บทที่ 697 ตกปลากัน ตกได้เยอะที่สุดมีรางวัล!
“ใช่!”
“นอกจากกองกำลังจำนวนหนึ่งในแดนเซียนที่ทานอำนาจเราได้ ท่ามกลางอาณาจักรทั้งปวงในใต้หล้านี้ จะมีผู้ใดทานอำนาจเราได้อีก”
บนนาวาโบราณ สมาชิกปลามังกรจำนวนมากขานรับคำกู่ร้องของหัวหน้าเผ่าอย่างฮึกเหิม ความรุ่มร้อนในใจลุกเป็นไฟ
พวกเขามาจากแดนเซียน อาณาจักรอื่นไฉนเลยจะเทียบได้ ตราบใดที่ภพเซียนแท้จริงยังไม่ออกโรง อาณาจักรอื่นก็เป็นได้เพียงตัวประกอบเท่านั้น ศึกชิงในแดนบรรพโกลาหลอยู่ที่กองกำลังจากแดนเซียนของพวกเขา
ถึงอย่างไร อาณาจักรพวกเขาก็มีคำว่า ‘เซียน’ อยู่ แม้นมิใช่ภพเซียนที่แท้จริง กระนั้นก็ใกล้เคียงภพเซียนที่แท้จริงมากแล้ว พลังที่สิ่งมีชีวิตในนั้นครอบครอง เหนือกว่าขั้นเทียนตี้ไปไกลแล้ว
อาณาจักรทั้งปวงในใต้หล้านี้เมื่ออยู่เบื้องหน้าพวกเขาแล้วไร้น้ำยาสิ้นดี!
“ความเลือดร้อนฮึกเหิมของพวกเจ้านี่ดีเยี่ยม”
หัวหน้าเผ่าปลามังกรพยักหน้า ก่อนจะกล่าวต่อ “เหลือเวลาอีกระยะหนึ่งกว่าเราจะไปถึงที่นั่น ระหว่างทาง พวกเราพบเห็นสิ่งมีชีวิตในอาณาจักรอื่น ๆ มามากแล้ว พวกเขาก็คงต้องการไปที่นั่นเช่นกัน ไปเถิด ไปอุ่นเครื่องเสียหน่อย รักษาความเลือดร้อนฮึกเหิมนี้ของพวกเจ้าไว้”
“เข้าใจแล้ว!”
“ใช้พวกเขาเป็นตัวอุ่นเครื่อง ขัดเกลาฝีมือเสียบ้าง!”
ปลามังกรตอบรับกันมหาศาล และพากันลงจากนาวาโบราณ แยกย้ายไปตามหาเป้าหมาย
เผ่าปลามังกรมิใช่เผ่าเล็ก ๆ อำนาจที่มีนั้นยิ่งใหญ่ทรงพลัง ถือเป็นหนึ่งในสุดยอดตระกูลของแดนเซียน สมาชิกแต่ละตนในเผ่าต่างเก่งกล้ากันทั้งสิ้น
เรื่องนั้นสะท้อนออกมาอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งในบัดนี้
ปลามังกรที่เหินออกจากนาวาโบราณดุดันเหลือคณากันถ้วนหน้า ต้านรับแรงกดดันในอวกาศได้โดยไม่เป็นไร ขอบเขตของพวกเขาอยู่เหนือระดับจักรพรรดิกันทั้งสิ้น กำลังรบระดับเทียนตี้มีมากจนนับไม่ถ้วน
ส่วนกำลังรบที่เหนือชั้นเซียนขึ้นไปนั้นก็ยิ่งมีเยอะ!
กำลังรบเหนือชั้นเซียนต่างหากคือแนวรบหลัก
พวกมันทะลุทะลวงผ่านไปในอวกาศ ตามหาเป้าหมายของตนเอง นาวาไผ่ลำหนึ่งถูกค้นพบ ปลามังกรตัวหนึ่งบุกสังหารเข้าไปทันที
เสียงดังตู้ม นาวาไผ่ระเบิด สิ่งมีชีวิตบนนั้นตายกันเกลี้ยง ไม่เหลือแม้แต่ซาก โลหิตหลั่งรินย้อมเอกภพเป็นสีแดงฉานส่องสะท้อนออกไป
“อ่อนแอเกินไป มีที่พอทานกำลังข้าได้บ้างหรือไม่ ข้าใช้พลังยังไม่ถึงหนึ่งส่วนเลย”
ปลามังกรตัวนี้ชโลมตัวภายใต้โลหิตสีแดงสด เย็นชาไร้เมตตา ไม่เห็นค่าของชีวิต
บนนาวาไผ่มีสิ่งมีชีวิตหลักพัน ถูกสังหารในเสี้ยวพริบตา มันไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกไม่สบายใจ แต่ยังดูแคลนสิ่งมีชีวิตบนนาวาที่พลังอ่อนแอเกินไป ไม่มีความท้าทายเลยสักนิด
“ไปล่ะ”
มันไปจากที่นี่ ตามหาเป้าหมายใหม่ในจักรวาลผืนนี้
แดนบรรพโกลาหลวิเศษสูงส่งเกินไป เมื่อข่าวที่มันใกล้จะปรากฏออกสู่สายตาแพร่ออกไป อาณาจักรทั้งปวงในใต้หล้าออกโรงกันหมด สิ่งมีชีวิตผู้มีความสามารถต่างมุ่งหน้ามายังอาณาจักรผืนนี้
ปลามังกรเหล่านี้หาเป้าหมายไม่ยากนัก
อาณาจักรอื่น ๆ ในใต้หล้านี้ห่างชั้นจากพวกปลามังกรมาก ไม่ใช่ระดับเดียวกันเลย และปลามังกรเหล่านี้ก็โหดเหี้ยมไร้ความเมตตาถึงขีดสุด ไม่เห็นชีวิตผู้อื่นอยู่ในสายตาสักนิด เดาได้เลยว่า ทันทีที่สิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรอื่นถูกพวกปลามังกรพบตัว จะต้องพบเจอสถานการณ์เลวร้ายปานใด น่ากลัวว่า จักรวาลผืนนี้คงมีฝนเลือดโปรยปราย!
อย่างที่คิด ผ่านไปไม่นาน เสียงโหยหวนก็ดังระงมอยู่ท่ามกลางอวกาศ เอกภพถูกย้อมเป็นสีแดงไปหลายจุด
“อ๊ากกกก!”
“เหตุใดพวกเจ้าต้องทำเช่นนี้”
เสียงร่ำไห้ดังกังวานไปทั่วจักรวาล สิ่งมีชีวิตที่มุ่งหน้าไปยังอาณาจักรที่แดนบรรพโกลาหลตั้งอยู่มีอยู่คณานับ พวกเขาเจอเข้ากับบรรดาปลามังกรที่ตามหาเป้าหมายอยู่ทั่ว ไม่มีเรี่ยวแรงจะต้านทานแม้แต่น้อย ถูกสังหารในชั่วอึดใจ กลายเป็นหมอกเลือด
“อย่างพวกเจ้าน่ะหรือยังคิดจะเข้าไปแย่งชิงในแดนบรรพโกลาหล น่าขันนัก!”
“แดนบรรพโกลาหลใช่ที่ที่พวกเจ้าเข้าไปแตะต้องได้รึ รีบตายไปเสียก่อนถือเป็นวาสนาของพวกเจ้าด้วยซ้ำ”
สมาชิกเผ่าปลามังกรสังหารไปทั่ว เพียงแต่อุ่นเครื่องขัดเกลาฝีมือ!
“รักษาสภาวะฮึกเหิมเช่นนี้สิถูก! ถึงที่นั่นเมื่อใด จะได้พิชิตอุปสรรคได้ทั้งปวง!”
บนนาวาโบราณ หัวหน้าเผ่าปลามังกรหัวเราะไม่หยุด พึงพอใจในตัวสมาชิกเผ่าปลามังกรที่ฆ่าฟันไปทั่วมาก
ขอบเขตพลังของมันนั้นลึกล้ำเกินหยั่ง มองออกไปปราดเดียวก็เห็นสถานการณ์ทุกอย่างในจักรวาลผืนนี้ มันมองเห็นร่างของสมาชิกเผ่าปลามังกรที่ฆ่าฟันไปทั่วทุกทิศอย่างชัดเจน
กับเรื่องนี้ มันเห็นแล้วปีติอย่างยิ่ง
ยิ่งสมาชิกเผ่าปลามังฆ่าล้างผู้อื่นอย่างคึกคักปานใด มันก็ยิ่งปีติปานนั้น มันหวังว่า สมาชิกเผ่าปลามังกรจะรักษาสภาวะเช่นนี้ไปได้ตลอด ส่วนสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ในอาณาจักรแห่งอื่นนั้น มันมิได้แยแสแม้แต่น้อย
“คิดจะเข้าไปทำศึกชิงในแดนบรรพโกลาหล ก็ต้องเตรียมใจที่จะถูกฆ่า ตอนนี้ก็แค่ถูกฆ่าล่วงหน้าเท่านั้น”
มันเอ่ยด้วยสีหน้าราบเรียบ
…
ณ ดินแดนหยิน เหยียนโจว แดนทักษิณทิศ ท่ามกลางเทือกเขายาวไร้ที่สิ้นสุด
พวกลั่วสุ่ยกลับมาแล้ว พวกนางไวกว่าหลี่จิ่วเต้า
หลี่จิ่วเต้าในตอนนี้ยังไม่ได้กลับมาพร้อมไม้ไผ่ แต่ยังอยู่ระหว่างทาง
พวกเขาจัดการศพมังกรให้เรียบร้อย ดึงเอ็นมังกรออกมา
ด้านรถลาก จิ้งจอกน้อยสีแดงเพลิงอ้าปากค้างด้วยความอึ้งงัน
นี่หรือคือผู้ที่ได้ติดตามข้างกายคุณชาย? แข็งแกร่งเกินไปแล้ว ท่ามกลางศึกแย่งชิงระหว่างตระกูลและลัทธิต่าง ๆ ของภพเซียน พวกลั่วสุ่ยก็ยังไร้เทียมทาน ซ้ำยังนำศพมังกรกลับมาได้ตั้งหลายร่าง
นางตะลึงงันจริง ๆ!
อีกด้าน สีหน้าเยียบเย็นของจิ้งจอกขาวก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเช่นกัน
นางตะลึงไปด้วย คิดไม่ถึงว่าพวกลั่วสุ่ยจะแข็งแกร่งปานนี้ แม้แต่ภพเซียนยังไร้น้ำยาเมื่ออยู่เบื้องหน้าพวกลั่วสุ่ย
‘ไม่ต้องเอ่ยถึงคุณชาย ลำพังพวกลั่วสุ่ยก็คงมิมีสิ่งมีชีวิตตนใดต่อกรด้วยได้กระมัง!’
นางคิดในใจอย่างอดมิได้ รู้สึกว่าต่อให้พวกลั่วสุ่ยไปอยู่ที่แดนบรรพโกลาหล ก็คงไม่ถูกผู้ใดรังแก ยากจะหาสิ่งมีชีวิตที่ข่มพวกเขาได้
ผ่านไปไม่นาน หลี่จิ่วเต้ากลับมา
“คุณชาย!”
ลั่วสุ่ยเห็นคุณชายกลับมาแล้วก็วิ่งเข้าไปทันที นำไผ่ที่คุณชายแบกอยู่ลงมาทั้งหมด
“เอาเอ็นตกปลากลับมาได้แล้วหรือ” หลี่จิ่วเต้าเอ่ยยิ้ม ๆ
“อืม นำกลับมาได้แล้ว คุณชายลองดูเถิดว่าใช้ได้หรือไม่”
ลั่วสุ่ยนำเอ็นมังกรออกมาให้คุณชายดู
เอ็นมังกรส่องแสงวาววามทั้งเส้น เขารับมาดูและลองดึง พบว่าเอ็นมังกรนี่ยืดหยุ่นดีมาก นำมาเป็นเอ็นตกปลานับว่าไม่เลวจริง ๆ
“ใช้ได้” ชายหนุ่มบอก
เขาสะท้อนใจอย่างอดมิได้ ผู้ฝึกตนนี่ว่องไวยิ่งนัก เร็วยิ่งกว่าเขาเสียอีก ทั้งที่เขาตัดไผ่อยู่ที่ใกล้ ๆ แท้ ๆ
อีกอย่าง ของสิ่งนี้ดูก็รู้ว่าไม่ธรรมดา พวกลั่วสุ่ยกลับนำมันมาได้ในเวลาอันสั้น สุดยอดจริง ๆ
“เอาล่ะ ต่อไปนี้ดูฝีมือคุณชายไว้เถิด หลังจากคุณชายประดิษฐ์ไม้ตกปลาเสร็จแล้ว เราทุกคนไปตกปลาด้วยกัน”
หลี่จิ่วเต้าคลี่ยิ้ม กลับไปนำตะขอตกปลาออกมาจำนวนหนึ่งจากรถลาก
ตะขอตกปลาเหล่านี้เป็นฝีมือของเขาเอง
เมื่อคราวเขายังอยู่ที่บ้าน ได้รังสรรค์ตะขอตกปลาขึ้นมาไม่น้อย ยามต้องออกจากบ้าน จึงนำตะขอตกปลาเหล่านั้นติดมาด้วย
ถึงอย่างไรตะขอตกปลาก็เป็นของชิ้นเล็ก มิได้กินที่แต่อย่างใด ประกอบกับออกจากบ้านคราวนี้คงเป็นเวลานาน เขาจึงคิดนำตะขอตกปลาเหล่านี้ไปด้วย เผื่อว่าหากตะขอตกปลาที่ใช้กับไม้เสีย จะได้มีให้เปลี่ยน
พอดีเลยตอนนี้ ตะขอตกปลาเหล่านี้ได้ใช้หมดแล้ว
จากนั้น เขาหยิบเครื่องมีดต่าง ๆ ออกมาเหลาไม้ไผ่ เขาทั้งตั้งใจและใส่ใจ จัดการไผ่ทุกต้นได้อย่างไร้ที่ติ ไม่มีจุดบกพร่องแม้แต่น้อย
สำหรับเขา นี่แหละคือการใช้ชีวิต
เครื่องใช้ในบ้านเหล่านั้น เขาไปซื้อจากข้างนอกมาใช้ก็ย่อมได้ แต่เขามิได้ไปซื้อ หากแต่ประดิษฐ์ขึ้นเองทุกชิ้น
เขาชอบที่จะทำเรื่องแบบนี้
ในสายตาของเขา เรื่องแบบนี้เปี่ยมความหมาย เติมชีวิตของเขาให้เต็มยิ่งขึ้น
ผ่านไประยะหนึ่ง เขาจัดการไผ่ทั้งหมดเรียบร้อย จนไผ่เหล่านั้นกลายเป็นไม้ตกปลาอันมีมาตรฐาน
จากนั้น เขาบรรจุเอ็นมังกรและตะขอตกปลาลงไปอย่างบรรจง กลายเป็นไม้ตกปลาอันสมบูรณ์
ระหว่างที่เขาลงมืออยู่ ทุกอิริยาบถล้วนดูเชี่ยวชาญช่ำชอง ลื่นไหลดั่งสายน้ำ ผู้ใดได้เห็นต่างต้องทึ่ง เขานั้นเรียกได้ว่าเป็น ‘ปรมาจารย์ช่างฝีมือ’ อย่างแท้จริง!
อีกด้าน พวกลั่วสุ่ยเห็นแล้วอึ้งงันกันหมด
ไผ่อันแสนธรรมดา เมื่อผ่านมือคุณชายกลับกลายเป็นยอดศาสตราชิ้นแล้วชิ้นเล่าอย่างไม่ต้องสงสัย หากนำมาใช้เป็นอาวุธ ย่อมต้องแทงน่านฟ้าจนเป็นหลุมใหญ่ได้สบาย ๆ
นี่แหละ ฝีมือของคุณชาย!
ดูเหมือน ‘ดาษดื่น’ คล้ายว่าประดิษฐ์ไม้ตกปลาธรรมดา แท้จริงหาได้ธรรมดาไม่ สูงส่งวิเศษอย่างยิ่งยวด!
ขอบเขตพลังของพวกเขามิได้ต่ำ กระนั้นพวกเขาก็ยังดูไม่ออกว่าคุณชายทำได้อย่างไร แม้ว่าพวกเขาเห็นทุกขั้นตอนแล้วก็ตาม ยังมิมีเบาะแสแม้แต่น้อย!
ไม้ไผ่ธรรมดา เหตุใดถึงกลายเป็นยอดศาสตราเช่นนี้เสียได้?
ฝีมือระดับนี้เหลือเชื่อจริง ๆ!
“ไปเถิด ไปตกปลากัน”
หลังไม้ตกปลาเป็นรูปเป็นร่างแล้ว หลี่จิ่วเต้าให้พวกเซี่ยเหยียนมารับไปคนละก้าน ลั่วสุ่ยไม่ต้อง เพราะนางมีอยู่แล้ว
พวกเขามาอยู่ตรงข้างทะเลสาบ หลี่จิ่วเต้าอธิบายหลักการสำคัญของการตกปลา และชี้แนะท่าตกปลาให้พวกเซี่ยเหยียนด้วยตัวเอง
ผ่านไปพักหนึ่ง พวกเซี่ยเหยียนเริ่มจับจุดสำคัญของการตกปลาได้ และเริ่มตกปลาอย่างเป็นทางการ!
“ฮ่า ๆ ทุกคนพยายามเข้า ถึงเวลามาดูกันว่าผู้ใดตกได้มาก ผู้ใดตกปลาได้เยอะที่สุด คุณชายมีรางวัลให้!”
หลี่จิ่วเต้านั่งลงบนก้อนหิน เริ่มตกปลาด้วยเช่นกัน
เขาตั้งใจนำก้อนหินมาที่นี่ ยามตกปลา นั่งบนอะไรก็มิสู้นั่งบนก้อนหิน
‘จะตกปลามังกรขึ้นมาได้หรือไม่นะ’
หลี่จิ่วเต้าคิดในใจ เริ่มตั้งความหวังขึ้นมา
…
นอกเอกภพ
ปลามังกรจำนวนมากกระจัดกระจายไปทั่ว บุกโจมตีเข่นฆ่าสิ่งมีชีวิตอาณาจักรอื่นที่ผ่านทางมา
“เอ๋ ไม่เลวนี่!”
เด็กหนุ่มผู้หนึ่งตาเป็นประกาย มันจำแลงกายจากปลามังกร หมายตานาวาลำหนึ่งเข้า บนนั้นเต็มไปด้วยผู้ฝึกตนหญิงงาม
มันมิได้ลังเล เหินตรงเข้าไป
นาวาลำนี้ไม่ธรรมดา เปล่งประกายระยิบระยับ มีพลังคอยคุ้มครอง ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าปลามังกรตัวนี้ กลับมิมีฤทธิ์เดชอันใด
มันจุติลงบนเรือ พลังคุ้มครองของเรือระเบิดในบัดดล หยุดยั้งมันมิได้แม้แต่เสี้ยวพริบตา!
“เจ้า…เป็นใคร!”
“เจ้าคิดจะทำอันใด?!”
สิ่งมีชีวิตบนนาวาต่างตกใจกับปลามังกรที่โผล่พรวดพราดลงมา พวกเขาอกสั่นขวัญแขวน ต่างรีดเร้นพลังทั้งหมดในกาย ปฏิบัติต่อปลามังกรตัวนี้เป็นศัตรูตัวฉกาจ
“ไม่ใช่เรื่องของพวกเจ้า!”
ปลามังกรแค่นเสียงเย็น โบกมือเบา ๆ คลื่นพลังประหลาดซัดสาด จากนั้น บุรุษเพศทุกผู้บนนาวาลำนี้ลอยตัวขึ้น ทยอยระเบิดออกท่ามกลางอวกาศ และตายไปอย่างสิ้นเชิง
มันทรงพลังเกินไป เหนือชั้นเซียนขึ้นไปอีก แม้ว่าสิ่งมีชีวิตบนนาวาลำนี้ก็ไม่ธรรมดา มาจากอาณาจักรเก้าตอนบน กระนั้นเมื่ออยู่เบื้องหน้ามันก็มิอาจเทียบเทียม
“ฮ่า ๆ ปรนนิบัติข้าให้ดี แล้วข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้า”
ปลามังกรตัวนั้นหัวเราะร่วน บอกกับผู้ฝึกตนสตรีบนนาวาลำนี้
“ทว่าข้าต้องขอเตือนพวกเจ้าสักอย่าง ของข้าใหญ่มาก พวกเจ้าต้องรู้จักอดทน” มันเอ่ยอย่างภาคภูมิ
แต่แล้ว ขณะที่มันกำลังจะตะครุบไปหาผู้ฝึกตนสตรีบนนาวาลำนั้น อวกาศเหนือหัวมันพลันมีพลังบางอย่างไหลหลากออกมา
ราวกับมีบางอย่างกำลังจะออกมาจากที่นั่น!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
