาใกล้ทีละก้าวๆ เหลิ่งรั่วปิงพูดเสียงเยือกเย็น “หลินมั่นหรู เจ้าวิหารสั่งให้เธอมาเอาชีวิตฉันเหรอ”
หลินมั่นหรูสวมชุดรัดรูปสีดำ ผมของเธอมัดรวบขึ้นสูง ใบหน้าของเธอสวมหน้ากากสีดำ ดวงตาคู่สวยกะพริบสองสามครั้ง คลายยิ้มเล็กน้อย “คิดไม่ถึง แม้จะมองไม่เห็นแต่เธอก็ยังรู้ว่าเป็นฉัน”
เหลิ่งรั่วปิงยิ้มเย็นยะเยือก “เธอยังไม่ได้ตอบคำถามฉัน”
แววตาหลินมั่นหรูฉายเจตนาฆ่า “ใช่”
เหลิ่งรั่วปิงหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด คิดไม่ถึงว่าซือคงอวี้คิดจะฆ่าเธอจริงๆ เธอหวนนึกถึงความทรงจำที่มีกับเขา หางตามีน้ำตารื้นขึ้นมา ก็ดี เธอจะเอาชีวิตคืนให้เขา แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น เธอจะต้องช่วยอาเธอร์ออกมาก่อน ดังนั้น เธอจะตายด้วยน้ำมือของหลินมั่นหรูไม่ได้เด็ดขาด!
ตอนลืมตาขึ้นมา แสงหนาวเย็นฉายผ่านนัยน์ตาคู่สวย มือขวาจับมีดบินเอาไว้ “หลินมั่นหรู ลงมือเถอะ เธอกับฉันทะเลาะกันในวิหารมานานหลายปี ในที่สุดวันนี้ก็สู้กันสักตั้งแล้วได้แล้ว”
“ได้ ฉันจะทำให้เธอตายอย่างสะใจ!” แววตาหลินมั่นหรูเหี้ยมโหด จัดการขั้นเด็ดขาด
ทักษะการต่อสู้ของหลินมั่นหรูด้อยกว่าเหลิ่งรั่วปิง หากเป็นเมื่อก่อน เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหลิ่งรั่วปิง แต่ตอนนี้เหลิ่งรั่วปิงสูญเสียการมองเห็น ดังนั้นจึงยากที่จะบอกว่าใครเป็นผู้ชนะ เธอใช้ปืนทำร้ายเหลิ่งรั่วปิงไม่ได้ เพราะหมาปีสีเทาคอยจับตาดูทุกอย่างในที่ลับ เธออยากจะสร้างสถานการณ์ว่าเหลิ่งรั่วปิงตายด้วยอุบัติเหตุ
ทั้งสองปะทะกันนานกว่าสิบนาทีแต่ก็ยังไม่มีผู้ชนะ เหลิ่งรั่วปิงและหลินมั่นหรูหายใจหืดหอบ
เวลานี้ บอดี้การ์ดของตระกูลหนานกงและชายชุดดำกำลังสู้กันอย่างดุเดือด
หมาป่าสีเทาซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่งบนชั้นสอง มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นบริเวณโถงชั้นหนึ่ง เขาร้อนใจมาก อยากให้หลินมั่นหรูรีบจัดการเหลิ่งรั่วปิงได้ แล้วพาตัวเหลิ่งรั่วปิงไป ไม่อย่างนั้นถ้ารอให้หนานกงเยี่ยมาถึงก็คงไม่ดีแน่
ขณะที่ทั้งสองกำลังสู้กันอย่างดุเดือด ใครคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้นมาที่โถงใหญ่กะทันหัน เขาสวมชุดสูททำมือสีขาว หล่อเหลาสูงโปร่ง ใบหน้าเข้ารูป สูงสง่าเหมือนองค์ชาย
เขาคือถังเฮ่า
โชคชะตาของคนเราเป็นเรื่องที่บังเอิญ เขาตามหาหลินมั่นหรูด้วยความลำบาก คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอเธอที่นี่ เขาเคยเห็นเธอสวมชุดรัดรูปสีดำ แน่นอนว่าแค่แวบเดียวก็รู้ว่าเป็นเธอ
มองดูสถานการณ์ตรงหน้า ขมวดคิ้วอย่างห้ามไม่ได้ หลังจากชะงักระยะเวลาสั้นๆ ก็รีบวิ่งไปตรงหน้าเหลิ่งรั่วปิงและหลินมั่นหรู ยกมือขึ้นห้ามทั้งสองคน ยืนอยู่ระหว่างกลาง หันไปมองหลินมั่นหรู “เสี่ยวหรู!” เสียงของเขากับสถานการณ์ตรงหน้าไม่เข้ากันเท่าไร ดูดีใจจนเห็นได้ชัด
หลินมั่นหรูเงียบ เธอขมวดคิ้วเป็นปม คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอตาบ้าถังที่นี่
หมาป่าสีเทาที่ยืนอยู่บนชั้นสอง ขมวดคิ้วแน่น วิหารซีหลิงปฎิบัติภารกิจในเมืองหลง ต้องเป็นความลับเท่านั้น ห้ามเปิดเผยตัวตนเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะส่งผลต่อการเมืองได้ หากไม่ใช่เพราะยากที่จะเห็นเหลิ่งรั่วปิงและหนานกงเยี่ยแยกกัน ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีวันใช้วิธีชิงตัวคนแบบนี้
เวลานี้ ถังเฮ่าปรากฏตัวขึ้นมากะทันหัน เรื่องก็ยิ่งซับซ้อนไปหมด ถังเฮ่าคนนี้ไม่ธรรมดา คุณชายทั้งสี่ของเมืองหลง ไม่ข้องเกี่ยวด้วยเป็นเรื่องที่ดีที่สุด
หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง เขาตัดสินใจออกคำสั่ง “กุหลาบพิษ ถอย!”
คำสั่งของหมาป่าสีเทาดังขึ้นผ่านเครื่องติดต่อที่แนบหู หลินมั่นหรูไม่กล้ารอช้า หมุนตัวหันหลังกำลังจะถอยหนี ชายชุดดำคนอื่นๆ ที่ได้รับคำสั่ง ถอยกำลังอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตาชายชุดดำหายไปจนหมด
ทว่าถังเฮ่าจะยอมปล่อยหลินมั่นหรูไปได้ยังไง เขารีบคว้าข้อมือเธอเอาไว้ “เสี่ยวหรู คุณอย่าไปเลยนะ”
หลินมั่นหรูร้อนใจอยากจะรีบออกไป จึงโปรยผงยาพิษไปตรงหน้าถังเฮ่า ถังเฮ่าเคยปะทะกับเธอมาก่อน รู้วิธีการของเธออยู่บ้าง ดังนั้นจึงหลบอย่างรวดเร็ว เขายังคงไม่ยอมปล่อยมือ “เสี่ยวหรู คุณฟังผมก่อน คุณอยู่ที่นี่ ผมไม่มีวันทำร้ายคุณ”
“ถังเฮ่า อย่ามายุ่งกับฉัน ปล่อย!”
หลินมั่นหรูต่อสู้ขั้นเด็ดขาด อยากให้ถังเฮ่าปล่อยมือ แต่ถังเฮ่ากลับไม่ยอมปล่อย พยายามคว้าตัวเธอเอาไว้ เขาตามหาเธอมานาน ในที่สุดก็เจอตัวเธอแล้ว จะปล่อยเธอไปได้อย่างไร เขาต้องให้เธออยู่กับเขาให้ได้
ถังเฮ่าสวมกอดหลินมั่นหรูเอาไว้ รีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “เสี่ยวหรู ผมมีหลายอย่างอยากจะพูดกับคุณ คุณอย่าขัดคืนอีกเลย ผมไม่มีวันทำร้ายคุณ”
หลินมั่นหรูจะยอมฟังได้อย่างไร หากหมาป่าสีเทามองออกว่าเธอกับถังเฮ่ามีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา เธอต้องตายแน่ ดังนั้น เธอจึงขัดขืนขั้นรุนแรง เธอหยิบมีดสั้นออกมา แทงไปที่หัวใจถังเฮ่า โดยไม่มียั้งมือ
เผชิญหน้ากับการขัดขืนรุนแรงของเธอ ถังเฮ่าเหลือทนเล็กน้อย แต่นั่นไม่ใช่เพราะจัดการเธอไม่ได้ แต่เป็นเพราะกลัวเธอจะได้รับบาดเจ็บ
เธอพยายามฆ่า เขาพยายามระมัดระวัง
