เรื่องที่โม่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ส่งผลกระทบต่อมู่นวลนวล
ก่อนหน้านี้เธออยู่ที่มู่กรุ๊ป เพื่อนร่วมงานเหล่านั้นไม่มากก็น้อยที่เห็นว่าเพราะโม่ถิงเซียว“พิการ” จึงรู้สึกสงสาร และพูดคุยกับมู่นวลนวล
แต่หลังจากที่เรื่องของโม่ถิงเซียวถูกเปิดเผย สายตาของเพื่อนร่วมงานที่มองมู่นวลนวลก็เปลี่ยนไป บางคนประจบประแจงและบางคนก็ดูถูก
บางทีพวกเขาอาจคิดว่ามู่นวลนวลหลอกพวกเขา
มู่นวลนวลเดาความคิดของพวกเขา แต่เธอก็ไม่สนใจมากนัก
“มู่นวลนวลปกติแสร้งทำเป็นน่าสงสาร เสียดายที่พวกเราดีกับเธอขนาดนั้น สุดท้ายโม่ถิงเซียวก็เป็นคนปกติและมีสุขภาพดี บางทีเธออาจจะแอบหัวเราะเยาะพวกเรา……”
“คุณอย่าพูดอย่างนั้น บางทีเธออาจจะรู้……”
“ช่างมันเถอะ เธออาจจะไม่รู้ก็ได้？”
“ช่างเถอะ……เนอะ เธอดูหัวข้อประเด็นร้อน ซุปตาร์ซือเขา……”
ผู้หญิงสองสามคนเดินไปพลางพูดคุยไปปพลาง และเสียงของพวกเขาก็เงียบหายไป
มู่นวลนวลยืนอยู่ในห้องน้ำ และได้ยินคำพูดของพวกเขาค่อยๆไกลออกไปแล้วเธอจึงเปิดประตูออกมา
มีคนบางคนในโลกที่มีเจตนาไม่ดีกับคนอื่น
อย่างไรก็ตามเธอยังปกปิดสถานการณ์ของโม่ถิงเซียว
ไม่ใช่ทุกคนที่จะตรงไปตรงมาและจริงใจ ความสัมพันธ์ก็ธรรมดา ปล่อยให้พวกเขาพูดไปเถอะ
มู่นวลนวลเปิดก๊อกน้ำล้างมือและใช้ทิชชู่เช็ดมือ จากนั้นก็ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นอย่างรีบร้อน
เสียงนั้นใกล้เข้ามามากขึ้น ดังขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็เดินออกมาในห้องน้ำ
มู่หวันฉีโยนทิชชู่ทิ้งลงถังขยะ และเดินออกไปนอกห้องน้ำ เธอเดินไปถึงประตูก็เห็นมู่หวันฉีท่าทางดูโหดร้ายน่ากลัว
มู่หวันฉีสีหน้าบึ้งตึง และยื่นมือออกมาผลักมู่นวลนวลเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากนั้นก็ปิดประตูห้องน้ำ
“มู่นวลนวล ก่อนหน้านี้ฉันประเมินเธอต่ำเกินไป เธอกล้ามากนะ ที่ปิดบังเรื่องของโม่ถิงเซียว และยังสมคบกับซือเฉิงยวี่！”
ประโยคนี้มู่หวันฉีแทบจะบีบออกทีละคำจากช่องว่างระหว่างฟันของเธอ สายตาของเธอคมกริบ เหมือนกับว่าในวินาทีต่อไปเธอจะพ่นไฟออกมา
มู่นวลนวลได้ยิน“ซือเฉิงยวี่” สามคำนี้แล้วก็รู้สึกแปลกใจ
ดูท่าแล้วมู่หวันฉีคงจะโกรธมาก ถ้าไม่มีอะไรก็คงไม่มาหาเรื่อง
เมื่อมู่หวันฉีเห็นมู่นวลนวลไม่พูด เธอก็คิดว่ามู่นวลนวลบอกเธอเป็นนัยๆ และยังดูถูกเธอ
เธอยกมือขึ้นและกำลังจะตบหน้ามู่นวลนวล
และมู่หวันนวลต่อสู้กับมู่หวั่นฉีมานานแล้ว จนเธอเข้าใจความโกรธของมู่หวันฉี
ตอนที่มู่หวันฉียกมือขึ้น มู่นวลนวลก็คาดเดาการกระทำของมู่หวันฉี และเธอก็จับมือของมู่หวันฉีทันที
ฝีมือของเธอไม่ได้ดีเท่าเซินเหลียง แต่ก็เกินพอที่จะจัดการกับมู่หวันฉีได้
มู่นวลเม้มริมฝีปาก แววตาของเธอเย็นชา เธอพูดอย่างเฉียบคมและเยาะเย้ย：“นอกจากตบคนอื่นแล้ว เธอทำอะไรเป็นบ้าง？หยาบเถื่อน ไม่ใช้เหตุผล？”
“เธอหุบปาก！เธอมีสิทธิอะไรมาว่าฉัน！” มู่หวันฉีพยายามดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง ดึงมือออกจากมือของหมู่นวลนวลไม่ได้ เธอะก็ยิ่งตื่นตระหนกและโมโหยิ่งขึ้น
“เธอมีสิทธิอะไรมาบอกให้ฉันหุบปาก？เธอเป็นแม่ฉันหรอ？” มู่นวลนวลยิ้มอย่างเย็นชา：“ต่อให้เป็นแม่ฉันมา เธอก็อย่าคิดว่าฉันจะฟังเธอ？”
มู่นวลนวลจำได้ว่าก่อนหน้านี้ ตอนที่ผู้หญิงพวกนั้นออกไป เธอได้ยินพวกเขาพูดถึงหัวข้อประเด็นร้อนของซือเฉิงยวี่
มู่นวลนวลเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ในมืออีกข้างของมู่หวันฉี มู่นวลนวลดึงโทรศัพท์ในมือของเธอมา
หน้าจอยังไม่ดับ ยังอยู่ที่หน้าค้นหาหัวข้อประเด็นร้านในเวยป๋อ
หัวข้อประเด็นร้อนพลาดหัวข่าวเป็นที่สะดุดตา
#เปิดเผยแฟนที่ลึกลับของซุปตาร์ซือ#
มู่นวลนวลเห็นหัวข้อประเด็นร้อน ก็รู้สึกว่าตึงหนังหัว
เมื่อเลื่อนลงมาก็เห็นรูปถ่ายจาก PO รูปด้านล่างนี้ถ่ายไว้ตอนที่เธอกลับมาแล้วเจอกับซือเฉิงยวี่ที่สนามบิน
คุณภาพของรูปถ่ายไม่สูงมากนักและไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน แต่คนที่คุ้นเคยกับทั้งสองคน มองแวบเดียวก็จำได้ว่าเป็นเธอ
ในรูปซือเฉิงยวี่ลากกระเป๋าเดินทางอยู่ข้างหน้า และมู่นวลนวลก้มหน้าเดินอยู่ข้างหลัง
อีกรูปคือที่ลานจอดรถ
แม้ว่าทั้งสองคนในรูปจะไม่มีพฤติกรรมที่คลุมเครือ แต่ก็เผยให้เห็นความสอดคล้องกัน
มู่นวลนวลสีหน้าเปลี่ยน แล้วยัดโทรศัพท์ใส่มือมู่หวันฉี ผลักเธออกและเดินออกไป
“มู่นวลนวล หยุดเดี๋ยวนี้นะ มาอธิบายให้ฉันฟังชัดๆ！” มู่หวันฉีสะดุ้งตกใจ จากนั้นก็ตอบโต้และไล่ตามเธอไป
มุ่นวลนวลเดินไปด้วยและส่งข้อความวีแชทหาซือเฉิงยวี่ไปด้วย
ซือเฉิงยวี่น่าจะกำลังยุ่งอยู่ ดังนั้นจึงไม่ได้ตอบกลับเธอ
แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องให้ซือเฉิงยวี่ออกมาแก้ไข้ปัญหา
หลังจากนั้นไม่นานซือเฉิงยวี่ก็ส่งข้อความกลับมาหาเธอ เขาส่งที่อยู่มาให้เธอและพูดว่า：“มาเจอกันแล้วค่อยพูด”
ในตอนนี้มู่หวันฉีก็ไล่ตามเธอมาแล้ว：“เธอวิ่งทำไม เธอมาพูดกับฉันให้ชัดเจน！”
มู่นวลนวลไม่ได้สนใจมู่หวันฉี เธอหยิบกระเป๋าของเธอแล้วออกไป
หลังจากออกจากมู่กรุ๊ป มู่นวลนวลก็เรียกรถแท็กซี่ให้ไปตามที่อยู่ที่ซือเฉิงยวี่บอก และพบว่าที่นี่เป็นร้านน้ำชาระดับไฮเอนด์
ก่อนที่เธอจะลงจากรถเธอก็หยิบเงินส่งให้คนขับ ขณะที่รอให้คนขับทอนเงิน เธอก็เห็นซือเฉิงยวี่เดินออกมา
เพียงแต่ดูจากสีหน้าของซือเฉิงยวี่แล้วไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สีหน้าซีดขาวดูเหมือนตื่นตะลึง
“คุณผู้หญิง นี่เงินทอน”
เสียงของคนขับรถดึงสติของมู่นวลนวลกลับมา
“ขอบคุณค่ะโชเฟอร์” มู่นวลนวลรับเงินทอน และเปิดประตูรถลงไป แต่ซือเฉิงยวี่หายไปแล้ว
มู่นวลนวลมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นซือเฉิงยวี่
เธอส่งวีแชทหาซือเฉิงยวี่：“ฉันถึงแล้ว คุณอยู่ไหน？”
เขาไม่ตอบกลับเธอ
มู่นวลนวลหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาซือเฉิงยวี่ แต่ก็ไม่มีคนรับ
นึกถึงสีหน้าที่ผิดปกติของซือเฉิงยวี่เมื่อตะกี้แล้ว มู่นวลนวลก็โทรหาโม่ถิงเซียว
โทรศัพท์โทรติดและมีเสียงดังขึ้นสองครั้ง เสียงต่ำของอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ที่คุ้นเคย：“คุณอยู่ที่บริษัทไหม？”
เสียงของโม่ถิงเซียวดูมีเสน่ห์มากขึ้นเมื่ออยู่ในโทรศัพท์ ฟังแล้วก็รู้สึกสบายใจ
มู่นวลนวลถามเขาก่อน：“คุณเห็นหัวข้อประเด็นร้อนในโซเซียลรึยัง？”
“หัวข้อประเด็นร้อนอะไร？” โม่ถิงเซียวเพิ่งประชุมเสร็จ และหัวข้อข่าวประเด็นร้อนของซือเฉิงยวี่เพิ่งออกมาสักพักใหญ่ๆ เขายังไม่รู้เรื่องนี้
ในตอนนี้กูจื่อหยานก็ผลักประตู และเดินเข้ามาพอดี：“ถิงเซียว เกิดเรื่องแล้ว！ซุปตาร์ซือของเรากับเมียของนายเป็นหัวข้อประเด็นร้อน！”
“……”
เสียงของกูจื่อหยานดังมาก มู่นวลนวลที่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ก็ได้ยินเช่นกัน
เดิมทีเธอและซือเฉิงยวี่เป็นผู้บริสุทธิ์ แต่เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมาจากปากของกูจื่อหยาน ทำไมความรู้สึกถึงเปลี่ยนไป?
โม่ถิงเซียวเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดเบาๆว่า：“ตอนนี้ฉันรู้แล้ว”
มู่นวลนวลแอบรู้สึกผิดและอธิบายว่า：“เป็นเรื่องที่สนามบินวันนั้น ฉันกับเขาถูกแอบถ่าย”
