“มุก วันนี้เธอไม่ค่อยสบายหรอ?” ชลธีกลับมาก็ได้ไปดูมุกดาทันที วันนี้เขาออกไปคุยธุรกิจ คิดไม่ถึงว่าที่บ้านจะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ทำให้เขาตกใจหนักมาก
“ไม่หนิ ฉันสบายดี” มุกดาแค่รู้สึกว่าไม่ค่อยมีแรก แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก
“เรื่องวันนี้ทำไมเธอไม่บอกให้ฉันล่ะ?เธอไม่สบายอยู่แล้ว ยังจะจัดการเรื่องแบบนี้อีก เธอนี่ไม่เชื่อใจฉันจริงๆ เลย” ชลธีรู้สึกว่าเรื่องพวกนี้ตัวเองควรเป็นคนจัดการ
“ฉันก็คิดว่านายยุ่งไง จะว่าไป ฉันก็ว่างอยู่ทั้งวัน นายก็ให้โอกาสแสดงหน่อยสิ” ชลธีเองก็ไม่ง่ายเลย
ฮอนดากรุ๊ปตอนนี้ถูกธีร์ธวัชทำลายจนไม่เหลือภาพลักษณ์อีกครั้ง การกลับมาของเขาทำให้หุ้นส่วนหลายคนอยากจะถอนตัว และยังมีคนคอยโวยวายอยู่ทุกวัน ได้ฟ้องเรื่องของธีร์ธวัช เรื่องมากมาย บวกกับร่างกายของชลธียังไม่ฟื้นฟูอย่างเต็มที่ มุกดาเองก็ไม่อยากให้เขาต้องเหนื่อยมาก
ชลธีดึงมุกดาแล้วทำการตรวจสอบไปรอบหนึ่ง มั่นใจว่าไม่มีบาดแผลอะไร เขาถึงวางใจลง
“ไม่ว่าฉันจะยุ่งแค่ ความปลอดภัยของเธอนั้นสำคัญที่สุดเสมอ ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกนะ ถ้าเธอยังทำแบบนี้อีก ฉันจะทำการลงโทษเธอให้หนักๆ เลย” มือของชลธีก็ได้ใส่เข้าไปในเสื้อของมุกดาอีกครั้ง
“พอแล้ว พอแล้ว ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว นายเอามือออกมาเถอะ” มุกดาถูกชลธีทำให้ร่างกายชาไปหมด
“ไม่ เดือนละครั้งยังต้องมี นี้ก็กลับมาสองเดือนกว่าแล้ว ทำไปแค่ครั้งเดียว วันนี้ก็ควรทำอีกครั้งแล้ว” ชลธีกอดมุกดาไว้ไม่ยอมปล่อยมือ
“ฉันว่านายควรจะทำการพักฟื้นดีๆ รีบไม่ได้” มุกดาคิดเรื่องในตอนที่ชลธีตามดื้ออยากได้ เธอทำอะไรไม่ได้ก็เลยยอม แต่ว่าหลังจากเสร็จกิจแล้ว แผลของเขาก็ได้อักเสบอีกครั้ง
“ฉันก็ได้ทำการพักฟื้นอย่างดีแล้วนะ ไม่เชื่อเธอดู แผลของฉันดีขึ้นแล้วจริงๆ เนี้ยเป็นสะเก็ดจนหมดแล้ว” ชลธีได้ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างเร็ว เพื่อให้มุกดาดูแผลของตัวเอง สมรรถภาพร่างกายของเขาดีจริงๆ ได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนั้นแล้วกลับใกล้จะหายแล้ว กล้ามเนื้อที่แน่นๆ นั้น มองแล้วสบายตาจริงๆ
หลังจากเสร็จแล้ว ชลธีก็ได้พูดกับมุกดาอีกครั้งหนึ่ง ไม่ให้เธอทำการตัดสินเองต่อไป เรื่องแบบนี้ต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้ชาย
“ที่รัก ผู้หญิงก็ต้องให้ผู้ชายคอยเป็นห่วง เธอแทบจะไม่ต้องให้ฉันเป็นห่วงเลย ถ้าอย่างนั้นฉันก็ล้มเหลวมากนะสิ” หลังจากที่มุกดาทำความสะอาดร่างกายเสร็จแล้ว ชลธีกอดเธอไว้ และได้ว่าเธอต่อ
“ได้ ฉันรู้แล้ว ต่อไปไม่ว่าอะไรก็ปล่อยให้นายมาปวดหัวเอง ฉันอะไรก็ไม่ต้องยุ่งแล้ว” มุกดาพูดจบ ก็ง่วงจนหลับไปเลย
ชลธีฟังคำพูดของมุกดาแล้ว รู้สึกน่าฟังมาก เขาเป็นผู้ชายนะ ก็ต้องรักและเป็นห่วงผู้หญิง ไม่อย่างนั้นจะเป็นสามีของเขาได้ยังไงกัน?
วันที่สอง ตอนที่ชลธีไป ไม่ได้รบกวนหรือปลุกมุกดาให้ตื่น เขาเป็นห่วงเธอ ก็เลยอยากให้เธอได้นอนนานหน่อย เรื่องอย่างอื่น เขาจะไปจัดการให้เสร็จเอง
ตอนที่มุกดาตื่น ข้างๆ ก็ไม่มีไออุ่นของชลธีแล้ว แต่ว่ากลับเหลือกลิ่นบนตัวของเขาไว้
กอดหมอนที่ชลธีได้นอน คิดคำพูดที่ชลธีพูดกับตัวเองแล้ว ปากของมุกดาก็หุบไม่ลงอีกเลย
“อ้วกกกกกก……อ้วกกกกกก” ตอนที่กำลังดีใจกันอยู่ มุกดากลับรู้สึกว่ากระเพาะไม่สบายเป็นอย่างมาก
“วันนี้จะไปดูที่โณงพยาบาลหน่อย ช่วงนี้ไม่รู้ว่าทำไมกระเพาะถึงไม่สบายบ่อย และยังเหนื่อยมากด้วย” มุกดาลุกขึ้นแล้วเดินไปอ้วกที่ห้องน้ำสักพัก อ้วกจนแทบจะอ้วกน้ำดีออกมาแล้ว
“คุณนาย คุณนาย อาหารเช้าได้เตรียมเสร็จแล้ว จะให้เอาขึ้นมาให้หรือว่าคุณจะลงไปกินข้างล่างครับ?”นัทธ์เห็นไม่มีการเคลื่อนไหวของมุกดาเลย ก็เลยมาถามอยู่หน้าประตูอย่างเป็นห่วง
มุกดาอ้วกเสร็จพอดี แต่พอเธอเดินไปที่ประตู อยากจะเปิดประตูแล้วบอกให้นัทธ์ว่า เดี๋ยวให้คนขับรถส่งตัวเองไปโรงพยาบาล แต่ว่าพึ่งถึงหน้าประตู เธอก็ยืนไม่ไหวแล้ว ล้มลงอยู่ที่หน้าประตูเลย
ได้ยินในห้องมีเสียง “ปั้ง” ดังขึ้นมาทีหนึ่ง ก็รู้เลยว่าไม่ดีแล้ว
“ลุงนัทธ์ ลุงเป็นอะไร?” โธรณีที่พึ่งตื่นนอนก็ได้เดินไปถึ
หน้าประตู เห็นท่าทางที่ตื่นตระหนกของนัทธ์
“ผมได้ยินเสียงล้มลงมาจากข้างใน กำลังคิดว่าจะพังประตูเข้าไปดู ไม่รู้ว่าคุณนายเป็นอะไรไปรึเปล่า” นัทธ์พูดจบก็เริ่มทำการชนประตูเลย
โธรณีเองก็ลนลานแล้ว เธอได้ช่วยนัทธ์ในการชนจนประตูเปิด ก็เห็นมุกดาสลบอยู่บนพื้น
“ลุงนัทธ์ ลุงไปเตรียมรถฉันมาพยุงมุกดาเอง” โธรณีเห็นสีหน้าของมุกดาซีดขาวมาก ก็คิดได้เลยว่าต้องรีบส่งไปโรงพยาบาล
“ได้ ได้ครับ” นัทธ์รีบไปขับรถ เขาไม่วางใจให้คนอื่น ก็เลยต้องเป็นคนขับเอง เรื่องในบ้านเขาก็ได้วางแผนวางงานไว้แล้ว โธรณีเองก็ได้แบกมุกดาลงมาจากชั้นบน ในตอนนี้เองโธรณีรู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับพระเจ้าเลย
“อาการของคนไข้ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?” โธรณีมองหน้าหมอด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด เธอรู้สึกเป็นห่วง นัทธ์ที่อยู่ข้างๆ ก็รู้สึกเป็นห่วง
“คนไข้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกตินะ หมอว่าเธอน่าจะท้องรึเปล่า?” หมอได้ทำการจับชีพจรให้มุกดา เขาแค่รู้สึกสงสัย เพราะเขาเป็นเพียงหมอแผนกสุขภาพ เรื่องนี้ยังต้องถามนรีแพทย์ที่ชำนาญกว่า
“ท้อง?” โธรณีและนัทธ์ยังไม่ทันตั้งตัว
“ท้อง?” ก็ได้มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา โธรณีและนัทธ์มองหน้ากันทีหนึ่ง แล้วเห็นว่าไม่ใช่ตัวเองที่พูด
จากนั้นก็มีคนวิ่งเข้ามาแล้วอุ้มมุกดาก็ไปเลย
“เฮ้ เฮ้” โธรณีและนัทธ์เห็นว่ามุกดาถูกคนอื่นอุ้มไปแล้ว ก็เลยตะโกนอย่างร้อนใจ ในเวลานี้เองก็เห็นว่าคนที่อุ้มมุกดาไปคือชลธี
นัทธ์ให้คนไปแจ้งชลธี และคิดไม่ถึงว่าเขาจะมาเร็วขนาดนี้
ชลธีอุ้มมุกดาไปที่แผนกนรีเวช เขาก็ได้เรียกแพทย์นรีเวชออกมาให้ทำการรักษาให้มุกดาทันที
แพทย์นรีเวชมาทำการจับชีพจรให้มุกดาอย่างกล้าๆ กลัวๆ มุกดาในเวลานี้ก็ดีขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว เมื่อกี้เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป ถึงได้สลบไปทันทีเลย
“ฉันเป็นอะไร?” มุกดาเห็นว่าตัวเองอยู่ในโรงพยาบาล และยังอยู่ในอ้อมแขนที่อุ่นๆ ชลธีกอดเธอไว้ตลอดเวลาเลย
“คุณนายมุกดา คุณท้องแล้ว น่าจะเดือนหนึ่งแล้ว” หลังจากที่ผู้อำนวยการแผนกสูตินรีเวชทำการมั่นใจแล้ว ถึงบอกมุกไป
“ว้าว มุก เธอท้องแล้ว ดีจริงๆ ดีจริงๆ เลย ฉันจะได้มีหลานอีกคนแล้ว” โธรณีได้ยินก็ไปกอดมุกดาอย่างตื่นเต้น แต่กลับถูกชลธีผลักออกอย่างรังเกียจ
“เธอระวังหน่อย สะเพร่าเกินไปแล้ว!” โธรณีถูกพี่ชายของตัวเองรังเกียจแล้ว
