Friends with benefits เพื่อนกันอันตราย NC25 – บทที่ 16 คนโง่

“จะเป็นอะไรได้ล่ะ ไม่ต้องห่วงก็แค่แฟนเก่าจะไปแคร์อะไรล่ะ”

กุ๊กไก่บอกเขาหน้าเธอยิ้มแต่ดวงตาเศร้าจนคนเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ แต่อชิเองก็ไม่คิดที่จะปลอบเธออีกต่อไป

สิ่งที่เขาทำคือทำเป็นว่ามองไม่เห็นความเศร้าที่กุ๊กไก่พยายามซ่อนเอาไว้ เธอพยายามขนาดนั้นถ้าหากเขาทำเป็นรู้ดีเธอคงเสียใจที่หลอกคนไม่สำเร็จ

บรรยากาศครึกครื้นรื่นเริง อชิและกุ๊กไก่ก็หวานกันจนออกนอกหน้า ต่างคนต่างยกแก้วดื่มแล้วมองตากันใครเห็นก็ต้องคิดว่าเป็นคู่สามีภรรยาที่รักกันหนักหนา

แต่ที่อชิมองเพราะกลัวว่าเธอจะเผลอร้องไห้ออกมา และที่กุ๊กไก่มองเขาก็เพราะเหมือนว่าตอนนี้เขาเป็นหลักยึดของเธอไปเสียแล้ว แค่มองหน้าหล่อ ๆ นี่ใจมันก็สงบลงได้แฮะ แปลกแต่จริง

กุ๊กไก่ขยับตัวโน้มลงมาบอกเขาเบา ๆ

“ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

อชิพยักหน้า

“อย่าเถลไถลล่ะ”

กุ๊กไก่ค้อนไปทีหนึ่ง

“ใครจะไปไหนได้ล่ะ”

เพื่อนที่นั่งข้างอชิได้ยินถึงกับแซวเสียงดัง

“ไอ้อชิมึงจะมากไปแล้ว หวงเมียด้วยกุ๊กไก่มันโตขนาดนี้แล้วมันจะไปไหนได้”

อชิยิ้มตอบเพื่อนลับหลังกุ๊กไก่

“ก็ทำไงได้ล่ะ ก็รักเขาไปแล้วเลยต้องห่วงหวงเป็นธรรมดา”

คำพูดนี้ถึงกับทำให้เพื่อนทั้งวง หวีดวิ้วกันไปตาม ๆ กัน

“จะว่าไปแต่ก่อนนี่กุ๊กไก่นี่นางฟ้าของห้องชัด ๆ เลยนะ ไม่คิดว่ามึงจะสอยดาวดวงนี้ลงมาได้”

เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น อชิยิ้มบาง ๆ ไม่ตอบอะไร เขาคนนั้นยังพูดต่อ

“มึงน่ะก็อย่าโกรธกูนะโว้ย แต่ก่อนนอกจากเรียนเก่งแล้วมึงไม่มีอะไรคู่ควรกุ๊กไก่เลยว่ะ ผิดกับตอนนี้ที่เหมาะสมกันจนกูยังอิจฉา”

อชิยิ้มเขานึกย้อนเวลากลับไป แต่ก่อนเขายอมรับว่าอยู่กับกุ๊กไก่ด้วยความเคยชินว่าต้องมีเธอ และช่วงระยะเวลาหลัง ๆ ที่พ่อแม่ของเขาเกิดปัญหาทางเศรษฐกิจทำให้เขายิ่งเข้าใกล้กุ๊กไก่มากขึ้น เพราะแม่ของกุ๊กไก่จ่ายเงินจ้างเขาให้ติวหนังสือและช่วยดูแลกุ๊กไก่ไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง

ในตอนนั้นนอกจากความฝันที่เขาต้องทำให้ได้แล้วในสายตาของเขาไม่มีเรื่องอื่นเลยจริง ๆ เขายิ้มเศร้า ๆ เมื่อเพื่อนถามว่า

“ตอนนั้นกุ๊กไก่เขาสารภาพรักมึงจริงเหรอวะเพื่อน กูได้ข่าวว่ามึงปฏิเสธเขาด้วย”

อชิยิ้มแล้วตอบว่า

“มึงก็รู้ว่าตอนนั้นในสมองกูมีแต่เรื่องเรียน ไม่คิดเรื่องอื่นจริง ๆ นี่หว่า แต่กูยังจำวันนั้นได้ กูเองก็โง่จริงๆ ดีที่เขาให้โอกาส”

อชิพูดแบบนั้นเพราะคิดว่าตัวเองโง่จริงๆ แต่สำหรับโอกาสที่ว่าเขาเองก็ไม่แน่ใจว่ามีหรือเปล่า

เด็กสาวแก้มใสดาวโรงเรียนมายืนต่อหน้าเขา ท่าทางเหมือนจะชวนไปร้านขายลูกชิ้นหน้าโรงเรียน น้ำเสียงสารภาพรักก็ห้วนแบบสั่งการที่เธอชอบขึ้นเสียงใส่เขาเป็นประจำ

“อชิฉันชอบแกว่ะ เป็นแฟนกับฉันนะ”

พูดแบบนั้นโดยไม่อายแต่กลับทำตาเขียวใส่เขาแบบข่มขู่ เขารู้สึกเหมือนเธอจะเอาเขาไปเป็นทาสถวายการรับใช้ตลอดชีวิต อชิจึงแอบกลัวอยู่บ้าง กระทั่งส่ายหน้าพูดคำว่า ไม่ ออกไป ก็ยังโดนกุ๊กไก่ถีบไปครั้งหนึ่งก่อนที่เธอจะปั้นหน้าเดินหันหลังหนีไป

ตั้งแต่นั้นมาเขาและเธอก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย กุ๊กไก่เอาแต่หลบหน้าเขาและไม่ยอมพบกันอีก ช่างเป็นความจริงที่ผิดกับเรื่องเล่าของยัยกุ๊กไก่จอมขี้โม้เป็นอย่างมาก

กุ๊กไก่หายไปนานแล้ว เขาเองก็เริ่มห่วงคนอะไรจะฉี่นานขนาดนั้น เขาจึงลุกขึ้นตบไหล่เพื่อน

“ไปห้องน้ำแป๊บนะ”

“เออ ไปตามเมียล่ะสิหายไปนานแล้วนี่”

เขายิ้มแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เจออ้อนที่ออกมาจากห้องน้ำหญิงพอดี

“อ้อนกุ๊กอยู่ในนั้นมั๊ย”

อ้อนส่ายหน้า

“ไม่เห็นนี่ ไม่อยู่ในห้องกับพวกเธอเหรอ ฉันก็เสร็จพอดีเดี๋ยวเข้าไปเม้าด้วย”

อชิส่ายหน้า

“บอกจะมาเข้าห้องน้ำ แต่เห็นออกมานานแล้วเป็นห่วง ถ้างั้นฉันเดินหากุ๊กไก่ก่อนนะ”

อ้อนรีบพูด

“เดี๋ยวฉันช่วยดูให้ หรือจะออกไปดูสวนสวย ๆ ข้างนอก”

อชิปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรหรอกแขกเธอเต็มร้าน เธอไปดูแขกเถอะ ฉันไปดูเอง”

อชิเริ่มกระวนกระวาย กุ๊กไก่ไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วย กระเป๋าของเธอก็ยังวางอยู่บนโต๊ะแล้วกุ๊กไก่หายไปไหนกันล่ะ เขาเดินออกมานอกร้านมองหาเธอที่ลานจอดรถอันกว้างใหญ่แต่ก็ไม่พบ

“ไปไหนของเขานะ”

อชิตัดสินใจเดินมาหาที่ลานจอดรถ จนกระทั่งเขาเจอใครคนหนึ่งนั่งหลบมุมอยู่ตรงสวนพักผ่อนที่ถูกจัดแต่งแบบญี่ปุ่น และมีแขกหลายคนต่างมาถ่ายรูปกันอยู่ไม่น้อย

ข้าง ๆ กุ๊กไก่มีผู้ชายคนหนึ่งและยังมีผู้หญิงคนหนึ่ง กุ๊กไก่เองก็ยืนหน้าซีดอยู่ตรงนั้น แต่ถึงจะหน้าซีดแต่ปากของเธอกับพ่นคำพูดที่อชิไม่ได้ยินออกมาไม่หยุด

เขารีบก้าวเดินไป กระทั่งกุ๊กไก่เห็นเขาเธอจึงยิ้มให้

“ที่รัก”

อชิเรียกเธอออกไปแบบนั้นด้วยสัญชาตญาณแล้วรีบเดินเข้าไปหาเธอ

“ออกมาข้างนอกทำไมไม่บอกล่ะ ผมตามหาคุณทั่วร้านเลยโทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามาด้วย”

“ไม่มีอะไรค่ะ แค่เจอคนรู้จัก”

อชิค้อมตัวลงอย่างสุภาพ เขาจับมือกุ๊กไก่เอาไว้กำลังจะพาเธอเดินหนีผู้หญิงคนนั้นกลับพูดขึ้น

“อ้อ สามีใหม่เหรอคะคุณ ท่าทางดีนี่หาได้ไม่เลวแต่น่าเสียดายที่ยังต้องมาเกาะคุณกินอีกนะคะ”

กุ๊กไก่เชิดหน้า ขณะที่อชิตกใจในคำพูดของผู้หญิงคนนั้นอยู่ไม่น้อย แต่เขาก็ยังวางท่าไม่แสดงให้เห็นว่าคำพูดนั้นมีผลอะไรกับเขา กุ๊กไก่กลับส่งเสียงรอดไรฟัน เหมือนกำลังระงับความโกรธเอาไว้

“ยังไม่จบใช่หรือเปล่า ระหว่างฉันกับเธอถ้ามีเรื่องกันตรงนี้คนที่เสียชื่อเสียงจะเป็นใครกันแน่คิดดูเอาแล้วกัน”

ผู้หญิงคนนั้นกลับพูดว่า

“ฉันรู้ว่าเธอหน้าด้าน ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น”

โอ้โห ท่าทางเป็นผู้ดีแต่ปากจัดไม่ใช่เล่น อชิคิดในขณะที่เขาจับมือกุ๊กไก่เอาไว้แน่น ไม่ต้องการให้เธอมีเรื่องกับใคร

ในขณะที่สองสาวโต้ตอบกันอย่างดุเดือน ไฮโซณัฐแฟนเก่าของกุ๊กไก่กลับมองอชิตั้งแต่หัวจรดท้าย อชิเห็นว่าสายตาที่เขามองกุ๊กไก่นั้นอาลัยอาวรณ์ขนาดไหน มิน่าล่ะเมียของเขาถึงได้ตามหึงหวงกุ๊กไก่แบบนี้ ณัฐถามกุ๊กไก่เสียงเบาเมื่อเขามองหน้าอชิดูเหมือนว่าจะมีความเสียใจในน้ำเสียงนั้น

“แฟนเหรอ”

แน่นอนว่าคนสองคนที่เคยอยู่ด้วยกันมานานย่อมจับความรู้สึกของกันและกันออก กุ๊กไก่เองก็รู้ว่าไฮโซณัฐตัดเธอไม่ขาด ทั้งน้ำเสียงหึงหวงนั่นทำให้ผู้หญิงสองคนถึงกับมองหน้าเขา

กุ๊กไก่ยิ้มทั้งสะใจ อชิออกมาถูกจังหวะพอดีความจริงกุ๊กไก่ไม่ได้บอกเขาเรื่องนี้เพราะไม่คิดจะลากอชิเข้ามายุ่งกับเรื่องของเธอ แต่ในเมื่อเขามาแล้วก็มาร่วมเล่นละครกับเธอหน่อยคงไม่ว่ากันในเมื่อพวกเขาก็เป็นสามีภรรยากันปลอม ๆ อยู่แล้ว

“ผัวค่ะ อย่าเรียกว่าแฟนเลยแต่งงานจดทะเบียนกันแล้ว”

ไฮโซณัฐถึงกับอ้าปากค้าง ในขณะที่ภรรยาของเขายกมุมปากคล้ายจะยิ้มเยาะ

“กุ๊กว่าอะไรนะ”

อชิสังเกตุเห็นว่ามือของไฮโซณัฐสั่นเล็กน้อยในขณะที่กุ๊กไก่ยิ้มสะใจ เขาจึงขยับตัวกอดกุ๊กไก่เอาไว้ทั้งคิดในใจว่าบทนี้แม่งน้ำเน่าชะมัด ไม่คิดว่าจะเกิดในชีวิตจริงของคนแบบนี้

“ใช่ครับนี่เมียผม มีอะไรกับเมียผมเหรอครับ”

ผู้หญิงคนนั้นรีบชิงตอบ ในขณะที่ไฮโซณัฐถึงกับพูดไม่ออก

“ก็ไม่มีอะไรค่ะ ในเมื่อเป็นผัวเมียกันก็บอกให้รู้หน่อยล่ะกัน บ้านที่เมียคุณและคุณอยู่แต่เดิมเป็นของสามีของฉัน ฉันต้องการคืนค่ะ เอาให้คนเช่าดีกว่าให้อดีตเมียน้อยใครอยู่”

กุ๊กไก่เลือดขึ้นหน้า ผู้หญิงคนนี้พูดไม่ผิดแต่เธอไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายเรื่องนี้ คอนโดนั้นเป็นคอนโดที่กุ๊กไก่อยู่มาเกือบห้าปีแล้ว และในตอนนั้นณัฐซื้อเป็นของขวัญในชื่อของเธอ ตอนที่ซื้อก็หลักสิบล้านกว่าแต่ที่ดินแพงขึ้นมากในตอนนี้คอนโดแถวนั้นถึงมีราคาถีบตัวสูงหลายเท่าตัวจนเป็นแหล่งทำเลทอง ไม่แปลกที่ผู้หญิงคนนี้อยากได้คอนโดคืน

แต่เธอรู้ว่าการอยากได้คอนโดเป็นเรื่องเล็ก แต่การอยากเอาชนะเธอเป็นเรื่องใหญ่ ในเมื่อแฟนเก่าของเธอยังพยายามง้อขอคืนดีโดยที่ให้สถานะได้แค่เมียเก็บกับเธอ กุ๊กไก่จึงไม่คุยกับเขาอีก

อชิหัวเราะ

“ของใครผมไม่รู้ แต่อย่ายุ่งกับเมียผมอีก และอ้อผมไม่คืนให้หรอกนะคอนโดนั่นไม่ขายทิ้งด้วยจะปล่อยมันไว้ให้หมาแมวอยู่ ถ้าผมรู้มาก่อนคงไม่นอนที่นั่นให้ระคายผิวหรอก สกปรกสิ้นดี”

กุ๊กไก่มองอชิตาโต ในขณะที่ไฮโซณัฐไม่กล้าพูดสักคำ เมื่อกี้เขาบังเอิญเจอกุ๊กไก่และลากเธอมาเคลียร์แต่ภรรยากลับตามมาจนได้ ไม่คิดว่าเรื่องจะบานปลายขนาดนี้

เขาคิดถึงกุ๊กไก่มาก คนคบกันมาถึงเจ็ดปียังไงก็ตัดได้ยากเขาไม่คิดว่าจะเจอเธอจึงร้อนรนและตัดสินใจแบบฉับพลันแบบนี้ และไม่คิดว่าที่อชิบอกว่าเป็นสามีนั้นจะเป็นเรื่องจริง แต่ณัฐไม่คัดค้านเพราะอยากให้ภรรยาของเขาปล่อยเธอไปซะ เรื่องระหว่างเขากับกุ๊กไก่ค่อยมาเคลียร์กันทีหลัง

“คุณสองคนสามีภรรยากันนี่เหมาะกันมากนะคะ หน้าด้านทั้งคู่ทำไมคะคิดเป็นแมงดาเกาะผู้หญิงเหรอ คงจนตรอกกันล่ะสิถ้าเก่งจริงก็ย้ายออกไปสิคะจะมัวแต่เห่าอยู่ทำไม”

กุ๊กไก่ชักจะทนไม่ไหวแล้ว เธอพูดขึ้นคำหนึ่ง

“ไม่คิดว่าไฮโซแบบเธอนี่จะชอบกินหมาเหมือนกันนะ เหมือนที่ผัวฉันบอกล่ะว่าไม่คืนอยากได้ก็ฟ้องเอา อ้อเธอเองก็ระวังผัวตัวเองให้ดีส่งแชทมาง้อฉันวันละร้อยรอบ โทรมาจิกยังกะฉันติดหนี้ร้อยล้าน ถึงขนาดไปดักเจอฉันหน้าคอนโด ยังให้คนมาตามเฝ้า โอ๊ยไม่อยากจะบรรยาย ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วเพราะเมียแต่งมันปากหมาไง ผู้ชายที่ไหนจะทนอยู่ด้วยได้แต่งกันไม่กี่เดือนเขาก็อยากจะหย่าใจจะขาดแล้ว คิดแล้วก็สงสารอ่ะ ไปเถอะค่ะที่รัก กุ๊กไม่มีอะไรจะพูดกับคนพวกนี้แล้ว พูดกับหมาหมาเลียปาก”

ภรรยาของไฮโซณัฐเกือบจะกรีดร้องออกมา แต่เธอยังอดทนเอาไว้ทั้งยังมองสามีตาเขียวปั๊ด อชิเห็นสายตาแบบนั้นก็รู้แล้วว่าครอบครัวนี้คงไม่รอดแน่ ยังนับถือกุ๊กไก่ที่ความอดทนสูงไม่กระโดดไปทุบตีคนเหมือนสมัยวัยรุ่น เธอโตขึ้นจนเขารู้สึกนับถือในใจ

ก่อนจะพากุ๊กไก่เดินหนีเขายังย้ำอีกคำหนึ่งกับสองผัวเมีย

“เอาเป็นว่าถ้าอยากได้ก็ให้คนฟ้องเอาก็แล้วกัน ส่วนผมจะพาเมียผมไปอยู่ที่อื่นไม่อยู่ที่นั่นให้ระคายตูดจริง ๆ”

กุ๊กไก่จับมือของเขาแน่น เมื่อกี้เธอด่ายัยบ้านี่ไปหลายคำ แต่เมื่อเห็นอชิกลับน้ำตาจะไหลให้ได้ กุ๊กไก่จึงถูกอชิลากออกมาเขายังบ่นเบา ๆ

“ยัยโง่เอ๊ย อยู่กับผู้ชายมาเจ็ดปีพึ่งพาเขามาตลอดในตอนที่เขาทิ้งก็เลยเป็นแบบนี้ ต่อไปเธอต้องเรียนรู้ที่จะพึ่งตัวเองให้มากเผื่อว่าวันหนึ่งฉันไม่อยู่เธอจะได้ไม่เดือดร้อน อย่าโง่แบบนั้นอีก”

กุ๊กไก่น้ำตาไหลจริง ๆ แล้ว ใช่สิเธอมันโง่มาก โง่จนถูกผู้ชายที่ตัวเองฝากชีวิตเอาไว้ทิ้ง ทะเบียนสมรสก็ไม่มีจะไปฟ้องใครได้สู้ยัยเกดกับยัยชาไม่ได้ สองคนนั่นต่อให้ผัวทิ้งก็ยังมีทะเบียนสมรสแต่แล้วดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง

“ไม่โง่แล้ว อชินายเป็นของฉันเป็นผัวฉันแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

กุ๊กไก่ยิ้มทั้งน้ำตา เอาล่ะถึงต้องหย่ากันอย่างน้อยเธอต้องได้อะไรบ้างล่ะ ช่างสัญญาบ้าบอนั่นสิเธอจะอ่อยเอาอชิเป็นผัวจริง ๆ ให้ได้คอยดู