ไป๋มู่ชิงออกจากภวังค์ของตัวเอง และพบว่าหนานกงเฉินกำลังมองอยู่ สายตาและน้ำเสียงนั้นเยือกเย็นไม่ต่างกัน เขาอุตส่าห์ช่วยเธอไว้ ตอนนี้ใครเขาจะกล้าพูดตอบล่ะ เธอรีบก้มหน้าให้เขาแล้วพูดว่า “ขอบคุณคุณมากนะคะที่ช่วยฉันไว้ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรอคะ”
“ทำไม? เธอคิดจะให้ฉันเป็นแฟนเธอจริงๆหรอ?”
“ไม่ ไม่ใช่ค่ะ” หน้าของไป๋มู่ชิงเริ่มแดง ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าตาอันหล่อเหลาของเขา “คือฉันแค่ถามเป็นมารยาทน่ะค่ะ ในเมื่อคุณไม่อยากบอก งั้นฉันก็จะไม่ถามอีก ฉันขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
ไป๋มู่ชิงยันตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ก้าวออกจากห้องพักฟื้นไปทีละก้าวอย่างช้าๆ
“รอก่อน” หนานกงเฉินเอ่ยขึ้น
ไป๋มู่ชิงหันกลับไป จ้องมองไปที่เขา
หนานกงเฉินหันข้างเล็กน้อยแล้วถามเธอว่า “ผู้หญิงเมื่อกี๊เป็นอะไรกับเธอเหรอ”
ไป๋มู่ชิงนิ่งไปครู่หนึ่ง เขากำลังถามถึงไป๋ยิ่งอันหรอ ใช่ น่าจะใช่นะ
“น้องสาว เขาเป็นน้องสาวฉัน” สีหน้าของเธอเริ่มซีด ตอนนี้ไป๋ยิ่งอันกับเธอสลับตัวกัน น้องสาวเธอก็ยังจะต้องเป็นไป๋ยิ่งอันต่อไป
ไป๋ยิ่งอันที่นั่งอยู่ข้างคนขับและกำลังคล้องแขนหลินอันหนานอยู่ยิ้มกริ่ม “เห็นหรือยัง ไหนคุณบอกว่าเธอไร้เดียงสา เธอโกหกคุณ และมั่วผู้ชายไปทั่ว คุณยังจะรู้สึกผิดกับเธอทำไม”
หลินอันหนานนั่งเงียบ สองมือกำพวงมาลัยรถแน่น
“ถ้าคนในตระกูลหนานกงรู้ว่าเธอแอบมั่วผู้ชายข้างนอก ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะจัดการกับเธอยังไง” ไป๋ยิ่งอันหยิบมือถือขึ้นมาแล้วเปิดไปที่อัลบั้มรูปภาพ หนึ่งในนั่นเป็นรูปที่ไป๋มู่ชิงซบอยู่บนอกผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเธอเพิ่งแอบถ่ายมาเมื่อกี้
เพราะเธอต้องแอบๆถ่าย เลยถ่ายติดหน้าผู้ชายคนนั้นมาแบบไม่ค่อยชัด แต่ยังไงก็มองออกว่าเป็นผู้ชายจริงๆ
เธอโทรหาคุณหญิงไป๋แล้วได้ขอเบอร์ของแม่เหอแห่งตระกูลหนานกง แล้วส่งรูปนี้ไปให้แม่เหอ
คอยดูกันว่าเธอกลับไปจะแก้ตัวกับคนในตระกูลหนานกงยังไง หึ!
เธอยิ้มอย่างชอบใจ เมื่อหันไปมองกลับเห็นสีหน้าที่ครุ่นคิดของหลินอันหนาน เธอคิดว่าเขากำลังเป็นห่วงเธอ เธอจึงสะกิดไปที่แขนของหลินอันหนานแล้วพูดว่า “อันหนาน คุณไม่ต้องกังวลไป ไป๋มู่ชิงไม่กล้าพูดความจริงกับคุณหญิงหนานกงหรอก”
หลินอันหนานแค่ตอบรับแบบผ่านๆว่า “อืม”
ความจริงเขาไม่ได้กังวลเรื่องนี้หรอก เขากำลังนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างไป๋มู่ชิงกับผู้ชายคนนั้นต่างหาก ถึงแม้เขาจะเพิ่งทิ้งเธอไป แต่เมื่อเห็นเธอกับผู้ชายคนอื่น ยังไงก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดี
สามปีที่พวกเขารักกัน หลินอันหนานเป็นถึงคุณชายรองของตระกูลหลิน ผู้ชายที่ดีขนาดนี้ จะปล่อยไปง่ายๆเลยหรอ อย่างน้อยก็ควรเสียใจนานกว่านี้สิ แค่อาทิตย์สองอาทิตย์ก็ยังดี
หรือว่าเธอเป็นเหมือนกับที่ไป๋ยิ่งอันพูด ว่าเธอแอบมีอะไรกับผู้ชายคนนั่นก่อนหน้านี้แล้ว แค่รอให้เขาเอ่ยบอกบอกเลิกก่อน ให้เขาเป็นคนใจดำที่บอกเลิกกับเธอ
เมื่อแม่เหอได้รับข้อความ แต่เพราะอายุมากแล้วเลยดูไม่ชัดว่ามันคือรูปอะไร เธอจึงเอาไปให้เซิ่งซินที่กำลังดื่มน้ำชากับคุณหญิงอยู่ดูให้
“คุณหนูช่วยดิฉันดูหน่อยได้มั้ยคะ ว่านี่คืออะไร” เบอร์มือถือของแม่เหอเป็นเบอร์ที่ใช้สำหรับดูแลความเรียบร้อยในบ้านของตระกูลหนานกงเท่านั้น คนนอกไม่มีทางรู้เบอร์แม่เหอแน่
เซิ่งซินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ถึงแม้ในรูปจะมีผ้าพันแผลอยู่บนหัวแต่มองแว็บเดียวเธอก็รู้เลยว่าเป็นไป๋มู่ชิง
เธอเอ่ยออกมาโดยไม่ตั้งใจ “นี่เป็นพี่สะใภ้ไม่ใช่หรอ ทำไมอยู่กับผู้ชายคนอื่น? แถมยังบาดเจ็บอีกด้วย”
“ผู้ชาย?” คุณหญิงวางหนังสือพิมพ์ในมือลง แล้วหยิบโทรศัพท์ไปดู
