ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – บทที่ 266 ฉันถามนายว่ามู่นวลนวลอยู่ที่ไหน！

ความรักความผูกพันธ์ของเธอกับโม่ถิงเซียว เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่เท่ากันของคนสองคน

ความต้องการที่จะควบคุมของโมถิงเซียวนั้นแข็งแกร่งมาก เธอเองก็เช่นกัน

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจำกัดอิสรภาพของเธอ

ไม่ว่าจะเกิดเรื่องของเจ้าสัวขึ้นโม่หรือไม่ก็ตาม ระหว่างเธอกับโม่ถิงเซียวก็ต้องมีปัญหาอื่น

แทนที่จะรอคำตัดสินที่ไม่แน่นอนของศาล ไม่สู้ให้เธอออกไปค้นหาความจริงด้วยตัวเอง

แม้ว่าตระกูลโม่จะมีอำนาจมาก แต่เธอก็ไม่เจียมตัวที่จะสู้กับตระกูลโม่ เธอเชื่อว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย และไม่สามารถปกปิดความจริงได้

……

โม่กรุ๊ป

หลังจากที่เจ้าสัวโม่ฟื้น โม่ถิงเซียวก็เริ่มไปเคลียร์งานที่โม่กรุ๊ป และหาเวลาไปอยู่เป็นเพื่อนเจ้าสัวโม่ที่โรงพยาบาล

ทันทีที่เขาออกมาจากที่ประชุมตอนสิบโมง เขาได้รับโทรศัพท์จากบอดี้การ์ด

“คุณชาย นอกจากคุณนายจะทำลายข้าวของแล้ว ยังไล่คนรับใช้ทั้งหมดออกมาจากคฤหาสน์”

มู่นวลนวนทำอะไรหล่นอีกแล้ว？

ในอินเตอร์เน็ตบอกว่าผู้หญิงตั้งครรภ์มักจะจะมีอารมณ์แปรปรวน

โม่ถิงเซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า：“ตามใจเธอ”

หลังจากที่บอดี้การ์ดได้ยินคำตอบของโม่ถิงเซียวก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ คุณชายรักใครเอ็นดูคุณหญิงมากจริงๆ

แต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าเรื่องของเจ้าสัวโม่ คุณหญิงเป็นคนทำจริงๆหรือไม่？

คนนอกล้วนบอกว่าคุณหญิงเป็นคนทำ

คุณชายก็ดูเหมือนจะสงสัยคุณหญิงเช่นกัน แต่จากการกระทำของคุณชาย ดูเหมือนว่าเรื่องของเจ้าสัวโม่ไม่ได้ทำให้คุณชายปฏิบัติต่อคุณหญิงอย่างโหดร้าย

ช่างเถอะ คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิดแล้ว

โม่ถิงเซียวว่างสายและเดินกลับไปที่ห้องทำงาน

ห้องประชุมอยู่ห่างจากห้องทำงานของผู้อำนวยการเพียงสิบเมตร เมื่อเดินไปได้ครึ่งทางผู้ช่วยก็เอาเอกสารด่วนสองฉบับมาให้เขาเซ็น

เขาหยิบเอกสารมาอ่านไปพลางเดินกลับห้องทำงานไปพลาง

หลังจากอ่านเอกสารฉบับที่สองแล้ว ขณะที่โม่ถิงเซียวกำลังจะเซ็นเอกสาร เขาก็นึกถึงคำพูดเมื่อกี้ของบอดี้การ์ด

โม่ถิงเซียวทำท่าว่าจะเซ็นเอกสาร แต่แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา มือของเขาสั่นจนทำให้โทรศัพท์ตกลงไปที่พื้น

มู่นวลนวลไม่ใช่คนที่จะวางอำนาจบาตรใหญ่ ไม่ได้เอาแต่ใจและไม่ได้ขี้โมโห

และยิ่งไม่มีนิสัยที่เวลาอารมณ์ไม่ดีแล้วก็จะทำลายข้าวของ

ครั้งที่แล้วเธอทุบข้าวของ แล้วขโมยสมุดทะเบียนบ้านไปจากที่ห้องทำงานของเขา

งั้นครั้งนี้เธอ “ทำลายข้าวของ” แน่นอนว่าต้องมีจุดประสงค์อื่น

แต่เนื่องจากช่วงนี้มู่นวลนวลอารมณ์ค่อยไม่ดี เธอ“ทำลายข้าวของ” ก็เป็นแค่การกระทำที่เล็กน้อย โม่ถิงเซียวจึงไม่ได้สนใจ

เขาขบคิดถึงคำพูดเมื่อกี้ของบอดี้การ์ด

ทำลายข้าวของและไล่คนรับใช้ทั้งหมดออกจากคฤหาสน์……

เมื่อผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆเห็นก็ช่วยโม่ถิงเซียวหยิบโทีศัพท์ขึ้นมา

ผู้ช่วยขึ้นมาจากด้านล่าง หลังจากที่โม่ถิงเซียวมาถึงโม่กรุ๊ป

เขาเห็นโม่ถิงเซียวตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก และเกือบจะคิดว่าตัวเองมองผิดไป

เขาส่งโทรศัพท์ให้โม่ถิงเซียวและถามอย่างระมัดระวัง：“ผู้อำนวยการ คุณเป็นอะไรไป？”

โม่ถิงเซียวขบกรานแน่น สีหน้าท่าทางก็ดูเย็นชาจนน่ากลัว

เขาไม่สนใจคำถามของผู้ช่วย และโทรหาบอดี้การ์ด

ไม่นานก็โทรติด เขายังไม่ได้พูดอะไร บอดี้การ์ดก็พูดด้วยน้ำเสียงเร่งรีบว่า：“คุณชาย คุณหญิงล็อกประตูด้านหน้าและด้านหลังของคฤหาสน์ไว้ พวกเราสงสัยว่าคุณหญิงไ่ต้องการจะเปิด……”

โม่ถิงเซียวรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วตะโกนเสียงดัง：“พังประตูสิ！ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมู่นวลนวล！พวกนายทั้งหมดก็จะถูกฝังไปพร้อมเธอด้วย！”

ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆไม่กล้าส่งเสียงใดๆ

แน่นอนว่าโม่ถิงเซียวไม่ได้สนใจเขา และรีบเดินถือโทรศัพท์ออกไป

เขาเจอกับโม่ชิงเฟิงที่หน้าประตู

โม่ชิงเฟิงขวางเขา：“แกจะไปไหน？ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก”

โม่ถิงเซียวยื่นมือไปผลักโม่ชิงเฟิงออกไป

เขามองโม่ชิงเฟิงด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยม ดวงตาของเขาลึกเหมือนน้ำที่ไม่มีอุณหภูมิใดๆ

ทั้งสองจ้องตากันอยู่ครึ่งวินาทีโดยไม่พูดอะไร โม่ชิงเฟิงถูกโม่ถิงเซียวมองด้วยสายตาที่เกลียดชังจนต้องถอยหลังไปครึ่งก้าว

เกลียดชัง？

โม่ถิงเซียวหรี่ตาและพูดอย่างเย็นชา：“เกิดเรื่องขึ้นที่บ้าน ฉันต้องกลับไปก่อน”

โม่ถิงเซียวไม่เปิดโอกาสให้โม่ชิงเฟิงได้พูด เขารีบเดินจากไปทันที

โม่ถิงเซียวขับรถกลับมาที่บ้านอย่างรวดเร็ว และสิ่งที่เขาเห็นคือคฤหาสน์ถูกไฟไหม้จนควันโขมง

เมื่อเห็นว่าคฤหาสน์ถูกไฟไหม้ โม่ถิงเซียวก็ลงจากรถแล้วยื่นตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ผ่านไปสิงวินาทีเขาก็ได้สติกลับมา แล้วจะวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์

แต่เขาก็ถูกบอดี้การ์ดขวางไว้

“คุณชาย ไฟลุกไหม้อย่างรุนแรง ตอนนี้ยังเข้าไปไม่ได้……”

โม่ถิงเซียวเคยฝึกมาก่อน ใครขวางเขา เขาก็จะต่อสู้

บอดี้การ์ดเหล่านั้นไม่กล้าสู้กับเขา และไม่สามารถสู้เขาได้

บอดี้การ์ดที่เข้ามาขวางถูกโม่ถิงเซียวต่อยจนไปนอนกองกับพื้น และไม่สามารถลุกขึ้นได้

โม่ถิงเซียวบุกเข้าไปข้างใน

ไฟไหม้คฤหาสน์จนไม่เหลือเค้าโครงเดิม

ตั้งแต่ห้องโถงเข้าไปมีไฟลุกโหมอย่างหนัก ถ้าถูกไฟลวกอาจบาดเจ็บได้

ในขณะนี้ซือเย่ก็รีบวิ่งตามเข้าไป

เขารีบเข้าไปดึงโม่ถิงเซียว：“คุณชาย เข้าไปไม่ได้นะ！”

ตอนนี้โม่ถิงเซียวไม่ฟังใครพูดทั้งนั้น เขาสะบัดมือของซือเย่ออก

ถึงอย่างไรซื่อเย่ก็ติดตามโม่ถิงเซียวมานาน และคำพูดของเขาก็มีน้ำหนักมากพอ ตอนที่เขาเข้ามา เขาพาบอดี้การ์ดมาด้วยสองสามคน เขาส่งสายตาให้บอดี้การ์ด

แน่นอนว่าบอดี้การ์ดเข้าใจ เขาใช้มือตีเข้าที่ท้ายทอยของโม่ถิงเซียวอย่างแรงจนโม่ถิงเซียวสลบ

ซือเย่สั่งให้คนลากโม่ถิงเซียวออกมาขังไว้ในรถ

แม้ว่าจะถูกตีจนสลบ แต่คิ้วของโม่ถิงเซียวก็ยังขมวดแน่น

หน่วยดับเพลิงมาอย่างรวดเร็ว แต่ไฟที่ไหม้คฤหาสน์นั้นรุนแรงมาก ต้องใช้เวลากว่าสองชั่วโมงจึงจะสามารถดับไฟได้

คฤหาสน์ที่เคยสวยงามและหรูหราถูกไฟไหม้จนไม่เหลือเค้าโครงเดิม

ซือเย่พาคนเข้าไปในคฤหาสน์

คฤหาสน์ถูกไฟไหม้จนมองไม่เห็นสภาพเดิม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการค้นหาคน

และในตอนนี้โม่ถิงเซียวก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว

บอดี้การ์ดไม่กล้าล็อกตัวเขาไว้ จึงปล่อยเขาออกไป

ดวงตาของโม่ถิงเซียวแดงกล้ำราวกับสิงโตที่บ้าคลั่ง คว้าตัวบอดี้การ์ดที่ปล่อยเขาออกมา แล้วถามว่า：“มู่นวลนวลล่ะ？”

“คุณ……คุณหญิง……” บอดี้การ์ดไม่กล้าพูด

โม่ถิงเซียวกระชากคอเสื้อของเขาแน่น จนมีเส้นเลือดปูดขึ้นที่หลังมือ และตะโกนเสียงดังว่า：“ฉันถามนายว่ามู่นวลนวลอยู่ที่ไหน！”

บอดี้การ์ดอ้ำอึ้งๆอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป

โม่ถิงเซียวสะบัดเขาออก และรีบเข้าไปในคฤหาสน์

ซือเย่นำกำลังคนมาค้นหาคนที่อยู่ข้างใน

แม้ว่าเขาจะรู้อยู่แก่ใจว่าถ้าตอนที่ไฟไหม้แล้วมู่นวลนวลอยู่ข้างในนี้ หลักจากเกิดไฟไหม้แน่นอนว่าต้องถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่าน

แต่ก้ยังคงจะค้นหา

เมื่อซือเย่เห็นโม่ถิงเซียวที่รีบวิ่งเข้ามา เขาก็เดินเข้าไปหา

“คุณชาย！”

โม่ถิงเซียวยกมือขึ้นและกำหมัดจะต่อยซือเย่

พละกำลังของโม่ถิงเซียวนั้นแข็งแกร่งมาก ซือเย่ถูกต่อยเข้าอย่างเต็มแรง จากนั้นโม่ถิงเซียวก็เดินไปข้างหน้าและต่อยอีกหมัด