มุกดามองตามทางที่โธรณีชี้ไป เห็นโต๊ะทำงานตัวเองมีตู้เล็กๆ บนตู้ยังมีที่ต้มน้ำอีก
นี่มันแปลกยังไงเหรอ? แค่ห้องทำงานอื่นไม่มีของสิ่งนี้เอง มุกดาก็คิดไม่ถึงว่ามันใช้ทำอะไร
“เธอไม่รู้เหรอว่าอันนี้ไว้ใช้ทำอะไร? มุก เธอชอบดื่มชาไม่ใช่เหรอ นี่คือที่ต้มชาโดยเฉพาะเลยนะ พี่ชายฉันกลัวว่าถ้าวางชาไว้นานเกินไปจะเย็นเอา เลยตั้งใจออกแบบเพื่อให้รักษาระดับอุณหภูมิของชาได้โดยเฉพาะ เธอดูนี่สิ เธอวางแก้วชาไว้ตรงนี้ ชาก็จะเย็นได้ ยังมีอันนี้อีก ฉันจะบอกให้นะเธอลองลากออกมาดูสิ ด้านในจะต้องเป็นของที่เธอชอบกินแน่” โธรณีชี้ไปที่ลิ้นชักด้านล่างตู้
มุกดาดึงออกมาดู จริงด้วย เป็นของขนมที่เธอชอบกินทั้งหมดเลย
“แสนดี ทำไมเธอถึงรู้จักพี่ชายดีขนาดนี้กันนะ” การออกแบบรายละเอียดพวกนี้ ทำให้มุกดาซาบซึ้งใจจริงๆ
“เพราะช่วงนี้พี่ฉันจะชอบถามฉันว่า ผู้หญิงชอบห้องทำงานแบบไหนกัน ฉันก็เลยพูดมั่วๆ ไม่คิดว่าเขาจะทำมันจริงๆ” โธรณีชี้ไปที่ของในห้องทำงาน ส่วนมากก็ออกแบบเพื่อมุกดา ขนาดโซฟายังเป็นสีขาวเลย ทั้งห้องทำงานดูโอ่อ่าตระการตามาก
“มากินของอร่อยกัน พี่เธอซื้อมาเยอะเลย ฉันคงกินไม่หมดหรอก” มุกดาเอาขนมออกมา และแบ่งให้โธรณีอย่างใจกว้าง
ทั้งสองนั่งกินอยู่บนโซฟา โธรณียังเล่าเรื่องราวตอนเด็กๆของพี่ชายให้มุกดาฟังอีกด้วย ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนาน
“เอาล่ะ ถึงเวลาแล้ว พวกเราจะไปกันแล้ว แสนดี เธอเก็บตรงนี้ให้เรียบร้อยนะ ดูสิกินเลอะเทอะจริงๆเลย นี่เป็นห้องทำงานใหม่ของมุกนะ” ชลธีเห็นบนโต๊ะชามีแต่งเศษขยะ ก็ขมวดคิ้วบ่นทันที
“ฉันก็กินนะ ให้ฉันเก็บเองเถอะ” มุกดารีบเก็บเศษขยะทันที
“อย่าสิ ไม่ต้องหรอก พี่ฉันให้ฉันเก็บ พวกเธอไปก่อนเถอะ เดี๋ยวเขาได้หักเงินค่าขนมฉันอีก” โธรณีห้ามมุกดาไว้ เธอไม่อยากถูกหักเงินค่าขนมอีกแล้ว
“ไปกันเถอะ เธอยังต้องไปแต่งหน้าด้วยนะ หน้าสดไปงานเลี้ยงคงไม่ดี แม้หน้าสดเธอจะสวยมากก็ตาม” ชลธีไม่อยากให้มุกดาสวยมากเกินไป แบบนั้นจะดึงดูดสายตาของคนอื่นมากเกินไป
“แต่งหน้าเบาๆหน่อยนะ ให้เหมาะกับชุดวันนี้ของเธอ” ชลธีพูดกับจันทิมา
จันทิมามองมุกดา เธอสวยขนาดนี้ ถึงแม้แต่งเบาๆก็สวยเหมือนนางฟ้าแล้วล่ะ
แต่ชุดราตรีนี้มันอะไรกัน แม้มุกดาจะใส่แล้วสวย แต่มันโบราณมากไปไหม ปกปิดมุกดาไว้ทั้งตัวเลย ยังดีที่เปิดเท้าออกมาด้วย
จันทิมามองชลธีอีกที ชลธีก็กำลังมองมาอยู่ จันทิมาหัวเราะ และเริ่มแต่งหน้าให้มุกดา
งานเลี้ยงวันนี้ต้องเจอคนสำคัญมากมาย มีนักธุรกิจมากมายที่บินมาจากต่างประเทศ
วันนี้ชลธีมาค่อนข้างเช้า เวลานี้คนค่อนข้างน้อย เขาพามุกดามาแอบอยู่ตรงมุมห้องที่มีคนน้อยๆ จากนั้นก็จิบชาชมวิวเงียบๆสองคน
ใช้โอกาสว่างนี้ ชลธีแนะนำจุดประสงค์การจัดงานเลี้ยงในวันนี้ให้กับมุกดา ก็เพื่อให้บริษัทยักษ์ใหญ่ในพระนครคว้าโอกาสนี้ไว้ ให้ชาวต่างชาติควักเงินออกมา ลงทุนภายในประเทศ
ชลธียังแนะนำมุกดาสั้น ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์พื้นฐานของนักลงทุนนานาชาติหลายคน เขาพูดมาทั้งหมดห้าคน ไม่ได้คาดหวังว่ามุกดาจะจำได้ จำได้สองคนก็ได้แล้ว เพราะความชอบของคนพวกนั้นเยอะมาก จะจำได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่เจอคนด้วยซ้ำ อยากจะแยกแยะได้คงเป็นเรื่องยาก
“เอาล่ะ นี่ก็คือสถานการณ์พื้นฐานของพวกเขา เธอไม่ต้องกังวลไป รู้คร่าวๆก็พอแล้ว ครั้งนี้พวกเรามาก็เพื่อร่วมงานกับคุณยูริสและคุณนายโรส พวกเขาเป็นมหาเศรษฐีในยุโรปเลยนะ” ชลธีพูดจบ ก็ตบไหล่มุกดาเบาๆ
“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก ยังมีฉันอยู่นะ! เดี๋ยวเธอช่วยฉันในเวลาที่เหมาะสมแล้วกัน” ชลธีกระซิบข้างหูมุกดา
เขาชอบที่มุกดามีหัวคิดเกี่ยวกับธุรกิจและการตัดสินใจ และอยากให้โอกาสมุกดาได้ฝึกฝนในตัวด้วย
“ได้ ฉันรู้แล้ว ชล นายดูสิคนมาเยอะมากแล้ว นายเข้าไปทักทายพวกเขาเถอะ ฉันนั่งอยู่ตรงนี้เดี๋ยวเดียว” มุกดาเห็นคนเดินมาทางนี้กันแล้ว และเริ่มมีคนทักทายชลธีแล้วด้วย
“ได้ ฉันไปทักทายคนอื่นๆก่อนนะ เดี๋ยวค่อยมารับเธอ” ชลธีให้มุกดานั่งลง เทชาให้เธอเต็มแก้ว ตัวเองก็ถึงไปทักทายคนอื่นๆ
มุกดาทบทวนคำพูดที่ชลธีบอกกับตัวเองอีกรอบ ส่วนใหญ่แล้วไม่ค่อยมีปัญหาอะไร เธอนั่งดื่มชา มองแขกที่เข้ามาทางประตูใหญ่เงียบๆ
วันนี้มีแขกชาวต่างชาติเยอะจัง ทั้งชายหญิงรวมกันแล้วก็สิบกว่าคน แค่ผมสีทองกับตาสีฟ้าก็มีหลายคนแล้ว เจอกันครั้งแรกก็แยกแต่ละคนยากจริงๆ
มุกดายกน้ำกีวีขึ้นมาหนึ่งแก้ว ลุกขึ้นมาแล้วเดินไปช้าๆ
เธอเดินไปตรงหน้าคุณผู้หญิงคนหนึ่ง และยื่นน้ำผลไม้ในมือของตนเองออกไป
“สวัสดีค่ะ คุณนายโรส ดื่มน้ำผลไม้ไหมคะ”
โรสมองมุกดาด้วยแววตาที่ตะลึง หญิงสาวคนนี้ไม่ใช่พนักงานแน่ หล่อนสวมชุดใหม่ล่าสุดของฤดูนี้ ภายใต้ผู้หญิงต่างชาติผมทองตาสีฟ้ามากมาย หล่อนรู้ได้ยังไงว่าตนคือคุณนายโรส?
แต่ว่าโรสก็เป็นผู้เชี่ยวชาญในแวดวงธุรกิจคนหนึ่ง แม้เธอจะตกใจ แต่ก็แค่พริบตาเดียวเท่านั้น ไม่นานเธอก็กลับมาเป็นปกติได้
“เธอจำคนผิดแล้วล่ะ ฉันไม่ใช่โรส แต่น้ำผลไม้ที่เธอยื่นมาฉันรับไว้ได้” สำหรับคนแบบนี้โรสเห็นมาเยอะแล้ว ก็แค่พวกคนที่อยากจะร่วมงานกับตน จ้างสาวสวยมาบังเอิญเจอกับตนเองก็เท่านั้น
“คุณนายโรส ดิฉันจำไม่ผิดหรอกค่ะ แม้จะมีคุณผู้หญิงเยอะแค่ไหน แค่เห็นบุคลิกและแววตาของคุณ ดิฉันก็ตัดสินใจได้แล้วว่า คุณก็คือคุณนายโรส ยังมีเหตุผลหนึ่งก็คือ คุณถนัดมือซ้ายค่ะ” มุกดายกน้ำแครอทในมือตัวเองขึ้นมาแล้วดื่มไปหนึ่งคำ
“เธอชื่ออะไร? ดูเหมือนเธอยังสาวนะ ฉันแน่ใจว่าเธอไม่เคยเจอฉันมาก่อน อีกอย่างฉันเห็นเธอเดินมาจากตรงนั้นคนเดียว และไม่มีใครแนะนำเธอให้ฉันเลย เธอเป็นเด็กที่เก่งเรื่องสำรวจนะ” คุณนายโรสก็ดื่มน้ำกีวีไปหนึ่งคำ เธอชอบดื่มน้ำรสชาตินี้มากที่สุด
“คุณนายโรส ดิฉันชื่อมุกดาค่ะ เป็นรองประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ป” มุกดาเห็นโรสใจอ่อนแล้ว ก็ยื่นมือซ้ายตัวเองออกไป เธอเป็นคนละเอียดอ่อนมาก โรสถนัดมือซ้าย เธอก็เลยยื่นมือซ้ายของตัวเองออกไป
เรื่องนี้ทำให้คุณนายโรสรู้สึกประทับใจหล่อนยิ่งขึ้นไปอีก เป็นเด็กที่คิดถึงคนอื่นอยู่เสมอจริงๆ ตอนนี้เด็กผู้หญิงแบบนี้มีน้อยมาก แล้วยังไม่ถือตัวอีกด้วย
