ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – บทที่ 430 สัตว์ประหลาดเลือดเย็น!

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

จู่ๆ โม่จิ่นหยุนก็สูญเสียการควบคุมอารมณ์ของเธอและการแสดงออกของเธอก็ดูแย่ลงเล็กน้อย:“ออกไปเดี๋ยวนี้ ไป!”

ในความทรงจำของมู่นวลนวล โม่จิ่นหยุนพิถีพิถันมากและเป็นผู้หญิงที่จะไม่เสียกริยาต่อหน้าคนอื่น

แต่ในตอนนี้โม่จิ่นหยุนจะใช้อำนาจบาตรใหญ่เหมือนเมื่อก่อนได้ยังไง เธอหมดอาลัยตายอยาก

มู่นวลนวลขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามเธอว่า:“โม่จิ่นหยุน คุณเป็นอะไร?”

โม่จิ่นหยุนหันไปมองมู่นวลนวลด้วยแววตาที่มีสติอย่างเดิม

ทันใดนั้นเธอก้ถามมู่นวลนวลว่า:“เธอมาหาฉันเพื่อโม่ถิงเซียว?”

มู่นวลนวลรู้สึกว่าโม่จิ่นหยุนดูแปลกๆ แต่เธอไม่ได้สนใจโม่จิ่นหยุนและถามเพียงแค่ว่า:“คุณให้ใครสะกดจิตให้โม่ถิงเซียว?คนคนนั้นอยู่ที่ไหน?มีลักษณะอย่างไร?”

“ไม่รู้” โม่จิ่นหยุนพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าซีดเซียว:“ฉันจะแนะนำให้นะ ถ้าเธอยังอยู่กับโม่ถิงเซียว เธอจะต้องเสียใจ เขาไม่ใช่ผู้ชายที่จะทำเธอมีความสุข”

คำพูดของโม่จิ่นหยุนดูแปลกประหลาด มู่นวลนวลคิดว่าโม่จิ่นหยุนกำลังยุยงเธอกับโม่ถิงเซียว

เมื่อมู่นวลนวลได้ยินอย่างนั้น แววตาของเธอก็เป็นประกายอย่างเย็นชา:“ความสุขของโม่ถิงเซียวไม่เกี่ยวข้องกับคุณ ในทางตรงกันข้ามก็เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง และไม่ผิดต่อโม่ถิงเซียว คุณไม่เคยเป็นห่วงเขาเลย มีสิทธิอะไรมาว่าเขา?”

โม่จิ่นหยุนมองไปที่มู่นวลนวลแล้วรู้สึกว่ามีความคล้ายคลึงกันระหว่างท่าทางของมู่นวลนวลกับท่าทางโม่ถิงเซียว

ครั้งหน้าต้องถูกโม่ถิงเซียวบีบจนตาย และจะทำให้ไม่พอใจมู่นวลนวลมากขึ้น

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา:“ฉันไม่ได้พูดอะไรผิด ตอนนี้เธอมาขอร้องฉัน?นี่เป็นน้ำเสียงที่เธอกำลังขอร้อง?”

“คุณพูดผิดแล้ว ฉันไม่ได้ขอร้องคุณ” มู่นวลนวลไม่ยอมถอย:“ที่โม่ถิงเซียวกลายเป็นอย่างตอนนี้ก็เพราะคุณ ในเมื่อคุณต้องการให้โม่ถิงเซียวดูแลตระกูลโม่ให้มั่งคั่งก็จงภาวนาให้เขามีสุขภาพที่สมบูรณ์แข็งแรงและปลอดภัย ไม่อย่างงั้นเมื่อถึงเวลานั้นแล้ว ตำแหน่งคุณหนูใหญ่ตระกูลโม่ก็ไม่อาจรักษาได้”

“มู่นวลนวล เธอไม่ดูสถานะของตัวเองเลย แล้วยังจะกล้าพูดด้วยน้ำเสียงแบบนี้กับฉัน?คุณไม่รู้เหรอว่าคนที่เอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปจะไม่มีจุดจบที่ดี?”

โม่จิ่นหยุนดูเหมือนจะนึกถึงบางสิ่งที่มีความสุขขึ้นมา ทันใดเธอก็ยิ้มขึ้นมา

“ตอนนี้โม่ถิงเซียวยังจำเรื่องเมื่อก่อนไม่ได้ใช่ไหม?ที่เขายังจำเรื่องเมื่อก่อนไม่ได้ และแน่นอนว่าจำความรู้สึกที่มีต่อเธอไม่ได้ด้วย เธอกระตือรือร้นที่จะแต่งงานกับเขาใหม่อีกครั้งและเป็นสะใภ้ของตระกูลโม่ เธอถึงได้มาหาฉัน”

เมื่อเห็นมู่นวลนวลไม่พูด โม่จิ่นหยุนก็คิดว่าการคาดเดาของตัวเองถูกต้อง

เธออดไม่ได้ที่จะยิ้ม:“แต่เธออย่าคิดลมๆ แล้งๆที่จะแต่งงานใหม่อีกครั้งแล้วก็กลับมาเป็นสะใภ้ตระกูลโม่ ฉันหาผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดจิตอันดับต้นๆ ของโลกมาสะกดจิตให้กับโม่ถิงเซียว เธอคิดว่าผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดเป็นเพียงชื่อเสียงจอมปลอมหรอ?ฮ่าฮ่าฮ่า !”

ทันใดนั้นโม่จิ่นหยุนก็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง:“ชีวิตนี้อย่าคิดว่าเขาจะจำเรื่องเมื่อก่อนได้อีก ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอจะไม่กลับมาอีก เขาเป็นสัตว์ประหลาดที่โหดเหี้ยม!”

มู่นวลนวลกำมือแน่นด้วยใบหน้าซีดขาว เธอกัดริมฝีปากและพูดอย่างเย็นชา:“ไม่ เขารู้สึกเหมือนคุณจะไม่สะทกสะท้านกับการตายของแม่ตัวเอง เธอรู้ว่าคนที่ฆ่าแม่เธออย่างโหดหี้ยม แต่เพราะเห็นแก่ความมั่งคั่งร่ำรวย จึงไม่พูดออกมา……”

เมื่อพูดถึงตรงนี้มู่นวลนวลก็หยุดชะงักและบีบคำสองสามคำออกมาจากริมฝีปากของเธอ:“เธอมันสัตว์ประหลาด!สัตว์ประหลาดเลือดเย็น!”

“เธอหุบปาก!” สีหน้าของโม่จิ่นหยุดดูสะเทือนจิตใจ:“เธอรู้อะไรบางอย่าง?”

มู่นวลนวลเงยคางขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดเบาๆ ว่า:“เรื่องที่คุณกลัวว่าฉันจะรู้ ฉันรู้หมดทุกอย่าง”

หลังจากที่พูดจบเธอก็มองไปที่สีหน้าที่เปลี่ยนไปของโม่จิ่นหยุนด้วยความพึงพอใจ และเดินจากไป

หลังจากรู้เรื่องแม่ของโม่ถิงเซียวแล้ว มู่นวลนวลก็เคยสงสัยว่าโม่จิ่นหยุนไม่ได้เพิกเฉยต่อเรื่องนี้

โม่จิ่นหยุนไม่ใช่ลูกสาวจองตระกูลร่ำรวยทั่วไปที่ซื่อบื้อ แต่เธอมีทั้งสมองและความคิด

เด็กผู้หญิงในวัยเดียวกันจะโตเร็วกว่าเด็กผู้ชายเสมอ อายุสิบเอ็ดเป็นวัยที่ต้องจดจำและพวกเขามีสามัญสำนึกระดับหนึ่ง

แม้ว่าโม่จิ่นหยุนจะไม่เห็นด้วยตาของตัวเอง แต่เขาต้องสังเกตเห็นอะไรบางอย่างแ่ๆ

ตอนที่เขายังเป็นเด็กเขาอาศัยอยู่ที่ต่างประเทศ และไม่เคยเชื่อว่าโม่ถิงเซียวบอกว่ามีคนร้ายอีกคนที่ฆ่าแม่ของเขา เมื่อเอาทุกอย่างมารวมกันก็ดูเหมือนว่าเจตนา

โม่ถิงเซียวดูเหมือนคนเย็นชา แต่จริงๆแล้วเขาเอาใจใส่คนที่เขาห่วงใยมาก

แต่โม่จิ่นหยุนไม่สนใจคนอื่นเลย เธอสนใจเพียงแค่ตัวเองเท่านั้น

โม่จิ่นหยุนก็เหมือนกับโม่ชิงเฟิง

เพียงแต่ว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงการคาดเดาของมู่นวลนวล

เมื่อดูการตอบสนองของโม่จิ่นหยุนในตอนนี้ มู่นวลนวลก็รู้ว่าเธอคาดเดาบางอย่างได้โดยบังเอิญ

ตัวอย่างเช่นเมื่อโม่จิ่นหยุนถูกแม่ของเธอลักพาตัวไป เธออาจจะได้ยินเสียงและเห็นอะไรบางอย่าง แต่เธอก็นิ่งเงียบ

อาจจะมีคนขู่เธอ เธอตระหนักได้ว่าถ้าเธอพูดออกไป เธอจะเสียชีวิตคุณหนูของตระกูลที่ร่ำรวยไป

ความเงียบนี้ทำให้เธอโตขึ้นและเห็นแก่ตัวมากขึ้น

สุดท้ายเธอก็ต้องการที่ควบคุมโม่ถิงเซียวไว้ในมือ และต้องการให้โม่ถิงเซียวช่วยรักษาความมั่งคั่งของตระกูลโม่ เพื่อที่เธอจะได้มีเงินทุนในการดำเนินธุรกิจต่อไป

“มู่นวลนวล เธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ มาพูดให้ชัดเจนก่อน!”

เสียงกรีดร้องของโม่จิ่นหยุนดังขึ้นข้างหลังเธอ

มู่นวลนวลไม่อยากจะสนใจโม่จิ่นหยุน และเดินตรงไปข้างหน้า

โม่จิ่นหยุนไม่ชอบมู่นวลนวลมาโดยตลอด เธอรู้สึกว่ามู่นวลนวลก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาใกล้ชิดกับโม่ถิงเซียว ล้วนแต่อยากได้ทรัพย์สินของตระกูลโม่ และแน่นอนว่าไม่คิดว่าโม่ถิงเซียวจะบอกความลับนี้กับมู่นวลนวล

แต่สิ่งที่มู่นวลนวลพูดเมื่อตะกี้ เห็นได้ชัดว่าสำหรับตระกูลโม่แล้วชัดเจนเป็นอย่างมาก

โม่เหลียนเป็นบ้า ซือเฉิงยวี่ก็เสียชีวิตจากการโดนระเบิด และโม่ชิงเฟิงก็เป็นอัมพาต

ผู้ที่มีส่วนร่วมในคดีลักพาตัวในปีนั้น รวมทั้งความลับที่ไม่เหมาะสมที่จะเปิดเผยของตระกูลโม่ ล้วนแต่ถูกฝังไว้ในพื้นดิน

โม่ถิงเซียวบ้ารึเปล่า?

แม้ว่าจะบอกเรื่องเกี่ยวกับตระกูลโม่กับมู่นวลนวล!

โม่จิ่นหยุนสีหน้าเขียวด้วยความดกระ เธอกำมือแน่นและจ้องมองไปที่มู่นวลนวลที่อยู่ไกลๆ ด้วยแววตาของที่มืดมน

……

ระหว่างทางกลับมู่นวลนวลหยิบโทรศัพท์ออกมาค้นหาในอินเทอร์เน็ต เกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดจิตอันดับต้นๆ ของโลก

เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะพบสิ่งที่เป็นประโยชน์ เพียงแค่ต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติม

ผลการค้นหาพบว่านักสะกดจิตที่รู้จักกันดี ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ

ในด้านการสะกดจิตในประเทศจีนยังไม่เชี่ยวชาญมากนัก และผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดจิตชั้นนำสามารถพบได้ในต่างประเทศเท่านั้น

บางทีซือเย่อาจจะรู้อะไรบางอย่าง

โม่จิ่นหยุนอาศัยอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เธอยังเด็ก ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะพบผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดจิต

ซึ่งโม่ถิงเซียวมีอิทธิพลและมีอำนาจ คงจะไม่ยากที่จะตามหาผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดจิตคนนั้น?

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

Status: Ongoing
พี่สาวลูกครึ่งของหมู่นวลนวลไม่ต้องการแต่งงานกับคู่หมั้นที่น่าเกลียดและไร้มนุษยธรรม มารดาผู้ให้กำเนิดคุกเข่าขอร้องเธอ:“ พี่สาวของคุณสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า คุณช่วยเธอได้” เขารู้สึกเศร้ามาก แทนพี่สาวแต่งงาน. ในคืนแต่งงาน ชายหนุ่มรูปงามขมวดคิ้วและมองมาที่เธอ: “มันน่าเกลียดเกินไป” เธอคิดว่าทั้งสองจะเคารพซึ่งกัน แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะครอบงำเธอโดยตรง: “ไม่ว่าจะน่าเกลียดแค่ไหนเธอก็เป็นผู้หญิงของผมด้วย” เธอจ้องเขา : “คุณ…คุณทำไม่ได้ … ” ชายคนนั้นถอดชุดชั้นในของเธอปลอมตัวออก มองใบหน้าที่สวยงามเดิมของเธอ แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ: “ดูเหมือนว่าเราทุกคนจะมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับกันและกัน”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท