ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – บทที่ 279 นอกจากโม่ถิงเซียวยังมีใครอีก

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

เด็กผู้ชายใช้กำลังป่าเถื่อน มู่นวลนวลก็ดิ้นไม่หลุดโดยสิ้นเชิง

เธอเงยหน้ามองเขา พูดอย่างเย็นชา“ปล่อยฉัน!”

มู่นวลนวลมีดวงตาแมวคู่สวย ในเวลาที่ยิ้มออกมาก็ทำให้คนหลงใหลเป็นพิเศษ แต่ในเวลาที่มองคนด้วยความเย็นชา ความรู้สึกเหน็บหนาวนั้นสามารถซึมกระดูกของคนได้

เด็กผู้ชายที่ดึงเธอไว้ถึงอย่างไรก็อายุยังน้อย ถูกมู่นวลนวลมองด้วยสายตาเย็นชา เรี่ยวแรงที่อยู่ในมือก็คลายลงอย่างช่วยไม่ได้

มู่นวลนวลฉวยโอกาสนำมือของตัวเองดึงกลับมา ถอยหลังไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว มองไปที่เขาด้วยสีหน้าระมัดระวัง

เด็กผู้ชายพาลโกรธปฏิกิริยาของตัวเองเมื่อกี้นี้ ก็ด่าเธอ“นังโสเภณี!”

พูดพลาง ยื่นมือออกไปจับมู่นวลนวล

ความลุกลี้ลุกลนปรากฏอยู่ทั่วใบหน้าของมู่นวลนวล ตอนนี้ ทันใดนั้นไม่รู้ว่าผู้ชายหนึ่งคนที่แข็งแรงบึกบึนโผล่มาจากที่ไหน ตรงเข้ามาตรงหน้าของเธอกับเด็กผู้ชาย นำสองคนแยกจากกัน

ผู้ชายเหวี่ยงกำปั้นออกไป ก็นำเด็กผู้ชายพลิกคว่ำลงบนพื้น

“ผัวะ!”

เด็กผู้ชายล้มลงบนพื้นอย่างโหดเหี้ยม กอดท้องเจ็บจนพูดไม่ออก

มู่นวลนวลถูกฉากตื่นเต้นเร้าใจเหมือนในละครต่อหน้าต่อตาจนตะลึงผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอหันกลับมาถามเธอด้วยความเป็นห่วงอย่างมาก“คุณผู้หญิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ผู้ชายพูดคือภาษาจีน

มู่นวลนวลเพิ่งจะพบว่า ผู้ชายเมื่อกี้ที่ช่วยเธอคนนี้ เป็นคนจีน หน้าตาธรรมดา แต่รูปร่างแข็งแรงบึกบึน ฝึกฝนร่างกาย

,มีฝีมือในการต่อสู้ เมื่อกี้เธอก็เพิ่งจะได้เห็น

มู่นวลนวลใบหน้าซาบซึ้งใจ“ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณคุณมาก ฉันชื่อมู่นวลนวล คุณชื่ออะไร?”

ดูเหมือนผู้ชายจะลังเลเล็กน้อย จึงจะพูด“เดินผ่านมาเท่านั้นเอง คุณไม่ต้องนำมาใส่ใจ”

ผู้ชายพูดจบ ก็หมุนตัวมุ่งตรงออกไป

มู่นวลนวลมองดูแผ่นหลังของเขาหลายวินาที รู้สึกว่าเขาแปลกประหลาด แต่คิดไปถึงเรื่องเมื่อกี้ ก็ไม่กล้าอยู่ตรงนี้นาน ก็ออกจากที่นี่อย่างรีบร้อน

อาจจะมีคนบนโลกใบนี้ ที่ทำสิ่งดีดีและไม่อยากทิ้งชื่อเสียงอันดีงามไว้

มู่นวลนวลไปที่ใจกลางเมืองหาโรงแรมห้าดาวพัก

เธอจองห้องไว้สามวัน ตัดสินใจพักที่นี่ก่อน หลังจากนั้นค่อยคิดอีกที

ที่นั่นที่เธอพักก่อนหน้านี้ เธอไม่อยากอยู่อีกแล้ว แต่ยังต้องกลับไปเก็บของ

และวันกำหนดคลอดของเธอใกล้ถึงแล้ว หาบ้านก็ไม่สามารถจะหาบ้านที่อยู่ห่างออกไปจากตัวเมืองแบบนั้นไม่ได้แล้ว ถ้าหากว่าพบกับเรื่องแบบนั้นอีกครั้ง ก็อาจจะไม่ได้โชคดีเหมือนกับครั้งนั้นอีกแล้ว

มู่นวลนวลหาคอนโดที่อยู่ใกล้โรงพยาบาลพบอย่างรวดเร็วทางอินเตอร์เน็ต บังเอิญมาก เจ้าของเป็นคนจีน เหตุผลเพราะว่าต้องทำงานต่างจังหวัด ดังนั้นจึงตัดสินใจนำมาปล่อยห้องให้เช่า และยังปล่อยเช่าให้แค่คนจีน

ตำแหน่งที่อยู่ของห้องก็ไม่เลว เดินทางสะดวก เฟอร์นิเจอร์ครบ จะเช่าระยะยาวหรือระยะสั้นก็ได้

มู่นวลนวลลองโทรศัพท์หาเจ้าของห้อง

หลังจากที่รับสาย มู่นวลนวลลองพูดภาษาจีน“สวัสดีค่ะ ฉันเห็นข้อความประกาศที่คุณโพสต์ทางออนไลน์…”

เจ้าของบ้านอาจจะเป็นคนนิสัยใจร้อน ไม่รอให้เธอพูด ก็หยุดคำพูดของเธอ“ใช่ ห้องของฉันต้องการปล่อยให้เช่า เที่ยวบินคืนนี้ของฉันต้องบินไปต่างจังหวัดแล้ว ถ้าคุณอยากดูห้องก็เข้ามาเลย”

นอกจากโทรวีดีโอกับฉินซุ่ยซาน และเวลาที่โทรศัพท์หาเซินเหลียง นานมากแล้วที่มู่นวลนวลไม่ได้พูดภาษาจีนตัวต่อตัวกับผู้คนในความเป็นจริง

“ได้ ฉันจะเข้าไปทันที”

มู่นวลนวลวางสายโทรศัพท์ ยืนยันที่อยู่อีกครั้ง ก็นั่งรถไป

ที่ตั้งของคอนโดเป็นย่านที่เจริญรุ่งเรือง ทั้งสองคนนัดเจอกันที่หน้าประตู สถานที่มีผู้คนเป็นจำนวนมาก มู่นวลนวลก็ไม่ได้กังวลอะไร

เจ้าของห้องเป็นผู้หญิงวัยกลางคน ไม่เหมือนกับในโทรศัพท์ก็คือ ตัวเธอเองอ่อนโยนมาก

ผู้หญิงวัยกลางคนมองเห็นเธอ ก็พูดโดยตรง“ไปดูห้องก่อนสิ เป็นคอนโดคนโสด ของทุกอย่างมีครบ ดูว่าเธออยากอยู่นานแค่ไหน”

เจ้าของห้องพูดจบ ก็เดินนำหน้าพาไป

มู่นวลนวลที่อยู่ด้านหลังเธอพูดขึ้นมา“ฉันอาจจะอยู่ไม่นาน”

“งั้นก็ไม่มีปัญหา ถึงอย่างไรฉันก็อยากปล่อยให้เช่าเฉพาะคนจีน ให้เพื่อนร่วมชาติของตัวเองสะดวกสบาย

“คุณดีจริงๆค่ะ”

เจ้าของห้องยิ้ม ไม่พูดจาอีก

ทั้งสองมาถึงในห้องเร็วมาก

ภายในห้องออกแบบและตกแต่ง กับรูปถ่ายที่มู่นวลนวลเห็นในอินเตอร์เน็ตต่างกันไม่มาก ไม่มีความคลาดเคลื่อน ดูเหมือนว่าจะใหญ่กว่าในภาพเล็กน้อย

และค่าเช่าห้องก็ไม่แพง

มู่นวลนวลมองดูบริเวณรอบๆในห้อง ทันทีหลังจากนั้นก็ได้ยินเจ้าของห้องถาม“คุณรู้สึกว่าโอเคไหม?”

“ฉันรู้สึกว่าดีมากเลยค่ะ”มู่นวลนวลยิ้ม

“งั้นคุณจะเช่าไหม? ตอนนี้ฉันก็สามารถให้คุณ…”

ไม่รอให้เจ้าของห้องพูดจบ มู่นวลนวลส่ายหน้าขอโทษและพูด“ขอบคุณความหวังดีของคุณ ห้องนี้ดีมาก แต่ไม่เหมาะกับฉัน”

มู่นวลนวลพูดจบ ก็รีบเดินออกไป

เจ้าของห้องรู้สึกประหลาดใจ“เอ๊ะ เธอเป็น…”

มู่นวลนวลออกมาจากคอนโด สีหน้าท่าทางบนใบหน้าก็เย็นชาลง

ก่อนหน้านี้ที่เธอกับเจ้าของห้องโทรศัพท์คุยกัน ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องเธอตั้งครรภ์

แต่เมื่อเจ้าของห้องได้พบเธอท้องแก่ ไม่เพียงแต่ไม่สอบถามเธอ แม้แต่สีหน้าประหลาดใจสักนิด

นี้แสดงให้เห็นถึงอะไร?

นี้แสดงให้เห็นว่า เจ้าของห้องมีความสามารถในการเป็นนักพยากรณ์ รู้ว่าผู้เช่าบ้านของเธอเป็นผู้หญิงตั้งครรภ์ท้องแก่?

ไม่ นี้สามารถแสดงให้เห็นว่า เจ้าของห้องคนนี้รู้ก่อนแล้วว่าจะมีคนตั้งครรภ์ต้องการจะเช่าห้องแบบนี้

มีคนแนะนำให้เจ้าของห้อง ให้เธอนำห้องปล่อยเช่าให้กับมู่นวลนวล

และคนที่แนะนำคนนี้ รู้พอดิบพอดีว่ามู่นวลนวลตอนนี้กำลังต้องการเช่าห้อง

เพียงแต่ เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอในสองวันนี้เธอไม่ได้บอกคนที่รู้จักเลยสักคน

และ เขตพื้นที่ที่เธอหาห้อง ก็อยู่ใกล้กับโรงแรมที่เธอพักอยู่ ใกล้โรงพยาบาลมาก

คนที่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์ต้องคลอดลูกมีไม่เยอะ แต่รู้ว่าเธอพักอยู่ที่โรงแรมมีกี่คน?

นอกจากคนที่อยู่เบื้องหลังจัดการเรื่องนี้ ส่งจนมาจับตาดูเธอ

ผลลัพธ์ที่ได้จากการคาดเดานี้ ทำให้มู่นวลนวลตกใจ

นอกจากโม่ถิงเซียวยังมีใครอีก?

ผู้หญิงวัยกลางคนที่ต้องการปล่อยห้องให้เธอเช่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ งั้นผู้ชายก่อนหน้านั้นที่ช่วยเธอล่ะ จะใช่เรื่องบังเอิญหรือเปล่า?

ในสมองของมู่นวลนวลยุ่งเหยิงมาก

หลายเดือนที่ผ่านมานี้ โม่ถิงเซียวก็คือเป็นคนที่ถูกเธอป้องกันโดยอัตโนมัติมาโดยตลอด นอกจากบางครั้งอดไม่ได้ไปค้นหาข่าวที่เกี่ยวข้องกับโม่ถิงเซียวในอินเตอร์เน็ต โม่ถิงเซียวคนนี้แทบจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับชีวิตของเธอเลย

แต่ว่า เวลานี้ มู่นวลนวลจึงพบว่า เธอยังคิดง่ายเกินไป

โม่ถิงเซียว…

เขาต้องการจะทำอะไรกันแน่?

เขาส่งคนมาติดตามดูทุกการเคลื่อนไหวของเธออย่างลับๆ หรือว่ากำหนดคลอดของเธอใกล้จะถึงแล้ว เขาต้องการลูก ดังนั้นจึงเป็นเหตุผล?

มู่นวลนวลรู้สึกว่าความคิดอย่างหลังมีโอกาสมากกว่า

โม่ถิงเซียวใช้อำนาจเผด็จการ ถ้าหากว่าเขาต้องการตามหาเธอกลับไป คงไม่อดทนให้เธอด้านนอกนานขนาด

และในเวลานี้บังเอิญว่าเขาลงมือ นอกจากลูกยังทำเพื่ออะไรอีก?

โม่ถิงเซียวเป็นคนฉลาดขนาดนั้น จะไม่สามารถทำเรื่องที่ไม่มีจุดมุ่งหมายได้

มู่นวลนวลเม้มปากแน่น ตั้งใจอย่างแน่วแน่ เด็กคนนี้ เธอไม่มีวันให้โม่ถิงเซียวพากลับตระกูลโม่

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

Status: Ongoing
พี่สาวลูกครึ่งของหมู่นวลนวลไม่ต้องการแต่งงานกับคู่หมั้นที่น่าเกลียดและไร้มนุษยธรรม มารดาผู้ให้กำเนิดคุกเข่าขอร้องเธอ:“ พี่สาวของคุณสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า คุณช่วยเธอได้” เขารู้สึกเศร้ามาก แทนพี่สาวแต่งงาน. ในคืนแต่งงาน ชายหนุ่มรูปงามขมวดคิ้วและมองมาที่เธอ: “มันน่าเกลียดเกินไป” เธอคิดว่าทั้งสองจะเคารพซึ่งกัน แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะครอบงำเธอโดยตรง: “ไม่ว่าจะน่าเกลียดแค่ไหนเธอก็เป็นผู้หญิงของผมด้วย” เธอจ้องเขา : “คุณ…คุณทำไม่ได้ … ” ชายคนนั้นถอดชุดชั้นในของเธอปลอมตัวออก มองใบหน้าที่สวยงามเดิมของเธอ แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ: “ดูเหมือนว่าเราทุกคนจะมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับกันและกัน”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท