มิน่าเล่าตอนที่ลูซี่เจอกับมุกดา ถึงได้มีน้ำใจขนาดนั้น และยังดีกับตนเองแบบนั้น ที่แท้เธอเป็นเพื่อนสมัยเรียนของชลนั่นเอง
“อย่างนั้นครั้งนี้ก็ลำบากคุณแล้ว ลูซี่ ขอบคุณมาก” มุกดาคิดว่าที่เมื่อครู่ตนเองรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย ช่างไม่น่าเลย ลูซี่เป็นคนดีคนหนึ่ง
“ก็ไม่หรอกนะ ตอนที่ฉันรู้ว่าฟิลลิปเป็นคนที่ฆ่าพ่อแม่ฉัน ฉันอยากจะฆ่าเขาให้ตายไปเลย ยังดีที่ชลห้ามฉันไว้ บอกว่าให้ใช้วิธีทางกฎหมายเอาตัวเขาเข้าคุกก็พอแล้ว ให้เขาไม่ต้องออกมาตลอดชีวิต อย่างไรเสียชีวิตหนึ่งของเขาก็ไม่ได้ยาวนานเท่าไหร่แล้ว” ลูซี่พูดอย่างจริงใจมาก เธอช่วยชลธีก็เท่ากับช่วยตัวเองด้วย
ทั้งสองคนพูดคุยกันพลาง เสื้อผ้าของมุกดาก็ถูกเปลี่ยนเสร็จแล้ว เสื้อผ้าที่เพิ่งซื้อเมื่อตอนเธอมาถึงอเมริกา ถูกลูซี่นำมาจากโรงแรมแล้ว
“มุกดา คุณใส่อะไรก็สวยหมด ฉันคิดว่าคุณก็คือไอดอลของฉัน ต่อไปถ้าฉันไปซื้อเสื้อผ้าจะชวนคุณไปด้วย” ลูซี่มองมุกดาที่รูปร่างสมส่วนใส่เสื้อผ้าอะไรก็สวยดูดีไปหมด ทั้งดูสง่า ทั้งทำให้เห็นสัดส่วนชัดเจน อิจฉาเธอมากเลย
มุกดามองลูซี่ รูปร่างเธอจัดอยู่ในแบบเซ็กซี่เผ็ดร้อน และเสื้อผ้าที่สวมใส่ก็เปิดโชว์เนื้อหนังมังสา แต่ว่าก็เหมาะกับนิสัยของเธอมาก
“ลูซี่ รูปร่างของคุณก็ดีมากพอแล้ว เซ็กซี่มากเลย คุณยังแต่งตัวเปิดเผยแบบนี้ ออกไปข้างนอกสะดุดตาขนาดไหนกัน!” มุกดาชมลูซี่
“คุณอย่าพูดเลย มีผู้ชายผิวปากให้ฉันหลายคนเลยจริงๆ แต่ว่าหลายคนก็ถูกฉันต่อย ฉันออกจากบ้านน้อยมาก พอออกจากบ้านก็คือการต่อสู้เป็นหลัก” ลูซี่เองก็เบื่อไม่รู้จะทำยังไง นิสัยของเธอฉุนเฉียวมาก ดังนั้นเธออยากจะเปลี่ยนภาพลักษณ์ใหม่
มุกดามองเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ ช่างน่าสงสารคนที่ถูกต่อยตีพวกนั้น พวกเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด รูปร่างของมีสัดส่วนโค้งเว้านูนหน้านูนหลัง ทั้งใส่ชุดโชว์สะดืออีกด้วย ภายใต้กางเกงตัวแซ่บก็คือสองขาเรียวยาว แต่งตัวแบบนี้ ผู้ชายต่างก็เลือดกำเดาพุ่งกันหมด แล้วยังต้องถูกต่อยแบบนี้ ก็ไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ
“มุกดาตอนนี้คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” ลูซี่ถามมุกดา
“ไม่มีแล้ว วันนี้ฉันสบายมากเป็นพิเศษ” มุกดาเองก็ตามความจริง
“งั้นพวกเราไปเดินเล่น พวกเราไปช้อปปิ้งกัน วันนั้นยังไม่ได้ซื้อให้หนำใจเลย คุณช่วยฉันดูหน่อย ฉันอยากซื้อเสื้อผ้าสักสองสามชุด” ลูซี่พูดถึงก็ใจร้อนจะไปแล้ว
“ได้ พวกเราไปช้อปปิ้งกัน” มุกดาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ บวกกับจะได้ไปช้อปปิ้ง ก็ยิ่งดีขึ้นไปอีก
ทั้งสองคนมาที่งานช้อปปิ้งของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ก็ยังคงเป็นห้างสรรพสินค้าแห่งนั้น ลูซี่ชอบห้างแห่งนี้มาก เพราะที่นี่มีเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายหลากหลายสไตล์ เธอเองก็ไม่รู้ว่าตนเองเหมาะสมกับแบบไหน
มุกดาช่วยเธอเลือกเสื้อผ้าสองสามชุด ลูซี่จึงค้นพบว่ารูปร่างของตนเองดีมาก ใส่อะไรก็ดูดีไปหมด แค่ตัวเองไม่รู้ว่าแบบไหนเหมาะกับตนเองเท่านั้น
หญิงสาวในกระจกรูปร่างสูงเพรียว ท่อนบนสวมเสื้อยืดสีดำ ท่อนล่างสวมกางเกงยีนส์ขากระบอกตรง สวมรองเท้าส้นเตี้ยสีขาวธรรมดาคู่หนึ่ง
ผมสีบลอนด์ถูกรวบเป็นมวยดังโงะง่ายๆด้านบนศีรษะ ลูซี่ค้นพบว่าเสื้อผ้าเรียบง่ายแบบนี้แต่งออกมาก็สวยน่าดูจริงๆ
“ว้าวลูซี่ เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ จากหน้าอกลงมามีแต่ขาเหรอเนี่ย ขาคุณยาวมากๆ ชุดนี้เหมาะกับคุณมาก” มุกดามองลูซี่ที่สวยงามพลางชื่นชมอย่างจริงใจ
“ฮ่าๆๆ ฉันเองก็ใส่เสื้อผ้าแบบนี้ได้ ฉันคิดมาตลอดว่าฉันไม่เหมาะกับเสื้อผ้าวัยรุ่นเรียบง่ายแบบนี้” ลูซี่พอใจกับเสื้อผ้าที่มุกดาเลือกให้ตนเองอย่างมาก
ได้ซื้อของแล้วมักจะติดลม หลังจากลูซี่ซื้อชุดที่ใส่ได้สวยแล้ว เธอก็อดไม่ได้ที่จะซื้ออีกหลายชุด เจอเสื้อผ้าในรูปแบบที่เหมาะกับตนเองแล้ว คนที่รักความสวยงามอย่างเธอก็ดีใจเหมือนกับเด็กน้อยคนหนึ่งอย่างนั้น
เห็นลูซี่ซื้อของอย่างมีความสุข มุกดาก็อดไม่ได้ที่จะซื้ออีกสองสามชุด และเสื้อผ้าที่ซื้อครั้งนี้ ก็ไม่ใช้มีแต่สีดำแล้ว มีสีขาวสีเทาด้วย ความเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆนี้มุกดาเองก็ไม่ทันได้สังเกตเห็น
เลือกเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ทั้งสองคนก็เตรียมไปจ่ายเงิน แต่พอมาที่แคชเชียร์ กลับถูกบอกว่าจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ให้พวกเขาไปได้เลย
มุกดากับลูซี่ต่างตกใจ ที่นี่คืออเมริกา ยังมีคนจ่ายเงินให้ตนเอง มีคนจ่ายผิดหรือเปล่า
“สวัสดีค่ะ ฉันขอถามหน่อยนะคะ คนที่ช่วยฉันจ่ายเงินเขาเป็นคนยังไงเหรอคะ” มุกดาอยากแน่ใจว่าไม่ได้มีใครจำคนผิด
“เป็นผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่งค่ะ เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็หรูหราดูดีมาก ตัวก็สูงมากค่ะ” หน้าตาท่าทางบ้าผู้ชายของพนักงานแคชเชียร์นั้น พูดก็เหมือนกับไม่ได้พูด
ลูซี่ลากมุกดาไป แบบนี้ถามก็ไม่รู้ว่าคือใคร ไม่ต้องไปสนใจ มีคนยอมจ่ายเงินให้พวกเราก็ดีแล้ว
ทั้งสองคนจูงมือกันออกจากห้างสรรพสินค้า มาที่ร้านกาแฟใกล้เคียงกับห้างสรรพสินค้า
“มุกดา ฉันเลี้ยงกาแฟคุณนะ กาแฟร้านนี้อร่อยมาก ที่พิเศษก็คือเค้ก ฉันชอบที่สุด” ลูซี่ลากมุกดามาในร้านกาแฟ เธอสั่งกาแฟสองแก้ว แล้วสั่งเค้กกับขนมอีกมากมาย
มุกดาที่ตื่นมากินแค่โจ๊กไปนิดหน่อย ตอนนี้ก็หิวแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่เกรงใจแล้ว
พอเค้กนั้นมาถึง มุกดากับลูซี่ก็กินกันอย่างมีความสุข ไม่มีความกดดันภายในใจ ที่แท้แล้วชีวิตเราก็สวยงามได้ขนาดนี้
ขณะที่กำลังกินกันอยู่ เสียงโทรศัพท์ของลูซี่ก็ดังขึ้น เธอเปิดออกดู สีหน้าตื่นเต้นดีใจ
“มุกดา คุณลองดูสิว่าชุดนี้สวยมั้ย” ลูซี่ส่งโทรศัพท์มือถือของตนเองให้มุกดาดู
มุกดาที่กำลังกินเค้กคำหนึ่งเข้าไปอยู่นั้น ตอนที่เธอเงยหน้ามองไปยังลูซี่ หน้าตาท่าทางน่ารักมากเป็นพิเศษ
บนโทรศัพท์มือถือคือชุดแต่งงานสีแดงชุดหนึ่ง สวยกว่าชุดที่เธอใส่เมื่อวันก่อนนั้นมาก การปักด้วยมือเหล่านั้นแสดงให้เห็นถึงความเลอค่าของเสื้อผ้า
“สวย สวยงามเหลือเกิน ลูซี่ คุณเตรียมไว้ใส่ตอนงานแต่งเหรอ” มุกดาชอบชุดนั้นในทันที
“ฉันก็รู้สึกว่าสวยมาก ตอนฉันแต่งงานก็อยากใส่ชุดแบบนี้” ลูซี่ได้ยินมุกดาบอกว่าชอบ เธอเองก็ชอบมาก ชุดแบบจีนสวยกว่าชุดเจ้าสาวมาก ลูซี่ยังคิดจะหาสามีคนจีนสักคน
“ฮัลโหล สองสาวสวย ผมนั่งตรงนั้นได้มั้ย” มีคนเดินมาทักทายทั้งสองคน
อนุชิตเองก็เพิ่งเสร็จงาน พอเขาเข้ามาก็เห็นมุกดากับลูซี่อยู่ที่นี่ดื่มชาพลาง คุยกันพลาง
แน่นอนว่าเขารู้แล้วว่าเรื่องของมุกดาจัดการเรียบร้อยแล้ว เขาดีใจแทนมุกดา เมื่อครู่ในห้างจึงให้เสื้อผ้าพวกนั้นเป็นของขวัญ
“ฮัลโหล อนุชิต” มุกดาเขยิบไปด้านใน เธอรู้ว่าอนุชิตจะต้องนั่งข้างตนเองแน่นอน
อนุชิตก็นั่งลงมาจริงๆ ท่าทางหล่อเหลาดูดีของเขา ทำให้ลูซี่อึ้งไปเลย
