ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – บทที่ 298 เสเเสร้ง

รอยยิ้มในตาของเซินชูฮันลึกขึ้นกว่าเดิม: ” ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ให้ผมหน่อยสิ ”

มู่นวลนวลเอาเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองให้เซินชูฮัน

หลังจากที่เซินชูฮันบันทึกเบอร์โทรศัพท์เสร็จเเล้ว เขาก็พูดขึ้น: ” คุณกำลังจะกลับบ้านใช่ไหม? ให้ผมไปส่งเอาไหม? ”

แน่นอนว่ามู่นวลนวลจะไม่ให้เขาพาเธอไปส่งที่บ้านเด็ดขาด

” ไม่รบกวนคุณหรอกค่ะ ฉันกลับเองได้ ”

รอจนเซินชูฮันขับรถออกไปแล้ว มู่นวลนวลถึงจะเรียกรถกลับบ้าน

พออาบน้ำเสร็จ เธอก็รับโทรศัพท์จากฉินซุ่ยซาน

ฉินซุ่ยซานโทรมาถามเธอ: ” หลังจากที่ฉันกลับเเล้ว ซู่มู่ฮันได้พูดอะไรกับเธอไหม? ”

” คุณอยากให้เขาพูดอะไรล่ะ? ” น้อยครั้งมากที่มู่นวลนวลจะมีโอกาสแกล้งฉินซุ่ยซาน

อันที่จริงเธอดูออกว่าฉินซุ่ยซานเธอชอบซู่มู่ฮัน

เเต่มู่นวลนวลรู้สึกคาดไม่ถึง ซู่มู่ฮันดูเหมือนจะเกิดในครอบครัวที่ยากจน รู้ได้จากการกระทำของเขา เเละเขาเป็นคนที่เชื่อถือได้มาก ใจเย็นเเต่ไม่กลัดกลุ้ม

ผู้ชายแบบนี้มักเป็นที่ชื่นชอบของผู้คนได้ง่ายๆ

ฉินซุ่ยซานร้อนใจจนอยู่ไม่เป็นสุข: ” เธอรีบบอกมาว่าเขาได้พูดอะไรไหม! ”

มู่นวลนวลพูดกล่อมเธอ: ” คุณอยากรู้ทำไมไม่ไปถามเขาเองล่ะ? ”

” เห้อ เรื่องมันยาว ” ฉินซุ่ยซานถอนหายใจ

สุดท้ายมู่นวลนวลก็พูดความจริง: ” เขาถามฉันว่าฉันพูดถึงเรื่องอะไร ฉันจึงให้เขาไปถามคุณเอง ดีใจไหม? ”

คนในสายเงียบไปสักครู่ ผ่านไปสักพัก เสียงของฉินซุ่ยซานก็ดังขึ้นมาเบาๆ: ” ฉันคิดว่าเขาอาจจะไม่มาหาฉัน ”

……

ก่อนหน้านี้ที่เซินชูฮันบอกว่าต้องการให้เธอช่วยอะไรบางอย่าง

ผลคือมู่นวลนวลเพิ่งมารู้ตอนหลังว่าที่เซินชูฮันต้องการให้เธอช่วยคือให้เธอไปเข้าร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลด้วยกันกับเขา

พอมู่นวลนวลรู้ว่าเขาขอให้เธอช่วยเรื่องนี้ เธอก็ปฏิเสธทันที: ” คุณไปหาคนอื่นเถอะ เรื่องนี้ฉันช่วยคุณไม่ได้จริงๆ ”

ก่อนหน้านี้โม่ถิงเซียวเคยพูดไว้ว่าไม่ให้เธอเจอกับเซินชูฮัน

เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เจอเซินชูฮัน เเต่เธอสามารถปฏิเสธการไปเข้าร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลกับเขาได้

ถึงเเม้ว่าตระกูลเซินจะเทียบตระกูลโม่ไม่ได้ เเต่ตระกูลเซินก็ยังคงเป็นตระกูลดังในเซี่ยงไฮ้ เธอไม่อยากตกเป็นประเด็นข่าวลือเพียงเพราะไปงานเลี้ยงกับเซินชูฮัน

คล้ายกับเซินชูฮันรู้อยู่เเล้วว่าเธออาจจะปฏิเสธ เขาจึงพูดขึ้นอย่างใจเย็น: ” ก่อนหน้านี้คุณรับปากผมเเล้วนะ เเละคุณก็ไม่ใช่คนที่ไม่รักษาคำพูดด้วย ”

” ตอนนี้ฉันไม่รักษาคำพูดเเล้ว ” มู่นวลนวลพูดอย่างแน่วแน่

เซินชูฮันเงียบไปสักครู่ เขาจ้องมู่นวลนวลเเละพูดด้วยน้ำเสียงเหน็บแนม: ” เพราะโม่ถิงเซียว? ”

มู่นวลนวลชะงักไปเล็กน้อย เเต่ไม่ได้พูดอะไร

ทุกคนคิดว่าเธอเลิกกับโม่ถิงเซียวเเล้ว เเต่เซินชูฮันไม่คิดเเบบนี้

เซินชูฮันเห็นเธอไม่พูดอะไร เขาจึงไม่สนใจ หลังจากนั้นก็ขยับตัวเข้าไปใกล้เธอ เเละพูดเบาๆ: ” นวลนวล ผมรู้จักคุณดีกว่าผู้ชายคนอื่น คุณกำลังคิดอะไรหรือต้องการอะไร ผมรู้หมดทุกอย่าง ”

มู่นวลนวลไม่ชินกับการเข้าใกล้ของผู้ชายคนอื่นนอกจากโม่ถิงเซียว เธอจึงขยับถอยหลัง อยู่ๆเซินชูฮันก็เอื้อมมือมาจับข้อมือของเธอ: ” โม่ถิงเซียวไม่เหมาะสมกับคุณ น้ำของตระกูลโม่ลึกเกินไป ”

” คุณหมายความว่ายังไง? ” มู่นวลนวลหรี่ตาลงเเละพูดขึ้น: ” ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันจะออกนอกประเทศ คุณก็พูดแบบนี้ที่สนามบิน คุณบอกว่าน้ำของตระกูลโม่ลึกเกินไป หมายความว่ายังไง? คุณรู้อะไรมา? ”

เซินชูฮันไม่คิดว่ามู่นวลนวลจะถามกลับมากมายขนาดนี้

น้ำเสียงและแววตาของเธอดุดันและเฉียบคม สีหน้าของเซินชูฮันก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที: ” ผมจะไม่ทำร้ายคุณ ก่อนหน้านี้ผมแค่อยากใช้ประโยชน์จากคุณเหมือนพวกมู่หวันฉี แต่สิ่งที่ผมทำอยู่ตอนนี้ก็เพื่อคุณนะ ”

มู่นวลนวลเริ่มแน่ใจมากขึ้นว่าเซินชูฮันรู้อะไรบางอย่าง: ” คุณรู้อะไรเกี่ยวกับตระกูลโม่? บอกฉันมา ”

” คุณอยากรู้ขนาดนั้นเลยหรอ? ” มู่นวลนวลพยักหน้า

เซินชูฮันปล่อยข้อมือเธอเเละสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้น: ” คุณไปเข้าร่วมงานเลี้ยงกับผม เสร็จเเล้วผมจะบอกคุณ ”

” คุณ…… ” มู่นวลนวลมองเขาอึ้งๆ นี่เขากำลังข่มขู่เธออย่างเห็นได้ชัด

สายตาของมู่นวลนวลอาจจะชัดเจนเกินไป เซินชูฮันจึงรู้ความคิดของเธอ

” นวลนวล นี่ไม่เรียกว่าข่มขู่ ผมเป็นนักธุรกิจเเละจะไม่ทำเรื่องที่ไร้ประโยชน์ คุณอยากให้ผมบอกเรื่องที่ผมรู้กับคุณ คุณก็ต้องทำอะไรสักอย่าง ผมเเค่ต้องการให้คุณไปเข้าร่วมงานเลี้ยงกับผมในฐานะเพื่อนผู้หญิงเท่านั้น ”

น้ำเสียงของเซินชูฮันจริงจังมาก

มู่นวลนวลครุ่นคิดสักครู่ เเละเธอก็รู้สึกว่าที่เซินชูฮันพูดก็ค่อนข้างมีเหตุผลอยู่บ้าง

เดิมที เธอก็เป็นหนี้บุญคุณของเซินชูฮันอยู่เเล้ว เเละเขาก็ไม่มีหน้าที่ที่จะต้องบอกสิ่งที่ตัวเองรู้ให้กับเธอ

ถ้าเขารู้เรื่องของตระกูลโม่จริงๆ มันคงจะเป็นความลับสำคาญมาก

เขาอยากบอกเธอหรือไม่ นั้นเป็นสิทธิของเขา

มู่นวลนวลคิดอะไรได้นิดหน่อย เธอจึงถามเขาให้เเน่ใจ: ” เเค่ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงใช่ไหม? เสร็จจากงานเลี้ยงคุณก็จะบอกฉันใช่หรือเปล่า? ”

เซินชูฮันขมวดคิ้วนิดหน่อย คล้ายกับเขากำลังไม่พอใจ เเต่สุดท้ายเขาก็พยักหน้า: ” ใช่ ”

……

งานเลี้ยงที่เซินชูฮันบอกเป็นเวลาสองทุ่มของวันศุกร์

จัดขึ้นที่โรงเเรมระดับเจ็ดดาวในเซี่ยงไฮ้

เมื่อก่อน งานเลี้ยงที่โม่ชิงเฟิงเชิญให้เธอไปเข้าร่วมก็จัดขึ้นที่นี่เหมือนกัน

พอมู่นวลนวลรถจากรถ เธอก็เห็นเซินชูฮันที่อยู่ในชุดสูทสีขาวทันที

เขายืนรอเธออยู่ตรงทางเข้าโรงเเรม เดิมทีเขาก็หล่ออยู่เเล้ว พอมาอยู่ในชุดสูทสีขาวก็ทำให้เขาดูสุภาพมากขึ้น

เเตกต่างกับโม่ถิงเซียวโดยสิ้นเชิง

มู่ถิงเซียวไม่ชอบใส่ชุดสูทสีขาว เขาเป็นคนสุขุมลุ่มลึก ชุดสูททั้งหมดของเขาจึงเป็นสีทึบ

” วันนี้คุณสวยมาก ” พอเซินชูฮันเห็นมู่นวลนวลลงมาจากบนรถ เขาก็เดินเข้าไปหาทันที

เดิมที เซินชูฮันจะไปรับเธอ เเต่ถูกเธอปฏิเสธสะก่อน

มู่นวลนวลเป็นคนดื้อรั้น เธอบอกว่าเเค่มางานเลี้ยงกับเขา ก็คือเเค่มางานเลี้ยงกับเขาเท่านั้น

เซินชูฮันส่งชุดราตรีไปให้ เเต่เธอไม่ต้องการ จึงส่งกลับมาให้เขา

เซินชูฮันจะไปรับเธอ กลับถูกเธอปฏิเสธหน้าตาย

มู่นวลนวลหลบหลีกมือของเซินชูฮันที่กำลังจะมาจับเธอ: ” ขอบคุณ ”

วันนี้มู่นวลนวลใส่ชุดราตรีสีดำสไตล์เรียบง่ายสุดๆ

หน้าม้าที่หน้าผากของเธอยาวเเล้ว ปกติทรงผมของเธอจะเป็นผมตรงแสกกลาง เเต่วันนี้ต้องเข้าร่วมงานเลี้ยง เธอจึงไปทำผมเป็นผมลอนยาว

ผมลอนทำให้เธอดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น อาจเป็นเพราะเคยมีลูกเเล้วหนึ่งคน ผ่านไปไม่นาน เธอจึงดูสวยขึ้นเป็นพิเศษ

เซินชูฮันเก็บมือที่ว่างเปล่าของตัวเอง เเละมองเเผ่นหลังของเธอยิ้มๆ

ไม่เหมือนเมื่อก่อนเเล้วสินะ

มู่นวลนวลกับเซินชูฮันเดินเคียงข้างกันเข้าไปข้างใน

เพื่อเป็นพิธี สุดท้ายมู่นวลนวลก็เกาะเเขนเซินชูฮันเข้าไปในห้องงานเลี้ยง

ในห้องงานเลี้ยงมีคนมาจำนวนไม่น้อยเเล้ว ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงที่กำลังรวมตัวกันอยู่

ตอนที่มู่นวลนวลเดินผ่าน ก็ได้ยินสิ่งที่พวกเธอกำลังคุยกัน

” วันนี้ทรงผมของฉันเป็นยังไงบ้าง ดีไซเนอร์เพิ่งกลับจากเรียนที่ยุโรปเลยนะ เท่มาก…… ”

” กระโปรงสวยดีหนิ ”

” ……อีกเดี๋ยวไม่รู้ว่าจะเข้าตาคุณชายโม่บ้างหรือเปล่า ”

คุณชายโม่? ”

มู่นวลนวลหยุดเดินทันที

เเละในตอนนี้ เสียงของเซินชูฮันก็ดังขึ้นมา: ” ลืมบอกคุณไปว่าโม่ถิงเซียวก็มางานเลี้ยงนี้เหมือนกัน ”