แต่งรักมัดใจบอส – บทที่ 469 ตอนพิเศษ 3 ตอนณฐวรและธีรนัยน์

“ธีรนัยน์ ความจริงเธอใส่กระโปรงสวยมากเลย เธอดูหุ่นของเธอสิ ดีมากเลย!” ณฐวรซื้อกระโปรงสีชมพูให้กับธีรนัยน์ แล้วมองเธอใส่มัน

“จริงหรอ?ฉันเองก็รู้สึกว่าสวยเหมือนกัน ตอนนี้ฉันใส่แล้วเป็นยังไงบ้าง?” ธีรนัยน์มองตัวเองที่อยู่ในกระจก สวยจริงๆ เลย ทำให้ตัวเองก็ตกหลุมรักตัวเองแล้ว

“ไม่ได้ ตอนที่อากาศหนาวเธอห้ามใส่เป็นอันขาด เดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาจะทำยังไง?” ณฐวรขมวดคิ้ว ธีรนัยน์เขาทำเหมือนเป็นลูกสาวเลย

“ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น ใครใส่กระโปรงแล้วจะไม่สบาย” ธีรนัยน์ไม่ได้ใส่กระโปรงมาเป็นเวลา 20 กว่าปี เธอคิดมาตลอดว่าตัวเองที่ใส่กระโปรงนั้นไม่สวยเลย แต่หลังจากที่ใส่ไปครั้งหนึ่ง ถึงเห็นว่าที่แท้ตัวเองใส่กระโปรงก็สวยแบบนี้นี่เอง สำหรับเธอที่ชอบสวยแล้ว ก็ต้องไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

“ไม่ว่ายังไงก็ไม่ได้ ใส่ตอนที่อากาศร้อนได้” ณฐวรยืนหยัดในความเห็นของตัวเอง

ทั้งสองคนมีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกันเกี่ยวกับการใส่กระโปรงได้ในเวลาไหน

บุณยอรฟังบทสนทนาของทั้งสอง อดไม่ได้ที่จะแทรกเข้าไป “แม่รู้สึกว่า ณัฐพูดก็ถูกนะ เมื่อก่อนลูกไม่เคยกระโปรง มาใส่กระโปรงตอนนี้ ก็ต้องระวังเป็นอย่างมาก ไม่ต้องไม่เชื่อนะ” บุณยอรเข้าข้างณฐวรหมดเลย

สำหรับณฐวรแล้ว บุณยอรพอใจเป็นอย่างมาก ในที่สุดก็สามารถยัดลูกสาวออกไปได้แล้ว เธอยังได้เตรียมสินสอดการแต่งงานให้ธีรนัยน์อย่างมากมาย

“แม่ ทำไมแม่ไม่เข้าข้างหนู้เลย แม่เป็นแบบนี้หนูจะโกรธเอานะ” ธีรนัยน์พูดกับบุณยอร

“โอเค โอเค อย่างนั้นก็ได้” บุณยอรคิดเรื่องในใจอยู่ ก็เลยไม่ได้ฟังว่าธีรนัยน์พูดอะไรอยู่

“พวกผมได้ทำการกำหนดวันเวลาลงแล้ว น้าครับ แม่ของผมได้ทำการ แม่ผมได้ทำการจัดเตรียมรายการได้แล้ว บอกว่าถ้าว่างๆ ไปดูกันได้เลย” ตอนที่ณฐวรรู้ว่าแม่ของตัวเองและแม่ของธีรนัยน์เป็นเพื่อนสนิท เขาเองก็ดีใจมาก

“อื้ม ได้ แม่จะไปดูเอง แม่ได้เตรียมสินสอดแต่งงานให้ธีรนัยน์ไว้ด้วย ก็ต้องให้แม่ของนายดูหน่อยเหมือนกัน” ช่วงนี้บุณยอรก็ยุ่งกับการเตรียมสินสอดแต่งงานให้ธีรนัยน์ ก็เลยไม่ได้เจอหน้ากับธาราวดีเลย

“แม่ แม่เตรียมสินสอดให้หนูด้วยหรอ เยอะไหม?” ธีรนัยน์มีความสนใจในสินสอดแต่งงานของตัวเองมาก เธออยากรู้เหมือนกันว่าแม่ของตัวเองจะเตรียมอะไรบ้าง

“แน่นอนสิ ลูกดู แม่เตรียมของพวกนี้ให้ลูก ลูกชอบไหม?” บุณยอรเองก็ไม่ใจคด เอารายการสินสอดที่ตัวเองเขียนไว้ยื่นให้กับธีรนัยน์

ธีรนัยน์และณฐวรรับมาก็ได้ดู บนกระดาษใบนั้นมีของเต็มไปหมดเลย แทบจะเป็นทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลอมรถิรจินดาแล้ว

“โอ้โห้ แม่ให้สินสอดการหมั้นกับหนูเยอะขนาดนี้ จะเยอะไปไหม?” ขนาดธีรนัยน์ยังรู้สึกว่าเยอะไปเลย

“นี่คือจะส่งลูกไปทำร้ายณฐวร แม่ก็ต้องให้ของเยอะหน่อยไม่ใช่หรอ?” บุณยอรพูดไปแล้วก็หัวเราะขึ้นมา

“แม่?แม่รังเกียจหนูแค่ไหนเนี่ย?” ธีรนัยน์ก็รู้ว่าแม่กำลังพูดเล่นกับตัวเองอยู่ เธอก็ได้มุดเข้าไปในอ้อมกอดของแม่แล้วอ้อนขึ้นมา

“ไม่มีทาง ไม่มีทาง น้าไม่มีทางรังเกียจเธอหรอก ถึงจะรังเกียจเธอ ฉันก็ไม่รังเกียจ” ณฐวรพูดอย่างจริงจังมาก ในใจของเขา ขอแค่ธีรนัยน์ไม่ใช่ผู้ชายก็ดีแค่ไหนแล้ว อย่างอื่นไม่สำคัญ

“แต่ว่าฉันรังเกียจนาย!ทำไมนายต้องดีต่อฉันขนาดนั้นด้วย?” ธีรนัยน์มองณฐวรไว้ ผู้ชายคนนี้ก็คือคนที่ตัวเองจะใช้ชีวิตที่เหลือด้วย เพื่อตัวเองแล้วเขาสามารถไม่สนอะไรทั้งนั้น เธอจะพูดอะไรได้อีกล่ะ

“ฮิฮิ เธอเป็นภรรยาของฉัน ฉันไม่ดีกับเธอแล้วจะไปดีกับใครล่ะ?” ณฐวรจับมือของธีรนัยน์ไว้ แล้วพูดอย่างตามใจ

บุณยอรเห็นลูกสาวของตัวเองหาคนที่รักเธอตลอดชีวิตแบบนี้ เธอก็วางใจแล้ว ลูกสาวที่ตัวเองรักมา 20 กว่าปี เวลาที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของณฐวร ยังดีที่ณฐวรเป็นคนที่ดี ไม่อย่างนั้นเธอต้องรู้สึกไม่สบายใจแน่ๆ

“พวกลูกคุยกันไปก่อนนะ แม่ไปดูว่ามีอะไรที่ต้องเตรียมอีก” อีกหนึ่งอาทิตย์ลูกสาวก็จะแต่งงานแล้ว บุณยอรกลัวว่าจะลืมอะไรไปตลอดเลย

“ได้เลย แม่ไปเถอะ” ธีรนัยน์ปล่อยแม่ เธอได้เห็นขอบตาที่แดงของบุณยอรแล้ว และรู้ว่าแม่ตัวเองไม่อยากให้ตัวเองไป

“แม่ แม่วางใจได้เลยครับ ผมจะดีต่อธีรนัยน์ อีกอย่าง ถ้าผมไม่ดีต่อเธอ ผมก็สู้เธอไม่ไหว” ณฐวรก็ได้เห็นการตกอับของบุณยอรอย่างละเอียดอ่อน เขาสัญญาต่อบุณยอร

“อื้ม ดี ดี” บุณยอรรีบเดินจากไป เธอกลัวว่าถ้าตัวเองยังอยู่ต่อ จะอดร้องไห้ออกมาไม่ได้

“คุณณฐวร คุณยินยอมที่จะแต่งงานกับคุณธีรนัยน์ไหม?ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ร่ำรวยหรือยากจน คุณก็จะไม่ทิ้งเธอไปใช่ไหม?” บาทหลวงถามณฐวรอย่างจริงจัง

“ครับ!” ณฐวรตอบอย่างมั่นใจ

“คุณธีรนัยน์ คุณยินยอมที่จะแต่งงานกับคุณณฐวรไหม?…….” พอบาทหลวงพูดจนเสร็จ ธีรนัยน์กลับไม่พูดอะไรสักที ในตาของเธอน้ำตาคอเต็มไปหมด มองรอบๆ ไปทีหนึ่ง เธอเห็นแม่ของตัวเองกำลังเช็ดน้ำตาอยู่ และยังมีเพื่อนๆ และญาตฺต่างอวยพรให้ตัวเอง

เธอก็ได้หันมามองผู้ชายตรงหน้าที่ดีเด่นคนนี้ จากนั้นเธอก็ได้ตะโกนออกมาดังๆ ว่า “ค่ะ!” สลับแว่นใส่ให้กัน ณฐวรก็ได้หอมที่หน้าผากของธีรนัยน์ไปทีหนึ่ง

งานแต่งได้ดำเนินต่อไป ณฐวรดีใจมาก ที่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ตัวเองรัก เป็นบุญจริงๆ เลย

“เฮ้ ณฐวร นายเป็นคู่แข่งของฉัน ฉันเองก็ชอบธีรนัยน์มากนะ” โธรณีวิ่งไปตรงหน้าของณฐวรและธีรนัยน์ แทรกเข้าไปในระหว่างกลางของพวกเขา เธอไปจับมือของธีรนัยน์ไว้

“เธอชอบก็ไม่มีประโยชน์ ธีรนัยน์เป็นของฉัน เป็นของฉันตลอดไป” ณฐวรที่เรียบร้อยมาตลอด ตอนที่พูดคำหวานๆ นี่ทำให้ขนลุกไปหมด

“โธ่ๆๆ ณฐวร ฉันมองนายผิดไปจริงๆ ยังคิดว่านายเป็นคนที่พูดคำหวานๆ แบบนี้ไม่เป็นซะอีก ใครจะไปรู้ว่าคำพูดหวานๆ ของนายจะเก่งกว่าพี่ใหญ่ของนายอีก” โธรณีได้ถลึงตาใส่สามีของตัวเองไปทีหนึ่ง

“ฉันคนนี้เป็นคนที่ขยันอยู่แล้ว ดังนั้นฉันไม่ต้องพูดอะไรมาก เพียงแค่ทำก็พอแล้ว” อนุชิตพูดข้างหูของโธรณี หน้าของโธรณีแดงขึ้นมาทันที ไอ้บ้าอนุชิต อยู่ข้างนอกก็เบาๆ ไม่ใช่!หน้าของโธรณีแดงไปหมด ก็เลยผลักอนุชิตไป ทีแรกว่าจะล้อธีรนัยน์เล่นๆ แต่กลับถูกอนุชิตทำพังจนหมด

มองแผ่นหลังการจากไปของโธรณีและอนุชิต ณฐวรก็ได้กอดธีรนัยน์แน่นๆ

“ธีรนัยน์ ฉันรักเธอ!” ณฐวรยกคางธีรนัยน์ขึ้น

“ณัฐ ฉันรักนาย!” ธีรนัยน์จูบไปที่ปากของณฐวรเอง ทั้งสองคนจูบกันเหมือนกับใส่น้ำผึ้งลงไปเลย ทำให้คนรอบๆ หวานไปหมด

จบบริบูรณ์