กว่ากุ๊กไก่จะได้รับโทรศัพท์เก่งก็อีกชั่วโมงต่อมา พรุ่งนี้เก่งว่างจึงนัดให้เธอมาพบกันที่ร้านกาแฟของเธอ
กุ๊กไก่ : ร้านปิดปรับปรุงอยู่นะคะ คงไม่สะดวกค่ะ
เก่ง : ถ้างั้นเราเจอกันที่ห้างแถวบ้านกุ๊กไก่ดีป่ะ หรือจะให้ไปหาที่คอนโดก็ได้นะพี่สะดวก
กุ๊กไก่ : กุ๊กไม่ได้อยู่คอนโดเก่าแล้วค่ะ ตั้งแต่…
เก่ง : ไม่เป็นไรถ้างั้นเจอกันที่ห้าง
เหมือนเก่งพอจะเดาออกว่าเพราะเรื่องแฟนเก่ากุ๊กไก่จึงไม่อยู่ที่นั่น แต่เก่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะภรรยาของแฟนเก่าเธอมาราวี ยังทวงของคืนทำให้กุ๊กไก่ไม่สะดวกที่จะไป
วันต่อมา
สองคนจึงนัดเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโดของกุ๊กไก่นัก เดิมทีอชิตั้งใจจะไปกับกุ๊กไก่ด้วยแต่เพราะบริษัทของเขามีนัดประชุมกับหน่วยงานราชการที่ไม่สามารถเลื่อนได้เขาจึงจำใจให้เธอไปคนเดียว ทั้งยังบ่นไม่หยุด
“รีบไปรีบกลับไม่ต้องคุยให้ยืดยาวเข้าใจหรือเปล่า”
กุ๊กไก่พยักหน้า
“เข้าใจแล้ว ขอลางานแค่วันเดียวไม่ต้องหักเงินฉันนะ เพื่อนรักอุตส่าห์ฝากของมาให้ฉันไม่ไปไม่ได้”
“ดีใจแบบนี้เพราะจะได้เจอผู้ชายหรือจะได้ของฝาก”
เขาพูดแหย่เธอแต่ยัยนี่กลับไม่เข้าใจอะไรยังตอบแบบซื่อตรงโดยไม่ไว้หน้าเขาอีก
“ก็ดีใจได้เจอพี่เก่งด้วย ไม่ได้เจอกันนานมากแล้วก็ต้องดีใจเป็นธรรมดา”
“ฮึ ทีฉันไม่เห็นดีใจขนาดนี้”
กุ๊กไก่หัวเราะ
“แน่ล่ะ นายไม่ได้หายไปดี ๆ เหมือนคนอื่นนี่ ฉันเจ็บแล้วจำถ้าไม่กลับมาพร้อมเงินก้อนโตไม่มีทางให้อภัยหรอก”
อชิใช้นิ้วจิ้มที่หน้าผากของเธอ
“เห๊อะ ยัยงกเอ๊ย หมอนั่นคงรวยล่ะสิถึงได้ดี๊ด๊าแบบนั้น”
กุ๊กไก่พยักหน้า
“แน่นอนสิต้องเป็นคนมีเงิน ฉันน่ะหน้าเงินนายก็รู้ ไม่พูดแล้วนายรีบไปเถอะเดี๋ยวจะสายนี่กี่โมงแล้วมีนัดช่วงบ่ายไม่ใช่เหรอ”
“ยังพอมีเวลา ว่าแต่เธอน่ะจะใส่ชุดอะไร”
กุ๊กไก่มองเขาแล้วกระโดดไปค้นตู้เสื้อผ้า แน่นอนว่าทุกชุดเป็นชุดใหม่ที่อชิซื้อให้และเธอยังไม่ได้ใส่เลย หญิงสาวเลือกเดรสน่ารักมาตัวหนึ่ง
“ชุดนี้”
“กระโปรงอันตรายสั้นไป”
กุ๊กไก่กลัวว่าเขาจะไม่ให้ตัวเองไปจึงหยิบชุดใหม่
“ชุดนี้ก็รัดรูปไป นมหกไม่เอาหรอก ภาพพจน์น่ะเธอต้องรักษาให้ฉันด้วย”
“งั้นชุดนี้”
อชิส่ายหน้าอีก กระทั่งกุ๊กไก่ขนมาแทบจะหมดตู้เขาก็ยังไม่พอใจ ทั้ง ๆ ที่ทุกชุดก่อนซื้อเขาลงความเห็นว่าเธอใส่สวยแท้ ๆ
“อชิ”
“ว่า”
สุดท้ายแล้วเธอก็เท้าสะเอวมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจ
“ฉันลองคิดดูแล้วว่าชุดไหนก็ไม่ใช่ แปลว่านายจะกั๊กฉันใช่ป่ะวะ หวงเหรอบอกมาตรง ๆ”
อชิหัวเราะแห้ง ๆ เสมองไปทางอื่น
“เปล๊า จะกั๊กเธอไปทำไมแต่ฉันเป็นคนมีหน้ามีตา ถ้าใครรู้ว่าเมียฉันไปกับผู้ชายสองต่อสองและยังแต่งตัวไปเหมือนจะอ่อยคนแบบนี้เขาจะคิดยังไงวะ กุ๊กเธอต้องให้เกียรติฉันด้วย”
กุ๊กไก่ยิ้มรู้ทัน
“ไม่น่าใช่นะ เหตุผลนี้มันไม่น่าใช่ เหมือนหวงของอ่ะ อชินายชอบฉันใช่ป่ะ”
อชิสำลักน้ำลายใบหน้าแดง
“นี่อย่ามาเข้าข้างตัวเอง แค่นอนด้วยกันเธอจะมาเหมาแบบนี้ไม่ได้ เห๊อะ ฉันบอกเธอแล้วว่าเราเป็นเพื่อนกันจะไม่เกินเลยเป็นอันขาด”
กุ๊กไก่หัวเราะ
“แม่งปากแข็งว่ะ แต่เอาเถอะสักวันอย่ามาคุกเข่าขอร้องฉันล่ะกัน ถ้าไม่ได้คิดอะไรก็เลิกเสือกเรื่องการแต่งตัวของฉันสักที อีกอย่างในตอนนี้ฉันกอดทะเบียนสมรสอยู่รับรองว่าไม่ทำอะไรเสียหายแน่ ไม่ไปนอนกับพี่เก่งแน่ ๆ ฉันรับรองว่าฉันเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขา”
สำหรับอชิแล้วกุ๊กไก่ไม่เคยปิดบังอะไรจากเขาสักอย่าง เธอคิดยังไงก็พูดแบบนั้นเหมือนสมัยก่อนเป๊ะ มีแต่อชิที่ชอบเล่นแง่กับเธอ จนกระทั่งเธอเคยเข้าใจผิดว่าเขาน่ะชอบตัวเองมาแล้ว
“เธอมันจอมมโน ฉันไม่คุยกับเธอแล้วจะใส่ก็ได้แต่ว่าอย่าให้มันโป๊มาก เลือกที่ดี ๆ หน่อย มิดชิดน่ะเข้าใจหรือเปล่า”
กุ๊กไก่ถอนหายใจ
“ค่ะเจ้านาย เข้าใจแล้วค่ะ รับรองไม่โป๊จนทำให้เจ้านายไม่สบายใจเป็นอันขาด เนี่ยแต่ละชุดเนี่ยแทบจะปิดถึงคอหรือไม่ให้ใส่ชุดแม่ชีไปเลยดีหรือเปล่าคะ เจ้านายจะได้ไม่ต้องห่วงมากค่ะ”
อชิจิ้มนิ้วเข้าที่อกตัวเอง
“ฉันนี่นะห่วง เห๊อะ เอาอีกล่ะแม่จอมมโน ฉันไม่มีเวลาแล้วอาบน้ำก่อนนะเธอค่อยอาบทีหลังไม่ต้องรีบมากหรอก หมอนั่นมันคงเต็มใจรออยู่แล้ว”
กุ๊กไก่พูดขึ้น
“โอ๊ย พ่อปากกรรไกร ตอนเด็กแม่ให้แดกกรรไกรเข้าไปหรือไงวะถึงได้ปากจัดขนาดนี้ นี่คายอชิคนเดิมที่ไม่ค่อยพูดออกมานะ กลับมาคราวนี้อะไรวะ พูดมากและเผด็จการฉิบหายคนบ้าอะไรวะ”
อชิไม่สนใจเธอแล้ว เขาคว้าผ้าเช็ดตัวยังถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเธอ พยายามยั่วยวนอวดมัดกล้ามเต็มที่โดยไม่สนใจว่ากุ๊กไก่จะมองยังไง
“ไอ้ห่า ไอ้อชิ ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงนะโว๊ย”
เขากลับหันมายิ้มชั่วร้ายแล้วพูดเสียงดัง
“รู้ว่าเป็นผู้หญิงไม่ต้องย้ำ รู้ชัดเจนเลยล่ะ”
ว่าแล้วก็กวาดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า จนกุ๊กไก่อดหมั่นไส้ไม่ได้เธอจึงเขวี้ยงหมอนใส่หน้าเขาไปเต็มๆ นายนั่นดันหลบทันเหมือนมีวิทยายุทธ์แล้วปิดประตูห้องน้ำดังโครม
กุ๊กไก่มองเสื้อผ้าที่กองอยู่บนเตียงแล้วส่ายหน้า
“ไอ้บ้าเอ๊ย ทำให้ฉันต้องเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้อีก เลวชมัดไม่น่าหยิบมามากขนาดนี้เลย”
เธอบ่นไปเก็บไป อชิอาบน้ำราวยี่สิบนาทีเขาก็ออกมาในขณะที่กุ๊กไก่ยังเก็บเสื้อผ้าไม่เสร็จ นายนั่นออกมาเสร็จก็ใช้งานเธอทันที
“มาช่วยแต่งตัวผูกไทน์ให้หน่อยสิ”
กุ๊กไก่มองเขา
“ไม่มีมือหรือไงวะ”
“เออ จะทำไม่ทำไม่ทำก็ตัดเงินเดือน”
“จ้า ทำจ้า แหมอย่าใจร้อนสิคะแป๊บนะคะรอสักครู่ค่ะเจ้านาย”
พูดจบก็ผวาไปช่วยเขาแต่งตัว อชิใส่เสื้อสีขาวผูกไทน์สีน้ำเงินเข้ม เข้ากับกางเกงสีเข้มของเขายังมีเสื้อสูทสีเข้ากันหลังจากช่วยเขาผูกไทน์เสร็จเธอยังต้องกลายเป็นสไตล์ลิสช่วยเขาทำผมให้หล่อเนี๊ยบ
“วันนี้ไปไหน”
เธอถามขณะหวีผมเสยขึ้นด้านบนแล้วฉีดสเปย์ลงไปจนเรียบร้อย
“ไปพบคนจาก กลต. กำลังจะเปิดตัวแอพเทรดในไทยถ้าผ่าน กลต.ได้จะยิ่งได้รับความน่าเชื่อถือ”
“อ้อ”
เธอพยักหน้า อชิรู้ดีว่ากุ๊กไก่ไม่เข้าใจแน่นอนแต่เขาก็ไม่แซวเธอแล้ว เขาจึงเล่าคร่าว ๆ
“งานฉันน่ะคนตกยุคอย่างเธอไม่เข้าใจหรอกนะ ถ้าลำบากก็ไม่ต้องพยายามเข้าใจมันปวดหัวอยู่เฉย ๆ ให้ฉันหาเลี้ยงก็ได้”
ว่าแล้วเขาก็จับมือเธอทั้งสองข้างรวบเข้าไว้ด้วยกัน ในขณะที่มืออีกข้างเชยหน้าเธอขึ้นมา กุ๊กไก่ดวงตาไหวระริกหัวใจเต้นโครมคราม
“นายจะทำอะไรของนาย”
“จูบเมีย”
พูดจบก็ประทับจูบดูดดื่มลงมา อชิเพิ่งฉีดน้ำหอมราคาแพงกลิ่นแบบผู้ชายที่กุ๊กไก่ชอบมาก ทำให้ตัวของเขาหอมฟุ้งรสจูบก็หวานซึ้งจนเธอเผลอครางในลำคอ กว่าจูบนี้จะผ่านพ้นขาของกุ๊กไก่ก็อ่อนระทวยจนแทบจะลงไปกองอยู่บนพื้นแล้ว
เธอก้มหน้าน้อย ๆ เมื่อเขาปล่อย เมื่อสักครู่ยังด่ากันเอาเป็นเอาตาย ตอนนี้มาทำบทหวานซึ้งกันเสียแล้ว แล้วความรู้สึกเขินอายทั้งใจเต้นจนเธอพูดไม่ออกแบบนี้คืออะไรกัน
อชิยิ้มแล้วพูดเบา ๆ
“กลับให้ตรงเวลานะอย่าเถลไถล ถ้ากลับผิดเวลาฉันจะหักเงินเดือน”
“เข้าใจแล้วน่า ไม่ต้องห่วงฉันรักเงินมากกว่านายอีก”
อชิหัวเราะ
“ก็ยังดีที่รักฉันบ้าง ยัยบ๊อง”
อชิออกจากห้องไปแล้ว กุ๊กไก่จึงอาบน้ำในใจยังคิดถึงจูบอ่อนหวานของเขาเมื่อสักครู่ ความรู้สึกราวกับมีผีเสื้อบินวนอยู่ในท้องนี่คืออะไร ทั้ง ๆ ที่เหมือนจะไม่รู้สึกอะไรกับเขาแต่กลับมีความสุขเมื่อเขาสัมผัสแบบนี้
เธอส่ายหน้าทั้งยังเปิดน้ำรดหน้าตัวเองแรง ๆ
ไม่ได้กุ๊กไก่ เธอต้องมีสติ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรอชิถึงมุ่งมั่นกับเธอแค่ไม่นาน หากเขาทำเรื่องที่ดินเสร็จเรียบร้อยเขาเป็นคนบอกเธอเองว่าต้องกลับต่างประเทศ และคงไม่ได้กลับมาอีกนานและเขาก็ไม่ได้คิดจริงจังกับเธอ เธอจะคิดเกินเลยกับเขาไม่ได้เด็ดขาด
เธอรู้จักอชิดีกว่าใคร ความมุ่งมั่นตั้งใจของเขาไม่มีสิ่งใดที่จะมาสั่นคลอนไปได้ และแน่นอนหากเขาบอกว่าเท่าไหร่ก็คือเท่านั้นไม่เคยที่จะทำมากกว่าที่คิดและตั้งใจเอาไว้ ในตอนนั้นหากเธอคิดเกินเลยคนที่เสียใจก็ต้องเป็นเธอเอง
อชิไม่ใช่เควิลที่จะกลับมาหาเธอ เหมือนที่เควิลกลับมาหานาชา เธอเพิ่งถูกผู้ชายทิ้งดังนั้นจะถูกทิ้งอีกไม่ได้เด็ดขาด
เอาล่ะ เมื่อตั้งสติได้แล้วเธอจึงคิดถึงเก่งขึ้นมา เธอเองกับเก่งก็เคยมีความรู้สึกสปาร์คเล็ก ๆ ในตอนนั้น แต่เพราะเธอเองก็มีแฟนแล้ว เก่งไม่ได้รุกเธอ คนทั้งสองจึงไม่มีเวลาคุยกันเท่าไหร่
ไม่แน่ว่าการเจอกันครั้งนี้อาจจะเกิดความรู้สึกดี ๆ ต่อกันก็เป็นได้
ในเมื่อมีเป้าหมายใหม่แล้ว กุ๊กไก่จึงสลัดอชิออกจากใจไปอย่างรวดเร็วเธออาบน้ำเสร็จก็รีบแต่งตัว เสียงข้อความมือถือเข้ามา ข้อความแรกเป็นข้อความจากเก่ง เรื่องคอนเฟิร์มนัดกัน ส่วนข้อความที่สองเป็นของอชิ
อชิ :แต่งตัวเสร็จแล้วให้ถ่ายรูปส่งมาให้ดูด้วย
กุ๊กไก่คิดในใจ
ไอ้ห่าเอ๊ย บอกไม่ชอบแล้วยังจะกั๊ก
กุ๊กไก่ยิ้มเจ้าเล่ห์ และเมื่อแต่งตัวเสร็จเธอก็ถ่ายรูปในชุดเสื้อผ้าที่แสนเซ็กซี่โชวร์ร่องนมและสั้นเสมอหูส่งไปให้เขาดู
กุ๊กไก่ : ว่าไงคะที่รัก ชุดนี้ฉันดูร้อนแรงหรือเปล่าคะ
อชิที่อยู่บนรถระหว่างทางไปประชุมเห็นชุดโชว์เนื้อนมสั้นเสมอหูของกุ๊กไก่ที่ส่งให้แล้วแทบจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง เขาไม่สามารถที่จะพิมพ์บอกเธอได้จึงรีบกดเบอร์โทรหา
แต่แม่เจ้าประคุณกลับไม่รับโทรศัพท์เขาเลย
“ไอ้ตัวแสบ”
อชิได้แต่บ่นทั้งขบเคี่ยวเคี้ยวฟันไปตลอดทางในขณะที่มือก็กดโทรศัพท์ไม่หยุด กุ๊กไก่มองโทรศัพท์ตัวเองที่สั่นจนสายแทบไหม้แล้วได้แต่ส่ายหน้า
“ไม่ห่วง ไม่หวงแต่โทรขนาดนี้ เห๊อะ ฉันไม่มีทางรับสายนายหรอกให้ตายเหอะ”
