หลังจากได้รับแหล่งพลังเทพอันล้ำค่าของว่าที่เทพมาจากซือหยูเฉียนจุนและชาเอ๋อตั้งใจที่จะติดตามซือหยูยิ่งกว่าเดิม
เฉียนจุนผู้นี้จะติดตามท่านจนตัวตาย!
ใช่แล้ว!ชาเอ๋อจะตามนายท่านไปทุกที่!
ชาเอ๋อพูดด้วยรอยยิ้ม
ซือหยูพูดด้วยความใจเย็น
เอาล่ะ!กลับไปที่เมืองอสูรปราดเปรียว!
หา…
ชาเอ๋อกับเฉียนจุนตัวแข็งทื่อพวกเขาหนีมาถึงที่นี่ ใยพวกเขาจะต้องกลับไปเล่า?
ข้าโดนรังแกตั้งหลายครั้งจะให้ข้าเงียบเฉยมันก็ไม่ชิน!
ซือหยูพูดด้วยแววตาเยือกเย็น
ข้าเตือนผู้หญิงคนนั้นมาก่อนแล้วแทนที่นางจะแก้ไขความผิดพลาด นางกลับส่งว่าที่เทพมาขวางข้า! ฮื่ม!
คำพูดของเขาทำให้เฉียนจุนกับชาเอ๋อหวาดกลัวจิตสังหารของซือหยูนั้นแกร่งกล้ามากจนมิอาจมองได้
ไปกันเถอะ!
ทั้งสามกระโดดขึ้นสมบัติอสูรและออกเดินทางกลับเมืองอสูรปราดเปรียว
ซือหยูตั้งใจจะสังหารนางผู้นั้นแต่เขาก็อยากจะยืนยันกับนางในเรื่องที่สำคัญกว่าก่อนที่นางจะตาย
เขาคิดว่าตัวตนและเบื้องหลังของเจ้าตัวเล็กนั้นมีความสำคัญมิเช่นนั้นผู้หญิงคนนั้นคงจะไม่ส่งยอดฝีมือมากมายมาเพื่อชิงตัวเจ้าตัวเล็กและสังหารพวกเขา
นางถึงกับส่งว่าที่เทพสองคนที่เป็นคนขององค์หญิงหกมาเพื่อสังหารซือหยู
ซือหยูไม่เชื่อว่าราชาอสูรในเมืองอสูรเล็กๆ จะมีอำนาจสั่งการว่าที่เทพในแดนจิงเสวียนได้ สิ่งเหล่านี้จะต้องมีความเกี่ยวข้องกัน
เจ้าตัวเล็กตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นซือหยูจ้องมันมันพยายามหลบตาซือหยูและคิดในใจ
‘ไม่นะ!ถ้าหากตัวตนข้าถูกเปิดเผยล่ะ? เจ้าคนที่มาจากธารดาราอาจจะมาจากหนึ่งในสองพันธมิตรก็ได้ ถ้ามันรู้ว่าข้าคือองค์หญิงเก้า มันจะต้องทรมานข้าอย่างทารุณแน่นอน ใช่แล้ว! มันทำเพราะมันเป็นอสูร! ไม่สิ มันเป็นอสูรในหมู่อสูร! โอ้ ไม่นะ ไม่!!’
ซือหยูยิ้มอย่างมีเลศนัยเพราะเขามิได้จงใจจับเจ้าตัวเล็กนี้แต่แรก
เขาย่อตัวลงลูบหัวมันด้วยรอยยิ้ม
อย่ากลัวไปเลยเจ้าหมา! ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดีเลยล่ะ!
เจ้าตัวเล็กตัวสั่นอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงซือหยูมันก้มหน้าลงกับพื้นด้วยสายตาหมดหวัง
…
หลายวันผ่านไปในเมืองอสูรปราดเปรียว ซือหยูเป็นที่ต้องการตัวจากทั้งเมืองในฐานะอาชญากรที่สังหารราชาอสูรเขาถูกทหารเจอตัวในทันที
เฟยหลานได้ยินข่าวของซือหยูอย่างรวดเร็วนางหน้าซีด
นางรู้สึกแย่อยู่แล้วกับการหายตัวไปของว่าที่เทพทั้งสองนางรู้อยู่แก่ใจว่าทั้งสองอาจตายแล้ว
แต่นางยังคงหวังว่าว่าที่เทพทั้งสองจะนำเจ้าตัวเล็กกลับมาได้
ดังนั้นเมื่อได้รู้ว่าซือหยูกลับมา นางจึงยื่นมือ
ทหาร!ส่งทหารไปป้องกันเมืองเพิ่ม อย่าให้มันได้เข้ามา!
ขอรับ!
ไม่นานนางก็ได้ข่าวร้ายมาอีก
ท่านราชาอสูร!อาชญากรสามคนนั้นบุกเข้าผ่านประตูเมืองมาแล้ว! ราชาอสูรห้าคนที่ส่งไปหยุดตายหมดแล้ว! เฟยหลานตกตะลึง
อะไรนะ?ถ้าจำไม่ผิด มีราชาอสูรที่กำแพงเมืองอีกเก้าคน! พวกมันอยู่ไหน?
นายหญิงพวกมันหนีไปจากสนามรบแล้ว!
เฟยหลานโกรธแค้นและตกใจ
อย่างที่คิดเลยข้าหวังพึ่งพาพวกที่รับเข้ามาใหม่ไร้ค่านั่นไม่ได้! ส่งราชาอสูรที่คุ้มกันตำหนักอสูรปราดเปรียวไปฆ่าผู้บุกรุกซะ อย่าให้ใครรอดชีวิต!
เฟยหลานสั่ง
นางเชื่อว่าราชาอสูรกลุ่มที่แกร่งที่สุดในเมืองอสูรนี้สามารถสังหารได้แม้แต่ว่าที่เทพ!
แต่ไม่นานนางก็ได้รับข่าวร้ายอีก
ท่านราชาอสูรหน่วยราชาอสูรพ่ายแพ้แล้ว ราชาอสูรสิบตนถูกฆ่าตาย ราชาอสูรอีกสามสิบคนบาดเจ็บสาหัส ที่เหลืออีกยี่สิบหนีไปแล้ว!
เจ้าว่าไงนะ? เฟยหลานชักสีหน้านางไม่คิดว่าหน่วยราชาอสูรจะมิอาจหยุดซือหยูได้ เช่นนั้นก็หมายความว่าเขาสังหารอสูรสะกดจิตกับอสูรกระทิงครามไปแล้วสินะ?
ผู้บุกรุกอยู่ไหนแล้ว?!
เฟยหลานตะโกน
ท่านราชาอสูรพวกมันมาถึงเขตเมืองและกำลังมุ่งหน้ามาที่ตำหนักท่านแล้ว!
เฟยหลานชักสีหน้าอีกครั้ง
ช้าก่อน!เจ้าบอกว่ามันกำลังจะมาตำหนักข้ารึ? เจ้าแน่ใจนะ?
ขอรับนายหญิง!พวกมันกำลังไปที่ตำหนักท่าน!
อึก!
คำเตือนของซือหยูผุดขึ้นมาในหัวเฟยหลานในทันที…นางเกือบจะลืมมันไปแล้ว!
‘บอกผู้หญิงคนนั้นว่าอย่าคิดพยายามอีก!มิเช่นนั้น แม้แต่ราชาอสูรก็ปกป้องนางไม่ได้!’ ดูเหมือนว่าซือหยูจะกลับมาเพื่อทำตามคำสัญญา
อสูรจ้าวดินแดนหายตัวไปสองคนหน่วยราชาอสูรพ่ายแพ้ สามคนที่ดูเหมือนจะอ่อนแอกลับแข็งแกร่งมาก
นางร้อนรนจนเดินไปมาไม่หยุดในตำหนักราวกับความฉิบหายกำลังจะมาเยือน
นางกัดฟัน
ทุกคนในตำหนักจงไปหยุดผู้บุกรุกซะ!
หลังจากออกคำสั่งนางก็หนีจากตำหนักและมุ่งหน้าไปยังตำหนักอสูรปราดเปรียวที่อยู่ใกล้ ๆ
ในขณะเดียวกันอสูรปราดเปรียวก็ได้ยินรายงาน
อสูรปราดเปรียวมิใช่อสูรเลือดบริสุทธิ์นางเป็นอสูรสาวที่ค่อนข้างดูธรรมดา นางมีจิตสังหารแสดงบนใบหน้า
เมื่อได้รับรายงานอสูรปราดเปรียวพูดด้วยความโกรธ ไม่คิดเลยว่าคนผู้นั้นจะกล้าอุกอาจบุกเข้ามาในเมืองข้าและสังหารราชาอสูรของข้า!พวกมันกำลังดูถูกข้าอยู่เรอะ?
ผู้รายงานตอบอย่างระมัดระวังหลังจากลังเล
นายท่านเป้าหมายของพวกมันน่าจะเป็นราชาอสูรเฟยหลานในเมืองเรา!
เฟยหลานรึ?
อสูรปราดเปรียวกลอกตา
เฟยหลานไปทำคนมีอำนาจโกรธเข้ารึ?
ข้าได้ยินว่าพวกนางจู่โจมอสูรที่ผ่านมาสามคนซึ่งสามคนนั้นก็หนีไปหลังจากฆ่าคนของราชาอสูรเฟยหลาน ข้าไม่รู้ว่าเหตุใดพวกเขาถึงกับมา!
อสูรปราดเปรียวพูดอย่างเย็นชา
ให้เฟยหลานมาที่ตำหนักข้า!
นางไม่คิดเลยว่าเฟยหลานจะก่อเรื่องใหญ่เช่นนี้ในเมืองอสูรของนาง เมื่อผู้รายงานกำลังจะกลับราชาอสูรเฟยหลานก็มาถึงแล้ว นางสีหน้ากระวนกระวาย
ท่านอสูรจ้าวดินแดนโปรดช่วยข้าด้วย! อสูรสามคนนั้นบ้าไปแล้ว!
อสูรปราดเปรียวถามด้วยความใจเย็น
บอกข้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น
เฟยหลานตอบด้วยความเศร้า
ที่ร้านอาหารตรงข้ามตำหนักท่านข้าเห็นพวกมันสามคนแอบมองตำหนักในวันก่อน ข้าเลยบอกให้คนข้าไปถามถึงที่มาของพวกมันอย่างสุภาพ แต่ไม่คิดเลยว่าพวกมันสามคนจะปฎิเสธที่จะตอบคำถาม! พวกมันทำร้ายคนของข้าทั้งที่ยังไม่ตั้งตัว ราชาอสูรหนึ่งคนถูกพวกมันฆ่าตาย!
อสูรปราดเปรียวแผ่จิตสังหารออกมา
หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นอีก?
ก่อนที่พวกมันจะหนีไปพวกมันขู่ข้าว่าข้าจะเสียใจหากไล่ตามพวกมันไปอีก!
เฟยหลานพูดราวกับเป็นฝ่ายถูก เพื่อรักษาเกียรติแห่งเมืองอสูรปราดเปรียวข้าจึงส่งคนของข้าไปตามล่าพวกมันทันที พวกมันไม่พอใจเลยคิดจะมาล้างแค้นข้าโดนการล้างบางคนบริสุทธิ์ในเมือง!
สิ่งที่ข้าทำไปล้วนทำเพื่อท่านท่านโปรดช่วยข้าด้วย!
เฟยหลานอ้อนวอนด้วยความน่าสงสารราวกับผู้ที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม
บังอาจนัก!
อสูรปราดเปรียวกล่าวด้วยความโมโห
ข้าต้องออกไปดูคนที่มันกล้าดูหมิ่นข้า!
ไปหาพวกมันกัน!ฮื่ม!
อสูรปราดเปรียวพูดด้วยโทสะ
แต่ในตอนนั้นเองเสียงกันเยือกเย็นก็ได้ดังขึ้น
ไม่จำเป็นแล้วข้ามาที่นี่เพื่อบั่นคอนางเองแล้ว!
