ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นคนมาส่งอาหารข้างล่าง กุ๊กไก่กระโดดโลดเต้นยิ่งกว่ากวางน้อยตามอชิลงไปด้านล่างเพื่อช่วยเขาหิ้วอาหาร
“ให้เลขาทำเองค่ะ เจ้านายไม่ต้องนะคะ มาค่ะเลขาจะถือเอง”
เธอแย่งเขาหิ้วกล่องเสต็กจากร้านดังโดยไม่ลังเล ทั้งยังยิ้มกว้างทักทายเพื่อนบ้านที่เจอกันประจำ ผู้หญิงสองคนนั้นมองอชิตาเป็นประกาย แน่นอนว่าอชิดูไปดูมาก็อาจจะหล่อกว่าแฟนเก่าของเธออีกแม้ว่าเขาจะอยู่ในชุดนอนเรียบ ๆ ก็ตาม
เธอขยับมายืนชิดเขาทั้งกระแอม กลิ่นของอชิเป็นกลิ่นสะอาด ในห้องอาบน้ำเป็นครีมอาบน้ำของเธอเมื่อผสมเข้ากับกลิ่นตัวตามธรรมชาติของอชิแล้วไม่คิดว่ามันจะให้ความรู้สึกหอมสะอาดสดชื่นได้ขนาดนี้
อชิกลับไม่ปล่อยให้กุ๊กไก่หิ้วของอีกต่อไปเมื่อเห็นท่าทางขัดหูขัดตาของเธอข้อมือเล็ก ๆ นั่นแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้วเมื่อหิ้วของเยอะแบบนั้น เขาดึงของในมือของเธอมาถือจนหมดท่ามกลางสายตาของคนในลิฟต์ที่มองด้วยความอิจฉา
แน่นอนว่ากุ๊กไก่ย่อมไม่รอช้า เธอยิ้มรับความรู้สึกอิจฉาของเพื่อนบ้านคนนั้นจนหน้าบาน
ในที่สุดสาวสวยอย่างเธอก็หาแฟนใหม่ได้แล้ว ว่องไวรวดเร็วเสียด้วยถึงจะถูกผู้ชายคนเดิมเทมาก็เถอะ ไม่มีใครรู้เบื้องหลังว่าแท้จริงเกิดอะไรขึ้น แค่เบื้องหน้าสวยงามก็พอแล้ว
ของวางอยู่บนโต๊ะเรียบร้อย กุ๊กไก่พาเขาไปยังตู้เก็บจานชามทั้งยังสอนวิธีใช้เตาแก๊สและอื่น ๆ อชิพยักหน้าเข้าใจ
“เรื่องงานบ้านเธอต้องทำไม่ใช่เหรอ เลขาแบบเธอน่ะต้องทำทุกอย่าง ซักผ้า รีดผ้า ไม่ต้องมาอธิบายให้ฉันฟัง”
“รู้น่า”
กุ๊กไก่ไม่มีเงินจ้างแม่บ้านนานแล้วที่ผ่านมาเธอต้องทำงานบ้านเองมาตลอด แต่ทุกอย่างเป็นของเธอการทำงานบ้านจึงไม่ได้เลวร้าย แต่ตอนนี้อชิกำลังพูดถึงเรื่องการซักผ้า รีดผ้า อะไรพวกนั้นให้เขาด้วย เธอตาโต
“อะไรต้องซักผ้ารีดผ้าให้ด้วยเหรอ”
“ฉันไม่ชอบส่งซักรีด ไม่ไว้ใจ อีกอย่างจ้างเดือนละห้าแสนฉันก็ต้องให้คุ้มกับเงินที่จ่าย หรือจะทำน้อยกว่านี้ก็ได้ ฉันจะได้ลดเงินเดือน”
กุ๊กไก่ส่ายหน้า ส่งเสียงหวานอีกครั้ง
“เจ้านายไม่ต้องห่วงค่ะ เลขาจะทำให้ทุกอย่าง ไม่ต้องกังวลไปค่ะ”
อชิพูดเหมือนเสื้อผ้าของเขาราคาแพงมากถึงแม้ว่าเนื้อผ้าและการตัดเย็บจะไร้ที่ติจนเธอประหลาดใจก็เถอะ เธอไม่เห็นว่ามันจะเป็นยี่ห้อดังอะไรเธอจึงนึกดูถูกเขาในใจ จนกระในเวลาต่อมากุ๊กไก่ต้องร้องว๊าวจนตกตะลึงเมื่อรู้ว่าเสื้อผ้าของเขานั้นไม่ใช่ใครก็สามารถตัดให้เขาได้
พวกเขาช่วยกันยกจานมาที่โต๊ะ อชิสั่งเสต็กน่ากินจากร้านดังมาสองคนนั่งกินเงียบ ๆ นั่นเป็นเพราะกุ๊กไก่เพิ่งรู้ตัวเองว่าหิวมาก หรือไม่ก็เป็นเพราะไม่ได้กินรสชาติอร่อย ๆ แบบนี้มานานมากแล้วจึงตั้งอกตั้งใจกินอย่างเต็มที่
อชิรินน้ำให้เธอเมื่อกุ๊กไก่รีบเคี้ยวจนสำลัก เขาตบหลังให้เธอเบา ๆ จนกระทั่งเธอรู้สึกดีขึ้น กุ๊กไก่ฟาดอาหารตรงหน้าเรียบไม่มีเหลือ เธอไม่เคยห่วงเรื่องลดความอ้วนเหมือนสาว ๆ ทั่ว ๆ เพราะตั้งแต่เธอถังแตกเธอก็ไม่มีเงินให้กินจุกจิกแล้ว และร่างกายของเธอก็เผาผลาญได้ดี กินลงไปเท่าไหร่ก็ออกมาเท่านั้น
อชิเองก็อิ่มแล้ว เขากินไม่มากเท่ากุ๊กไก่เหมือนว่ามื้อนี้จะเป็นเธอที่สวาปามเข้าไปมากกว่าผู้ชาย แต่เธอกลับรู้สึกสบายใจมาก แต่ก่อนที่มีแฟนกุ๊กไก่ต้องระมัดระวังเรื่องการกินให้สวยต่อหน้าแฟนหนุ่ม ทั้งคำพูดจาก็ต้องคอยระวังเพราะเขาเป็นผู้ดีเก่า หลายสิ่งหลายอย่างที่อยากกินเธอก็ไม่สามารถกินได้ อึดอัดแค่ไหนก็ต้องอดทนเป็นตุ๊กตาให้เขาเพราะรักเขามากแต่สุดท้ายเขากลับทิ้งเธอไปหาคนอื่น
ดังนั้นการกินอาหารกับอชิที่เป็นเพื่อนเก่าจึงทำให้เธอสบายใจและเป็นตัวของตัวเองเอามาก ๆ เมื่ออิ่มท้องแล้วอชิเริ่มพูดถึงการจดทะเบียนสมรส
“เราต้องรอคิวจดทะเบียนก่อนอื่นต้องไปสัมภาษณ์ก่อน”
กุ๊กไก่ทำหน้างง
“สัมภาษณ์อะไร เราจะจดทะเบียนกันก็ต้องไปสำนักงานเขตไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ แต่ก่อนไปสำนักงานเขตต้องไปสถานทูตอังกฤษก่อน ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนไทยเป็นคนอังกฤษโดยสมบูรณ์ดังนั้นเราต้องยื่นเรื่องที่สถานทูตก่อน”
กุ๊กไก่มึนงง นายคนนี้เพี้ยนไปแล้วเหรอ เขาเป็นเพื่อนกับเธอตั้งแต่เด็กจนถึงม.ต้น จะกลายเป็นคนอังกฤษไปได้ยังไงกัน แต่เหตุผลนั้นอชิกลับไม่บอกเธอ
“เธอแค่ทำงานในส่วนของเธอ ลืมเงื่อนไขแล้วเหรอว่าอย่ายุ่งในส่วนของฉัน”
กุ๊กไก่จึงได้แต่หุบปาก แม้ว่าเธออยากรู้เรื่องของเขาจนนอนไม่หลับก็ตาม เอาล่ะให้เธอได้จดทะเบียนแล้วได้เงินก่อนในตอนนั้นค่อย ๆ หลอกถามเขาก็ยังไม่สาย
แต่ว่า
“โอ๊ย อยากรู้จนนอนไม่หลับแล้วโว๊ย หมอนั่นเป็นคนอังกฤษไปได้ยังไง”
และแล้วเธอก็กดไลน์โทรหานาชาและลูกเกด แต่สองคนกลับไม่รับสายของเธอ กุ๊กไก่ผู้ที่คิดจะเม้ากับเพื่อนจึงได้แต่หงุดหงิดด้วยความอยากรู้อยู่เพียงลำพัง
