Lv1 Skeleton Lv1 บทที่ 62 ฟรี
ในที่สุดผมก็หลุดอารมณ์ที่โกรธเกรี้ยวและสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ได้อย่างใจเย็น
ทักษะกักขังนั้นบางทีวัตถุบางอย่างอาจไม่ได้รับผลของเวทมนตร์นั่นหมายถึงพลังกาย
ในที่สุดผมก็รู้แล้วว่าผมจะเสียเปรียบ ถ้าผมใช้เวทมนตร์ต่อไปและดึงเอ็กซ์คาลิเบอร์ออกมา
“ เจ้ามีอันเด ธ ดาบต้องสาปหรือ”
“ ดาบต้องสาป? นั่นคือสิ่งที่เจ้าคิดว่านี่คืออะไร?เทเลพอร์ต!”
เมื่อผมพูดจบผมก็เทเลพอร์ตไปยังฝั่งของวาเลนอร์
* ทําไมท่านถึงกลับมาหาข้า”
“ เงียบ เจ้า นี่ไม่ใช่ความผิดทั้งหมดของเจ้าหรือที่ไม่ฟังข้า”
กัก กัก
ผมเหวี่ยง เอกซ์แคลิเบอร์ และจัดการเพื่อตัดพันธนาการเวทย์มนตร์ของเธอ
“มันได้ผล!”
ผมรู้สึกดีอกดีใจที่มันสามารถตัดผ่านได้สําเร็จ
“ อันเด ธ ! เจ้าต้องจ่ายด้วยชีวิตของเจ้า!”
มิคาเอล ตะโกนออกมาขณะที่เขาพุ่งเข้าหาผม
“ ขอโทษนะ แต่ชีวิตของข้า ไม่ได้มีไว้เพื่อให้เช่าหรือขาย”
“เทเลพอร์ต!”
ในขณะที่ดาบเพลิงของเขากําลังจะมาถึงผม ผมก็เคลื่อนย้ายออกไปพร้อมกับอัญมณีวิเศษของผมและตัดพันธนาการของวาเลนอร์ที่รัดขาของเธอลง
ตัก ตึก ดัก ตึก ดัก ตึก
“เจ้า!”
ในขณะที่ผมกําลังปลดพันธนาการบนร่างกายของเธอเธอก็สามารถได้รับอิสรภาพในระดับหนึ่ง
“เทเลพอร์ต!”
ฮิวววว!
มิคาเอลไล่ตามผมอย่างต่อเนื่องในขณะที่ผมหลบเลี่ยงเขาจากโซ่ด้วยเทเลพอร์ตจากการใช้อัญมณีที่ผมเตรียมไว้
ในขณะที่เรากําลังออกไปเล่นซ่อนหาเหล่าเทพหลายร้อยตัวที่ยังคงดักรอวาเลนอร์อยู่ในที่สุดก็ล้มลง เนื่องจากโซ่ที่ผมตัดออกไปความสมดุลของการก่อตัวของมันจึงหลุดออกจากช่องเปิด
“วาเลนอร์ออกไปจากที่นี่แล้วบินไปให้ไกล!”
ผมส่งกระแสจิตให้เธอ
” ตกลง!”
ป้าาาาา!
เธอพุ่งออกไปด้วยความเร็วที่เหนือกว่าไปยังช่องเล็ก ๆ ในขบวนของพวกเขาเทพที่ยังคงผูกมัดเธอผ่านโซ่จับไม่ได้และถูกลากออกไปในอากาศ
“ ฮ่าฮ่าฮ่า! ภรรยาของข้ายอดเยี่ยมมาก!”
ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นความโกรธบนใบหน้าของเทพ
มันเป็นช่วงเวลาที่อันตรายของการไม่ตั้งใจ
อย่างไรก็ตามในระดับพลังของผม ความว้าวุ่นใจเพียงครู่เดียวสามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นหายนะ
แม้ว่าผมจะทําได้ดีในการช่วยวาเลนอร์ แต่สองวินาทีในการเฝ้าดูการหลบหนีของเธอในขณะที่ผมหัวเราะเบา ๆ กับตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ในการต่อสู้ในระดับนี้และมิคาเอลก็ไม่ปล่อยให้โอกาสดังกล่าวหลุดลอยไป
“ อันเด ธ เจ้าควรเป็นห่วงชีวิตของตัวเองมากกว่านี้!”
เหล่าเทพได้ล้อมข้าไว้จากทุกทิศทุกทาง พวกมันก่อตัวเป็นทรงกลมถักแน่นรอบตัวผมไม่ยอมให้มีแสงผ่านเข้ามาดาบเพลิงของมิคาเอลเป็นแหล่งกําเนิดแสงเพียงแหล่งเดียว
“ เราจะยุติเรื่องตลกร้ายนี้? จนถึงตอนนี้ข้าแค่เล่นกับพวกเจ้าเท่านั้นไม่งั้นข้าอาจทําให้เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก”
หลังจากการยั่วยุของผมใบหน้าของมิคาเอลที่ยังคงไม่แสดงออกตลอดเวลาในที่สุดก็ขมวดคิ้ว
สําเร็จ! อย่างน้อยก็ทําให้เขาโกรธได้นิดหน่อย เมื่อผู้ชายที่ไร้อารมณ์อย่างเขาสูญเสียความเยือกเย็นนั่นคือช่วงเวลาที่เขามีแนวโน้มที่จะทําผิดพลาดมากที่สุดผมสามารถใช้ประโยชน์ได้
แน่นอนว่าจํานวนเทพและพลังที่แท้จริงของพวกเขาเป็นปัญหาแต่คําสั่งและยุทธวิธีของมิคาเอลนั้นยิ่งกว่านั้น ถ้าเขาโกรธเขามั่นใจว่าจะทําผิดพลาดซึ่งผมสามารถใช้เพื่อยุติเขาได้
ผมพบว่าตัวเองถูกมัดเนื่องจากความประมาทของผมแต่ในที่สุดผมก็เห็นทางออกจากสิ่งนี้
“ อันเดธ ยังคงให้ความบันเทิงกับภาพลวงตาที่ไร้สาระของเจ้าความตายของเจ้าได้รับการประกาศแล้วในฐานะผู้ถูกเลือก ข้าจะเป็นผู้ประหารชีวิตของเจ้า”
มิคาเอลฟื้นคืนความสงบและยกดาบเพลิงขึ้น
“ เข้าร่วมกับข้า เหล่า พี่น้อง! ร้องเพลงสรรเสริญสวรรค์!”
มิคาเอลสั่งให้เทพที่อยู่รอบ ๆ ทั้งหมดเริ่มร้องเพลงในตอนนี้มันเป็นเพลงบริสุทธิ์ที่ไม่ตาย มีอํานาจที่จะทําลายชีวิตของผม
“ บ้าชิบ! เจ้าไม่โกรธหรือ มิคาเอลเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนเจ้าร้องเพลงนี้ได้อย่างไรในเขตเวทมนตร์ว่างเปล่า”
ผมไม่ทันระวัง เพลงบริสุทธิ์นี้เพราะผมไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นไปได้ผมมองหาการโจมตีด้วยดาบของมิคาเอลแทนและเตรียมพร้อมที่จะปัดป้องด้วยเอ็กซ์คาลิเบอร์ผมไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะสามารถใช้เวทมนตร์ได้ที่นี่
โชคดีที่เพลงไม่ได้ผลอย่างที่พวกเขาคาดไว้และผมยังสามารถใช้อัญมณีวิเศษเพื่อหลบหนีได้
ผมรีบข้ามสถานที่อย่างรวดเร็วเพื่อหนี
“เทเลพอร์ต! เทเลพอร์ต! ”
“ ไล่ตามเขาไปเรื่อย ๆ เทพที่อยู่ใกล้เขาที่สุดต้องร้องต่อไป!”
ผมสามารถหลบหนีจากการถูกล้อมได้ก่อนที่เพลงจะมีผลอย่างสมบูรณ์แต่มีปัญหาใหม่ อัญมณีในมือของผมว่างเปล่า
ถ้าผมใช้ เทเลพอร์ต ทันทีแทนที่จะใช้อัญมณีวิเศษผลลัพธ์ก็จะแตกต่างออกไปในขณะที่ยืนอยู่ผมพึ่งพาอัญมณีเหล่านี้มากเกินไปและลืมที่จะติดตามว่ามีมันเหลืออยู่เท่าไหร่ทางเลือกเล็ก ๆ น้อย ๆเช่นนี้นําไปสู่ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันอย่างมาก
“แย่แล้ว! มันหมดแล้วจริงๆหรือ?
“ เทเล…”
ผมไม่ได้ใส่ใจในการนับจํานวนของพลังในอัญมณีและตอนนี้กําลังต้องจ่ายราคาเมื่อถึงเวลาที่ผมสังเกตเห็นว่าอัญมณีเวทมนตร์ว่างเปล่าและพยายามที่จะเทเลพอร์ตตามปกติเขตเวทมนตร์ว่างปาวได้ล้อมรอบผมและยกเลิกการร่ายของผมก่อนที่ผมจะหนีไป มันแตกต่างกันเล็กน้อยเพียง 0.05 วินาที แต่ช่วงเวลาเล็ก ๆ นั้นคือความ แตกต่างระหว่างชีวิตและความตาย
“ ต่อไปให้ล้อมรอบเขาและใช้พื้นที่เวทมนตร์ว่างเปล่า! คนที่อยู่ใกล้ ๆ ร้องเพลงต่อไป!”
“ อื้อ! นี่คือพลังที่แท้จริงของเพลงของพวกเขา!”
ผมรู้สึกได้ถึงพลังของมันที่ทําให้ร่างกายของผมแตกสลายและผมพยายามอย่างมากที่จะทิ้งอัญมณีที่ใช้แล้วและหยิบมันขึ้นมาให มในกระเป๋าของผมอย่างไรก็ตามเพลงของพวกเขามีพลังและทําลายล้างมากขึ้นเรื่อยๆและผมก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างถูกต้องอีกต่อไป
ชะตากรรมของผมถูกตัดสินภายใน 0.05 วินาทีสั้น ๆ นั้นและช่วงเวลาแห่งความประมาทนั้นตอนนี้ผมตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไร้ ซึ่งความหวัง แต่ผมก็ยังดิ้นรนเพื่อหนี
มาเลย!”
ผมสูญเสียความสามารถในการขยับแขนขวาซึ่งอยู่ใกล้กับกระเป่ามากจนเปลี่ยนไปทางซ้ายและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อคว้าอัญมณีแต่พลังของเพลงนั้นแรงเกินไปและผมก็ถูกบดขยี้แทน
“ เพลงนี้ทรงพลังขนาดนี้ได้ยังไง? ข้ามีความต้านทานเวทย์สูงมาก! ไอ!”
ร่างกายของผมทรุดโทรมและสูญเสียความสามารถในการบินแขนทั้งสองข้างของผมก็อ่อนแรงขณะที่ผมล้มลงไปที่พื้น
“ เทพที่อยู่ด้านล่างของวงล้อมตามความเร็วที่ตกลงมาของเขาและตรวจสอบให้แน่ใจว่าเขาอยู่ตรงกลางของทรงกลมเสมออย่ายอมแพ้แม้แต่วินาทีเดียว! เทพที่อยู่ด้านบนจงร้องเพลงสรรเสริญพระสิริแห่งสวรรค์!”
พวกเขารักษาเขตเวทมนตร์ว่างเปล่าและไม่ยอมแพ้โดยไม่ทิ้งข้อบกพร่องใด ๆ ในการล้อมรอบของพวกเขาเมื่อเหล่าเทพอยู่ข้างบนร่วมร้องเพลงความกดดันในตัวผมก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเช่นกัน
* อ้ากกก! อย่างน้อยเจ้าก็ไม่ควรฝึกคาราโอเกะก่อน!ได้โปรด!อื้อหือ!ข้าจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร”
ผมกรีดร้องด้วยความหงุดหงิดเมื่อผมรู้ว่าผมไม่มีทางหนีแขนของผมถูกล็อคและเวทมนตร์ของผมก็ถูกปิดผนึก
ผมรู้สึกว่าร่างกายของผมลุกเป็นไฟและพลังศักดิ์สิทธิ์ของเพลงของพวกเขาได้ชําระล้างศพที่ไม่ตายของผม ผมเห็นกระดูกหน้าอกของผมแตกออกจากกันและจากนั้นภาพสุดท้ายของผมก่อนที่ทุกอย่างจะมีดลงก็คือวาเลนอร์ฉีกร่างของพวกมันออกจากกันด้วยกรงเล็บของเธอเธอพยายามเข้าถึงผม
“บัดซบ จบแล้วหรือ? อย่างน้อยผมก็จะฟื้นคืนชีพในเรือชีวิตใช่ไหม?”
ผมยอมรับการตายของผมเมื่อผมพบว่าตัวเองอยู่ในโลกแห่งความมืดมิดความว่างเปล่าที่ไม่มีวันสิ้นสุด
จนกระทั่งผมได้พบกับสิ่งมีชีวิตบางอย่าง
“เจ้าทําให้ข้านึกถึงตัวเอง ความกระหายที่ไม่มีวันหมดไปซึ่งจะไม่หายไปแม้ว่าเราจะเอาชีวิตทําลายอารยธรรมทั้งหมดหรือแม้แต่ทําลายโลกก็ตาม
“เจ้าคิดผิดข้าไม่รู้สึกกระหายขนาดนั้น
“คนโกหก”
“ข้าแค่ต้องการแก้แค้น คนที่ทําแบบนี้กับข้า”
“ตกลงไปตามทางของเจ้า”
ผมรู้สึกว่าตัวเองถูกดูดออกจากความว่างเปล่านี้
“ผมกําลังพื้นที่เรือชีวิตของผมหรือไม่?
เมื่อผมลืมตาผมนอนอยู่ที่ก้นทะเลสาบของหลุม อย่างไรก็ตามเหล่าเทพมีผมล้อมรอบร่างของ นินัม ที่ถูกตัดออกเป็นสองส่วนโดยหนึ่งในเทพและเขาถูกปกคลุมไปด้วยเลือดสีน้ําเงินของเธอ ยืนอยู่บนชายฝั่งทะเลสาบ ผมถูกระงับโดยเขตเวทมนตร์ว่างเปล่าของพวกเขาอย่างสมบูรณ์และไม่สามารถหลบหนีได้อีกครั้ง
“ พวกเจ้ารู้จักสถานที่นี้ได้อย่างไร”
“ อันเดธ นินัม เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของราชาโอเบรอนโดยธรรมชาติและเมื่อไม่นานมานี้เขาได้รับการยอมรับให้เป็นเทพชั้นสูง”
“อะไร? ไม่ นินัม มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับโอเบรอนไม่ใช่หรือ”
“ นั่นคือสิ่งที่เจ้าคิดหรือ? นินัม ไม่เคยทรยศต่อราชาของนาง นางแค่หลอกเจ้านินัม ถูกส่งมายังสถานที่แห่งนี้โดย หมอผีแฟรี่ เพื่อคอยจับตาดูเจ้านางให้เอกซ์แคลิเบอร์ กับเจ้าเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากเจ้าซึ่งได้ผลเพราะเจ้ามอบความไว้วางใจให้ นางครอบครองเรือชีวิตที่มีค่าที่สุดของเจ้าด้วยการทรยศของนาง นางช่วยให้ราชาของนางบรรลุตําแหน่งที่เขาต้องการและควรกลับมาอยู่เคียงข้างเขาอย่างมีความสุขโดยหวังว่าจะได้แต่งงานกับเขา อย่างไรก็ตามไททาเนียภรรยาคนปัจจุบันของเขา บีบบังคับให้โอเบรอนฆ่านางนินัมหลอกเจ้าและนางก็ถูกราชาของนางหลอก เหยื่อ ผู้น่าสงสารสองคน”
“ ไอ้บ้า! เจ้าฆ่าทุกคนแล้วหรือ? แล้ววาเลนอร์ล่ะ? มังกรผู้พิทักษ์? พลเมืองของข้า?”
“ อันเดธ ช่างน่าสมเพชขนาดไหนแม้ต้องเผชิญกับความตายที่แท้จริงเจ้าก็ยังห่วงคนอื่น หากเจ้าต้องรู้ว่าเดี๋ยวพวกเขาจะมาร่วมกับเจ้าในไม่ช้า”
วาเลนอร์! อัลเบี้ยน! เบียงก้า! เจนน่า! เอริน! “
ผมส่งกระแสจิตออกไปอย่างหมดหวัง แต่สิ่งที่ผมรู้สึกได้คือการเผาป่าและเมือง
“ ข้าอาจจะทําลายเจ้า ก่อนที่เจ้าจะฟื้นคืนชีพ แต่ข้าอยากจะให้เจ้ามีโอกาสได้เห็นการล่มสลายของทุกสิ่งที่เจ้าได้ทํางานอย่างหนักด้วยตาของเจ้าเองในพงศาวดารแห่งประวัติศาสตร์ เจ้าจะได้ชื่อว่าเป็นปีศาจที่กระหายเลือดที่สังหารมนุษย์เท่านั้น”
“ ประวัติศาสตร์นั้นจะไม่มีอะไรนอกจากการประดิษฐ์! ข้าไม่เคยทําร้ายคนอื่นเว้นแต่จะถูกยั่วยุ!”
“ นั่นเป็นผลเพียงเล็กน้อย ประวัติศาสตร์ได้รับการบันทึกโดยผู้ชนะเจ้าไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าวายร้ายที่จะครอบครองหน้าเดียวในประวัติศาสตร์แห่งความรุ่งโรจน์ของ เทพชั้นสูงร้องเพลงกับพี่น้องของข้าเพื่อความรุ่งโรจน์ของสวรรค์!”
ผมรู้สึกทรมานกับเพลงของพวกเขาอีกครั้งและความเป็นอยู่ทั้งหมดของผมก็พังทลายลงในไม่ช้าผมจะต้องเผชิญกับความตายอีกครั้งในไม่ช้า
“ ไม่! วาเลนอร์! สุสานของข้า! คนของข้า! เพื่อนของข้า! ข้าต้องช่วยพวกเขาทั้งหมดข้าจะตายแบบนี้ไม่ได้! ข้าจะกลับมาเพื่อแก้ แค้นเจ้าได้ยินข้าหรือไม่!ข้าชื่อโจร่าจําไว้เข้าจะลากเทพชั้นสูงผู้หยิ่งผยองของเจ้าลงจากบัลลังก์อันสูงส่งของพวกมัน!”
ผมร้องออกมาด้วยเสียงหัวเราะที่ชั่วร้าย แต่ผมก็สูญเสียพลังเสียงและความเข้มแข็งไปกับบทเพลงศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาแล้วผมเอาชนะความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสจากนั้นก็เห็นแต่ความมืดมิด
ในความตายไม่มีความหมายอีกต่อไป
ผมกลับมาอยู่ในความว่างเปล่าของความว่างเปล่าโดยพูดถึงการดํารงอยู่ที่พิเศษนี้
“เจ้าต้องการที่จะปรนเปรอความกระหายในการแก้แค้นหรือไม่?”
“ไม่ ข้าพยายามอย่างหนักที่จะไม่ฆ่าอย่างไร้ความหมาย
“แต่เจ้าฆ่ามันก็สนุกดีใช่มั้ย? แล้วมนุษย์ 50,000 คนที่เจ้าฆ่าและกลายเป็นหุ่นเชิดของเจ้า?”
“พวกเขาพยายามทําร้ายเพื่อนของข้า มันเป็นเรื่องธรรมดาสําหรับข้าที่จะฆ่าพวกเขา”
แต่พวกเขาจําเป็นต้องตายจริงๆหรือ? เจ้าควรทราบว่าพวกเขาเพียงรับคําสั่งจากผู้อื่น
ไม่! พวกเขาไม่สามารถซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังคําสั่งของผู้อื่นพวกเขาเป็นคนที่จะกระทําการใช่หรือไม่? ”
“แล้วนี่เป็นข้ออ้างของเจ้าในการฆ่าพวกเขาอย่างเลือดเย็นหรือ?”
“ข้าแค่หยุดพวกเขาจากการสังหารโหด
“เจ้ากําลังพยายามที่จะพิสูจน์การกระทําของเจ้าโดยเรียกมันว่าเป็นการฆาตกรรมล่วงหน้า?”
“หุบปาก! ข้าไม่เคยมีความสุขกับชีวิตเลย!”
“นั่นคือความจริง? เจ้าไม่ยินดีเมื่อสังหารมนุษย์เหล่านั้นหรือ?”
“ข้า
ข้าทําในสิ่งที่ข้าต้องทํา!”
“เลิกพยายามซ่อนตัวเองไว้เบื้องหลังคํากล่าวสวย ๆ ของเจ้า
“ไม่! ข้าแค่อยากมีความสุขกับชีวิตในอาณาจักรของตัวเอง!ทําไม …. ข้าต้องฆ่ามนุษย์พวกนั้น?
“เพราะเจ้าเป็นนักฆ่าโดยกําเนิด
“ไม่! ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะข้ากลายเป็นลิซ! ”
“แต่เจ้าไม่ได้เลือกลิซหรือ”
“ตอนนั้นขาไม่มีทางเลือกมันเป็นเรื่องของการอยู่รอด!
“เจ้ามักจะนําข้ออ้างที่ว่าทุกอย่างถูกกําหนดไว้ล่วงหน้าและหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เจ้ามีทางเลือกเสมอตัวเลือกที่สะดวกสบายและปลอดภัยกว่า
“ไม่มีสิ่งนั้น!”
“ถ้าเจ้าจะหยุดสร้างสิ่งนี้และมีความสัมพันธ์กับผู้อื่น … เจ้าไม่ได้พิจารณาเรื่องนี้หรือ??
“นั่นเป็นทางเลือกที่ยอมรับได้อย่างไร?
“การเลือกทางเลือกหมายถึงการละทิ้งตัวเลือกอื่น ๆ ทั้งหมดที่เจ้าทิ้งไว้เบื้องหลัง แน่นอนว่ามีทางเลือกที่สงบสุขกว่านี้เพียงแค่ ถามตัวเองเจ้าก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง
“อืม ไม่ใช่ว่าข้าจะรู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ข้าไม่รู้ว่าตัวเลือกของข้าจะนําข้าไปสู่จุดไหน ?
“ไม่รู้หรือ? มีสัญญาณเตือนอยู่เสมอว่าเจ้าหยิ่งผยองและเลือกที่จะเพิกเฉย
“ใช่ข้าหยิ่ง
มันเป็นปัญหาใหญ่ที่สุดของข้าเสมอ”
“แล้วเจ้าจะยอมรับหรือไม่
“ใช่ มันเป็นความจริง
“เจ้าจะทําอะไรถ้าได้รับโอกาสอีกครั้ง
“ข้าจะไม่ทําผิดแบบเดิม ๆ
“จริงหรือ? ซื่อสัตย์กับตัวเองมากขึ้น
ข้าคงเลือกเหมือนเดิม
“แล้วจุดที่ต้องจัดการอีกครั้งคืออะไร? เจ้าอยากเป็นที่จดจําในรูปแบบที่น่าสมเพชนี้หรือไม่?
“ไม่ ข้ายอมไม่ได้
“แล้วเจ้าต้องการโอกาสที่จะได้มีจุดหมายอีกไหม?”
“ใช่ ข้าต้องการโอกาสในการดํารงอยู่อีกครั้ง
“ดีนี่จะเป็นครั้งสุดท้าย จะไม่มีใครอื่นและสิ่งนี้จะสรุปข้อตกลงระหว่างเรา ๆ
ใช่ข้อตกลงของเรา บางที่สักวันหากโอกาสสุดท้ายของเจ้าผ่านพ้นไปเจ้าจะจํามันได้ ท้ายที่สุดแล้วทุกอย่างล้วนมาพร้อมกับรา คาของมัน
“ไม่ บอกข้าว่าข้อตกลงคืออะไร? เฮ้! เจ้าคือใคร? บอกข้า!?
ไม่ว่าผมจะตะโกนดังแค่ไหนก็ไม่มีคําตอบ
ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ในความว่างเปล่านั้นนานแค่ไหน แต่ในที่สุดผมก็ถูกดูดออกจากที่นั่น
“ นายท่าน จะลืมตาขึ้นอีกครั้งหรือไม่”
เมื่อการมองเห็นของผมกลับมาที่ผม ผมเห็นนอร์เดรียน่ายืนอยู่เหนือผมพละกําลังและสติปัญญาของเธอหายไปเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส
“ นอร์เดรียน่า?”
