นายท่านเรื่องใหญ่แล้ว! อสูรสะกดจิตเป็นอสูรจ้าวดินแดนอันดับต้น ๆ! ในบรรดาอสูรจ้าวดินแดนขั้นแรก เขามีพลังในสิบอันดับ! เขาไม่แพ้อสูรจ้าวดินแดนขั้นกลางมาสามหน! เขาอันตรายมากทั้งยังเชี่ยวชาญการสะกดจิต! อสูรจ้าวดินแดนในระดับเดียวกับเขาไม่คิดจะสู้กับเขาเลย!
เฉียนจุนไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่เขาได้ยินว่าวิถีเทพของอสูรสะกดจิตนั้นแข็งแกร่งมากเขาสามารถขุดเอาความลับที่ฝังลึกในดวงวิญญาณออกมาได้ โดยเฉพาะความทรงจำอันเจ็บปวด เขาสามารถดึงความทรงจำเหล่านั้นกลับมาให้เจ็บปวดกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า นอกจากความเจ็บปวดทางกายแล้ว ผู้คนมากมายตายด้วยความทรงจำอันเป็นปวดที่ทำลายดวงวิญญาณ
เสียงของอสูรสะกดจิตดังในจิตใจพวกเขาอีกครั้ง ฝันร้ายไม่รู้จบ!
ความทรงจำที่ฝังลึกของซือหยูเริ่มผุดขึ้นมาซือหยูมิอาจต้านทานได้เลย
ราวกับว่าเขาได้ย้อนกลับไปยังอดีตความทรงจำทั้งหมดผุดขึ้นมาในใจซือหยูติดต่อกัน เริ่มตั้งแต่ความทรงจำครั้งแรกที่เขาเป็นผู้ฝึกวิชาในเขตเซี่ยนหยู
ในพิธีหมั้นพ่อตาของเขาปกป้องซือหยูกับเซี่ยนเอ๋อด้วยร่างกาย
เพลิงที่กลืนกินพ่อตาปรากฏที่ผิวหนังซือหยูมันเริ่มลุกไหม้เขา
ที่แดนเฉินหลงอาจารย์ลี่กวงที่ผิดหวังในความหวังรอบร้อยปี เขาปกป้องซือหยูด้วยชีวิตและถูกล่าจนตายจากศัตรู
ร่างอันเย็นเยือกของลี่กวงหลุมฝังศพ และความปรารถนาที่ไม่เป็นจริงของอาจารย์เป็นดั่งมีดแทงลึกในหัวใจของซือหยู
พ่อตาและอาจารย์ลี่กวงเคยชุบเลี้ยงซือหยูยามที่เขาเป็นยอดฝีมือซือหยูอยากจะตอบแทนทั้งสอง แต่อาจารย์ลี่กวงหายตัวไปพร้อมกับพลังทั้งหมด ซือหยูโศกเศร้าที่มิอาจคืนชีพเขาขึ้นมาได้ เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
หากซือหยูคืนชีพเขากลับมาได้อาจารย์ลี่กวงคงจะเบาใจที่รู้ว่าความพยายามตลอดร้อยปีของเขามิได้ล้มเหลว สตรีที่เขารักสุดหัวใจมิได้หักหลังเขา
แต่น่าเสียดายที่ซือหยูมิอาจย้อนคืนกลับไปในตอนที่อาจารย์ลี่กวงตายและคืนชีพเขากลับมาเพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตานั้น
ความโศกเศร้าอันลึกล้ำทรมานหัวใจซือหยูซือหยูจมสู่ห้วงความเศร้าโศก
สุดท้ายซือหยูลืมตาอันเศร้ามอง เขาตะโกน
อาจารย์ลี่กวงได้โปรดตายตาหลับทีเถอะ!
ซือหยูถอนหายใจเขาหลุดพ้นจากความทรงจำไร้สิ้นสุดแล้ว แววตาของเขาสดใสขึ้น
อะไรกัน?เจ้าหลุดจากความทรงจำโดยไม่มีภายนอกช่วยเหลือได้ยังไง?
เสียงประหลาดใจดังก้องในใจซือหยู
เทียบกับซือหยูแล้วเฉียนจุนที่ติดอยู่ในฝันร้ายไร้สิ้นสุดกำลังเกลือกกลิ้งบนพื้นด้วยความเจ็บปวด วิญญาณของเขากำลังจะแตกสลาย และเขาจะตายหากไร้ซึ่งดวงวิญญาณ
ซือหยูชี้เฉียนจุนเขาพูดอย่างใจเย็น
ฝันร้ายไร้สิ้นสุดหยุดซะ!
เฉียนจุนลืมตาในขณะที่ถูกทรมานด้วยความทรงจำสุดแสนเจ็บปวดแม้ความเศร้าจะไม่จางหายไป เขาก็ได้สติกลับมาแล้ว!
เป็นไปไม่ได้!เจ้า…เจ้าเลียนแบบวิถีเทพของข้า!!
อสูรสะกดจิตตะโกนด้วยความตกตะลึงเขาไม่รู้ว่าวิถีเทพสามารถลอกเลียนกันได้
แม้การลอกเลียนวิถีเทพจะแข็งแกร่งกว่าวิถีเทพเดิมเพียงครึ่งเดียวมันก็สามารถหยุดฝันร้ายไร้สิ้นสุดได้ไม่ยาก
ซือหยูพูดด้วยความเยือกเย็นและจิตสังหาร
ข้าไม่เคยลืมความเจ็บปวดในอดีตเพราะข้ามิอาจอภัยความไร้พลังของข้าเองได้!ข้าอดทนความทรงจำเหล่านั้นได้ต่อให้เจ้าจะทำให้เจ็บปวดขึ้นเป็นร้อยเท่า!
ซือหยูพูดอย่างดุร้าย
แต่!ที่ข้าทนไม่ได้ก็คือคนที่พยายามจะหลอกข้าโดยใช้คนที่ข้านับถือ!
มังกรมิอาจสงบลงได้หากถูกสัมผัสด้านในเกล็ด
ซือหยูคงจะไม่โกรธแค้นเช่นนี้หากศัตรูจู่โจมเขาด้วยวิธีการอื่น
ฝันร้ายไร้สิ้นสุด!
ซือหยูตะโกนอย่างเยือกเย็นคลื่นพลังล่องหนเข้าล้อมรอบเฉียนจุนที่กำลังเจ็บปวด ซือหยูและเฉียนจุนเข้าไปหาชาเอ๋อและช่วยนาง
ในตอนนั้นเองทั้งสองเห็นอสูรโปร่งใสกำลังควบคุมชาเอ๋ออยู่ที่ด้านหลังนาง ฟึ่บ!
มันสั่งให้ชาเอ๋อชักกระบี่มาจ่อที่ลำตัวกระบี่นี้กำลังจะสลายวิญญาณของนางไป
หากนางได้แทงเมื่อใดดวงวิญญาณนางจะสลายในทันที
หากไม่อยากเห็นนางตายจงทำตามคำสั่งข้า! มิเช่นนั้นทั้งกายและวิญญาณนางจะหายไปต่อหน้าต่อตาเจ้า!
อสูรสะกดจิตพูดด้วยความเย็นชา
เฉียนจุนเบิกตากว้างเขาพูดอย่างไม่พอใจ
เจ้าเป็นอสูรจ้าวดินแดนเจ้ากล้าขู่พวกเราด้วยอสูรธรรมดาได้ยังไงกัน?
หุบปาก!อย่าขยับไปไหน! หากเจ้าเคลื่อนไหวแม้แต่นิดเดียว ข้าจะฆ่านางซะ!
นางเอ๋อแทงกระบี่เข้าลึกในตัวโลหิตอสูรทมิฬเริ่มไหลออกมาจากแผล
เฉียนจุนหน้าซีดแม้เขาจะโกณธเกรี้ยว เขาก็ไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย อสูรสะกดจิตถอยกลับอย่างระมัดระวังพร้อมกับชาเอ๋อที่เขาควบคุมเขารู้ว่าเขาฆ่าซือหยูไม่ได้ บางทีซือหยูอาจจะสังหารเขาด้วยพลังห้าธาตุได้อีกด้วย
ซือหยูไม่ขยับเช่นกันเขาเพียงจ้องมองอสูรสะกดจิตที่กำลังบินไปพร้อมกับชาเอ๋อ
เมื่ออสูรสะกดจิตมั่นใจว่าเขาอยู่ไกลจากซือหยูมากพอเขาก็ผละตัวออกจากชาเอ๋อ เขาหันกลับและหนีไปที่เมืองอสูรปราดเปรียว
เจ้าโง่เอ้ย!วันหนึ่งเจ้าจะต้องเสียใจกับเรื่องที่ทำวันนี้!
อสูรสะกดจิตมองตาชาเอ๋อ
นางไม่มีประโยชน์กับข้าเอาคืนไป!
ฉั่วะ!
กระบี่ที่ชาเอ๋อถือทะลวงหัวใจทะลุไปถึงดวงวิญญาณ
ฮ่าๆๆๆๆ!
อสูรสะกดจิตหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเมื่อบินหนีไปร่างไร้วิญญาณของชาเอ๋อร่วงหล่นจากนภา
เฉียนจุนรีบบินไปรับร่างลูกสาวที่กำลังร่วงหล่นเขากรีดร้องด้วยความโศกเศร้าในใจและความเกลียดชัง
ทำไมกัน?ทำไมเจ้าต้องฆ่านางทั้งที่เจ้าหนีไปได้?
เมื่อเผชิญหน้ากับความตายการตอบสนองของอสูรนั้นไม่ต่างจากมนุษย์
ฟึ่บ!
หญิงงามในชุดดำออกมาจากมุกวิญญาณเก้าหยกนางยืนหน้าเฉียนจุน แต่ดูเหมือนว่าเฉียนจุนจะมองไม่เห็นนาง
เมื่อได้รับคำสั่งจากซือหยูวิหคเพลิงทมิฬพยักหน้าและมองจุดที่อสูรสะกดจิตหายตัวไปก่อนจะบินออกไปดั่งวายุทมิฬ
ขอข้าดูหน่อย!
เฉียนจุนร่ำไห้ด้วยความขื่นขมเขากำหมัดแน่น
นายท่าน!ชาเอ๋อ… ซือหยูวางมือบนร่างชาเอ๋อคลื่นพลังอัศจรรย์โอบล้อมกายนาง
เฉียนจุนตกใจเศษเสี้ยววิญญาณของลูกสาวเริ่มที่จะผสานรวมกัน ร่างไร้วิญญาณของนางกระตุก
ผ่านไปหลายลมหายใจชาเอ๋อลืมตาช้า ๆ และถามด้วยความสับสน
นี่!ท่านพ่อ! ท่านพ่อร้องไห้ทำไมกัน? เดี๋ยวสิ! อสูรจ้าวดินแดนไปไหนแล้วล่ะ?
เฉียนจุนตัวสั่นอย่างบ้าคลั่งเมื่อมองลูกสาวที่ถูกคืนชีพกลับมา
ไม่มีใครเติมเต็มช่องว่างระหว่างความเป็นความตายได้ลูกสาวที่ตายไปแล้วของเขาจะกลับมามีชีวิตได้อย่างไร?
แม้แต่ข้ารับใช้ที่ทำสัญญาเทพกับเทพยังต้องคืนชีพด้วยแหล่งพลังเทพของเทพคนนั้น
แต่มันควรจะเป็นไปไม่ได้ในการคืนชีพชาเอ๋อ
ในตอนนั้นเองความสุขที่ถาโถมเข้ามาถูกลบล้างไปด้วยความกลัวในใจในไม่นาน
เขารู้ว่าเป็นเรื่องเลวร้ายที่เขารู้ความลับว่าซือหยูสามารถคืนชีพคนตายได้
เพื่อที่จะปิดความลับราชาอสูรผู้นี้จะต้องวางผนึกอันน่ากลัวในดวงวิญญาณเขาและลูกสาวเพื่อทำให้พวกเขาเป็นข้ารับใช้ตลอดกาล
ถึงเวลาที่เจ้ากับลูกจะต้องไปจากข้าแล้วไปซะ!
แต่เฉียนจุนก็ต้องตกใจที่ซือหยูไม่สังหารเขาหรือลูกสาวแต่ขอให้พวกเขาจากไป
ซือหยูไม่สนใจว่าความลับจะแพร่งพร่ายในแดนอสูรเขาไม่ใช่อสูร หากอสูรรู้ความลับก็ไม่เป็นไร
อ๊ะ!เฉียนจุนคิดว่าหูฝาด เขาไม่เชื่อว่าซือหยูจะปล่อยเขากับลูกสาวไปทั้งอย่างนี้
หลังจากคิดไม่นานเฉียนจุนคุกเข่าพูด
ท่านราชาอสูรข้ายินดีติดตามท่านเพื่อตอบแทนที่ช่วยชีวิตพวกเราถึงสองครั้ง! ซือหยูช่วยชีวิตเขากับลูกจากโจรและเพราะซือหยูช่วยชีวิตลูกสาวเขาอีกครั้ง เฉียนจุนจึงเลือกที่จะติดตามซือหยูเพื่อตอบแทนน้ำใจ
ซือหยูมองเฉียนจุนกับชาเอ๋อ
ติดตามข้ารึ?เจ้าจะติดตามข้าไม่ว่าข้าจะเป็นใครรึ?
เฉียนจุนตอบด้วยความจริงใจ
นายท่านท่านรู้สถานะของข้ากับลูกสาวในแดนอสูรหรือไม่?
พวกเจ้าไม่ใช่คนสำคัญของที่นี่!
เฉียนจุนพูดต่อ
เพราะพวกเราไร้ความสำคัญทุกคนที่แข็งแกร่งกว่าเราจึงสังหารเราได้ตามใจนึก หากท่านไม่ช่วยเรา เราคงจะถูกฆ่าตายไปแล้ว เราสองคนเป็นของนายท่านเสียแล้ว เราต้องตัดขาดทุกความสัมพันธ์กับทุกสำนักในแดนอสูร ไม่ว่าท่านจะเป็นใคร เราจะอยู่ข้างท่าน! ซือหยูกล่าวด้วยรอยยิ้ม
แล้วถ้าหากข้าคือศัตรูที่อสูรจากนอกแดนอสูรสาบานว่าต้องสังหารเล่า?เจ้าจะยังติดตามข้าอยู่หรือไม่?
ก่อนที่เฉียนจุนจะตอบชาเอ๋อพูดออกมาทันที
ไม่เป็นไรหรอกท่านราชาอสูรท่านช่วยชีวิตพวกเรา เราจะติดตามท่านไปชั่วนิจนิรันดร์!
แดนอสูรเป็นสถานที่อันตรายที่เต็มไปด้วยความตายอสูรไม่สนใจถึงเรื่องเผ่าพันธุ์และถิ่นกำเนิด
ดังนั้นทั้งสองจึงไม่สนใจว่าจะต้องหันหลังให้แดนอสูร
หึหึ!ดี! ข้าไม่มีถิ่นกำเนิดในแดนอสูร เวลานี้ข้าต้องการความช่วยเหลือ หากเจ้าทำใจแล้วว่าจะติดตามข้า ข้าจะรับประกันอนาคตที่ดีให้กับเจ้า!
ซือหยูยิ้มบางๆ เขารู้ว่าเขาได้ความภักดีจากทั้งสองมาแล้วเมื่อช่วยชีวิตไว้ถึงสองครั้ง
ซือหยูจะออกจากแดนอสูรในไม่ช้าก็เร็วแต่เขายังต้องการข้อมูลเรื่องแดนอสูร ดังนั้นเขาต้องการคนที่จะแอบรวบรวมข้อมูลให้กับเขา
เฉียนจุนกับลูกสาวถือเป็นคนที่เหมาะสม
ในตอนนั้นเองวิหคเพลิงทมิฬบาดเจ็บกลับมาพร้อมกับแหล่งพลังเทพในมือ นางกล่าวด้วยรอยยิ้ม
นายท่านข้านำแหล่งพลังเทพของเขากลับมาตามที่ท่านสั่งแล้ว!
เช่นเดียวกับอสูรสะกดจิตวิหคเพลิงทมิฬก็เป็นว่าที่เทพขั้นแรก แต่นางคือมือสังหารที่แข็งแกร่งกว่ามาก นางสามรถสังหารว่าที่เทพเกือบทุกคนได้จากการลอบสังหาร
ด้วยประการนี้ซือหยูจึงได้สองแหล่งพลังเทพมาครอง
แหล่งพลังเทพของอสูรนั้นแข็งแกร่งพอที่จะสร้างเทพอสูรได้ซึ่งได้ได้เพียงอสูรด้วยกันสิ่งที่เกิดจากจิวโจวมิอาจใช้มันได้
ข้าจะให้แหล่งพลังเทพทั้งสองนี้กับเจ้าและลูกสาวจงเป็นเซียนขั้นสูงสุดให้ได้เพื่อที่จะดูดซับมัน!
ซือหยูให้แหล่งพลังเทพทั้งสองกับเฉียนจุนและชาเอ๋อ
หา!
เฉียนจุนกับชาเอ๋ออ้าปากค้างก่อนจะตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น
นี่มัน…แหล่งพลังเทพของว่าที่เทพ!
ความปรารถนาสูงสุดของเฉียนจุนคือการได้เป็นราชาอสูรที่รับใช้อสูรจ้าวดินแดน
เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะได้มีพลังระดับอสูรจ้าวดินแดน
นายท่าน…ท่าน…จะให้สิ่งนี้กับพวกเราจริงๆ หรือ?
เฉียนจุนกับชาเอ๋อมิอาจเชื่อว่าจะได้พลังมาง่ายดายเช่นนี้ ซือหยูตอบ
ถูกแล้วคุณภาพวิถีเทพไม่ดีนัก รับมันไว้เถอะ ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย!
ดีกว่าไม่ได้อะไรเลยงั้นเรอะ?เฉียนจุนกับชาเอ๋อส่ายหน้า
‘ท่านพูดเช่นนี้ได้ยังไง?ท่านเข้าใจผิดแล้ว!’
