ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

Posted by admin, ? Views, Released on กันยายน 13, 2023

ปรับฟอนต์

โม่ชิงเฟิงกับโม่เหลียนเป็นพี่น้องแท้ๆ จากสองวันที่เข้ามาก็เห็นทั้งสองคนอยู่ร่วมกัน เหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็ไม่เลว

ถ้าหากเพียงแค่ทั้งสองคนเดินพูดคุยกันปกติ ก็ไม่มีอะไร

แต่ว่าทั้งสองคนมีท่าทางระมัดระวังตัวเหมือนกลัวคนพบเห็น ดูเหมือนลับๆล่อๆน่าสงสัย

มู่นวลนวลเม้มริมฝีปาก ก็เดินตามขึ้นไปด้วย

เพราะว่าเป็นวันส่งท้ายปีเก่าวันที่สาม คนรับใช้ในบ้านเก่าก็น้อยกว่าปกติ พวกเขาเพิ่งจะทานอาหารข้ามคืนต้อนรับปีใหม่เสร็จ คนรับใช้เหล่านั้นก็กำลังทานอาหารข้ามคืนต้อนรับปีใหม่

ดังนั้น มู่นวลนวลเดินตามขึ้นไป เกือบจะไม่ได้พบกับคนรับใช้เลย

เธอเดินตามโม่ชิงเฟิงกับโม่เหลียน มองเห็นว่าโม่ชิงเฟิงพาโม่เหลียนเข้าไปในห้องของตัวเอง

ในเวลาที่จะปิดประตู โม่ชิงเฟิงยังยืนที่หน้าประตูมองไปรอบๆ

มู่นวลนวลก็เอาตัวหลบซ่อนด้านข้างหัวมุมอย่างระมัดระวัง

ในเวลาที่ออกมา ประตูห้องก็ปิดลงแล้ว

มู่นวลนวลเดินไม่ถึงหน้าประตูห้องของโม่ชิงเฟิง ใช้หูแนบประตูฟังว่าทั้งสองคนกำลังพูดอะไรกัน

เธอรู้สึกว่าทั้งสองคนนี้มีความลับอะไรอย่างแน่นอน

โม่เหลียนเป็นแม่ของซือเฉิงยวี่ ช่วงสองเดือนที่ผ่านนี้มาซือเฉิงยวี่ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นศัตรูกับโม่ถิงเซียว และเห็นได้ชัดเจนว่าโม่ถิงเซียวไม่ค่อยใกล้ชิดกับโม่เหลียน

ก่อนหน้านี้โม่ถิงเซียวกับซือเฉิงยวี่ ความสัมพันธ์ของโม่เจียเฉินก็ยังดีกันอยู่เลย กับความสัมพันธ์ของโม่เหลียนเป็นธรรมชาติที่จะไม่เลว เขาไม่อาจที่จะไม่ใกล้ชิดโม่เหลียนโดยไม่มีเหตุผล

ถึงแม้ว่าซือเฉิงยวี่มีปัญหา เขาก็ไม่อาจจะเป็นเพราะซือเฉิงยวี่ก็เลยเย็นชากับโม่เหลียน

มองจากบนตัวโม่เจียเฉินก็สามารถดูออก เขาไม่ได้เพราะว่ามีความแค้นกับซือเฉิงยวี่ จึงจะเย็นชากับโม่เจียเฉิน

ถ้าดูแบบนี้ บนตัวโม่เหลียนแน่นอนว่าต้องมีปัญหาอะไร

คิดแบบนี้ มู่นวลนวลก็รู้สึกว่าตระกูลที่มีทั้งเงินและอำนาจก็ยังสร้างความยุ่งยากจริงๆ

ความลับเยอะไปหมด

การปิดกั้นเสียงของห้องดีเกินไป มู่นวลนวลก็ฟังอะไรไม่ได้ยินแม้แต่นิดเดียว

ในเมื่อฟังอะไรก็ไม่ได้ยิน มู่นวลนวลจำเป็นต้องหันหลังออกมา

เธอเดินมาไม่ไกล ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้นมาจากเบื้องหลัง

มู่นวลนวลอาจจะเป็นเพราะว่ามีความผิดติดตัวทำให้หวาดระแวง ก็วิ่งขึ้นมา

วิ่งมาถึงมุมห้อง มู่นวลนวลก็สูดหายใจเข้า จึงชะโงกหน้าออกไปดู เธอพบว่าโม่ชิงเฟิงกับโม่เหลียนทั้งสองคนออกไปแล้ว

มู่นวลนวลจึงผ่อนคลายลง กลับไปถึงห้องก็เข้าห้องน้ำและไปที่ห้องอาหาร

เดินไปถึงประตูห้องอาหาร เธอก็พบกับโม่ถิงเซียวที่ก้าวเท้าเดินเร่งรีบเข้ามา

โม่ถิงเซียวมองเธอ ก็หยุดก้าวเดิน เลิกคิ้วขึ้นและถามเธอ“ทำไมนานมากจึงจะกลับมา?”

มู่นวลนวลเม้นริมฝีปาก รู้สึกว่าเรื่องเมื่อกี้ที่เกิดขึ้นยืนยันได้ว่าโม่ชิงเฟิงกับโม่เหลียนทั้งสองคนมีความลับอะไรแน่นอน ไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้

ถึงอย่างไรใครไม่มีความลับล่ะ?

ดังนั้น เธอก็ไม่อยากจะบอกโม่ถิงเซียว พูดออกไปสองคำ“ท้องผูก”

โม่ถิงเซียวขมวดคิ้วขึ้น ลูบศีรษะของเธอ จูงมือเธอเดินไปข้างใน

ในเวลาที่มู่นวลนวลเข้าไป ก็พบว่าโม่ชิงเฟิงก็อยู่ในห้องอาหารแล้ว

คล้ายกับว่ารู้สึกได้ถึงสายตาของมู่นวลนวล โม่ชิงเฟิงหันหน้ากลับมามองเธอ และยิ้มไปที่เธอ

เพราะว่าเรื่องเมื่อกี้ มู่นวลนวลมองเห็นรอยยิ้มโม่ชิงเฟิง รู้สึกว่าแปลกประหลาด

แต่สีหน้าของเธอไม่แสดงอะไรออกมา เพียงแค่ยิ้มไปที่โม่ชิงเฟิง

ผ่านไปชั่วครู่ โม่เหลียนก็เข้ามา

มู่นวลนวลกับโม่ถิงเซียวนั่งถัดจากเจ้าสัวโม่ โม่เหลียนก็นั่งลงอีกด้านถัดจากเจ้าสัวโม่

โม่เหลียนพูดอย่างนุ่มนวล“นวลนวลกี่เดือนแล้ว ยังมองเห็นท้องไม่ชัดเจนเลย”

“ยังไม่ถึงสองเดือน”มู่นวลนวลอดไม่ได้ที่จะลูบหน้าท้องของตัวเอง

โม่ถิงเซียวหันหน้าไปมองเธอ สายตาอ่อนโยน

สายตาของโม่เหลียนมองไปที่ทั้งสองคนไปมา ก็ยิ้มขึ้นมา

รอยยิ้มดูเหมือนเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและเจตนาดี

แต่มู่นวลนวลทันใดนั้นก็คิดไม่ออก ผู้หญิงอย่างโม่เหลียน ดูเหมือนจะอ่อนนุ่ม เธอสอนลูกชายทั้งสองคนนิสัยไม่เหมือนกับเธอแม้แต่นิดเดียว

ไม่ นิสัยของโม่เจียเฉินกับเธอแตกต่างกันมาก

แต่ซือเฉิงยวี่ท่าทางอ่อนโยนมาโดยตลอด ใครก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะสามารถทำเรื่องที่เลวทรามต่ำช้าเช่นนี้ได้

ซือเฉิงยวี่สามารถกลายเป็นคนที่ภายนอกกับภายในไม่เหมือนกัน หรือว่าเหตุผลจะเกี่ยวข้องกับครอบครัว

ถ้าหากเป็นแบบนี้ ความอ่อนแอของโม่เหลียนที่แสดงออกมาภายนอกหรือว่าจะเสแสร้ง

“นวลนวล?เป็นอะไรไป?”

มู่นวลนวลมีสติกลับมาอย่างรวดเร็ว จึงพบว่าตัวเองใจลอยจ้องมองโม่เหลียน

เธอยิ้มและพูด“คุณอา เป็นอะไรไป?”

“เมื่อกี้ถามเธอไปหลายครั้งแล้ว ถึงเวลาจะไปตรวจดูว่าเป็นลูกผู้ชายหรือลูกผู้หญิงสักหน่อยไหม?”น้ำเสียงของโม่เหลียนยังคงนุ่มนวล

“ไม่น่าจะค่ะ”มู่นวลนวลพูดพร้อมกับหันหน้าไปมองที่โม่ถิงเซียว

โม่ถิงเซียวขมวดคิ้มขึ้นมองไปที่โม่เหลียน น้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย“ลูกผู้ชายหรือว่าลูกผู้หญิงก็ไม่มีปัญหาอะไร”

บรรยากาศอึดอัดขึ้นเล็กน้อย

ตระกูลโม่เป็นแบบนี้ เป็นธรรมชาติที่อยากให้มู่นวลนวลคลอดลูกผู้ชาย

โม่เหลียนถูกโม่ถิงเซียวพูดแบบนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนเล็กน้อย ฝืนยิ้มออกมา ก็ไม่พูดจาอีก

มู่นวลนวลยื่นมือไปบีบมือของโม่ถิงเซียว

ถึงอย่างไรวันนี้ก็เป็นวันส่งท้ายปีเก่าวันที่สาม เธอรู้สึกว่าโม่ถิงเซียวควรจะเก็บความโมโห

ใครจะรู้ โม่ถิงเซียวหันหน้ากลับมากวาดสายตาเย็นชามองเธอ…

…

เมื่อถึงเที่ยงคืน ทุกคนก็กล่าวสวัสดีปีใหม่ซึ่งกันและกัน

เจ้าสัวโม่ให้อั่งเปาโม่ถิงเซียวกับมู่นวลนวลคนละซอง“พวกเธอสองคนดูแลกันดีดี”

มู่นวลนวลยิ้ม“ขอบคุณค่ะคุณปู่”

แน่นอน หลานๆคนอื่นในครอบครัวเขา ก็ได้รับอั่งเปาของเจ้าสัวโม่

กลับถึงในห้อง มู่นวลนวลเปิดซองอั่งเปาพลางสังเกตสีหน้าท่าทางของโม่ถิงเซียว

หลังจากที่โม่ถิงเซียวถูกโม่เหลียนถามเรื่องนั้น สีหน้าก็เปลี่ยน ไม่ดีขึ้นเลย

“โม่ถิงเซียว!”มู่นวลนวลเรียกเขา

โม่ถิงเซียวมองเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์“อะไร?”

“คุณอาก็แค่ถามว่าจะไปตรวจดูเพศลูกไหม คุณมีท่าทีโต้ตอบรุนแรงทำไม?”

โม่ถิงเซียวไม่พูดจา

มู่นวลนวลลุกลงจากเตียงเดินไปนั่งข้างๆเขา“เธอก็ไม่ได้เจตนาร้าย คุณ…”

“ฉันสนใจว่ามีหรือไม่มีเจตนาร้าย?”โม่ถิงเซียวหันหน้ามามองเธอ สีหน้าเต็มไปด้วยความเยือกเย็น“มู่นวลนวล ตอนแรกที่ฉันยินยอมเธอกลับมาฉลองปีใหม่ที่บ้านเก่า ไม่ใช่ให้เธอมารู้สึกกล้ำกลืนปั้นหน้ายิ้มให้กับคนอื่น”

มู่นวลนวลนิ่งอึ่งไป

เดิมทีเขาโมโหเพราะแบบนี้

“ฉันไม่ได้รู้สึกกล้ำกลืน จริงๆนะ”

มู่นวลนวลอยากยิ้มออกมา หลายวันมานี้โม่ถิงเซียวดูแลเธออย่างเข้มงวด เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนเด็กน้อย จะรู้สึกกล้ำกลืนที่ไหนกัน

โม่ถิงเซียวจ้องมองเธอหลายวินาที เหมือนกับว่าจะแน่ใจว่าเธอไม่ได้พูดโกหก

ทันทีหลังจากนั้น เขาก็พูดเสียงเบา“นอนเถอะ”

…

วันต่อมา

ในเวลาที่มู่นวลนวลตื่นขึ้นมา โม่ถิงเซียวก็ไม่ได้อยู่ข้างกายแล้ว

เสียงคนรับใช้ดังขึ้นมาจากด้านนอก“คุณหญิง คุณตื่นหรือยัง?เจ้าสัวโม่ให้คุณไปหาท่าน คุณชายก็รอคุณอยู่ที่นั่นแล้ว”

มู่นวลนวลได้ยิน ก็ลุกขึ้นนั่งทันที“ตื่นแล้ว จะไปเดี๋ยวนี้”

เธอมองดูเวลา เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงแล้ว