มู่นวลนวลสบตากับเซินเหลียงเล็กน้อย เห็นการหมดคำพูดในสายตาของทั้งสองคน
มู่นวลนวลไม่ได้เจอซินชูฮันนานเเล้ว ผลที่ได้คือพอเขาเห็นเธอ เขาก็พูดคำประเภทนี้ออกมา ดูเเล้วเขาน่าจะไม่สบาย
” เกิดอะไรขึ้น? ” เซินเหลียงหยิกแขนมู่นวลนวลเบาๆเเละพูดถามขึ้น
มู่นวลนวลส่ายหน้าให้เธอ: ” ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ เราไปกันเถอะ ”
เธอเคยชอบซินชูฮันจริงๆเเละเคยใจเต้นแรงเหมือนเจ้ากวางน้อยวิ่งชนต้นไม้เมื่อเห็นเขา
เเต่ต่อมา……เจ้ากวางน้อยที่อยู่ในใจก็ได้ตายไปแล้ว เพราะเธอเลิกชอบซินชูฮันไปตั้งนานเเล้ว
เเต่ซินชูฮันกลับไม่ล้มเลิกเพียงเท่านี้ เขาวิ่งไปตรงหน้ามู่นวลนวลเพื่อขวางทางเธอไว้
” นวลนวล เรารู้จักกันมาตั้งนาน ผมเป็นคนแบบไหนคุณก็รู้ไม่ใช่หรอ “ซินชูฮันพูดมาถึงตรงนี้ก็ชะงักไปเล็กน้อย คล้ายกัยเขากำลังคิดคำพูดคำต่อไปอยู่อย่างไรอย่างนั้น
เดิมที ทีมู่นวลนวลออกมาวันนี้ก็เพื่อจะออกมาผ่อนคลายจิตใจ เเต่พฤติกรรมตื้อไม่หยุดของซินชูฮันกลับทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิด
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้นก็จับผมตัวเองอย่างหงุดหงิดเเละพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: ” ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นคนแบบไหน ที่ฉันรู้คือถ้าคุณอยากพูดอะไรก็เชิญไปหามู่หวันฉี เพราะเธอต่างหากที่เป็นแฟนของคุณ ”
” เธอไม่ใช่เเฟนของผม เราเลิกกันเเล้ว ” ซินชูฮันพูดปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา
มู่นวลนวลยกยิ้ม หลังจากนั้นเธอก็พูดเเหนบแนมเขาอย่างไม่ใยดี: ” อ้อ คุณเลิกกับเธอเเล้วมาหาฉัน งั้นฉันก็เป็นขยะน่ะสิ? ”
” นวลนวล! ” สีหน้าของซินชูฮันเปลี่ยนไปนิดหน่อย คิ้วสวยขมวดเข้าหากันแน่นราวกับเขาไม่อยากจะเชื่อว่ามู่นวลนวลจะพูดคำประเภทนี้ออกมาได้อย่างไรอย่างนั้น
” ขอโทษ พอดีอารมณ์ไม่ดี เเต่ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองพูดผิดไปนะ ” มู่นวลนวลมองเขายิ้มๆ: ” คุณยังมีอะไรอยากพูดกับฉันอีกไหม? ”
” นวลนวล ก่อนหน้านี้เรามีเรื่องเข้าใจผิดกันนะ เเต่ผมรู้ว่าคุณยังไม่ได้เเต่งงานกับโม่ถิงเซียว ถ้าคุณยอมห่างจากเขาเเล้วมาหาผม ผม…… ”
คำพูดประโยคหลังยังพูดไม่ทันจบ เขาก็ถูกคนที่พุ่งออกมาจากข้างถนนต่อยเข้าที่ใบหน้าโดยตรง
เขาไม่ได้เตรียมป้องกันไปชั่วขณะ จึงล้มลงไปทั้งเเบบนั้นเเละเกิดเป็นเสียงดังขึ้น
การเปลี่ยนเเปลงอย่างกะทันหันทำให้มู่นวลนวลกับเซินเหลียงตกใจ
” ซินชูฮัน? ” มู่นวลนวลเรียกชื่อเขาอย่างไม่รู้ตัว หลังจากนั้นเธอถึงจะหันไปมองคนที่ต่อยเขา
รูปร่างสูงใหญ่แบบนั้น ถ้าไม่ใช่โม่ถิงเซียวเเล้วจะเป็นใครล่ะ?
โม่ถิงเซียวยืนทำหน้าขรึมอยู่ไม่ไกลจากมู่นวลนวล คิ้วของเขาเย็นเฉียบเเละและร่างกายก็พ่นลมหายใจเย็นๆที่ไม่สามารถมีใครเข้าใกล้ได้ออกมา
มู่นวลนวลชะงักไปเล็กน้อย หลังจากนั้นเธอก็เดินไปตรงหน้าเขา: ” คุณมาได้ยังไง? ”
ต่อหน้ามู่ถิงเซียวเซินเหลียงหวาดกลัวมากกว่ามู่นวลนวล โดยเฉพาะตอนที่โม่ถิงเซียวอยู่ในสภาพที่ยากจะเข้าใกล้แบบนี้ เธอรู้สึกหนาวจนถูแขนตัวเองไปมาเเละก้าวถอยหลังนิดหน่อย
ตอนนี้ ซินชูฮันที่ถูกโม่ถิงเซียวต่อยจนล้มลงไปเมื่อสักครู่ ก็ได้ลุกขึ้นมาเเล้ว เขาจ้องโม่ถิงเซียวเขม็ง: ” โม่ถิงเซียว? ”
สถานที่ที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้เป็นตรงมุมของตลาดกลางคืนพอดี เเสงไฟมืดสลัว คนไม่ค่อยผ่านไปผ่านมา จึงไม่มีคนสนใจสถานการณ์นี้สักเท่าไหร่
โม่ถิงเซียวกวาดตามองซินชูฮันอย่างเยือกเย็น: ” หุบปาก ”
ซินชูฮันถูกโม่ถิงเซียวมองจนขนลุกไปทั้งตัว หลังจากนั้นเขาก็หุบปากอย่างลืมตัวเเละไม่ได้พูดอะไรอีก
เเต่พอคิดได้ว่ามู่นวลนวลก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเเละถ้าเขาถูกโม่ถิงเซียวเกทับแบบนี้ ก็เท่ากับว่าเสียเกียรติน่ะสิ
ซินชูฮันเงยหน้าขึ้นเเละยืดคอพูด: ” นายภูมิใจอะไร? ตอนนี้นวลนวลไม่ได้เป็นอะไรกับนายสักหน่อย นายมีสิทธิอะไรมาสนใจเธอล่ะ? ”
มู่นวลนวลจุดไฟแทนซินชูฮันในใจ
ถึงเเม้ว่าเธอจะกล้าท้าทายโม่ถิงเซียวเป็นบางครั้ง แต่เธอก็ไม่เคยเลือกที่จะท้าทายโม่ถิงเซียวตอนที่เขากำลังโกรธแบบนี้
ซินชูฮันอธิษฐานเอาเองเถอะ
โม่ถิงเซียวเลิกคิ้วเเละยิ้มออกมาอย่างเย็นชา น้ำเสียงของเขาทั้งอวดดีทั้งเหยียดหยาม: ” นายมีสิทธิอะไรมาพูดกับฉัน ”
” สวัสดีค่ะ คุณคือมู่นวลนวลใช่ไหมคะ? ”
อยู่ๆด้านหลังก็มีเสียงพูดถามดังขึ้น
คนอื่นๆก็ได้ถูกเสียงนี้ดึงดูดความสนใจไปจนหมดเช่นกัน
มู่นวลนวลหันไปมองก็พบว่าเป็นเด็กสาวคนหนึ่งที่ดูเเล้วเหมือนเด็กมัธยมปลาย
เด็กผู้หญิงคนนั้นเอียงหัวมองมู่นวลนวลนิดหน่อย หลังจากนั้นก็สาดชานมที่ยังดื่มไม่หมดไปที่บนตัวมู่นวลนวล: ” หญิงสารเลว เป็นมือที่สามเเล้วยังกล้าบังคับเขาอย่างโหดเหี้ยมขนาดนั้นอีก เธอจะต้องได้รับผลกรรมที่ทำไว้…… ”
มู่นวลนวลชะงักไปตอนที่เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
โม่ถิงเซียวตอบสนองได้ก่อน เขาจึงรีบพามู่นวลนวลเข้ามากอดไว้ในอ้อมกอด เพื่อหลบหลีกชมนมแก้วนั้น
เสียงเด็กผู้หญิงคนนั้นดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆได้เป็นอย่างดี
เห็นว่าคนอื่นๆกำลังเดินมาทางนี้ เซินเหลียงที่เป็นดาราจึงมีปฏิกิริยาต่อเรื่องนี้เร็วเป็นพิเศษ เธอหันไปพูดกับมู่นวลนวล: ” รีบไปกันเถอะ ”
มู่นวลนวลมองเซินเหลียงนิดหน่อย เธอคิดได้ว่าเซินเหลียงกำลังอยู่ในช่วงขาขึ้นเเละมีเเฟนคลับจำนวนมาก ถ้าให้คนเห็นเซินเหลียงอยู่กับเธอ ก็คงจะส่งผลต่อภาพลักษณ์ของเซินเหลียง
ดังนั้น เธอจึงพูดกับเซินเหลียง: ” เราแยกกันไปเถอะ ”
โม่ถิงเซียวได้ยินดังนั้น เขาก็จับมือเธอเเละพาเดินไปที่ซอยเล็กด้านข้างทันที
เดินผ่านซอยเล็กก็จะเป็นทางม้าลายขนาดใหญ่ รถของโม่ถิงเซียวจอดไว้อยู่ตรงนั้น
เขาเปิดรถเเละยัดมู่นวลนวลเข้าไปในรถ ส่วนตัวเองก็เดินไปเปิดประตูรถฝั่งคนขับเข้าไปนั่งเเละขับออกไปทันที
มู่นวลนวลยังไม่ทันได้คาดเข็มขัดนิรภัย รถก็เหมือนสูญเสียการควบคุมเเละพุ่งออกไปทันที
” อ๊ะ—— ”
มู่นวลนวลกรีดร้องขึ้น เธอจับไว้เเน่นเเละหันไปตะโกนใส่โม่ถิงเซียว: ” คุณขับช้าๆหน่อย! ”
แต่เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเธอใช้ไม่ได้ผล ในทางกลับกันมันดูเหมือนจะเป็นการยุโม่ถิงเซียว ความเร็วรถไม่เพียงเเต่ไม่ช้าลง เเถมยังเร็วขึ้นอีกต่างหาก
มู่นวลนวลเวียนหัวเนื่องจากถูกกระแทก ตอนพูดก็พูดอย่างติดๆขัดๆ
” โม่……โม่ถิงเซียว……ฉันจะ……อ้วก ”
เธอเพิ่งกินอิ่ม ตอนนี้กลับถูกส่ายไปมา จึงรู้สึกอยากอ้วกจริงๆ
ในที่สุดครั้งนี้โม่ถิงเซียวก็ลดความเร็วของรถลง
มู่นวลนวลเอื้อมมือไปเปิดประตูรถเพื่อจะลงไป เเต่โม่ถิงเซียวคิดว่าเธอจะหนี เเขนยาวของเขาจึงจับเธอเข้ามาในอ้อมอกเเละก้มหน้าจูบเธอทันที
เขาจูบอย่างดุเดือด จูบจนมุมปากของเธอรู้สึกชาไปหมด……
เเต่ตอนนี้เธออยากอ้วกจริงๆ！
มู่นวลนวลทุบเขาสองสามครั้ง เเต่เเรงของเขามีมากเกินไป จึงทำให้ผลักไม่ออก พื้นที่ในรถก็มีจำกัด เเขนกับขาจึงยืดได้ไม่เต็มที่สักเท่าไหร่
โม่ถิงเซียวกอดเเละจูบเธออย่างเเน่นหนา
กว่าจะผลักเขาออกได้นิดนึงก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
” แหวะ…… ”
มู่นวลนวลอ้วกออกมาโดยที่ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเเล้ว
เธอรู้สึกว่าเเขนที่เกี่ยวเอวเธออยู่เเข็งทื่อไป
เเต่โม่ถิงเซียวกลับไม่ได้ผลักเธอออกเหมือนที่เธอคิดเอาไว้ ในทางกลับกัน เเขนที่เเนบติดอยู่ที่เอวของเธอก็เลื่อนขึ้นไปด้านบนเเละตบหลังเธอ เพื่อให้เธอได้อ้วกคล่องๆ
