ณภัทรเดินเข้ามาเห็นความเละเทะของห้อง ไม่มีความประหลาดใจใด ๆ ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขาเลย เขาเพียงสั่งให้กอหญ้าและใบบัวทำความสะอาดห้อง
ทั้งสองคนนั้นสมกับที่เป็นทหารหญิงจริง ๆ เพียงแค่สิบห้านาทีก็สามารถทำให้ทั่วทั้งห้องสะอาดใหม่เอี่ยม
ในห้องเหลือเพียงพวกเขาสองคน เข้าเดินก้าวขายาว ๆ ของเขาใกล้เข้ามา ลมหายใจอันทรงพลังลอยเข้ามากระทบใบหน้า เธอโซเซถอยไปด้านหลัง แต่กลับไม่มีทางให้ถอยได้อีก
เขากักขังเธอเอาไว้ระหว่างหน้าอกและกำแพง ยกมือขึ้นมาจับที่คางของเธอ: “หลายวันนี้คงต้องลำบากคุณผู้หญิงแล้วล่ะ รอสงครามยุติลง ผมจะพาคุณกลับไปที่ประเทศซีดาน แล้วจัดงานแต่งงานที่ใหญ่โตขึ้นมาอีกครั้ง
เธอยังคงสงบสติอารมณ์ไม่ได้เล็กน้อย เบ้าตาแดงก่ำ: “ณภัทร คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำลายชีวิตของฉัน!”
ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอก็คงกลายเป็นคุณนายของตระกูลอัครโภคินที่สง่างามและอ่อนโยนไปแล้ว และยังสามารถดูและทิวาได้เป็นอย่างดี
“หึ! คุณอยากแต่งกับไอ้การันต์จริง ๆ เหรอ? ผู้คนทั่วทั้งประเทศซีดานต่างก็รู้คำสั่งสอนของตระกูลอัครโภคินดี ผู้หญิงทำได้เพียงนั่งอยู่ที่บ้าน เป็นนกที่ถูกขังไว้ในกรง นี่คือชีวิตที่คุณต้องการงั้นเหรอ? มีนา คุณเลิกโง่ได้แล้ว ความจริงแล้วคุณเป็นคนประเภทเดียวกันกับผม หัวใจดวงนี้มีความทะเยอทะยานมาก!”
เขาลูบไล้ที่หน้าอกของเธออย่างมีเลศนัย เดี๋ยวเบาบ้างแรงบ้าง
เธอผลักเขาออกด้วยความโมโห: “นั่นมันเป็นเรื่องของฉัน มันเกี่ยวอะไรกับคุณ!”
เขาไม่ได้โมโหเลยสักนิด: “แต่ตอนนี้พวกเราเป็นสามีภรรยากันแล้ว อนาคตต้องถูกฝังไว้ด้วยกัน ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่ไอ้การันต์สามารถให้คุณ ผมเองก็ให้คุณได้ สิ่งที่มันให้คุณไม่ได้ ผมก็ให้คุณได้”
ได้ยินมาว่าณภัทรมีอิทธิพลของตระกูลลึกลับคอยสนับสนุนอยู่ด้านหลัง และเขาที่อายุยังน้อยอยู่ที่ประเทศซีดานยังสามารถเรียกลมเรียกฝนได้ เขาเหนือกว่าการันต์ขั้นหนึ่งจริง ๆ เพียงแต่ว่าผู้ชายคนนี้อันตรายเกินไป เธอมองเขาไม่ออก และคิดว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมได้
เธอยิ้มอย่างเย็นชา: “งั้นแบบนี้ ก็ถือว่าฉันไม่เสียเปรียบสินะ?”
เธอหาเหตุผลที่ณภัทรจะต้องแต่งงานกับเธอให้ได้ไม่ได้จริง ๆ บางทีตอนนี้เขาอาจจะต้องการหาผู้หญิงมารับมือกับพวกผู้หญิงที่ตอแยเขาอย่างเร่งด่วน เพราะถึงยังไงผู้ชายที่โดดเด่นอย่างเขา มีผู้หญิงมากมายโผตัวเข้าหา
สายตาของเธอตกอยู่ที่ปืนที่เขาเหน็บไว้ตรงเอว ครุ่นคิดไปมาอย่างรวดเร็ว เธอคิดวิธีหนีออกไปได้แล้ว จากนั้นเธอก็ยิ้มขึ้นมา
“ในเมื่อคืนนี้เป็นวันเข้าห้องหอ และขาดเหล้าไปได้ยังไง?”
แววขี้เล่นแวบผ่านไปในดวงตาของณภัทร เขาก็อยากรู้เหมือนกันสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวน้อยตัวนี้คิดจะทำอะไร
ไม่นาน กอหญ้าก็ได้เอาไวน์แดงระดับไฮเอนด์หนึ่งโหลเข้ามาส่ง
มีนาเปิดไวน์แดงออก แล้วรินให้ณภัทรเต็มแก้ว: “cheers!”
เธอดื่มไวน์แดงในมือของเธอหมดไปในครั้งเดียว ใบหน้างดงามดั่งหยกของเธอแดงระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย ดูสวยจนทำให้คนใจสั่น ไวน์แดงทิ้งร่องรอยเอาไว้ที่ริมฝีปากของเธอ ช่างน่าหลงใหล
เขายังไม่ทันได้ดื่ม หัวใจของเขาก็เมาไปแล้ว
เธอรินเต็มแก้วอีกครั้ง ในตอนที่เธอกำลังจะดื่มนั่นเอง กลับถูกเขาห้ามเอาไว้: “ในเมื่อเป็นคืนเข้าห้องหอ งั้นก็ต้องแลกแก้วกันดื่ม”
แขนของทั้งสองพันกัน ลมหายใจประสาน ติ่งหู ใบหน้า ลำคอของเธอ เต็มไปด้วยลมหายใจอันร้อนแรงของเขา และยังแฝงไปด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของไวน์แดง ร้อนระอุจนทำให้คนแทบคลุ้มคลั่ง
ดื่มไวน์แดงลงไป แก้มของเธอแดงระเรื่อขึ้นมากกว่าเดิม ดวงตาเปล่งประกายระยิบระยับ
เขาใจสั่นขึ้นมา แล้วพยุงใบหน้าของเธอเอาไว้ จากนั้นก็จูบลงไปที่ปากของเธอ รสชาติของเธอนั้นดีมาก หวาน ๆ ยังแฝงไปด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของไวน์แดง
เธอโซเซผลักเขาออกไป: “ฉัน……ฉันยังดื่มไม่พอ คุณต้องดื่มเป็นเพื่อนฉัน”
เธอเป็นคนที่ดื่มเก่งมาก แทบจะไม่มีใครสู้ได้ และเธอก็ชื่อว่าณภัทรไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ
จริงอย่างที่คิด ไวน์แดงหมดไปสิบขวด ดวงตาของณภัทรพร่ามัว สติก็เริ่มเลอะเลือนไป
เธอเองก็เมานิดหน่อย แต่ก็ยังมีสติอยู่บ้าง
เธอยิ้มออกมา และยกมือขึ้นตบที่ใบหน้าของเขาเบา ๆ ลูบไล้โครงหน้าอันหล่อเหลาของเขาอย่างอุกอาจ นิ้วมือเลื่อนไปบนหน้าอกของเขา แถมยังออกแรงขยี้ยอดอกของเขา: “รูปหล่อไม่เบา หุ่นก็ไม่เลว”
เธอก้มหน้าลงมองระหว่างขาของเขา แล้วสะกิดเบา ๆ จู่ ๆ ตรงนั้นก็นูนขึ้นมา
มีนาหัวเราะคิกคัก: “เรื่องบนเตียงก็น่าจะเก่งไม่เบาสินะ? ตอบโจทย์ทุกจินตนาการของผู้หญิงจริง ๆ น่าเสียดายที่ฉันไม่สนใจคุณเลยสักนิด”
เธอเข้าใจดี ผู้ชายอย่างณภัทร เธอไม่สามารถเข้าไปยุ่งด้วยได้
เธอพยุงเขาไปวางลงบนเตียง แต่กลับไม่เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และแปลกประหลาดที่มุมปากของเขา
เดิมทีเธออยากจะผลักเขาลงไปบนเตียงอย่างแรง แต่จู่ ๆ เขาก็เกิดลื่นขึ้นมา แล้วพาเธอล้มลงไปบนเตียง
เขาลืมตาขึ้นมาอย่างเบลอๆ และยิ้มอย่างมีเสน่ห์ให้เธอ: “ผมบอกความลับบางอย่างกับคุณ ผมรักคุณ”
หัวใจของเธอเหมือนกับถูกอะไรบางอย่างเคาะตี เธอมองดูเขาอย่างงงงัน ความรู้สึกแบบนี้มันแปลกมาก ต่อให้เป็นตอนที่เธออยู่กับการันต์ ก็ไม่เคยมีความรู้สึกหัวใจเต้นระรัวแบบนี้มาก่อน
ถึงแม้ทั้งสองคนจะเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก และยังเป็นคู่หมั้นกัน แต่ก็ไม่เคยทำอะไรที่เกินเลยมาก่อน แม้แต่จับมือก็ยังไม่เคยเลยสักครั้ง
“ณภัทร คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
“มีนา”
เขาล้มทับลงไปบนตัวของเธออย่างนุ่มนวล
หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นมา แต่ผ่านไปสักพักก็ได้สงบลง คำพูดของคนเมา ใครล่ะจะเชื่อได้?
เธอผลักเขาออก แล้วยื่นมือออกไปหยิบปืนที่เอวเอวของเขา แต่กลับพบว่าปืนพกรัดติดอยู่ที่เข็มขัดอย่างแน่นหนา จะต้องถอดเข็มขัดออก
จนปัญญา เธอทำได้เพียงถอดเข็มขัดของเขา แล้วก้มหัวลงไปดึงปืนออกมา แต่กลับได้พบกับความร้อนที่แผดเผาของเขา
เธอดึงเอาปืนออกมา อาศัยความมึนเมาเล็กน้อย ยื่นมือออกไปเล่นน้องชายของเขา: “เจ้าตัวเล็ก อย่าดื้อ พี่สาวต้องไปแล้ว”
เมื่อนึกถึงความอัปยศที่เธอได้เจอตอนที่อยู่บนรถ ก็โกรธขึ้นมาอย่างสุดขีด เธอหันกลับไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง และยิ้มออกมาเล็กน้อย: “คุณชอบSM ไม่ใช่เหรอ? งั้นฉันจะให้คุณได้สัมผัสมันบ้าง คนที่กล้ารังแกฉันยังไม่เกิดหรอกนะ”
ต่อให้เป็นแม่เลี้ยงที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่คนนั้น ก็ไม่เคยทำอะไรเธอได้เลย หรือต่อให้เป็นนังสารเลวเขมิกานั่นวางแผนร้อยแปดก็ไม่สามารถแย่งการันต์ไปจากเธอได้ ถ้าพูดถึงจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของเธอ นั่นก็คือทิวา ไม่อย่างนั้นละก็เธอคงไม่เป็นลูกสาวที่เชื่อฟังของตระกูลพรหมพิริยะมาถึงยี่สิบสองปี
เธอถอดเสื้อผ้าของเขาออกจนหมด เหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว จากนั้นใช้เข็มขัดมัดแขนของเขา ผูกเอาไว้กับหัวเตียง
เธอรู้สึกเหมือนกับขาดอะไรบางอย่าง และได้ค้นหาเอาเทียนไขออกมาจากลิ้นชัก แล้วยังใช้เชือกผูกรองเท้าของเขาถักเป็นแส้
น้ำตาเทียนหยดลงบนผิวสีแทนของเขา จับตัวแข็งเป็นจุด ๆ รอยแดงปรากฏขึ้นมาบนผิวหนัง
เธอใช้แส้ฟาดลงไปบนสะโพกของเขาอยู่หลายครั้ง แถมยังหยิกลงไป พลางกล่าวพึมพำ: “ความอดทนสูงไม่เบานี่”
เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าคฤหาสน์ใต้ดินแห่งนี้อาจต้องใช้ลายนิ้วมือเผื่อปลดล็อก เลยใช้นิวมือของเขากดลงไปบนน้ำตาเทียน และห่อเก็บไว้อย่างระมัดระวัง
ภารกิจสำเร็จ ไปได้!
เอี๊ยด! ประตูเปิดแล้วจริง ๆ ด้วย เธอถือปืนพกไว้ในมือค่อมหลังลงเล็กน้อยและเดินมุ่งไปข้างนอกอย่างระมัดระวัง
ในเวลานี้คนที่อยู่บนเตียงได้ตื่นขึ้นมาแล้ว มือทั้งสองข้างของเขาออกแรงเล็กน้อย ทำให้เข็มขัดหลุดออกทันที ก้มหน้ามองรอยแดงบนหน้าท้อง นัยน์ตาหม่นหมอง
หยดน้ำตาเทียน? แส้? แถมยังเล่น……ของเขา คนทั้งเมืองรามต่างก็รู้ว่าคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลพรหมพิริยะอ่อนโยนอ่อนหวาน สง่างามมีเสน่ห์ แถมยังเป็นนางฟ้าชุดขาวที่ช่วยผู้คน คนที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้จะพังทลายลงในพริบตาได้ยังไงกัน?
หึ ๆ นับวันเธอยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว เป็นอย่างที่เขาคิด เธอก็คือนางมารน้อยที่สวมเสื้อคลุมแห่งความอ่อนโยนเอาไว้นั่นเอง ถูกปากเขาพอดีเลย
เขาดึงกางเกงขึ้นมา และออกคำสั่งส่งไปหาวายุ: ปฏิบัติการล่าปีศาจ เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
