เมื่อไป๋ยิ่งอันกับหลินอันหนานมาถึง ไป๋มู่ชิงก็ทำแผลเสร็จแล้วและเริ่มได้สติ เมื่อเห็นทั้งสองไล่ตามมา เธอก็หันตัวหลบอยู่ข้างหนานกงเฉิน และเอ่ยเสียงเบาว่า “ในเมื่อคุณเป็นคนดี คุณช่วยฉันไล่พวกเขาไปหน่อยได้ไหม”
เธอแอบสังเกตท่าทางของชายผู้นี้แล้วว่า เขาเป็นคนดีแล้วเป็นคนที่สามารถจะช่วยเธอได้
แต่ไป๋ยิ่งอันกลับเดินหน้าเข้ามาแล้วพูดกับหนานกงเฉินว่า “เธอเป็นพี่สาวฉัน ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยพาเธอมาส่งที่โรงพยาบาล แต่ในเมื่อตอนนี้พวกเรามาถึงแล้ว ก็ไม่อยากรบกวนคุณมาก พวกเราจะดูแลเธอเอง”
หนานกงเฉินหันไปมองไป๋มู่ชิงด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “ผมเป็นคนชนเธอเอง ผมก็ต้องรับผิดชอบเอง พวกคุณกลับไปเถอะ”
“ก็เธอเป็นพี่สาวฉัน คุณจะให้ฉันไปได้ยังไง” ไป๋ยิ่งอันพูดด้วยอารมณ์ร้อน “คุณว่างมากหรอ ถึงมายุ่งเรื่องคนอื่น”
แว็บแรกที่เห็นหนานกงเฉิน ไป๋ยิ่งอันก็ถูกดึงดูดด้วยภาพลักษณ์ภาพนอกของเขา แต่เรื่องที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือต้องพาตัวไป๋มู่ชิงกลับไปให้ได้
หนานกงเฉินยื่นมือข้างนึงไปจับแขนไป๋มู่ชิง แล้วอีกข้างก็จับคางเธอไว้ แล้วก้มตัวลงไปจุมพิต “แล้วตอนนี้ล่ะ ผมกับเธอยังเป็นคนอื่นอยู่หรือเปล่า”
ไป๋มู่ชิงอึ้งไปชั่วขณะ เขากำลังทำอะไรของเขา แต๊ะอั๋งฉันหรอ
สีหน้าเธอค่อนข้างตะขิดตะขวง เพราะยังไงก็เพิ่งเจอกันครั้งแรก
“นี่……” ไป๋ยิ่งอันก็อึ้งไม่ต่างกันแต่ก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วพูดว่า “นี่คุณ เธอแต่งงานแล้วนะ คุณทำแบบนี้ไม่ดีหรอกมั้ง”
“ผมรู้” สีหน้าของหนานกงเฉินก็ยังไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม เขาตอบสั้นๆ แต่ก็ทำให้คนอื่นไม่รู้จะพูดยังไงต่อ
ไป๋ยิ่งอันประหลาดใจ เขารู้เหรอ? พวกเขาเคยรู้จักกันเหรอ? ยัยไป๋มู่ชิงนี่โชคดีเนอะ เพิ่งเลิกกับรักแรกพบอย่างหลินอันหนาน ก็มีผู้ชายหล่อรวยมาแทนที่ทันที
ดูจากรถที่เขาขับ สไตล์การแต่งตัวที่ดูดีหรูหรา รู้เลยว่าเขาไม่ใช่แค่คนรวยธรรมดา
แต่มาคิดๆดูแล้ว ถ้าเธอได้เป็นลูกสะใภ้ของตระกูลหนานกง เธอจะอยู่รอดสักกี่วันเชียว
“ที่รัก พวกเขาเป็นใครกันหรอ” หนานกงเฉินหันมองไปที่ไป๋มู่ชิงด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มจางจาง
“ก็แค่คนคบชู้คู่หนึ่ง” ไป๋มู่ชิงพูดไปกัดฟันไป
หนานกงเฉินหรี่ตาไปทางคุณหมอเฉิน คุณหมอเฉินเลยเรียกรปภมาพาตัวทั้งสองคนออกไป
ไป๋ยิ่งอันโดนรปภ.ลากตัวออกไป ด้วยความโกรธขึ้นสมองเลยหันไปตะคอกใส่ไป๋มู่ชิง “ไป๋มู่ชิง เธอแต่งงานแล้ว เธอทำตัวแบบนี้เธอต่างหากที่คบชู้ หน้าไม่อาย เธอไม่มีสิทธิ์มากล่าวหาฉันกับอันหนาน! เธอคิดว่าได้ที่พึ่งใหม่ที่ดีกว่าหรอ ผู้ชายคนนี้ก็ร้ายไม่เบาหรอกนะ เธอคิดว่าคนตระกูลหนานกงจะปล่อยเธอไปง่ายๆหรอ อย่าไร้เดียงสาหน่อยเลย นึกถึงคนรอบข้างเธอด้วยไม่งั้นเธอจะเสียใจทีหลังแน่!”
ไป๋ยิ่งอันกลัวความลับจะโป๊ะแตก ไม่กล้าแม้แต่เรียกชื่อของเธอกับชื่อของแม่
ไป๋มู่ชิงก็นิ่งเงียบไป ใช่สิ ทั้งแม่และน้องชายของเธอยังอยู่ในมือของคนตระกูลไป๋
เธอสามารถบอกความจริงกับคุณหญิงหนานกง แล้วยอมรับโทษจากคุณหญิง อย่างนี้ชู้คู่นี้ก็ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ แต่ถ้าเธอตายไป ทั้งแม่แล้วน้องชายของเธอล่ะ
“ละครจบแล้ว เธอไปได้แล้ว” มีเสียงเข้มพูดขึ้นมา
