The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1200 – การต่อสู้ของเหล่าเทพผู้ล่วงลับ

　　สุดท้ายคำพูดอวดดีของซือหยูก็ได้ทำให้เทพตำราผู้ล่วงลับไม่พอใจ

　　ร่างกึ่งโปรงใสผุดขึ้นมาจากหลุมศพทั้งห้าทั้งหมดจ้องมองซือหยูและปลดปล่อยโทสะของตัวเองออกมา

　　เจ้าหมอนี่คือคนที่รังแกตระกูลเทพตำรา!

　　เขาสังหารคนในตระกูลไปมากมายและทำลายรากฐานอันยาวนานของตระกูลและตอนนี้เขากำลังพยายามจะทำลายหลุมศพบรรพบุรุษอีก! ช่างเป็นคนน่ารังเกียจยิ่งนัก!

　　โลกเต็มไปด้วยบัลดาลโทสะของเทพตำราผู้ล่วงลับทั้งห้าทันที!

　　ครืน!ครืน! ครืน!

　　โลงศพทั้งห้าถูกเปิดออกเจตจำนงของเทพตำราได้เข้าสู่โครงกระดูกข้างใน

　　เจิ้งหยวนชิงอ้าปากค้างด้วยความตกใจ　　 คนมักจะพูดว่ามีคนที่น่ารำคาญจนทำให้คนตายกระโดดออกมาจากโลงได้!วันนี้ข้าเพิ่งจะได้เห็นมันกับตา! เพราะหมอนั่น เทพตำราห้าคนเลยออกจากโลงเพราะโมโหเช่นนั้น! 

　　เมื่อเจิ้งหยวนชิงได้หยุดคิดนางรีบพูด

　　 ท่านแม่ช่วยข้าช่วยเขาให้ด้วยเถอะ เจตจำนงของเทพห้าคนสังหารได้แม้กระทั่งเทพที่แข็งแกร่ง ไม่ต้องพูดถึงเจ้านั่นเลย! 

　　เทพเจิ้งพยักหน้าเล็กน้อยซือหยูเป็นผู้เกี่ยวข้องกับคดีในจิวโจว นางไม่อยากให้เขาตายที่นี่

　　แต่ถึงจะอย่างนั้นเจตจำนงของเทพตำราก็จู่โจมออกมาแล้ว

　　โครงกระดูกหยกทั้งห้าบินออกมาจากโลงด้วยแหล่งพลังเทพอันยิ่งใหญ่

　　เมื่อพวกเขาตั้งใจมองพวกเขาพบแหล่งพลังเทพที่สมบูรณ์แบบไหลเวียนช้า ๆ อยู่ในท้องของโครงกระดูกแต่ละคน! 　　แม้เทพเหล่านั้นจะตายไปหลายปีแหล่งพลังเทพก็ยังแข็งแกร่ง อย่างน้อยก็แกร่งพอ ๆ กับเทพจิง!

　　ซือหยูแสยะยิ้ม

　　 พวกเจ้าเลือกฝังแหล่งพลังเทพของตัวเองในโลงศพแทนที่จะใช้มันเพื่อบำรุงพันธมิตร!เจ้าไม่ควรคิดว่าตัวเองเป็นเทพแห่งพันธมิตรเลย! เจ้ายังมีหน้ามารับความสำราญจากการถูกคารวะของคนบนโลกนี้อีก! ฮื่ม! เจ้าพวกตระกูลปากว่าตาขยิบ! 

　　ฟึ่บ!

　　โครงกระดูกหน้าสุดที่ถูกควบคุมโดยเจตจำนงเทพตำราพยายามจะทะลวงร่างของซือหยูด้วยพลังเทพมหาศาล

　　เทพอื่นส่วนมากอยู่ห่างจากพวกเขาแม้ว่าจะไม่แปลกใจ พวกเขาก็มิอาจช่วยได้ทัน

　　มีเทพคนเดียวที่อยู่ใกล้แต่นางก็ทำเป็นไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นและคารวะเทพต่อไป

　　 มันรนหาที่ตาย!คำพูดของฉินเฟยเฉินไม่จำเป็นกับเจตจำนงเทพเลย พวกเขาจะฆ่าซือหยูในทันที! 

　　เทพเซียนคันฉ่องพูดกับตัวเอง

　　หลิวลี่ว่าที่เทพที่อยู่ถัดจากเทพเซียนคันฉ่องถอนหายใจเบา ๆ

　　 ไม่คิดเลยว่าราชาเขตกลางจะตายเพราะเจ้าโง่นี่! 

　　ถ้าซือหยูถูกเทพเหล่านี้สังหารเพราะคำพูดอวดดีของเขาเขาก็คงจะกลายเป็นตัวตลกในโลกใบนี้!

　　ในขณะที่ซือหยูกำลังจะตายเทพเซียนคันฉ่องชักสีหน้าเล็กน้อยเมื่อนางมองหลุมศพบรรพบุรุษทั้งสิบของตัวเอง

　　เจตจำนงเทพปรากฏเหนือหกหลุมศพด้วยโทสะและจิตสังหารอันเต็มเปี่ยม

　　 เกิดอะไรขึ้น? 

　　เทพเซียนคันฉ่องขมวดคิ้วหรือว่าคำพูดหยาบช้าของซือหยูจะทำให้เจตจำนงเทพตระกูลอื่นไม่พอใจด้วย? 　　เทพเซียนคันฉ่องส่ายหัวซือหยูกำลังได้รับผลกรรมจากสิ่งที่เขาทำลงไป!

　　ตู้ม!ตู้ม! ตู้ม!

　　โลงศพเทพเซียนคันฉ่องทั้งหกเปิดออกเจตจำนงเทพเข้าสู่โครงกระดูกพุ่งเข้าใส่ซือหยู

　　เจิ้งหยวนชิงชักสีหน้าในทันทีนางตะโกน

　　 ท่านแม่ทำอะไรสักอย่างได้แล้ว! 

　　เทพเจิ้งตอบ

　　 มันสายไปแล้วล่ะ! 

　　ถ้าซือหยูถูกโจมตีแค่จากเหล่าเทพตำรานางก็ช่วยเขาได้ต่อให้อยู่ไกล

　　แต่นางจะไร้พลังถ้าหากเทพผู้ล่วงลับในตระกูลเทพเซียนคันฉ่องมาร่วมด้วย

　　พลังของเทพจากสองตระกูลจะสังหารซือหยูได้ในพริบตา

　　ฉินเฟยเฉินฉีกยิ้ม

　　 เจ้าไม่ควรจะดูถูกข้าต่อหน้าทุกคน!และตอนนี้เจ้าจะตายต่อหน้าทุกคน! พอเจ้าตายก็จะไม่มีใครกล่าวโทษเทพเล่านั้น! 

　　แผนสังหารซือหยูโดยการยืมมือคนอื่นสังหารของเขานั้นไร้ที่ติ!

　　เทพผู้ล่วงลับจะกลายเป็นผู้กระทำการสังหารซือหยูแทนใครกันเล่าจะลงโทษคนตาย?

　　แต่จากนั้นฉินเฟยเฉินก็ต้องตกตะลึงราวกับถูกสายฟ้าฟาดใส่

　　แม้แต่เทพเซียนคันฉ่องเองก็ชักสีหน้านางตะโกนด้วยความตกใจ

　　 เป็นไปไม่ได้! 

　　โครงกระดูกบรรพบุรุษเทพเซียนคันฉ่องที่พุ่งเข้าใส่ซือหยูนั้นไม่ได้จู่โจมเขาแต่กลับ…ปกป้องเขาจากโครงกระดูกเทพตำรา!

　　เหล่าเทพและทายาททุกคนที่นี่ตกตะลึงไปตามๆ กัน

　　หรือว่าเทพเซียนคันฉ่องแอบขอให้บรรพบุรุษช่วยชีวิตซือหยูกัน?

　　ฉินเฟยเฉินไม่เชื่อในสิ่งที่ได้เห็น　　จากนั้นโครงกระดูกอีกสี่ร่างของเทพตำราก็พุ่งเข้าใส่ซือหยูด้วยจิตสังหารอันเต็มที่

　　ในขณะเดียวกันบรรพบุรุษเทพเซียนคันฉ่องเองก็พุ่งออกมาจากโลง ในเวลาต่อมา บรรพบุรุษเทพเซียนคันฉ่องทั้งหกก็เริ่มต่อสู้กับบรรพบุรุษเทพตำราทั้งห้า!

　　แต่เทพตำราที่ตายไปแล้วนั้นแข็งแกร่งกว่าเพราะพวกเขาไม่ได้ใช้พลังออกมาบำรุงโลกใบนี้เลยบรรพบุรุษเทพเซียนคันฉ่องได้ปลดปล่อยพลังเทพของตัวเองมามากกว่าสิบปี ดังนั้นแหล่งพลังเทพของพวกเขาจึงแข็งแกร่งไม่เท่ากับเทพตำราผู้ล่วงลับ

　　แม้จะมีจำนวนที่มากกว่าพวกเขาก็ถูกกดดันโดยพลังที่เหนือกว่าของฝ่ายเทพตำรา

　　ตู้ม!

　　เสียงระเบิดดังลั่นโครงกระดูกร่างหนึ่งของเทพเซียนคันฉ่องแหลกเป็นเสี่ยง ๆ

　　เทพเซียนคันฉ่องไม่พอใจถึงขีดสุด

　　 ซือหยู!หยุดการต่อสู้เดี๋ยวนี้!  　　เทพเซียนคันฉ่องตะโกนอย่างไม่ลังเลนางรู้ว่ากลไม้นี้จะต้องเป็นฝีมือซือหยู!

　　แต่ซือหยูก็ตอบอย่างเย็นชา

　　 เทพเซียนคันฉ่องท่านพูดเช่นนั้นหมายความว่าอย่างไรหรือ? แม้แต่บรรพบุรุษท่านก็ไม่อยากฝังลงโลงร่วมกับเทพตำราน่ารังเกียจ! การโจมตีของพวกเขาเป็นตัวแทนแห่งเจตจำนง มันไม่เกี่ยวอะไรกับข้าเลย! 

　　เทพเซียนคันฉ่องหันไปหาฉินเฟยเฉินพร้อมตะโกน

　　 บอกให้บรรพบุรุษเจ้าหยุดสิ! 

　　ถ้าหากข่าวเรื่องบรรพบุรุษของสองตระกูลใหญ่เริ่มต่อสู้กันเองระหว่างงานชุมนุมเหล่าเทพแพร่ออกไปทั้งสองตระกูลจะกลายเป็นที่หัวเราะเยาะแก่คนทั้งพันธมิตร

　　ฉินเฟยเฉินส่ายหน้าด้วยความขมขื่นเขารู้ว่าบรรพบุรุษของเขากำลังโกรธแค้น แทบเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหยุดเทพเหล่านั้น

　　เพราะว่าพวกเขาเป็นเพียงแค่เจตจำนงของเทพที่ล่วงลับพวกเขามีสตินึกคิดที่จำกัด เป็นเรื่องง่ายที่จำทำให้โกรธแค้น แต่เป็นเรื่องยากมากที่จะดับความแค้นนั้นลง!

　　เทพเซียนคันฉ่องโกรธเกรี้ยวเมื่อเห็นสถานการณ์ดำเนินต่อไปเช่นนี้นางรู้ว่านางจะต้องหยุดการต่อสู้นี้ด้วยตัวเอง!

　　แต่ก่อนที่นางจะได้เข้าไปห้ามนางก็ได้ยินเสียงอุทานมากมาย!

　　เหล่าเจตจำนงเทพมากมายปรากฏเหนือโลงของตัวเองจากมากกว่าสิบตระกูลจากนั้นพวกเขาก็ควบคุมโครงกระดูกของตัวเองเพื่อจู่โจมเหล่าเทพตำราพร้อมกัน

　　ไม่ว่าเจตจำนงเทพตำราจะมีแหล่งพลังเทพที่แข็งแกร่งเพียงใดพวกเขาก็มิอาจรอดชีวิตจากการโจมตีของโครงกระดูกนับแปดสิบร่างได้

　　ไม่นานฉินเฟยเฉินก็สีหน้าดำมืดเพราะโครงกระดูกทั้งหมดของบรรพบุรุษตัวเองได้แหลกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย　　ณตอนนี้ เขาไม่เห็นแม้แต่กระดูกที่สมบูรณ์บนพื้นเลยสักชิ้น

　　ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากก่อนที่เทพและทายาททุกคนจะได้หยุดการต่อสู้ โครงกระดูกบรรพบุรุษของเทพตำราทั้งหมดก็แหลกสลายเป็นผุยผงไปแล้ว

　　ที่แย่ไปกว่านั้นเจตจำนงของเทพที่ตายไปแล้วจากตระกูลใหญ่หลายตระกูลยังเริ่มที่จะทำลายหลุมศพทั้งสิบของตระกูลเทพตำราด้วยความโกรธเกรี้ยว ในท้ายสุด หลุมศพเหล่านั้นก็ได้ถูกทำลายลงไป

　　หลุมศพเทพตำราที่ตั้งอยู่นานหลายปีถูกพังทลายด้วยกลุ่มเจตจำนงเทพในเวลาเพียงครู่เดียว

　　แต่ถึงอย่างนั้นความยุ่งเหยิงก็ยังไม่จบ

　　โครงกระดูกบางร่างที่ถูกควบคุมโดยเจตจำนงเทพเริ่มที่จะจู่โจมฉินเฟยเฉินด้วยความโกรธแค้นชิงชัง

　　ฉินเฟยเฉินสะพรึงกลัวเมื่อตกเป็นเป้า　　แต่ในเวลาต่อมาเสียงอันอ่อนโยนเปี่ยมด้วยเมตตาก็ได้ดังก้องขึ้น โครงกระดูกทั้งหมดถูกโอบล้อมไปด้วยแสงสว่าง

　　ภายใต้แสงความโกรธแค้นชิงชังและจิตสังหารในโครงกระดูกได้ดับหายไป ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบสงบลงอีกครั้ง

　　จากนั้นโครงกระดูกเหล่านั้นก็กลับไปยังหลุมศพของตัวเองและหลับใหลดังเดิม

　　เหล่าเจตจำนงอันคุกรุ่นเองก็หยุดลง

　　ซือหยูตกตะลึงนี่คือพลังของฑากิณีที่เป็นเทพสูงสุดแห่งพันธมิตรบูรพารึ?

　　นางสามารถลบล้างความโกรธเกรี้ยวจากเทพเหล่านั้นได้ภายในพริบตาเดียว

　　ซือหยูมองฑากิณีที่ลอยอยู่บนฟ้าเขาเริ่มระแวงยิ่ง ๆ ขึ้นไป

　　เทพคนนี้น่ากลัวถึงขีดสุด!

　　ซือหยูรู้ว่าเขาตัดสินใจถูกที่ไม่พยายามทำอะไรกับเทพคนนี้มิเช่นนั้นการต่อสู้จะถูกหยุดโดยนางตั้งแต่แรกในทันที　　แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นแผนของซือหยูก็ล้มเหลวไม่เป็นท่าเพราะนาง

　　เหตุผลแท้จริงของซือหยูคือการสังหารฉินเฟยเฉินระหว่างการต่อสู้อันสับสนวุ่นวายระหว่างเทพผู้ล่วงลับ

　　แต่สุดท้ายฑากิณีก็ทำให้แผนของเขาไม่สำเร็จ

　　…

　　เมื่อเทพอื่นและทายาทกลับไปก็เหลือเพียงฉินเฟยเฉินที่กำลังโกรธจัดต่อหน้าโครงกระดูกพัง ๆ ของบรรพบุรุษตัวเอง

　　ซือหยู!เขารับรู้ได้ในทันทีว่ามันคืออุบายของซือหยู

　　แต่ฉินเฟยเฉินไม่มีหลักฐานเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าซือหยูปลุกระดมเทพผู้ล่วงลับของตระกูลอื่นได้อย่างไร แล้วเขาจะหาหลักฐานได้ยังไง!

　　แต่เขาไม่เคยคิดว่าซือหยูจะมีพลังลอกเลียนอันสุดยอดอยู่　　ตอนที่ซือหยูคารวะเทพผู้ล่วงลับในแต่ละตระกูลเขาจะแสดงสายโลหิตของตระกูลนั้นให้อดีตเทพเหล่านั้นได้เห็น

　　หลังจากนั้นเมื่อเทพเหล่านั้นเห็นว่ามีคนพยายามจะสังหารลูกหลานที่มีสายโลหิตของตัวเอง พวกเขาก็ย่อมต้องรีบเข้ามาปกป้องเขา

　　ส่วนเทพคนอื่นนั้นก็ได้แต่หัวเราะด้วยความสุขอยู่ในใจ

　　แม้บรรพบุรุษตนเองจะถูกซือหยูหลอกใช้เขาก็ทำให้โครงกระดูกของอดีตเทพตำราทั้งหมดแตกสลายไป ซึ่งมันตรงกับความต้องการของพวกเขาพอดี

　　แน่นอนว่าเทพเหล่านั้นมิได้พอใจกับพฤติกรรมทั้งหมดของซือหยูไม่มีใครยอมตกลงกับคนนอกที่พยายามจะใช้งานบรรพบุรุษของตระกูลตัวเอง!

　　 ซือหยู?เจ้าทำอะไรลงไป? 

　　เทพเจิ้งถามขึ้นมา

　　ซือหยูตอบด้วยความสับสน　　 ข้าไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น!บางทีเทพผู้ล่วงลับอาจไม่พอใจที่อดีตเทพตำราไม่ยอมช่วยเหลือโลกของเราด้วยแหล่งพลังเทพก็ได้ พอข้าพูดออกมา เหล่าเทพตำรากลับไม่รู้สำนึกแต่คิดสังหารคนผู้น้อยที่กล้าพูดความจริงอย่างข้า! เทพอื่นเลยตัดสินใจรวมพลังกันกำจัดพวกเขา! 

　　เทพอื่นประสานสายตากันเมื่อได้ยินการแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ของซือหยู ไม่มีใครเชื่อเขาเลย

　　แต่ก็ไม่มีใครพูดขัดซือหยูเว้นเสียแต่เทพเซียนคันฉ่อง

　　 เหลวไหล! 

　　เทพเซียนคันฉ่องพูดอย่างโกรธเกรี้ยว

　　 เทพผู้ล่วงลับอยู่อย่างสงบสุขมาหลายปี!ใยจะต้องลงมือในปีนี้? บอกข้ามาว่าเจ้าทำอะไร? 

　　ไม่เหมือนกับเทพเจิ้งเทพมากมายไม่รู้กลเล็กน้อยของซือหยู

　　ซือหยูยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับไป　　 ข้าไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเลย!เทพเซียนคันฉ่อง ท่านอธิบายให้ข้าฟังได้ไหมล่ะ? 

　　เทพเซียนคันฉ่องหงุดหงิดใจกว่าเดิมแต่นางก็ตระหนักได้ว่าเป็นการยากมากที่จะเหนือกว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างซือหยูได้!

　　 ให้ข้าพูดตรงๆ บรรพบุรุษเทพเซียนคันฉ่องเองก็รังเกียจบรรพบุรุษเทพตำรา พวกเขาไม่อยากถูกฝังที่เดียวกัน ท่านเป็นลูกหลานพวกเขาควรจะทำเพื่อบรรพบุรุษมิใช่หรือ! ท่านควรจะขยับหลุมศพบรรพบุรุษออกไปไม่ก็ขว้างหลุมศพตระกูลเทพตำราออกไปเสีย หากเป็นเช่นนี้ บรรพบุรุษท่านก็จะได้หลับอย่างสงบ มิเช่นนั้นพวกเขาอาจจะลุกออกมาจากโลงอีกครั้งก็ได้! 

　　ซือหยูแสร้งปั้นหน้าพูดอย่างจริงใจ

　　เทพเซียนคันฉ่องตอบกลับทันที

　　 ข้าไม่การคำแนะนำจากเจ้า!