ผู้ชายสองคนที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังสาวสวยทั้งสองทำให้ผู้ที่กล้าหาญส่งแก้วค็อกเทลเพื่อขอคอนแท็กของคนทั้งคู่ถึงกับหยุดชงัก พวกเขาพลาดแล้วอย่างจัง
“นั่นมันบอสไม่ใช่เหรอ”
ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น เขาเพิ่งเข้ารับตำแหน่งใหญ่ในบริษัทได้ไม่นานและเพิ่งจะย้ายจากสาขาสิงคโปร์มาเลื่อนขั้นที่เมืองไทยและคืนนี้น้อง ๆ ในแผนกก็มาเลี้ยงรับรองแต่ไม่คาดคิดว่าจะมาถูกตาต้องใจสาวสวยและยังมีรุ่นน้องซื่อบื้ออีกคนที่หลงเสน่ห์ของพวกเธอจึงชวนกันส่งค็อกเทลเพื่อสานสัมพันธ์
“เชี้ยแล้วไหมล่ะไอ้ไตรพรุ่งนี้ไม่ใช่ว่ากูต้องกลับสิงคโปร์หรอกนะ”
ฟ้าครามใจเสียขึ้นมาทันทีกว่าเขาจะก้าวหน้ามาอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ก็ใช้เวลาหลายปีไม่ใช่ว่าเจ้านายทั้งสองจะโยนเขาออกจากบริษัทหรอกนะ
“สมชายนั่นมันผู้จัดการแผนกบริหารพอร์ตลงทุนคนใหม่ไม่ใช่เหรอวะ ฟ้าครามคนที่นายเลือกมาเองกับมือ”
“เออ ไอ้นี่มันเอาส้นตีนทำตาหรือไงวะคิดจะมาจีบเมียกู”
กุ๊กไก่และลูกเกดต่างหัวเราะ พวกเธอเห็นนามบัตรว่าคนพวกนั้นมาจากที่ไหนก็เลยนึกสนุกขึ้นมา สองคนนั่นแม้จะมองจากที่ไกล ๆ ก็โดดเด่นอยู่มาก
“พวกเขาไม่รู้นี่คะพี่โน่ก็อย่าซีเรียสนักเลย”
“เกดอะไรกันเข้าข้างมันเหรอคะ เกดเป็นเมียพี่เขารู้กันทั้งบริษัทไอ้นี่มันเป็นใครถึงไม่รู้”
ลูกเกดหยิกแขนลูเซียโน่ไปทีหนึ่ง
“เพ้อเจ้ออีกแล้วนะคะ สาขาของบริษัทของพี่มีกี่สาขาใครจะไปนั่งจำเมียผู้บริหารกัน พี่โน่อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานสิ”
ลูเซียโน่หน้าคว่ำ เก่งเองก็โมโหมากเขาไม่รู้ว่าใครที่กล้าหาญส่งค็อกเทลให้กุ๊กไก่เช่นกัน จึงกวักมือเรียกพนักงานไปเรียกผู้ชายกลุ่มนั้นมาทั้งแผนก
ให้มันรู้บ้างว่าใครเป็นใคร ถึงกุ๊กไก่จะยังไม่ตกลงแต่เขาก็จะเป็นไม้กันหมาไม่ให้ใครเข้าใกล้ ใครจะทำไม
ผู้หญิงที่เต้นอยู่ข้าง ๆ กุ๊กไก่และลูกเกดเองก็หยุดเต้นแล้ว พวกเธอก็เป็นเด็กเที่ยวที่ไม่ได้ทำงานเป็นชิ้นเป็นอันจึงรับจ๊อบมาเอ็นเตอร์เทนแขก เห็นท่าทางผู้ชายสองคนที่ทำท่ายังกับงูจงอางหวงไข่ก็นึกเบื่อหน่าย
อุตส่าห์เต้นยั่วตั้งนานดูเหมือนว่าผู้ชายหล่อหน้าโง่ทั้งสองคนจะไม่สนใจเธอด้วยซ้ำน่าเบื่อชมัด
เมื่อผู้บริหารระดับสูงที่ใคร ๆ ก็รู้ว่าเป็นหุ้นส่วนของบริษัทเรียกไปพบ ผู้ชายฝั่งนั้นทั้งแผนกราวเจ็ดแปดคนจึงยืนเรียงรายกุมมือกันอยู่ต่อหน้าพวกเขา
“ออกมา”
ลูเซียโน่ตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงในผับ พนักงานต่างมองหน้ากันในขณะที่เก่งกอดอกแล้วพูดซ้ำ
“ใครที่ส่งเหล้าให้คุณผู้หญิงสองคนนี้ให้ก้าวออกมาไม่รู้เหรอว่าพวกเธอเป็นเมียผม ส่วนคนอื่นกลับไปได้ผมไม่อยากทำลายความสนุกของพวกคุณ คืนนี้ผมเลี้ยงเอง”
เก่งพูดจบผู้ชายพวกนั้นก็ไหว้ขอบคุณเขาเหมือนเป็นผู้อาวุโส คนทั้งหมดกรูกันกลับไปนั่งที่โต๊ะเหลือเพียงคนสองคนที่ดวงซวยยืนก้มหน้าอยู่ตรงนั้น
และแล้วคนสองคนที่อยู่เป็นก็โค้งตัวลงพร้อมกัน
“ขอโทษครับบอส พวกผมไม่รู้ว่าเป็นภรรยาของบอสจริง ๆ ครับ”
เก่งได้ยินแบบนี้กลับรู้สึกอารมณ์ดีเป็นอย่างยิ่ง เขาพูดเสียงเบา
“รู้ก็ดีแล้ว”
กุ๊กไก่มองหน้าเก่งเธอเกือบจะหลุดหัวเราะออกมายังขยับไปใกล้ ๆ ชายหนุ่มไม่ให้เขาขายหน้า
“พี่เก่งขี้ตู่ ไปโกหกเขาทำไมคะ”
เก่งปล่อยให้ลูเซียโน่จัดการต่อ เขาจับแขนของกุ๊กไก่แล้วพาเธอมานั่งที่โซฟานั่นเพราะไม่อยากให้เธอยืนอวดขาสวย ๆ อีกต่อไป กุ๊กไก่สบตาคมเข้มของเขาแล้วถอนหายใจ
ชอบทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ แต่แปลกที่เธอกลับไม่นึกรำคาญ
สายของเขานั่นปะไรทำให้หัวใจของกุ๊กไก่เริ่มสั่นขึ้นทุกวัน มันแฝงไว้ด้วยความต้องการและเปิดเผยอย่างไม่ปิดบัง ในขณะเดียวกันที่เขาไม่รุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเธอมากเกินไป
หนึ่งปีที่ผ่านมาเก่งเดินทางไปกลับเมืองไทยบ่อย ๆ ในเวลาที่เขาไม่อยู่ต้องโทรหาเธอวันละสองครั้งเสมือนเป็นนาฬิกาส่วนตัวไปแล้ว เก่งทำแบบนี้ทุกวันไม่มีจะขาดแม้แต่วันเดียว
ทุกครั้งที่เขาโทรมาเขาจะถามเรื่องทั่วไปกับเธอ คำถามซ้ำ ๆ และสั้น ๆ แต่สม่ำเสมอไม่ได้ก่อกวนให้เธอวุ่นวาย กระทั่งทุกวันนี้กลายเป็นว่าเธอติดไปแล้ว ติดที่ต้องได้ยินเสียงของเขาในทุกวัน
“เหนื่อยหรือยังคะ”
“ค่ะ”
กุ๊กไก่พยักหน้า ลูเซียโน่จัดการคนสองคนเสร็จแล้วก็โอบไหล่ลูกเกดมานั่ง เขาทำหน้างอแล้วสั่งเด็กให้เคลียร์บิลทั้งโต๊ะของเขาและโต๊ะของพนักงานพวกนั้นจนเรียบร้อย
“กลับกันเถอะดึกแล้ว”
ลูเซียโน่ดึงแขนให้ลูกเกดลุกขึ้น สองคนจึงประคองกันออกจากผับโดยมีกุ๊กไก่และเก่งเดินตาม คนขับรถเห็นเจ้านายออกจากผับแล้วจึงรีบไปจัดการนำรถมาจอดที่หน้าผับในโซนวีไอพี ลูเซียโน่และลูกเกดขึ้นรถไปก่อนแล้ว เก่งหันมาจะบอกให้กุ๊กไก่เตรียมตัวก็ไม่เห็นตัวของหญิงสาวเสียแล้ว
“หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
เขาบอกคนขับรถให้รอก่อนจะเดินเข้าไปตามกุ๊กไก่ กระเป๋าของเธอเขาเป็นคนช่วยถือมือถือของกุ๊กไก่ก็อยู่ในกระเป๋าจึงไม่สามารถติดต่อเธอได้
เพราะคืนนี้เป็นคืนวันศุกร์สิ้นเดือนคนในผับจึงแน่นเป็นพิเศษ เสียงเพลงก็ดังเป็นอย่างยิ่ง เก่งเดินเบียดเสียดผู้คนตามหากุ๊กไก่จนเหนื่อยก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ
ใจของเก่งหายวาบ
“กุ๊กอยู่ไหน”
ในที่สุดเมื่อเขาหมดหนทางเก่งจึงกระโดดขึ้นไปบนเวทีที่นักร้องกำลังร้องสดอยู่ เขาดึงกระเป๋าออกมาในกระเป๋ามีเงินสดอยู่ราวสองหมื่นเขายัดใส่มือนักร้องแล้วตะโกนใส่หู
“เอาเงินสองหมื่นนี้ไปผมขอเวลาคุณแค่หนึ่งนาที ผมกำลังตามหาเมียที่อยู่ในนี้ขอใช้ไมค์หน่อย ผมกลัวว่าเธอจะได้รับอันตราย”
และแล้ว รปภ. ของผับก็ทำท่าจะมาจับตัวของเขานักร้องคนนั้นน่าจะเป็นคนมีชื่อเสียงอยู่บ้าง เขารับเงินเก่งและห้าม รปภ.เอาไว้ ท่าทางของเก่งไม่ใช่คนเมา อีกทั้งเขายังหล่อและดูดีมีสง่าราศีเหมือนคนที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด เพราะเขาคุ้นเคยกับคนลักษณะนี้ดีจึงยินดีช่วยเหลือ
“ไม่ต้องห่วงคนของผมเอง”
นักร้องไล่ รปภ. ลงจากเวที เสียงดนตรีเงียบลงเก่งเคาะไมค์แล้วตะโกน
“กุ๊กไก่อยู่ไหน พี่หาไม่เจอกุ๊กอยู่ในนี้หรือเปล่า”
เงียบ…….
“กุ๊กถ้าอยู่ช่วยตอบพี่ด้วย”
เสียงของเก่งก้องไปทั้งผับ ทุกคนต่างมองมาที่เขาแน่นอนว่าหล่อระดับนี้ย่อมถูกใจสาว ๆ และหนุ่ม ๆ ในผับต่างก็ยอมรับในความกล้าหาญของเก่ง
“แม่งเฟียสฉิบหาย กล้าตามหาเมียบนเวทีด้วยสุดตีนไปเลย”
เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น เก่งเองก็มองหากุ๊กไก่จากคนจำนวนมากจนกระทั่งได้ยินเสียงของเธอ
“พี่เก่งช่วยกุ๊กด้วย”
เพียงแค่นั้นไม่ใช่แค่เก่งแต่เป็น รปภ.ที่รักษาความปลอดภัยต่างกรูกันไปตามเสียงของกุ๊กไก่แล้ว เก่งเองกระโดดลงจากเวทีวิ่งไปตามเสียงนั้นทันที เมื่อไปถึงเขายังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกใครบางคนใช้ขวดฟาดเข้าที่ท้ายทอยอย่างแรง
ข้างหน้าเขามีกลุ่มรปภ. กับกลุ่มชายฉกรรจ์กำลังต่อสู้กันอยู่ เก่งสะบัดหัวไล่อาการมึนเขามองหากุ๊กไก่และคล้ายจะรู้สึกว่ามีใครอยู่ข้างหลังจึงกระโดดหลบ ที่แท้เป็นคนเดิมที่หวังจะฟาดขวดเข้าที่หัวของเขาอีกครั้ง เก่งหลบอย่างรวดเร็วเขากำแขนของผู้ชายคนนั้นแน่นแล้วพูดออกมาคำหนึ่ง
“ไอ้กระจอก”
จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็ถูกหมัดของเก่งจนลอยเด้งขึ้นไปบนอากาศแล้วฟุบลงไปนอนตรงนั้น กุ๊กไก่เห็นเก่งแล้วในตอนนั้นที่เธอเดินตามเขามาเพราะคนเบียดกันมาก เธอพลาดเองที่ไม่ยอมจับมือเก่งจนกระทั่งถูกใครก็ไม่รู้กระชากแขนและพามาที่หลังร้าน
กุ๊กไก่รู้สึกตัวก็อยู่ในอ้อมแขนที่รัดแน่นของณัฐอดีตแฟนเก่าที่กำลังระหองระแหงกับเมียและยังตามตื้อกุ๊กไก่ไม่เลิกมาอย่างยาวนานกว่าหนึ่งปีเช่นกัน วันนี้เขาบังเอิญได้เจอเธอที่นี่เขาจึงให้ลูกน้องฉุดเธอด้วยความเมาและขาดสติ
เก่งเห็นแล้วว่ากุ๊กไก่ถูกใครจับอยู่ คนของณัฐกำลังจัดการกับ รปภ. ของผับเก่งจึงรีบวิ่งเข้าไปกระโดดถีบณัฐจนเซถลาและพลอยกระชากให้กุ๊กไก่ล้มลงไปด้วย
ความรวดเร็วของนักเทควันโด้สายดำอย่างเก่งยังคงฟิตเปรี๊ยะ เขากระโดดรับตัวกุ๊กไก่เอาไว้ก่อนที่เธอจะหัวฟาดพื้นจึงกลายเป็นเก่งที่ถูกแรงกระแทกและหัวฟาดพื้นลงมาแทน
ในตอนนั้นเก่งเข้าใจว่าเห็นดาวเต็มท้องฟ้านั้นเป็นยังไงก่อนที่เขาจะสลบไป
“พี่เก่ง พี่เก่ง”
กุ๊กไก่เขย่าตัวเขาเธอจับที่หัวของเขาพบว่าหัวของเก่งมีเลือดไหลอาบ เธอไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เขาถูกขวดฟาดมาอย่างแรงไปแล้วรอบหนึ่ง ตอนนี้หัวฟาดเข้าไปที่จุดเดิมทำให้ศีรษะได้รับความกระทบกระเทือนเป็นอย่างมาก
รถพยาบาลมาได้ทันเวลา กุ๊กไก่ตามขึ้นรถพยาบาลที่ยกร่างของเก่งเข้าไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม เขายังคงสะพายกระเป๋าให้เธอ กุ๊กไก่จึงรีบหยิบมือถือในกระเป๋าแล้วโทรหาลูกเกดทันที
“แย่แล้วเกดบอกพี่โน่หน่อยพี่เก่งโดนตีจนสลบแล้วกำลังไปโรงบาล”
ลูกเกดหันไปบอกสามีอย่างร้อนรน
ลูเซียโน่ตกใจแต่คุมสติได้ดีเรื่องการเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแบบนี้ด้วยธุรกิจสีเทาของพวกเขา เก่งเคยเจอมานักต่อนักแล้วมันก็รอดมาได้ทำไมคราวนี้มันไก่อ่อนจังเลย ถ้าถูกตีในผับคงไปเจอกับอันธพาลท้องถิ่นเข้า ลูเซียโน่เองก็ได้แต่สงสัย
“พี่โน่คะอยู่โรงพยาบาลทูบีรีบไปเถอะค่ะ”
ลูเซียโน่ให้ลูกเกดตั้งจีพีเอสก่อนที่จะขับตามไปอย่างรวดเร็ว เพราะดึกมากแล้วรถไม่ติดไม่นานสองสามีภรรยาจึงไปถึงโรงพยาบาลพบว่ากุ๊กไก่ยืนวนไปเวียนมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ใบหน้าของกุ๊กไก่ซีดเหมือนไก่ต้มของจริง
“เกิดอะไรขึ้น”
ลูกเกดถามเพื่อนทั้งจับมือของกุ๊กไก่เอาไว้ มือของเธอยังสั่นไม่หาย
“ฉันถูกไอ้ณัฐมันฉุดในผับพี่เก่งมาช่วยเลยถูกตีที่หัว เขายังหัวฟาดพื้นเพราะวิ่งมารับฉันทำไงดีเกดพี่เก่งจะเป็นอะไรมั๊ย”
ลูเซียโน่ปลอบเธอ
“น้องกุ๊กไม่ต้องกลัวนะ ไอ้เก่งมันหัวแข็งคนที่สวรรค์ไม่ชอบขี้หน้านรกไม่ต้องการแบบมันไม่ตายง่าย ๆ หรอก”
ลูกเกดตีเข้าที่แขนลูเซียโน่
“ถ้าจะปลอบแบบนี่พี่โน่หุบปากไปเลย เพื่อนเกดจะช็อกตายเอา โน่นไปนั่งโน่นมี่เก้าอี้อย่ามาใกล้กุ๊กแล้วพูดอะไรประหลาด ๆ อีก ฝรั่งอะไรศัพท์เสิบภาษาไทยนี่รู้ดีไปหมด”
ลูเซียโน่หน้าจ๋อย ทั้ง ๆ เขาคิดดีและพยายามทำให้เป็นเรื่องตลกเพื่อคลายเคลียดแท้ ๆ คนแบบไอ้เก่งแค่หัวฟาดแค่นี้มันไม่เป็นอะไรแน่ ๆ และแล้วเจ้าหน้าที่ก็ออกมาตามญาติให้เข้าไปเซ็นเอกสาร ลูเซียโน่ในฐานะบอสใหญ่ของเก่งจึงตามเข้าไปจัดการด้านใน
“เดี๋ยวพี่ดูแลเองนะคะ สองสาวไม่ต้องเป็นห่วง”
ลูเซียโน่ขยิบตาให้เมียรัก ลูกเกดพยักหน้ามือหนึ่งโอบร่างกุ๊กไก่เอาไว้ทั้งคอยลูบหลังเพื่อนเพื่อปลอบโยน
ลูเซียโน่เดินไปที่เตียงพบว่าเก่งกำลังถูกพยาบาลทำความสะอาดแผลเบื้องต้นให้เพื่อเตรียมที่จะเย็บต่อไป ทันทีที่เก่งเห็นลูเซียโน่เขาก็ด่าทันที
“เสนอหน้ามาทำไม กุ๊กไก่ล่ะ”
ลูเซียโน่ชี้หน้าตัวเอง
“กูว่าแล้วมึงน่ะแสดงละคร ไอ้ห่า”
“แล้วไงล่ะ กูก็เจ็บจริง”
“มึงไม่คิดจะหลบใช่ไหม ถึงถูกตีน่ะ ระดับมึงแล้วนอกจากยอมเองจะพลาดได้ไง”
เก่งยิ้มเหี้ยมกับแผนการของตัวเอง
“รู้ดีไอ้ฝรั่งดองเอ๊ย”
“มึงทำเมียกูและกุ๊กตกใจจนจะเป็นลม แล้วจะให้กูบอกว่าไง”
“ขอโทษเมียมึงละกัน แต่กูแค่อยากจะใกล้ชิดเขาอีกหน่อยรอมาเป็นปีแล้วโอกาสสุดท้ายแล้วกูต้องทุ่มสุดตัว โอกาสแม่งดันมาถึงโดยไม่รู้ตัว”
“เออเข้าใจล่ะ”
เป็นเพื่อนกันไม่ต้องพูดอะไรมาก ไอ้เก่งมันเก่งจะตายจะมาสิ้นลายเพราะนักเลงไร้ฝีมือได้ยังไง นั่นน่ะสายกีฬาเอ็ดตรีมเขาจึงคิดว่าต้องเป็นแผนที่มันวางเอาไว้แน่ ๆ ลูเซียโน่เซ็นเอกสารในฐานะบอสของเก่งแล้วถูกเชิญให้ออกไปเพราะคุณหมอกำลังเตรียมห้องผ่าตัดเล็กแล้ว
“เป็นยังไงบ้างคะ”
กุ๊กไก่ลุกพรวดขึ้นมาถามด้วยความเป็นห่วง
“ยังไม่ฟื้นเลยค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงหมอบอกไม่มีอะไรน่าตกใจแค่หัวกระแทก กำลังเตรียมเย็บแผลให้ค่ะ”
กุ๊กไก่เริ่มใจไม่ดี ลูกเกดมองลูเซียโน่เวลาที่สามีโกหกมักไม่กล้ามองตาแต่เธอยังไม่เปิดโปงเขา
คนพวกนี้เจ้าแผนการ ลูกเกดรวมทั้งนาชาก็โดนพวกเขาหลอกมาแล้ว เธอไม่ไว้ใจนายสมชายนี่จริง ๆ
เธอแอบหยิกเขาแล้วกระซิบเมื่อกุ๊กไก่เดินไปนั่งที่เก้าอี้อย่างหมดแรง
“พี่โน่บอกมานะว่าพี่เก่งจริง ๆ เป็นยังไง”
ลูเซียโน่กลับมองที่ปากของภรรยา ในเวลาที่ลูกเกดทำหน้าบึ้งเม้มปากแบบนี้แม่งน่ารักฉิบหาย กระทั่งถูกหยิกเขาจึงได้สติ
“พี่โน่”
ลูเซียโน่ถอนหายใจ “เกดอยากให้เพื่อนสมหวังในความรักปะคะ ถ้าอยากก็เงียบ ๆ ไว้พี่บอกแล้วว่าไอ้เก่งมันไม่ตายง่าย ๆ หรอกมันสบายดีจริงๆ”
