มู่นวลนวลเลื่อนเม้าส์ ค่อยๆเลื่อนลงจากข้างบนไปข้างล่าง
ข่าวมากมายตอนนี้ ส่วนใหญ่จะใช้ชื่อเรื่องที่น่าสนใจเพื่อดึงดูดสายตาผู้คน เนื้อหาข้างในก็ต่างกันไม่เยอะ
และข่าวที่เกี่ยวข้องกับโม่ถิงเซียว ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับธุรกิจ
บางครั้งก็มีข่าวเรื่องโลกีย์ แต่ส่วนใหญ่จะฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระเดียด
โม่ถิงเซียวรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาและอายุน้อย มีวิธีการที่เกินคนธรรมดา เบื้องหลังเป็นตระกูลโม่มีอำนาจและอิทธิพล เป็นธรรมชาติที่สามารถจะดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมาก
เมื่อก่อนเวลาที่เขาไม่ปรากฏตัวสายตาสาธารณชน ผู้คนก็เคยเอ่ยถึงเขา มักจะเอ่ยว่า“ทั้งขี้เหร่และไม่มีความสามารถ”พวกคำเหล่านี้
แต่ตอนนี้ เพียงแค่ค้นหาในอินเตอร์เน็ต คำศัพท์ที่เพิ่มเติมเข้ามาบนตัวเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ผู้มีอำนาจในวงการธุรกิจพันล้าน…
ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลโม่มีเล่ห์เหลี่ยมราวกับสายฟ้า
ข้อความแนะนำพวกนี้ที่เด้งขึ้นมา ทำให้คนธรรมดาไม่สามารถทำได้
และมู่นวลนวล ก็เป็นหนึ่งคนธรรมดาในจำนวนนั้น
เมื่อก่อนเวลาที่อยู่ด้วยกันกับโม่ถิงเซียว ความรู้สึกนี้ไม่ค่อยชัดเจน ในเวลาที่ทั้งสองคนแยกกัน ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งปรากฏขึ้นชัดเจน
บางครั้งมู่นวลนวลก็คิดถึงวันเวลาเมื่อก่อนที่เคยอยู่ด้วยกันกับโม่ถิงเซียว รู้สึกว่าทั้งหมดเป็นเหมือนกับความฝัน
ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกถึงทารกน้อยที่อยู่ในท้องเตะเธอ
มู่นวลนวลก้มลงไปดู ยื่นมือออกไปลูบหน้าท้องของตัวเองอย่างอ่อนโยน พูดเสียงปลอบโยน“ลูกจ๋า นี้คือพ่อของหนู เขาหน้าตาหล่อมาก แต่ว่านิสัยไม่ค่อยดี…”
พูดไปพูดมา ทันใดนั้นมู่นวลนวลก็พูดไม่ลง
เธอเม้มริมฝีปาก ลุกขึ้นยืนปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก เตรียมจะไปห้องครัวทำอาหารทาน
ในเวลาที่เปิดตู้เย็น เพิ่งจะพบว่าในตู้เย็นไม่มีวัตถุดิบทำอาหารอะไรแล้ว
เมื่อร่างกายของเธอยิ่งหนักและใหญ่ขึ้น เธอก็อยากจะรีบนำบทละครจากฉินซุ่ยซานมาแก้ไข ช่วงนี้ไม่ได้ออกไปข้างนอก
ดูเหมือนว่าวันนี้ต้องออกไปทานอาหารข้างนอกแล้ว
มู่นวลนวลกลับมาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า และหยิบกระเป๋าเงินแล้วออก
…
เดือนเมษายนของซิดนีย์อุณหภูมิกำลังดี ไม่หนาวและไม่ร้อน
ในเวลาที่มู่นวลนวลออกไป ก็พบว่าประตูบ้านข้างๆเปิดอยู่ หน้าประตูบ้านก็มีรถหลายคันจอดอยู่
เธออยู่ที่นี่มาหลายเดือน แต่ไหนแต่ไรไม่เคยได้พบเจอคนข้างบ้านมาก่อน
ในเวลาที่เธอเดินผ่าน อดไม่ได้ที่จะมองเข้าไปข้างในด้วยความประหลาดใจ
เวลานี้ เด็กผู้ชายอายุสิบหกสิบเจ็ดปีหลายคนเดินออกมา มีทั้งผิวดำและมีผิวขาว เดินหัวเราะและพูดคุยกันออกมา
มู่นวลนวลได้เห็น ก็ชะงักไปเล็กน้อย หมุนตัวกลับและเดินไป
วัยรุ่นพวกนั้นก็มองเห็นเธอ
ใบหน้าแบบคนตะวันออกไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ว่าผู้หญิงที่โสดและสวยเป็นพิเศษยังตั้งครรภ์อีก น้อยมากที่จะได้พบ
เสียงผิวปากของวัยรุ่นพวกนั้นดังเข้ามาจากด้านหลัง
ในจำนวนนั้นยังพูดภาษาอังกฤษออกมา โดยภาพรวมก็คือ“สวย”“สาวสวย”เหล่านี้
น้ำเสียงของพวกเขาเมื่อมู่นวลนวลได้ยิน ไม่ค่อยจะเป็นมิตร
มู่นวลนวลไม่สนใจพวกเขา เร่งความเร็วของฝีเท้ามากขึ้น เดินมาถึงร้านอาหารแห่งนั้นที่ชอบมากินเป็นประจำอย่างรวดเร็ว
กิจกรรมปกติของมู่นวลนวลมีไม่มากนัก ปกติซื้อของกินก็อยู่บริเวณใกล้ๆ เธอยังมีความสวยเป็นพิเศษ พนักงานในร้านอาหารก็รู้จักเธอ
เธอเดินเข้าไป ก็มีพนักงานใช้ภาษาอังกฤษทักทายกับเธอ“คุณมู่ คุณมาแล้ว”
มู่นวลนวลยิ้ม“ฉันต้องการพิซซ่าขนาดหกนิ้ว น้ำผลไม้หนึ่งแก้ว”
“ได้ค่ะ กรุณารอสักครู่”พนักงานยิ้มจนตาหยีช่วยเธอสั่งอาหารเสร็จก็หมุนตัวกลับไปที่เคาน์เตอร์
มู่นวลนวลนั่งห่างจากเคาน์เตอร์ไม่ไกล ยังสามารถได้ยินพนักงานพูดเสียงเบา“หญิงตั้งครรภ์ที่สวยงามคนนั้นมาทานอาหารที่นี่อีกแล้ว…”
วิธีพูดนี้ฟังดูเหมือนแปลกใจ แต่มู่นวลนวลรู้ว่าเธอไม่ได้มีเจตนาร้าย
ทานอาหารเสร็จ มู่นวลนวลก็ไปซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อวัตถุดิบในการทำอาหาร
ในเวลาที่เธอผ่านหน้าประตูบ้านข้างๆ มู่นวลนวลก็เร่งความเร็วฝีเท้า
โชคดี วัยรุ่นเหล่านั้นไม่ได้อยู่บ้าน ดูเหมือนจะออกไปข้างนอก
…
เซี่ยงไฮ้
โม่ถิงเซียวออกมาจากอาคารโม่กรุ๊ป ก็ดึกแล้ว
ซือเย่มองเห็นเขาออกมา ก็ช่วยเปิดประตูรถแทนเขา“คุณชาย”
โม่ถิงเซียวไม่ได้ขึ้นรถ แต่เงยหน้าขึ้นไปมองเขา
ซือเย่เข้าใจ ยื่นมืออีกข้างหนึ่ง หยิบโทรศัพท์โผล่ออกมาอย่างกะทันหัน
โม่ถิงเซียวรับเอาไว้ ก็ไม่ได้รีบร้อนขึ้นรถ ยืนอยู่หน้าประตูรถและเปิดโทรศัพท์
หน้าจอสว่างขึ้นมา ด้านบนจอแสดงผลเป็นรูปภาพผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงในรูปภาพสวมใส่เสื้อคลุมบางสีเทา ใส่ชุดเดรสสีขาวหลวมๆไว้ข้างใน นั่งท้องโตทานอาหารอยู่ในร้านอาหาร
คนที่ถ่ายภาพคงจะแอบถ่ายจากระยะไกลข้ามหน้าต่าง ดังนั้นใบหน้าของผู้หญิงไม่ค่อยชัดเจน
ในเวลาที่เธอก้มหน้าทานอาหาร เส้นผมยังตกลงมาบดบังใบหน้าเธอครึ่งหนึ่ง แต่สายตาของโม่ถิงเซียวเหมือนจะจับจ้องติดอยู่ที่ภาพถ่าย มองจนใจลอย
ครู่ใหญ่ๆ โม่ถิงเซียวจึงพูดออกมา“ช่วงนี้เธออยู่ด้านนอกทานของพวกนี้”
น้ำเสียงของเขาแหบลง ในสายลมยามค่ำคืนฟังดูเหมือนรั่วไหลความอ้างว้าง
ซือเย่ตอบกลับ“ปกติคุณหญิงทำอาหารทานเอง แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยออกมาข้างนอก อาจจะงานยุ่ง ในบ้านไม่มีวัตถุดิบทำอาหารจึงออกมาทานอาหารนอกบ้าน”
“อืม”โม่ถิงเซียวตอบกลับเบาๆ จึงจะโค้งตัวเข้าไปในรถ
ซือเย่เห็นเขาเป็นแบบนี้ หลังจากนั้นก็ช่วยปิดประตูรถแทนเขา อดไม่ได้ที่ถอนหายใจ
ก่อนหน้านี้ โม่ถิงเซียวพูดว่าอย่ารบกวนมู่นวลนวล ซือเย่นึกว่าเขาพูดไปอย่างนั้นเอง
เพราะว่าตามที่เขาเข้าใจโม่ถิงเซียว เป็นไปไม่ได้ที่โม่ถิงเซียวจะพบมู่นวลนวลและยังไม่พาเธอกลับมา
เพราะว่าโม่ถิงเซียวในช่วงวัยเด็กพบเจอกับเรื่องคดีจับตัวเรียกค่าไถ่นั่น อุปนิสัยมีปมด้อย มีจิตใจดื้อรั้นและขี้สงสัย ยากที่จะรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น
ดังนั้น ตอนแรกที่ซือเย่ได้ยินคำพูดของโม่ถิงเซียว ก็ไม่ได้คิดว่าจริงจัง
นึกว่าไม่กี่วันโม่ถิงเซียวก็สามารถเปลี่ยนใจ ไปจับมู่นวลนวลกลับมา
แต่คิดไม่ถึง เขาเดาผิดทั้งหมด
โม่ถิงเซียวไม่เพียงแต่ไม่ให้คนไปพามู่นวลนวลกลับมา ยังส่งคนไปซิดนีย์เพื่อติดตามมู่นวลนวลอย่างเงียบๆ ยังบังคับลูกน้องพวกนั้นอย่าทำให้ถูกมู่นวลนวลรู้ตัว ทุกวันต้องถ่ายรูปส่งมา
ถ้าหากวันไหนมู่นวลนวลไม่ออกจากบ้าน แม้แต่ต้องถ่ายประตูบ้านของมู่นวลนวล ก็ต้องถ่ายส่งมาให้เขาดู
กูจื่อหยานไม่หยุดที่จะพูดกับซือเย่ โม่ถิงเซียวเป็นบ้าไปแล้ว
ในใจซือเย่ ก็คือแบบนั้นเหมือนกัน
ซือเย่ส่ายหน้า เดินอ้อมไปนั่งในรถอีกข้าง ขับรถด้วยความเร็วตรงไปที่คอนโดของโม่ถิงเซียว
มู่นวลนวลวางเพลิงคฤหาสน์ของโม่ถิงเซียว โม่ถิงเซียวก็ย้ายมาพักอยู่ที่คอนโดไม่ไกลจากโม่กรุ๊ป บางครั้งก็พักค้างคืนที่บริษัท
ซือเย่ขับรถพลาง จับตาดูโม่ถิงเซียว
ในมือของโม่ถิงเซียวยังถือโทรศัพท์ดูรูปภาพของมู่นวลนวล
วันนี้รูปที่ส่งเข้ามามีจำนวนเยอะ รูปถ่ายทุกรูปโม่ถิงเซียวก็มองดูนานมาก
ทันใดนั้น นิ้วมือของเขาก็ชะงักไป
ในรูป ฉากหลังของมู่นวลนวล เป็นกลุ่มวัยรุ่นที่สีผิวไม่เหมือนกัน
โม่ถิงเซียวที่มักจะดูรูปถ่ายชีวิตของมู่นวลนวลเป็นประจำ เป็นธรรมชาติที่จะดูออกว่าฉากหลังใกล้กับบ้านที่มู่นวลนวลอาศัยอยู่
โม่ถิงเซียวพูดหนักแน่น“คนพวกนี้เป็นใคร?”
