วันนี้กุ๊กไก่อารมณ์ไม่ดีนักสาเหตุหลักคงมาจากประจำเดือนของเธอกำลังจะมา เธอจึงรู้สึกปวดท้องจี๊ด ๆ ก่อนออกไปทำงานอชิหาน้ำอุ่นมาให้เธอดื่มให้เธอกินยาแก้ปวดประจำเดือนไปอีกสองเม็ด สีหน้าของเขาดูเป็นกังวลเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของเธอ
“ปกติก็ไม่ปวดขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ”
“เป็นบางเดือนน่ะ นายจะไปทำงานก็รีบไปเถอะกินยาแล้วเดี๋ยวก็หาย”
อชิยังถามเธอต่อ เขารู้สึกไม่สบายใจนักที่ต้องปล่อยกุ๊กไก่ให้อยู่ที่คอนโดคนเดียว แต่วันนี้เขาเองก็มีเรื่องเร่งด่วนต้องไปจัดการ
“มีไข้หรือเปล่า”
กุ๊กไก่ส่ายหน้า
“ไม่มีหรอก แค่ปวดท้องนายจะไปก็รีบไปฉันเริ่มรำคาญแล้ว”
“เดี๋ยวฉันโทรหานะ ถ้ามีอะไรก็ให้รีบโทรหาฉันเลยเข้าใจหรือเปล่า”
เสียงโทรศัพท์ของอชิดังขึ้น เหมือนเขานัดกับใครสักคนไว้และต้องรีบไปพบคนคนนั้น กุ๊กไก่ไม่อยากเป็นภาระแค่ปวดท้องเมนส์เธอชินชากับมันเสียแล้ว เธอโบกมือให้เขาอชิยังเป็นกังวล
“ฉันไม่ตายหรอกน่า ไม่ต้องห่วงที่ดินก็เซ็นเป็นชื่อฉันเรียบร้อยแล้ว ถ้าฉันตายยังไงนายเป็นสามีก็ต้องเป็นผู้จัดการมรดก”
“เธอนี่มันจริง ๆ เลยนะ ฉันห่วงเธอจริง ๆ อย่าพูดซี้ซั้วสิ”
อชิอยากจะตีปากของยัยนี่นัก ทำไมชอบแช่งตัวเองนักนะ เขาใช้มืออังหน้าผากของเธอเมื่อเห็นว่าไม่มีไข้จริง ๆ ก็เบาใจบอกเธอว่าเดี๋ยวจะรีบไปรีบกลับ
“รู้น่า ไปเถอะนายก็รู้ว่านายมันน่ารำคาญแค่ไหน”
“ไปแล้ว ไปแล้วไม่อยู่ให้ด่าแล้ว”
อชิรู้ดีว่าเวลากุ๊กไก่ปวดท้องเมนส์เธอเหมือนจะแปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาดที่คิดจะงาบหัวเขาเป็นอาหารทุกที จึงไม่อยากกวนมากแต่ท่าทางที่ดูเจ็บปวดผิดปกติก็ยิ่งทำให้เขากังวล อีกอย่างเดือนนี้เเหมือนเมนส์ของกุ๊กไก่จะมาเร็วกว่าปกติด้วยสิ
เขาออกไปแล้วด้วยสีหน้าที่ใครเห็นก็คงคิดว่ามีใครตาย กุ๊กไก่กุมท้องน้อยเธอไม่เข้าใจว่าทำไมช่วงนี้เธอจึงปวดท้องบ่อย ๆ หญิงสาวเข้าห้องน้ำก็ไม่พบว่ามีเลือดประจำเดือนออกมาขณะที่นั่งชักโครกตาก็มองไปรอบ ๆ กุ๊กไก่เห็นเส้นผมที่กองอยู่ที่ดักขณะตรงท่อระบายน้ำ แม้จะปวดท้องก็ยังคิดถึงคำพูดของอชิที่มักจะบ่นเธอเรื่องนี้ ปกติอชิจะเป็นคนเก็บกวาดวันนี้เขาคงรีบมากจริง ๆ จึงไม่ทันได้เก็บเส้นผม
กุ๊กไก่กุมท้องเดินออกไปดึงทิชชู่ด้านนอกมาแล้วกวาดเส้นผมกระจุกนั้นลงไปในถังขยะจนสะอาดเอี่ยม
เออแฮะไม่คิดว่าตัวเองจะมากลัวอชิบ่นด้วยเรื่องประหลาดพวกนี้
สักพักมีเสียงกริ่งดังขึ้น กุ๊กไก่ที่กำลังจะกลับไปนอนต้องพยุงร่างที่ไม่ค่อยดีของตัวเองไปเปิดประตู ปรากฎว่าเป็นแม่บ้านที่อชิจ้างให้มาทำความสะอาด
“วันนี้ไม่ใช่วันเสาร์ป้าลืมเหรอคะ”
กุ๊กไก่เดินกลับเข้าห้องทิ้งตัวนอนอย่างหมดเรี่ยวแรง
“เปล่าค่ะ คุณอชิให้ป้ามาดูคุณกุ๊กค่ะ ให้คอยอยู่เป็นเพื่อนปวดมากหรือเปล่าคะ ยากินหรือยังคะ”
กุ๊กไก่ยิ้มเธอไม่คิดว่าเขาจะห่วงเธอขนาดนี้ แต่เธอเองเป็นคนขี้รำคาญคนอื่น นอกจากนาชาและลูกเกดแล้วเธอไม่ชอบให้ใครอยู่เกะกะสายตา
“กินยาแล้วค่ะกุ๊กไม่เป็นไรหรอกค่ะ ป้าไม่ต้องห่วง”
“คุณอชิกังวลมากเลยนะคะ เดี๋ยวคุณกุ๊กพักเถอะค่ะป้าจะนั่งเงียบ ๆไม่รบกวนแน่นอนค่ะ”
ห้องสตูดิโอของอชิเป็นห้องเล็กการที่เธอกับอชิอยู่ด้วยกันกุ๊กไก่ไม่เคยรู้สึกว่าอึดอัด แต่เมื่อป้าแม่บ้านมาเดินในห้องนี้เธอกลับรู้สึกว่าห้องเล็กไปถนัดตา
ยิ่งปวดท้องเธอก็ยิ่งหงุดหงิด เธอจึงออกปากไล่แบบอ้อม ๆ
“เอ่อ กุ๊กแค่เป็นเมนส์ป้าเข้าใจใช่ปะคะว่าเห็นใครก็หงุดหงิดไปหมด”
ป้าแม่บ้านย่อมเข้าใจอาการผู้หญิงเหมือนกัน จึงพยักหน้าเธอเองก็รู้สึกเกรงใจกุ๊กไก่เหมือนกัน ปกติเธอมาอาทิตย์ฺละสองวัน มาทำความสะอาดเล็กน้อยเก็บกวาดจนเอี่ยมสองคนผัวเมียก็มักจะออกไปนั่งที่ระเบียงต่างคนต่างทำงานกระทั่งป้าทำเสร็จถึงได้เข้ามาในห้อง
เพราะเป็นห้องเล็กส่วนใหญ่ป้าแม่บ้านก็รู้ว่าอชิเป็นคนทำความสะอาด เขาเป็นผู้ชายระเบียบจัดคุณกุ๊กไก่จึงแทบไม่ได้แตะต้องอะไร เมื่อเธอมาทำความสะอาดก็แทบจะไม่มีอะไรให้นอกจากซักผ้ารีดผ้าเป็นหลัก
“ป้าทำความสะอาดให้นะคะ เดี๋ยวทำข้าวต้มปลาเอาไว้ให้ทานเที่ยงสักชั่วโมงก็จะออกไปแล้วค่ะ กินยาแล้วน่าจะดีขึ้น”
เพราะป้าแม่บ้านเองก็เป็นห่วงเธอด้วยความจริงใจ กุ๊กไก่จึงไม่สนใจป้าแม่บ้านอีก เธอหลับตาและนอนนิ่ง ๆ ได้ยินเสียงบ่นเบา ๆ ดังออกมา
“พักนี้ผมร่วงเยอะเลยนะคะ คุณกุ๊กต้องรักษาสุขภาพหน่อยนะคะหรือไม่ก็ไปให้หมอตรวจดีหรือเปล่า”
กุ๊กไก่ยิ้มบางเมื่อคิดว่าอชิก็บ่นเรื่องผมเหมือนคุณป้าเด๊ะ เขาเป็นผู้ชายกลับจุกจิกเหมือนป้าแม่บ้าน กระทั่งเวลาผ่านไปกุ๊กไก่ไม่รู้ว่าตัวเองนอนหลับไปนานเท่าไหร่ กระทั่งตื่นขึ้นมาเธอก็รู้สึกสบายตัวขึ้นแต่เมื่อเช็คดูกลับไม่พบว่ามีเมนส์มาอย่างที่คิด
“แปลกจัง เมนส์ไม่มาแล้วทำไมปวดท้องแบบนี้ล่ะ”
เธอมองโทรศัพท์มีสายเรียกเข้าจากอชิเป็นสิบสายกุ๊กไก่ยิ้มเธอโทรกลับหาเขาแต่เขาไม่รับโทรศัพท์ของเธอแล้ว คิดว่าเขาคงยุ่งมากเหมือนกัน
หลังจากวันที่การซื้อขายที่ดินเรียบร้อยอชิก็ออกไปข้างนอกทุกวัน เหมือนว่าเขากำลังเตรียมตัวกลับต่างประเทศแล้วและเรื่องบริษัทก็ให้คนจัดการจนเรียบร้อย
คนที่ดูแลงานให้อชิที่เมืองไทยก็คือน้องชายของอ้อนนั่นเอง กุ๊กไก่คิดถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกใจหาย อชิยังไม่พูดเรื่องหย่ากับเธอแต่เธอรู้ว่ามันกำลังใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว เธอเองก็เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้อย่างดีเมื่อถึงวันนั้นอย่างมากก็ร้องไห้ล่ะวะ เธอจะไม่อ้อนวอนให้อชิเห็นใจเป็นอันขาด
อาการของกุ๊กไก่เหมือนจะทุเลาลงแล้ว เธอจึงรู้สึกหิวข้าวเพราะตื่นขึ้นมาก็เกือบจะบ่ายสองแล้วกุ๊กไก่เดินไปที่ห้องครัวกะทัดรัดที่มีโต๊ะตัวเล็กและเก้าอี้นั่งเพียงสองตัวเท่านั้น บนโต๊ะมีอาหารที่คุณป้าแม่บ้านทำไว้ให้พร้อมกับโน๊ตเล็ก ๆ
ป้ากลับก่อนนะคะ ถ้าข้าวต้มเย็นก็เวฟสักหน่อยคุณอชิโทรมาป้าบอกแล้วว่าคุณกุ๊กไก่หลับอาการดีขึ้นค่ะ มีอะไรให้โทรหาป้าได้ทันทีป้าอยู่แถวนี้ค่ะ
คงเพราะยังห่วงเธอป้าแม่บ้านเลยไม่กล้าไปไหนไกล ๆ กุ๊กไก่ไม่ได้เวฟข้าวต้มเธอกลับนั่งลงเปิดฝาครอบแล้วกินเลย กินไปได้ไม่กี่คำกุ๊กไก่ก็รู้สึกปวดท้องอีกแล้ว เธอจึงดื่มน้ำแล้วกลับไปนอนควานหายาแก้ปวดก็ไม่เจออาการปวดคล้ายจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เหงื่อไหลซึมจนเต็มแผ่นหลังทั้ง ๆ ที่เธอเปิดแอร์ด้วยอุณหภูมิเย็นเยียบกุ๊กไก่รู้ตัวแล้วว่าตัวเองกำลังผิดปกติเธอจึงคิดโทรหาอชิ แต่สายหนึ่งโทรสวนเข้ามา
กุ๊กไก่พี่เก่งเองวันนี้ว่างหรือเปล่าครับ
เสียงของเก่งค่อนข้างร่าเริงเขาเพิ่งเจอร้านอาหารอร่อย ๆ ร้านหนึ่งมาจึงคิดชวนกุ๊กไก่ไปกิน ไม่คาดคิดว่ากลับได้ยินเสียงครางด้วยความเจ็บปวดของกุ๊กไก่ที่ดังขึ้น
พี่เก่ง กุ๊กปวดท้องค่ะ ปวดมาก
แล้วสายของเธอก็หลุดไป กุ๊กไก่มองมือถืออย่างมึน ๆ เธอเสียบชาร์ทแบตเอาไว้แต่ทำไมแบตหมดได้เธอหันไปมองปลั๊กไฟอีกแล้วเธอลืมเสียงปลั๊กอีกแล้ว ชีวิตที่ไม่มีอชิอยู่ดูแลมันทำไมวุ่นวายแบบนี้นะ
อาการปวดที่คล้ายจะบรรเทากลับทวีความรุนแรงขึ้นอีกเท่าตัว ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าปวดตรงไหนมันปวดไปหมด ปวดจนชา ปวดจนเธอน้ำตาไหลและร้องไห้ด้วยความทุรนทุราย กุ๊กไก่นอนดิ้นอยู่บนเตียงมือของเธอปัดไปโดนโทรศัพท์และร่วงลงข้างเตียง
เก่งพยายามโทรติดต่อกุ๊กไก่หลายรอบแต่เขาโทรไม่ติด กระทั่งคิดอย่างรวดเร็วถ้าเขาขับรถไปตอนนี้อาจจะไม่ทันการณ์เขาจึงโทรไปหาอชิ แต่อชิกลับไม่รับสาย
เก่งรีบค้นหาเบอร์โทรของคอนโด เขารู้ว่ากุ๊กไก่อยู่ที่ไหนจึงโทรเข้าไปส่วนกลางแจ้งว่ามีคนกำลังนอนป่วยอยู่ในห้องปวดท้องอย่างมากให้คนช่วยไปดูเธอหน่อย
เธอชื่อกุ๊กไก่ครับเป็นภรรชาของคุณอชิ แมคไกว เบอร์กิ้น ผมไม่รู้ว่าเธออยู่ห้องไหนแต่เธอกำลังปวดท้องมากช่วยไปดูเธอแล้วเรียกรถพยาบาลให้ด่วนครับ ยังไงแจ้งผมด้วยว่าอยู่โรงพยาบาลไหนผมกำลังติดต่อสามีของเธอครับ
เก่งพูดรัวเร็ว สมองของเขาสั่งการอย่างเป็นขั้นเป็นตอน และพูดออกมาอย่างไหลลื่น เขายังไม่ออกจากที่ทำงานรอฟังว่ากุ๊กไก่ถูกพาตัวส่งโรงพยาบาลไหนก่อนจะรีบตามไปอย่างเร่งด่วน
จู่ ๆ ห้องของเธอก็มีคนเคาะประตู กุ๊กไก่ปวดท้องจนไม่สามารถเดินไปเปิดประตูได้แต่เสียงครางด้วยความเจ็บปวดของเธอทำให้คนข้างนอกกังวลใจ กุ๊กไก่ฝืนร่างกายจนได้ในที่สุดเธอก็คลานไปถึงประตู
สภาพของกุ๊กไก่ตอนนี้ทั้งเหลียงทั้งซีดเหมือนคนที่ไม่มีเลือดอยู่ในตัว หญิงสาวกุมท้องมองคนที่มาเคาะประตูพูดออกมาได้แค่คำเดียว
“ปวดท้อง”
หลังจากนั้นเสียงเอะอะก็ดังขึ้น กุ๊กไก่ถูกยามตัวโตแบกลงลิฟต์มาอย่างรวดเร็วข้างล่างมีรถพยาบาลรอเธออยู่แล้ว เมื่อเจ้าหน้าที่ของคอนโดแจ้งกับเก่งว่ากุ๊กไก่ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอะไรเขาจึงรีบออกจากออฟฟิศและบึ่งรถไปด้วยความเร็วสูง
มีสายเรียกเข้ามาแต่เก่งใจของเก่งไปอยู่กับกุ๊กไก่ที่โรงพยาบาลแล้วเขาจึงไม่ได้รับสาย จนกระทั่งเขาขับรถถึงโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งแล้วถามหาคนไข้ฉุกเฉินที่เพิ่งถูกส่งมาถึง
“คุณหมอกำลังตรวจอยู่นะคะไม่ต้องห่วงค่ะ”
พยาบาลคนนั้นบอกกับเขาด้วยความสุภาพ เก่งเดินวนไปวนมารออยู่หน้าห้องฉุกเฉินเป็นนานกว่าพยาบาลจะออกมาบอกกับเขา
“สันนิษฐานว่าคนไข้อาจจะไส้ติ่งอักเสบค่ะ คงต้องทำการผ่าตัดออกมาถ้าเกิดมันแตกจะเป็นอันตรายค่ะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับคนไข้คะ ต้องมีญาติเซ็นยินยอมค่ะ”
“ผมเป็นเพื่อนเธอครับ”
พยาบาลคนนั้นยิ้มอย่างสุภาพ
“ไม่เป็นไรค่ะ ผู้ป่วยบรรลุนิติภาวะแล้วสามารถเซ็นยินยอมด้วยตัวเองได้ค่ะไม่ต้องกังวลนะคะ ส่วนเรื่องการรักษาเดี๋ยวคุณหมอจะออกมาให้ข้อมูลด้วยตัวเองค่ะ”
“ครับ แล้วเรื่องเอกสารแอดมิดล่ะครับ”
“ไม่ต้องห่วงเช่นกันค่ะ เหมือนที่บอกว่าคนไข้บรรลุนิติภาวะแล้ว เราสอบถามแล้วคนไข้มีสิทธิ์ประกันเรื่องค่าใช้จ่ายก็ไม่ต้องห่วงนะคะ”
เธอไม่รู้ว่าเขารวยหรือจน แต่พยาบาลแค่แจ้งสิทธิ์ในการรักษาให้เขาทราบคร่าว ๆ เท่านั้น เก่งพยักหน้าขอบคุณพยาบาลหายเข้าไปในห้องฉุกเฉิน เขาเดินวนอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงกุ๊กไก่ก็ถูกเข็นออกมา
มีถุงน้ำเกลือห้อยติดกับเธอมาด้วย และท่าทางของเธอยังปวดท้องอยู่มากกุ๊กไก่นอนตัวงอ ยิ้มให้เขาก่อนจะนิ่วหน้าตอนนี้เธอปวดจนพูดไม่ออกแล้ว
“พี่เก่ง”
“ไม่ต้องพูด เดี๋ยวพี่ดูแลเองนะ”
กุ๊กไก่งอตัวเธอพยักหน้าไม่สามารถพูดอะไรได้อีก คิดในใจแต่ว่า
แม่งเอ๊ย ปวดฉิบหาย แม่งเอ๊ยทำไมปวดแบบนี้
คนที่อยู่ในหัวของเธอตอนนี้มีเพียงอชิ แต่เธอไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาจะรู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังจะตายอยู่แล้ว
ไอ้อชิบ้าฉันปวดมากเลยรู้หรือเปล่า หายหัวไปไหนคิดจะไม่โผล่หัวโผล่หางมาดูฉันหน่อยเลยหรือไง คนเลว คนเลว
