“มุก มุกกลับมาแล้ว มุกกลับมาแล้ว” จันวิภาแบกท้องโตมายืนอยู่ไม่ไกล เธอตื่นเต้นมาก แต่เมื่อเห็นคนทั้งคู่ดูรักกันมาก เธอก็ไม่กล้าเข้าไปใกล้มากนัก
“จันวิภา เธอกลับมาตอนไหน ไม่ได้ไปฝากครรภ์เหรอ เป็นยังไงบ้าง” มุกดาเห็นจันวิภาสวมเสื้อนวมตัวหนา เธอกำลังมองมา โดยมีทศพรคอยดูแลอยู่
“มุกดา ฉันไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เธอต้องลำบาก ฉันช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย”
จันวิภาร้องไห้ออกมา เธอกอดกับมุกดาอย่างรักใคร่
“เธอมาหาฉันได้ ฉันก็ดีใจแล้ว ขอบใจนะ” มุกดาก็ร้องไห้ออกมาเหมือนกัน เธอไม่กลัวความลำบากในคุก โดนคนใส่ร้าย เธอก็ไม่ร้องไห้ แต่ตอนที่คนในครอบครัวมารับเธอ เธอมีความสุขจนร้องไห้ออกมา
มีรถยนต์ห้าคันจอดอย่างเป็นระเบียบ อยู่ไม่ไกล ล้วนเป็นรถที่มารับมุกดากลับบ้าน หลังจากที่เธอกอดกับจันวิภา พวกแม่ๆ ก็เดินมากอดมุกดา
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วลูก” นีรชาและธาราวดี รู้สึกแสบจมูกเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็สะกดกลั้นเอาไว้
“พอแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะ!” มุกดาตะโกนเสียงดัง ทุกคนยิ้มออกมา ถึงรอยยิ้มนี้จะดูเศร้าเล็กน้อย แต่ทุกคนโล่งใจมาก ส่งคนที่ทำชั่วเข้าคุกได้ ต่อไปคงจะเบาใจขึ้นไม่น้อย
มุกดาเดินข้าวกะละมังไฟเข้ามาในบ้าน เพราะเชื่อว่าไฟช่วยปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย อีกทั้งยังเป็นการทำให้ชีวิตโชติช่วงดั่งไฟ จากนั้นก็อาบน้ำด้วยน้ำโกฐจุฬาลัมพา ซึ่งเป็นพืชชนิดหนึ่ง เพื่อชะล้างสิ่งสกปรก มุกดาเปลี่ยนชุดนอนสีชมพู
ไม่ได้ใส่ชุดนอนสวยๆ แบบนี้นานแล้ว ตอนนี้เธอจะฟื้นฟูความอ่อนเยาว์อีกครั้ง ต้องสวมเสื้อผ้าสวยๆ งามๆ ถึงจะเข้ากับอายุของเธอ
“มุก มาดื่มชาสักหน่อยสิ นี่เป็นชาดอกไม้ที่แม่ผสมใหม่ ดื่มแล้วจะช่วยให้ผ่อนคลาย” นีรชาชงชาดอกไม้ที่ตัวเองผสมใหม่ มาให้มุกดา
“ขอบคุณค่ะแม่” มุกดารับชามา จากนั้นจึงจิบชาๆ เธอรู้สึกว่าตัวอุ่นขึ้นมาก
“มุก มานั่งคุยเป็นเพื่อนแม่สิ” นีรชาดึงให้มุกดานั่งลง เธออยากรู้ว่ามุกดาใช้ชีวิตในคุกอย่างไร
“ได้ค่ะแม่” มุกดานั่งลงอย่างว่าง่าย ทั้งสองคุยถึงช่วงที่มุกดาอยู่ในคุก
มุกดาพูดแต่เรื่องดีๆ บอกว่าใช้ชีวิตในคุกอย่างสบายดี ไม่มีใครทำให้ลำบาก ผ่านแต่ละวันไปได้อย่างสบายๆ
นีรชาไม่เชื่อทั้งหมด เธอรู้ว่ามุกดากลัวว่าเธอจะกังวล เลยพูดแต่เรื่องดีๆ ชลธีให้คนไปดูแลมุกดาในคุก อุไรภัสร์อะไรนั่น ก็ต้องหาคนไปกลั่นแกล้งมุกดาเช่นกัน เธอพอเดาเรื่องพวกนี้ได้
“แม่ หนูใช้ชีวิตในคุกอย่างสบายๆ ไม่มีใครแกล้งหนู หนูเรียนรู้อะไรได้ตั้งมากมาย” อยู่ในคุกมาเดือนกว่า มุกดาเรียนรู้อะไรได้มากมายจริงๆ
“รีบพักผ่อนเถอะ ลูกคงเหนื่อยแล้ว” นีรชารู้ และไม่กวนมุกดาอีก เวลานี้ชลธีก็อาบน้ำเสร็จแล้ว
“ขึ้นมาสิมุก” ชลธียืนอยู่ตรงหัวบันไดชั้นบน และกวักมือเรียกมุกดา
มุกดาถือแก้วชาขึ้นไปข้างบน ชลธีจูงมือเธอเข้าไปในห้องนอน
“ข้างนอกหนาว ทำไมคุณถึงไม่คลุมเสื้ออีกตัวออกไปล่ะ มือคุณเย็นจนแข็งหมดแล้ว” ชลธีลูบมือน้อยๆ ของมุกดา และเอามือมาเป่าที่ปาก
จริงอุณหภูมิข้างนอกหนาวกว่าในห้องนอนเล็กน้อย ไม่ได้หนาวถึงขนาดที่เขาพูด เดิมทีมือของเธอก็ไม่ได้อุ่นอยู่แล้ว
“ไม่ถึงขนาดนั้นสักหน่อย แม่ก็สวมเสื้อชั้นเดียว ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นสักหน่อย” มุกดาย่นปากยู่ เมื่อเห็นลำคอของชลธีเกร็ง เขาเงยหน้าขึ้นมาประทับจูบลงบนปากของเธอ
ความคิดถึงอันยาวนาน แค่จูบเบาๆ จะไปพออะไร เขาจับมือของมุกดาทั้งสองข้าง เข้ามาในหน้าอกของตัวเอง ส่วนมือทั้งสองข้างของเขา จับอยู่ที่ศีรษะของเธอ และจูบกันอย่างดูดดื่ม
จูบอันดูดดื่ม ทำให้มุกดารับรู้ถึงความหลงใหลของชลธี กี่ปีมาแล้ว ความหลงใหลที่เขามีต่อเธอ ไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย
“มุก ผมรักคุณ” ชลธีคร่อมอยู่บนร่างของมุกดา
หลังจากผ่านความเร่าร้อน ชลธีกอดมุกดาเอาไว้ เขาพูดว่า “มุก เรามีลูกอีกสักคนดีไหม”
ตอนนี้มุกดาสติหลุดออกจากร่าง เธอฟังสิ่งที่ชลธีพูดไม่ชัดเจน และทำได้เพียงพยักหน้าอย่างงุนงง จากนั้นเธอจึงหลับไปในอ้อมกอดของชลธี มันทั้งสบายและรู้สึกอุ่นใจเป็นพิเศษ
“คุณนาย พี่เลี้ยงของคุณชายน้อยจะลาออกแล้ว เราต้องหาพี่เลี้ยงให้เขาใหม่ ผมให้บริษัทส่งมาสามคน เดี๋ยวคุณลองดูสิครับ” นัทธ์เดินเข้ามาขอคำแนะนำจากมุกดา
“ลาออก ทำไมล่ะ ทำงานดีมาตลอดไม่ใช่เหรอ” มุกดาพอใจกับพี่เลี้ยงของอักลี่มาก เธอพาพี่เลี้ยงคนนั้นมาจากตระกูลกิจศิริวัชรโชติ พี่เลี้ยงเลี้ยงอักลี่มานานมาก แล้วก็เป็นคนที่ละเอียดมากด้วย
“เหมือนว่าทางครอบครัวจะมีเรื่องอะไร เธอจำเป็นต้องกลับไปจัดการ ไม่รู้จะกลับมาตอนไหน เธอเลยต้องลาออกครับ” นัทธ์ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร คนจะไป เขาจะรั้งไว้ก็ไม่ได้
“งั้นก็โอเค ให้เงินเธอไปสักหน่อย ให้เธอกลับไปก่อน ถ้าเกิดจัดการเรื่องเรียบร้อย ค่อยกลับมาก็ได้” มุกดาพูดกับนัทธ์
“คุณนายเป็นคนดีจริงๆ ถ้าฉันจัดการเรื่องเสร็จเรียบร้อย ฉันจะรีบกลับมาค่ะ” พี่เลี้ยงเก็บสัมภาระของตัวเองเรียบร้อย เมื่อได้ยินคำพูดของมุกดา เธอซึ้งใจมาก แต่เธอต้องกลับไปจัดการเรื่องที่บ้าน
“โอเค ฉันจะรอเธอนะ เธอก็ระวังตัวด้วย” มุกดาพูดกับพี่เลี้ยง
พี่เลี้ยงรับเงินและพูดขอบคุณต่างๆ นานา จากนั้นจึงออกไป พี่เลี้ยงที่นัทธ์ให้ส่งมา มาถึงอย่างรวดเร็ว มีทั้งหมดสามคน อายุของทั้งสามยังไม่มาก คนแรกน่าจะ 40 กว่าปี คนที่ 2 น่าจะ 30 กว่าปี ส่วนอีกคนน่าจะราวๆ 20 ต้นๆ
มุกดาถามคำถามทั้งสามคนเล็กน้อย จากนั้นจึงเรียกอักลี่มาดูว่าชอบพี่เลี้ยงคนไหน
อักลี่มาดู เขาก็ไม่รู้ว่าจะเลือกคนไหน และใช้นิ้วชี้คนที่อายุประมาณ 30 กว่าปี
“ทำไมอักลี่ถึงเลือกพี่เลี้ยงคนนี้ล่ะ” มุกดาถามอักลี่
“เพราะผมคิดว่าคล้ายแม่นิดหน่อย!” อักลี่พูดกับมุกดา หลังจากที่เขาพูดจบ นัทธ์กับมุกดามองผู้หญิงคนนั้นอย่างจริงจัง เหมือนจะคล้ายมุกดาอยู่นิดหน่อย เธอซื่อๆ ดูแล้วพอใช้ได้
“งั้นก็เลือกเธอแล้วกัน ส่วนคนอื่นก็กลับไปได้” เมื่อมุกดาเลือกพี่เลี้ยงเสร็จ เธอก็เตรียมจะออกไป
