ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – บทที่ 72 มีชู้ลับหลังโม่ถิงเซียว

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

ระหว่างที่ซินชูฮันขับรถออกไป มู่นวลนวลเห็นพวกนักข่าวหายไปแล้ว จึงได้กล่าวว่า:”ช่วยจอดรถข้างทางหน่อยค่ะ ฉันจะลงไป เรื่องวันนี้ต้องขอบใจนายมากๆนะ”

ซินชูฮันเงียบขรึมเเล้วขับรถไปจอดข้างทาง มู่นวลนวลเอื้อมมือไปเปิดประตู เเต่ลองเเล้วสองครั้งประตูรถเปิดไม่ออก

เธอหันหน้าไปถามซินชูหัน:”ประตูรถล็อกค่ะ”

ซินชูฮันก็หันหน้ามามองเธอเช่นกัน สีหน้าแปลกประหลาด:”นวลนวล เธอเลือกฉันยังปลอดภัยกว่าที่ไปเลือก ลูกพี่ลูกน้องของโม่ถิงเซียวอีกนะ”

“?????”มันหมายถึงสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ใช่ไหม!

เห็นว่ามู่นวลนวลไม่ได้จะขัดเขา น้ำเสียงของซินชูหันยิ่งดูมีความมั่นใจเข้าไปอีก:”เราทั้งสองต่างก็รักอีกฝ่าย อยู่ด้วยกันจะมีเเต่ความสุข ที่สำคัญฉันจะไม่ให้คนอื่นรับรู้เรื่องราวของเรา”

“ฉันกับนายคบกันเหรอ?”มู่นวลนวลชี้ที่ตัวเขาเเล้วชี้ตัวเอง

เซนชูฮันพยักหน้า เผยยิ้มที่คิดว่ามีเสน่ห์ออกมา เเล้วยื่นมือจะไปจับหน้าของมู่นวลนวล:”เธอเฝ้าดูคนไร้ประโยชน์อย่างโม่ถิงเซียวมันเหนื่อยเกินไป ฉันเข้าใจ เรื่องที่เธอกับลูกพี่ลูกน้องเขา ฉันไม่โทษเธอเช่นกัน”

เหนื่อยเกินไปเหรอ?

พูดได้อ้อมค้อมจริงๆ ที่เขาพูดมานั่นหมายความว่า ทนความเหงาไม่ไหวที่โม่ถิงเซียวไม่มีความสามารถทางด้านสืบพันธ์ เลยต้องไปหาลูกพี่ลูกน้องของโม่ถิงเซียวเซียว!

คนที่เลวทราม ก็มักจะมองคนอื่นเลวทรามเหมือนกัน!

มู่นวลนวลหันหน้าหนีจากมือของเขา ทำสีหน้าที่น่ารังเกียจ:”นายหมายความว่าให้ฉันกับนายเป็นชู้กันลับหลังโม่ถิงเซียวงั้นหรอ?”

พาดหัวข่าวหน้าหนึ่งในอินเตอร์เน็ต ซินชูฮันก็เห็นเเล้ว เขารู้สึกว่ามู่นวลนวลทนต่อความเหงาไม่ได้จึงไปเป็นชู้กับลูกพี่ลูกน้องของโม่ถิงเซียว

มู่นวลนวลชอบเขาตั้งเเต่เเรกอยู่เเล้ว ถ้าเขาเป็นคนเริ่มเข้าหามู่นวลนวลก่อน มู่นวลนวลต้องทิ้งลูกพี่ลูกน้องของโม่ถิงเซียว เเล้วมาอยู่กับเขาอย่างไม่ลังเลเเน่นอน

ซินชูฮันไม่สนใจที่มู่นวลนวลหันหน้าหนี เเต่กลับยิ่งพูดยิ่งยิ่งได้ใจ:”โม่ถิงเซียวไม่เหมาะสมกับเธอเลย ความเป็นจริงเเล้วเราสองคนต่างคนต่างรักกัน”

“ใครมารักกับนาย คนที่รักกับนายจริงๆเเล้วคือมู่หวันฉีต่างหาก นายจะเปิดประตูรถไหม ไม่เปิดฉันจะโทรเรียกตำรวจเเล้วนะ?” หมู่นวลนวลพิงประตูรถอย่างใกล้ชิด มองไปหาซินชูหันอย่างหวาดระแวง

ทำไมเมื่อก่อนเธอไม่รู้ว่าซินชูหันจะเป็นคนที่ร้ายได้แบบสุดขีดเเบบนี้

มู่นวลนวลมีท่าทีที่หลีกเลี่ยงที่เขา มันทำให้เขาเริ่มกังวลเล็กน้อยจากนั้นเขาก็ได้ขยับเข้าไปใกล้มู่นวลนวล :”มู่หวันฉีจะไปสู้อะไรเธอได้หละ!”

มู่นวลนวลไม่ได้สนใจที่จะคุยเรื่องไร้สาระกับเขา ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาตำรวจทันที

ซินชูฮันยังคงรักหน้าตาตัวเองอยู่ จึงได้ถอยห่างออกไป เเล้วเปิดประตูรถให้เธอ

มู่นวลนวลเปิดประตูลงจากรถ หันไปมองเขา พูดด้วยน้ำเสียงที่ห่างเหิน:”ซินชูฮัน เมื่อก่อนฉันเคยชอบนาย นายน่าจะไม่รู้ว่าเมื่อก่อนฉันชอบอะไรในตัวนาย ตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะไม่มีทางชอบนายอีก ยิ่งไม่มีทางที่จะลับหลังโม่ถิงเซียวเพื่อเป็นชู้กับนาย”

ซินชูฮันยิ่งฟันยิ่งหน้าเสียเข้าไป หมู่นวลนวลหันหลังเดินไป โดยไม่ยอมที่จะเหลียวมองเขาเเม้เเต่น้อย

เดินไปได้ไม่ไกลนัก ก็มีรถยนต์คันหนึ่งมาจอดที่ข้างๆเธอ

เธอคิดว่าจะเป็นซินชูหันอีก จึงได้รีบเดินอย่างไว จนมีเสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากในรถ

“นายหญิง…….”

มู่นวลนวลหันหน้าไปด้วยสีหน้าที่ตะลึง:”ซือเย่เหรอ?พวกนายกลับเเล้วหรอ?”

ซือเย่เป็นผู้ช่วยที่พิเศษสำหรับโม่ถิงเซียว โดยปกติเเล้วไม่ว่าโม่ถิงเซียวจะไปไหนพวกเขาก็ต้องตามไปด้วยเช่นกัน

หลังจากที่โม่ถิงเซียวไปต่างประเทศ เธอก็ไม่เคยจะเห็นซือเย่ในคฤหาสน์อีกเลย ก็เคยเดาว่าซือเย่น่าจะไปต่างประเทศพร้อมกับโม่ถิงเซียวไปแล้ว

ซือเย่ลงจากรถ พูดอย่างเคารพ:”นายน้อยให้ผมมารับนายหญิงกลับบ้านครับ”

มู่นวลนวลรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยที่จะได้เจอกับโม่ถิงเซียว เเต่ในใจเธอรู้ว่าโม่ถิงเซียวต้องหันหลังให้เธอเห็นเเต่เงาข้างหลังของเขาเเน่ๆ

ถึงเเม้จะเป็นอย่างงั้น มู่นวลนวลก็ยังคงขึ้นรถด้วยท่าทีที่ดีใจ

หลังจากขึ้นรถเเล้ว ความรู้สึกที่ตื่นเต้นดีใจก็ผ่านไปสักพัก เธอสงบลง ก็เริ่มจะนั่งนิ่งต่อไปไม่ได้เเล้ว

ทำไมโม่ถิงเซียวถึงกลับมาในช่วงเวลานี้

เขาพึ่งกลับมาถึงหรือว่าถึงมาตั้งเเต่เช้าเเล้วนะ? เขาจะเห็นข่าวของเธอกับ”โม่เจียเฉิน”หรือป่าว?

ถ้าเกิด……ถ้าเกิดว่าเขาเห็นข่าวเเล้ว เขาจะ…..

ไม่ สมมุติฐานนี้มันจะเป็นไปไม่ได้ ถึงเเม้เขาจะไม่เห็น ก็ต้องมีคนไปบอกเขาเเน่นอน

เธอมั่นใจว่าคนที่ช่วยปิดข่าวต้องเป็นตระกูลโม่

คนตระกูลโม่รู้กันหมดเเล้ว โม่ถิงเซียวก็ต้องรู้เเล้วเช่นกัน

……..

ด้วยความรู้สึกวิตกกังวล รถยนต์ก็ได้ไปจอดที่หน้าประตูคฤหาสน์

“นายหญิง กรุณาลงจากรถครับ”ซือเย่เปิดประตูรถพร้อมกับคำพูดที่เคารพ

มู่นวลนวลลงจากรถ ก็ได้หันไปมองที่ห้องหนังสือ ถามซือเย่ว่า:”โม่ถิงเซียวอยู่ในห้องหนังสือใช่ไหม?

ซือเย่:”ไม่ใช่ครับ คุณชายกำลังพักผ่อนอยู่ครับ”

มู่นวลนวลพยักหน้า เดินเข้าประตูก็เห็น”โม่เจียเฉิน”ที่นั่งจิบกาแฟอย่างชิลๆในห้องโถง

เธอยังคงรู้สึกโกรธ เเต่เพราะซือเย่ยังอยู่ตรงนี้ เธอไม่สามารถอาละวาดได้ จึงได้มองด้วยสาตาที่อาฆาต เดินขึ้นห้องไป

หมู่นวลนวลขึ้นไปห้องนอนเเล้ว ซือเย่ก็ได้ไปหาโม่ถิงเซียว พูดอย่างเคารพ:”คุณชาย ซินชูฮันได้ไปหาคุณหญิงมาเเล้วครับ”

โม่ถิงเซียวตอบด้วยน้ำเสียงที่เฉยชา:”โอ้ว?หาเธอทำอะไร?”

ซือเย่จับนน้ำเเสียงที่ผิดปกติของเขาได้

ซือเย่คิดถึงตอนนั้น เขาเห็นซินชูฮันกับมู่นวลนวลอยู่บนรถด้วยกันอย่าใกล้ชิด ท่าทางก็ดูสนิทสนมมาก เขาไม่กล้าพูดสิ่งที่เห็นอย่างเเน่นอน

ดังนั้น เขาเลือกที่พูดในส่วนที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด “ทั้งสองอยู่ในรถสักครู่หนึ่งครับ เเล้วนายหญิงก็ลงจากรถไป”

“สักครู่นี่คือนานเท่าไหร่?”โม่ถิงเซียววางกาเเฟที่ถืออยู่ในมือลงบนโต๊ะกาเเฟ เอนหลังลง พับขาที่ยาวของเขา ทำให้รู้สึกได้ว่าเขามีความขี้เกียจที่ปนกับความแพงหรูหรานั้น

ซือเย่คิดในใจตายละ:”เเค่สักครู่หนึ่ง น่าจะประมาณสิบนาที….”

“ห่ะ?เเค่สิบนาทีเหรอ? นายไปรับคนคนหนึ่งตั้งหนึ่งชั่วโมงถึงจะกลับ” ทันใดนั้นสายตาของโม่ถิงเซียวเต็มไปด้วยเเรงอาฆาต

ซือเย่ไม่กล้าตอบโต้

โม่ถิงเซียวหรี่ตาลงไม่ได้ถามอะไรอีก ดูเหมือนว่าเขาก็ไม่ได้อยากจะรู้คำตอบที่พอใจจากซือเย่

ตอนที่มู่นวลนวลลงจากชั้นบน ก็ไม่เห็น”โม่เจียเฉิน”ในห้องโถงเเล้ว

วิ่งไปถามบอดี้การ์ดที่เฝ้าประตู:”รองนายน้องของพวกนายหายไปไหนเเล้ว?”

บอดี้การ์ดตอบอย่าหน้านิ่ง:”เขาออกไปแล้ว”

“อ่อ”มู่นวลนวลพยักหน้า เดินไปทำกับข้าวที่ห้องครัว

“โม่เจียเฉิน”ไม่อยู่ เธอรู้สึกบรรยากาศในบ้านดีขึ้นเยอะเลย

โม่ถิงเซี่ยวพึ่งจะกลับมา ระหว่างเหนื่อยล้าเเน่นอน เธอตัดสินใจที่จะทำอาหารที่มีรสจืดให้เขา

เธอยังไม่ทันได้ทำกับข้าวเสร็จ ซือเย่ก็เดินเข้ามาพูดว่า:”นายหญิง ผมจะออกไปทำธุระ วานคุณช่วยเอาอาหารขึ้นไปให้คุณชายด้วยนะครับ”

มู่นวลนวลรู้สึกประหลาดใจ ดึกขนาดนี้เเล้ว พวกเขาจะมีธุระอะไรให้ทำเยอะแยะ?

“ได้ ฉันทำเสร็จก็จะเอาขึ้นไปให้เขา”มู่นวลนวลยินดีที่จะทำอะไรให้โม่ถิงเซียว

ไม่นาน เธอก็ทำกับข้าวเสร็จเเละก็ยกขึ้นไปชั้นบน ตรงไปที่ห้องหนังสือของโม่ถิงเซียว

เธอยืนเคาะประตู เเต่ไม่มีเสียงตอบรับจากข้างใน เธอเลยเปิดประตูเข้าไป

เธอคิดว่าวางของเสร็จก็จะออกไป เเต่คาดไม่ถึงว่าจะพบเจอกับ”โม่เจียเฉิน”

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

Status: Ongoing
พี่สาวลูกครึ่งของหมู่นวลนวลไม่ต้องการแต่งงานกับคู่หมั้นที่น่าเกลียดและไร้มนุษยธรรม มารดาผู้ให้กำเนิดคุกเข่าขอร้องเธอ:“ พี่สาวของคุณสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า คุณช่วยเธอได้” เขารู้สึกเศร้ามาก แทนพี่สาวแต่งงาน. ในคืนแต่งงาน ชายหนุ่มรูปงามขมวดคิ้วและมองมาที่เธอ: “มันน่าเกลียดเกินไป” เธอคิดว่าทั้งสองจะเคารพซึ่งกัน แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะครอบงำเธอโดยตรง: “ไม่ว่าจะน่าเกลียดแค่ไหนเธอก็เป็นผู้หญิงของผมด้วย” เธอจ้องเขา : “คุณ…คุณทำไม่ได้ … ” ชายคนนั้นถอดชุดชั้นในของเธอปลอมตัวออก มองใบหน้าที่สวยงามเดิมของเธอ แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ: “ดูเหมือนว่าเราทุกคนจะมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับกันและกัน”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท